Fortanete - Teruel 74km

Heey allemaal,
ik zal nog even vertellen hoe het is afgelopen met ons avondeten want dat hadden we namelijk niet. De vrouw die de herberg verhuurde had ons verteld dat het supermarktje om vijf uur open zou gaan dus wij stonden om vijf uur op de stoep, maar die was hartstikke dicht. Wij nog even gewacht maar hij ging toch echt niet open en toen we het vroegen aan een vrouw op straat schudde die haar hoofd dat de supermarkt echt niet open ging. Dus wij vragen waar we misschien wat konden eten want vooral Hélène had echt geen zin in enkel rijst met een zakje nasimix. Ja misschien bij de bar, dus wij daar naartoe. Maar nee, daar konden we ook niet eten. Het meisje achter de balie was wel zo aardig om een paar mannen te vragen waar we dan terecht konden. En volgens een van die mannen konden we dus wel bij het restaurant terecht aan het begin van het dorp. Dus wij daar naartoe daar aangekomen zag het er best een beetje dicht uit. Maar Hélène zei, gewoon vragen! Dus wij vragen maar omdat deze man nogal onduidelijk Spaans sprak was het eerst een beetje vaag. Ja, we konden wel wat eten maar nu was de vraag wat? Brian dacht dat hij wel iets van kip bedoelde of schnitzel. Eigenlijk maakte het ons niet zo heel veel uit, maar de man vond het prettig als wij precies wisten wat we te eten zouden krijgen. Dus verdween hij de keuken in en kwam terug met twee borden. Op de ene een rauwe kippenpoot en op de andere een rauw stuk vlees, wat gesneden aardappeltjes en een ei. Voor ons was de keuze snel gemaakt doe dat stuk vlees maar met dat ei! En wat was dat heerlijk, niet normaal! We hebben zitten smikkelen en elke kruimel opgegeten. En toen, konden we ook nog een toetje krijgen. Maar daar konden we uit 4dingen kiezen. Dus kwam de man weer met een bord: “soesje met chocola, fruit uit blik, een appel of vla” Brian ging voor de soesje en Hélène voor het fruit uit blik al met al een hele geslaagde maaltijd, dankzij deze vriendelijke man.
Daarna liepen we terug door het schattige dorpje die gezellig verlicht was (zie foto), dronken we een kopje thee op de kamer en ging rond negen uur naar bed. En terwijl wij naar bed gingen, zat de Spaanse familie net aan tafel voor de avondmaaltijd.

Toen we vanochtend wakker werden was het wel even balen want toen we naar buiten keken bleek dat het niet minder hard was gaan waaien en de wind was jammer genoeg ook niet gedraaid. Toen we buiten kwamen bleek wel weer dat het niet koud was en het leek erop dat het wel iets minder waaiden dan de avond daarvoor. Dus vol goede moed gingen we beginnen aan de hoogste top van de reis Puerto de Villaroya 1700meter! We begonnen al vrij hoog namelijk 1350 dus heel ver klimmen was dit niet en alhoewel de wind enorm hard waaiden waren we eigenlijk eerder boven dan verwacht. En maken we trots een foto wel allebei apart, want we konden niet de zelfontspanner gebruiken i.v.m. de harde wind. We moeten nog wel even vooruit met de camera;).
En dan beginnen we aan de afdaling, soms hebben we stukken moeite om recht te kunnen fietsen maar een afdaling is toch altijd leuk.

We fietsen door een klein dorpje en af en toe schijnt de zon nog! Als we een plekje vinden uit de wind voor de thee zitten we nog maar net of het gaat toch een beetje regenen. Maar dit is zo kort dat het eigenlijk al weer droog is als we verder fietsen. De wind blijft hard waaien en we fietsen naar een volgende berg Puerto de Sollavientos 1507meter. Weer naar beneden en weer naar boven berg waarvan we de naam niet weten 1530meter. Ik moet toegeven we hebben het wel even gehad met al die Puerto’s, misschien niet perse de Puerto’s maar meer de wind. Na de berg waarvan we de naam niet weten dalen we af en regent het tussen door nog een beetje als we beneden komen duiken we een restaurant in en eten als voorgerecht spaghetti en daarna een bord met aardappeltjes, kip en salade. Als nagerecht krijgen we een appel, prima maaltijd dus. We zijn weer aangesterkt en als we buiten komen schijnt het zonnetje en hebben we er weer zin in. Op naar de laatste van vandaag de Puerto de Cabigordo 1600meter.
Het waait nog steeds enorm hard maar de jassen kunnen uit en het landschap is toch wel ontzettend mooi, we genieten weer! Onderweg steekt er nog een soort berggeit over en dat is wel erg leuk om te zien. Natuurlijk weer geen foto want hij was veel te snel weer weg. Gisteren had Hélène er ook al heel ver weg tussen de rotsen 6gezien maar we weten allebei nog niet precies wat het nou eigenlijk is, maar het is wild dus dat is altijd leuk!
En we komen boven aan en daarna komt natuurlijk de afdaling, we houden weer een wedstrijdje en alhoewel Hélène eerder die dag voorstond haalt Brian haar toch weer in en haalt een snelheid van 61km en Hélène 60.1km.

En al vrij snel komen we in het stadje Teruel waar het een drukte van belang is. Het schijnt een leuk stadje te zijn om te bezoeken en omdat Spanjaarden alles van hun eigen land willen zien, zijn die nu dus hier omdat ze een lang weekend vrij hebben. Wij gaan morgen dit stadje bekijken en hebben dus een rustdag. En dan fietsen we in de volgende etappe naar Granada hier houden we ook een rustdag en is het daarna nog maar twee dagen fietsen naar Malaga, het einde komt in zicht.

Toedeloe!