Huelma - Granada 81km

Heey allemaal,

Vannacht weer heerlijk geslapen en nadat we hadden betaald, eigenlijk hadden we zo weg kunnen lopen want de man wist niet eens dat we een kamer hadden gebruikt die nacht. Maar voor onze eigen geweten hebben we toch maar eerlijk gezegd dat we nog niet betaald hadden.
Daarna kwamen we buiten en voelde het toch wel erg fris! Het eerste stukje was naar beneden en dan was het zeker erg frisjes. Dus werd Brian zijn horloge weer even op de fiets gemonteerd om is te kijken hoe koud het dan wel niet was. Nou die ging wel erg snel naar beneden en gaf zelfs -6 aan. Brrrrrr.. Maar we konden gelukkig naar boven dus zouden we het wat warmer krijgen en het was helemaal helder dus als de zon eenmaal over de bergen zou zijn zouden we vanzelf wel opwarmen.
We fietsten weer door de eindeloze olijvenbomen en werden regelmatig aangemoedigd door de olijvenplukkers die weer met z’n allen in een busje waren gepropt en op weg waren naar hun werk. Als we eenmaal een beetje boven zijn komen we ook langzaam in de zon maar heel snel warmen we niet op. Het gaat nog steeds een beetje op en af, we gaan liever naar boven dan naar beneden want dat is een stuk warmer. Hélène trekt toch maar haar thermobroek aan en ook de overschoenen komen weer uit de tas tevoorschijn en zo is het best te doen.

We hadden al op internet gelezen dat er een aardverschuiving had plaatsgevonden op onze route en dat we dus waarschijnlijk moesten omrijden. Dit is natuurlijk nooit leuk en zeker als je op de fiets ben is dit best rottig. Meestal gokken we het erop en fietsen gewoon door, maar als er zelfs op de fietsers-site (=site waar mensen opmerkingen plaatsen over de fietsroute) staat aangegeven dat je er niet doorkan dus ons zal het waarschijnlijk ook niet lukken. Daarbij willen we niet het risico lopen om nog meer dan nodig te fietsen dus kiezen we gelijk voor de omweg. Eerst moeten we daardoor over een wat drukkere weg, maar daarna word het wat rustiger en komen we ook op de kleinere weggentjes.

Over een heel klein landbouwweggetje suizen we naar beneden en haalt Brian een snelheid van 66km per uur en Hélène 60km per uur, best grappig.
Het wordt langzaamaan wat warmer en met de wind in de rug schieten we lekker op en voor we het weten zitten we alweer op de goede route en omdat het zulk prachtig helder weer is kunnen we heel ver kijken en zien we regelmatig de Sierra Nevada, erg mooi!

Op de fiets word een hoop besproken zo onderweg, zo ook het volgende. Morgen hebben we een rustdag in Granada en daarna is het nog twee dagen fietsen en komen we zondag in Malaga aan. Het einde is nu dus echt in zicht. Zo word er regelmatig gezegd wist je nog die ene keer? En we weten nog alles terug te halen, die ene dag daar hebben we dat gedaan en zo kunnen we een week terug halen wat nu al ontzettend leuk is. We hebben nog steeds wel aardig wat te kletsen als we de olijfbomen wel even genoeg gezien hebben;).

Als we ons stokbroodje gaan eten vinden we en plekje op een bankje in de zon, prima denken we. Maar het word toch flink dooreten want die wind is toch aardig koud, Hélène stopt het laatste stuk stokbrood al fietsend in haar mond.

Het laatste stuk van vandaag werd toch wel wat drukker omdat we steeds dichter bij een grote stad kwamen. Wel hadden wij wat rustigere weggentjes en staken we steeds de snelweg over en weer terug over de kleinere weggentjes. Niet bepaald sneller natuurlijk maar wel veel leuker. Op een gegeven moment was het de grap: “hé, Brian als we over de snelweg fietsen is het nog maar 18km” Waarop Brian reageerde dat we niet over de snelweg gingen want dat was toch niet leuk. Even later kwamen we op een heel klein weggentje waar wel heel veel kuilen in het asfalt zaten waarop Brian begon: “nou als hier straks de snelweg is ga ik er zo op, ik wil niet meer hobbelen naar Malaga!” Dit hebben we natuurlijk niet gedaan en even later kwamen we weer op een andere weg en was het stukken beter te fietsen.

’s Middags komen we langs een grote supermarkt en zeggen we tegen elkaar moeten we nog boodschappen doen. Nou we gaan wel even naar binnen en even later komen we met een bomvolle kar weer naar buiten. Maar goed dat we naar binnen zijn gegaan.
We fietsen het laatste stukje en bespreken we of we echt gaan kamperen, hebben we daar zin in want het zal misschien wel koud zijn! Maar we vinden het toch wel leuk, het zal de laatste keer zijn want er komen geen campings meer op ons pad. Het is nog even zoeken maar uiteindelijk vinden we het toch. Helaas ligt de camping aan een grote snelweg, maar we willen echt kamperen! Dus zetten we de tent op en zitten nog lekker een uurtje in de zon en ja dat gaat prima het is niet te koud en we zitten ook niet in de wind. Om vijf uur gaan we toch maar lekker eten maken want het begint langzaamaan al een beetje af te koelen. Daarna wast Brian af en gaat Hélène is kijken of de douche lekker warm is. Want daar heeft ze toch wel is zin in (gisteren had zij namelijk al een koude./lauwe douche). Ze voelt even het water en dat lijkt er wel op dat het warm gaat worden. Maar als ze eenmaal uitgekleed in het douche hokje staat word die douche toch echt niet warm. Hij is koud! Even wachten, misschien duurt het even voordat het warme water er is. Maar nee, het warme water komt niet dus wast zij zich onder een koude douche. Buiten komt ze de eigenaresse tegen en meldt even dat de douche niet warm is, dat vind de eigenaresse een beetje vreemd maar ze belooft er wat aan te doen. Dat zou wel zo fijn zijn heeft Brian misschien wel een warme douche. Maar helaas ook Brian heeft geen warme douche, dan denk je wel even waarom moesten wij nou per se kamperen?
Maar nu zitten we lekker in ons tentje met al onze kleren aan onder de slaapzak en krijgen we het toch wel weer een beetje warm. Nu maar hopen dat de douche morgen wel warm is;)

Toedeloe!