Alta - Máze 68km

Van het mooie weer van gisteren was vandaag weinig meer over. Toen we gisterenmiddag boodschappen hadden gedaan was het gaan regenen en dat is niet opgehouden tot en met nu.

Vanochtend waren we om 7uur wakker en zouden we er eigenlijk uitgaan maar met regendruppels op het tentdoek is het heel lastig om je warme slaapzak uit te gaan. Maar wat wij dan doen als oplossing hiervoor is je matje (of elkaars matje) leeg te laten lopen want op de grond lig je niet zo heel lekker dus ga je er sneller uit! Dus zo gezegd zo gedaan, de kou en regen in. Gelukkig was er op deze camping, net als op zovele, een keukentje waar we lekker warm konden zitten en op ons gemak onze overheerlijke boterhammen met hagelslag eten. Na het ontbijt was het alle spullen in de tassen doen en de natte tent inpakken wat absoluut geen pretje is. En om half 10 reden we weg voor, volgens de kaart, 63km.

Na een paar honderd meter stopten Hélène al, want haar kilometerteller deed het niet. Na een beetje prusten, het zendertje anders zetten, het ontvangertje draaien deed hij het nog steeds niet. Tot groot verdriet van Hélène moesten we toch echt verder zonder dat hij het deed. We denken nu dat hij misschien wel 'verzopen' is omdat hij de hele nacht in de regen had gestaan. We schoten lekker op want de wind zat pal in de rug en zo hadden we ook weinig last van regen in ons gezicht. Na een paar kilometer kwamen we langs een brug die helemaal was weggeslagen door de regen, gelukkig was er wel een noodbrug naast de gelegd dat we verder konden. Na 15km kwamen we een rustplaats tegen waar we even pauze hielden om even lekker thee te drinken.

De pauze duurde niet echt lang vooral omdat het erg koud is, rond de 10 graden denken we. Toen we verder reden kwamen we een 'pas-op-bord' tegen dat het de komende 0,2 - 6km meer dan 8% omhoog zou kunnen gaan. We keken elkaar eens aan het dachten allebei pffff.. Maar toen we een bocht omdraaiden zagen we een reusachtig rotswand boven ons uittorenen. Die 6km die volgden waren een van de mooiste die we ooit gezien hadden. Doordat het die nacht zo hard geregend had kwamen er van alle kanten water naar beneden. Wij reden over een weg, ingesloten door twee rotswanden, die meekronkelde met de rivier die zich naar beneden stortten. De regen maakten dat het heel groen leek, en we zagen zelfs nog sneeuw op verschillende overhangende rotswanden liggen. We fietsten een berg op maar we hadden niet dat idee. We reden op een kleine versnelling naar boven om zoveel mogelijk om ons heen te kunnen kijken. Het water kwam hier echt overal vandaan, en wilden zo snel mogelijk naar beneden. Toen we na 6km boven kwamen hadden we allebei het gevoel van ''wauw'' dat was echt ontzettend mooi.

Boven gekomen, kwamen we bij een heel groot meer waar heel snel een boterham met salami naar binnen propten omdat het steeds harder begon te regenen. Volgens Hélene hadden we nog nooit zo snel gegeten zelfs. Daarna was het capuchon op en doortrappen. Er zat wel een hele leuke volgorde in de weg. Het was een paar kilometer langs een meer rijden, een kilometer omhoog, en dan weer langs een hoger gelegen meer rijden en zo ging het maar door. Rond een uur of twee stopten we bij het enige koffiehuisje van die dag, waar Brian zijn eerste koffie sinds dat hij weg is dronk en Hélène een lekker kopje warme thee had. Vlak daarna hadden we nog een kleine beklimming waar we alweer een nieuw hoogtepunt van de vakantie bereikten: 422 meter boven zeeniveau!!

De regen begon ons ondertussen langzaam te verkleumen, Hélène kreeg weer last van koude tenen en Brian zijn handschoenen waren doorgeregend. Gelukkig konden we aardig opschieten doordat we nu wat meer naar beneden gingen en de wind nog steeds lekker in de rug blies. Na 68km kwamen we bij een camping en besloten het maar voor gezien te houden voor vandaag, ook omdat de volgende camping weer 60kilometer verder was. Helaas hadden ze geen huisje waar we in konden keuken of iets dergelijks dus besloten maar een trekkershut te nemen. Ook omdat de tent nog steeds nat was van die ochtend en om nu in een natte tent de rest van de dag te moeten zitten vonden we een beetje te gek. Dus nu zitten we lekker in een hutje waar we heel luxe vanavond op een matras slapen.

We vinden alle reacties nog steeds ontzettend leuk en zijn heel erg blij dat zoveel mensen de blog lezen en het leuk vinden. Ook vind Brian nog steeds de WK-updates geweldig! (en straks ook de Tour du France-updates natuurlijk)

Groetjes.