Barrax - Puerto de Barrancazo 92km

Heey allemaal,
Ja dit wel een beetje jammer want nu zijn we een dag later maar we hadden geen bereik. Niet met de telefoon en dus ook niet met het internet. Maar bij deze dan toch nog de blog van gisteren=)

Heerlijk geslapen weer en om half9 zaten we op de fiets. Het viel ons op dat de Spanjaarden niet zo heel spraakzaam zijn maar vandaag hadden ze er blijkbaar zin in, want toen wij onze fietsten optuigden kwam er een man naar ons toe die vertelde dat hij dezelfde fiets als ons had en dat hij afgelopen zomer op IJsland had gefietst. En zo hebben wij weer een nieuwe reis voor op ons to-do-lijstje.

De eerste kilometers vonden we allebei een beetje saai, zeker toen we weer in een mistbank terecht kwamen en we dus helemaal niks zagen. Maar al vrij snel was deze weer verdwenen en konden we wat verder kijken. Nog steeds was het landschap niet echt denderend wel zagen we een nieuwe verandering we reden door kleine dorpjes en hier waren de huisjes ineens wit in plaats van steen bruin. Best grappig om te zien. Langzaam fietsten we naar boven en het was niet heel koud maar ook niet super warm dus de handschoenen gingen weer aan. Na 30km kwamen we weer op een via verde, een oude spoorweg omgebouwd tot fietspad, en hielden we even een theepauze. Toen we daar stonden werden we zowaar weer aangesproken door een fietser deze had ook wat bagage bij zich en was 5dagen aan het fietsen, morgen moest hij weer aan het werk vertelde hij ons. Hij was onder de indruk van onze reis en fietsten weer verder.
De via verde ging heel langzaam omhoog en was een onverhard fietspad heel dit pad zijn wij door niemand ingehaald kwamen we alleen fietsers tegen die dus naar beneden fietsten. En alhoewel wij het steeds een beetje warmer kregen omdat het zonnetje langzaam tevoorschijn kwam zaten de Spanjaarden dik ingepakt met mutsen, sjaals en dikke skihandschoenen op de fiets.
Genoeg bankjes langs de weg dachten wij om lekker te eten, maar toen we honger kregen was er natuurlijk niks te bekennen. Wel zagen wij een informatiebord dus gingen daar is op kijken daar stond op aangegeven dat er geen picknickplekjes meer zouden komen dus besloten we dan maar lekker op de grond te gaan zitten. Jammer dat blijkbaar niet alle picknickplaatsjes op het bord stonden want nog geen kilometer verder stonden genoeg bankjes.
Ook had deze via verde weer genoeg tunnels, 11 in totaal. En donker dat het daarbinnen was, wij waren dus erg blij met onze fietsverlichting die het prima doet.
Als we even later stil staan worden we zomaar weer aangesproken door twee Spanjaarden op de fiets. Hun eerste vraag is (in het Spaans) waarom fiets je hier en niet op de grote weg, dat is toch veel makkelijker? Nou maar dit is toch veel leuker! Hij heeft een hoop vragen en vertelt ons ook dat er op een van de passen die we nog moeten doen heel veel sneeuw is gevallen. Maar liefst een meter sneeuw, wij maar hopen dat dit allemaal gesmolten is.

Als we een beetje bovenaan zijn, zijn we toch best wel blij dat we weer een beetje naar beneden kunnen en over de gewonen weg dus het is een echte afdaling. En ineens zijn we al in het dorpje waar we eigenlijk wilde overnachten, maar het is kwart over 2 de zon schijnt heerlijk warm. We hebben helemaal geen zin om al naar binnen te gaan. Dus kopen we een nieuwe voorraad water bij de benzinestation en fietsen we verder. Brian zelfs in zijn korte broek, dat geloof je toch niet? Half december en het is zo lekker weer dat je in een korte broek kan fietsen. Hélène houdt haar lange broek lekker aan en vind het een beetje overdreven hoor;).

We gaan omhoog, flink omhoog! Maar het is een prachtige omgeving en praten zelfs over het plan om te gaan wildkamperen. Het volgende dorpje licht 7km verder en 200meter hoger en als we daar aankomen is het eigenlijk nog veel te vroeg om naar binnen te gaan. We willen niet! Dus fietsen we verder, vandaag gaan we wildkamperen. In het routeboekje staat beschreven dat er genoeg picknickplaatsjes zijn waar je vrij kan kamperen dus dat vinden we wel leuk.
Natuurlijk gaan we wel weer flink omhoog maar we zoeken naar een leuk plekje en hebben het prima naar ons zin. De zon schijnt heerlijk we zijn inmiddels op een grote rotsvlakte gekomen en het is er heerlijk rustig. Op heel af en toe een auto en de schapenboer met zijn schapen en geiten is er niemand te bekennen.

We fietsen verder en verder, maar vinden nog geen plekje. Waar zijn nou al die picknickplaatsjes? En als we kijken voor een plekje in de bosjes zien we alleen maar heel veel bordjes, verboden terrein.
Dus fietsen we maar gewoon door, op een gegeven moment komen we op een plekje wat wel zou kunnen. Maar het net niet helemaal is. Dus fietsen we maar weer verder omhoog, omhoog en omhoog. En daar komen dan eindelijk die picknickplaatsjes in zicht, maar als we goed kijken vinden we dit toch niks. Vlak langs de weg en 2meter verder weer zo een bord: “coto privado de caza” Dus fietsen we toch maar weer verder en vragen ons af, hoe gaat dit goed komen. We komen op 1430 meter de top van Puerto del Barrancazo. Wat doen we? Verder naar beneden of serieus een plekje zoeken. Het plekje is eigenlijk ineens snel gevonden, niet het mooiste plekje ooit maar prima voor nu. Over een uurtje is het ook al donker dus word de tent opgezet, even snel een beetje wassen eten maken en dan duiken we de tent in. Prima plekje op maar liefst 1400meter!

Dat was het weer voor vandaag, tot vanavond;)