Girona - Tona 79km

Hola,
vannacht werden wij wakker van heel veel lawaai we wisten gelijk wat er aan de hand was want er zou een voetbalwedstrijd zijn die avond namelijk Barcelona tegen Real Madrid. Barcelona had Real Madrid met 5-0 ingemaakt en daar waren de Catalanen heel erg blij mee zo te horen. Een hoop getoeter en gejuich. Niet heel erg dat we wakker werden nu wisten we gelijk wie er gewonnen had en je draait je om en slaapt gewoon weer verder.
Dat over de Catalanen is ook wel even een grappig verhaaltje apart. Zoals jullie velen misschien wel weten is dat Brian Spaans spreekt hij heeft namelijk een thuisstudie gedaan en nu kan hij dus deze studie in praktijk brengen. Maar Brian heeft daar niet altijd zin in, dus zegt hij tegen Hélène: “nee, ze spreken hier geen Spaans maar Catalaans”. Eigenlijk gelooft Hélène dit niet omdat Brian liever heeft dat Hélène het contact met de mensen regelt. Maar we zijn er nu dus achter dat de meeste Catalanen ook gewoon Spaans spreken dus dit is heel jammer voor Brian maar nu hoeft Hélène dus niks meer te regelen;). Jammer is wel dat de mensen altijd tegen Hélène gaan praten (ook in het Spaans) waarop Hélène dan weer reageert wat zegtie? En als Brian dan in het Spaans verder praat met deze mensen, blijven de mensen toch proberen om met Hélène te praten. Beetje eigenwijs!;)

Maar goed we hadden weer lekker gegeten Hélène 7geroosterde boterhammen want ze hadden alleen wit houdbaar brood en dat is alleen geroosterd lekker. En Brian twee boterhammen (niet geroosterd hoe hij het weg krijgt weet ik ook niet) en twee bakjes met chocholade cornflakes en een heel klein beetje melk want dit was ook houdbare melk en ook niet heel lekker. Opzich een prima ontbijt hoor en we hebben ook een fruitje meegenomen voor onderweg, lekker hoor!
En toen we dan buiten kwamen bleek het niet heel lekker weer te zijn we hadden gedacht dat het wel mee zou vallen maar het regende toch aardig door. Maar we zouden vol goede moed beginnen, iets wat soms wel een beetje lastig is als het zo regent en het er totaal niet naar uitziet dat het ooit droog gaat worden. Maar we fietsen de stad uit en het eerste stuk is nog hartstikke vlak wel langs een drukke weg wat een beetje jammer is. Maar de andere optie was over een modderwegentje en daar hadden we nog minder trek in. Het kopje thee drinken we onder een afdakje en dapper beginnen we aan de klim van vandaag. We fietsen maar liefst 25km lang alleen maar naar boven toe. Het is jammer dat het nog steeds regent want we missen best veel van de omgeving dit toch best wel mooi is. Maar voordeel is dat er een rivier stroomt diep onder ons aan de rechter kant dus zo heb je wat te zien zeggen we tegen elkaar. Anders kijk je alleen maar naar dat asfalt en dat heb je na ongeveer 12000km ook wel gezien. Het is eigenlijk overal hetzelfde, gek hé!
Inmiddels is het al kwart over twaalf en zijn we niet meer in een dorpje geweest sinds de koffiepauze en krijgen we echt honger. Maar ja je gaat niet echt voor de lol onder een boom zitten, ook niet echt droog. Dus stoppen we heel even en proppen een pakjes koekjes naar binnen, kunnen we weer even vooruit. Onderweg komen we wel een man en vrouw tegen die heel de auto hebben volgelanden met 5liter flessen die ze nu aan het vullen zijn uit een bron, het zag er wel heel grappig uit. Vrouw stond met een parapluutje de flessen te verwisselen als ze vol waren en de man zette deze vervolgens in de auto.
Uiteindelijk komen we dan in een klein stadje en hopen dat we een restaurantje kunnen vinden. En die vinden we, gelukkig! Als we binnen komen voelen we al gelijk de warmte van de houtkachel die aan staat, we moeten wel 5/10min wachten tot we kunnen bestellen. Uiteindelijk word dit 15/20min maar de gerechten worden daarna wel supersnel geserveerd. Hier kan je voor 10euro het menu van de dag eten, wat bestaat uit een salade, soep of pasta vooraf, daarna een hoofdgerecht kan je ook kiezen tussen twee stukken vlees en een toetje fruit, ijs of Catalaanse crème. We nemen allebei een salade en één van de stukken vlees en Brian als toetjes Catalaanse crème en Hélène ijs want dat zag er zo lekker uit. Het was ook heerlijk maar toch wel een klein beetje te koud.

Als we bij de kachel onze regenpakken staan aan te trekken die wel weer lekker zijn gedroogd is het niet heel aantrekkelijk om naar buiten te gaan. Maar als we eenmaal op de fiets zitten en weer naar boven gaan hebben we het wel weer warm dus gaat het eigenlijk prima. Langzaamaan lijkt het ook wat droger te worden dus dat is wel zo prettig. En we blijven maar naar boven fietsen, we dachten eigenlijk dat we niet hoger zouden gaan dan 800meter maar uiteindelijk komen we op 996. Wat Brian toch wel een beetje jammer vind want dit is net geen 1000meter, Hélène vind dit niet heel erg belangrijk.
Even een correctie we zijn waarschijnlijk niet helemaal duidelijk geweest, we hoefden vandaag nog niet naar 1700meter maar dit gaat wel deze ‘etappe’ gebeuren. Onze ‘etappe ‘ is dus tot de volgende rustdag en volgens planning gaan we dus over 3 of misschien zelfs pas 4 dagen over 1700meter.

En dan kunnen we eindelijk een beetje naar beneden, het is inmiddels zo goed als droog maar de regenpakken blijven lekker aan want dat is wel lekker warm! Heel ver gaan we niet naar beneden want we maken en bocht en gaan de volgende berg weer op. En dan komen we (Brian ook weer blij) toch nog boven de 1000meter, 1010 meter om precies te zijn. En het is hier niet zo heel erg veel kouder als beneden voor ons gevoel. En er licht ook geen sneeuw, ook niet geheel onbelangrijk dit zijn toch wel dingen die ons een beetje bezig houden.

Dan gaan we weer een beetje naar beneden maar ook weer naar boven en dan uiteindelijk komen we dan in het plaatsje aan waar we wilde overnachten. Er zou hier een camping open zijn maar we hadden weinig zin in een herhaling van de vorige keer (kamperen in de regen na een lange koude regendag) dus we zouden iets anders zoeken. Later bleek dat de camping toch dicht was en vinden we een lekker plekje in een hostel, waarom het een hostel heet is voor ons een grote vraag want zo goedkoop is het niet. Maar het kan ons vrij weinig schelen we willen alleen maar zo snel mogelijk naar binnen. Onder een warme douche en dan een lekker stokbroodje eten, daarna sluiten onze luiken waarschijnlijk heel snel.

Tot morgen!

Rustdag Girona

Hallo allemaal!

En dan wordt je weer wakker en dan heb je weer een rustdag. We hebben deze keer niet heel veel dagen gefietst maar we vinden het toch wel fijn dat weer een dag rust hebben, zeker omdat we vanaf morgen het binnenland in fietsen en dat betekent klimmen. Gisteren nog even gekeken hoeveel kilometer we nu nog precies moeten en hoe we op schema liggen. Nou dat is allemaal goed te doen, we moeten nog 1400km fietsen en hebben daar nog 3 weken voor.

Bij de overnachting zit ook een ontbijt dus daar maken we zeker gebruik van. Rond 9uur gaan we naar beneden en daar kunnen we kiezen tussen geroosterde boterhammen of cornflakes. Brian gaat voor de cornflakes en Hélène voor de geroosterde boterhammen. We zijn hier niet de enige want er zitten ook andere mensen aan het ontbijt. Drie Engelse meiden, een oudere man een ouder stel. Brian snapt nu ook gelijk waarom de hostels gaan youth hostels meer heten want de helft die hier slaapt is allang niet meer jong. De oudere man is ook zeer spraakzaam en zegt tegen iedereen: ‘morning’ met de blik in zijn ogen van praat terug tegen mij. Als een Engels meisje dat vervolgens ook doet is hij niet meer te houden en gaat alles vertellen wat hij doet. Bijvoorbeeld: man pakt zijn laptop en zegt tegen het meisje: ‘wel zwaar hor zo’n laptop, hij weegt wel drie kilo’. Man start zijn laptop op: ‘ik ga even de vluchttijden kijken, want ik vlieg vanmiddag naar huis’. Even stil en daarna begint hij foto’s aan het meisje te laten zien: ‘kijk er ligt sneeuw waar ik woon’. Het meisje antwoord over heel vriendelijk op. Maar goed het is wel vermakelijk zo tijdens je ontbijt.

Buiten zien we allemaal mensen al met mutsen en handschoenen op lopen, dus het zal wel koud zijn, inderdaad twee graden. Wij doen dus lekker onze thermobroek aan, want we willen het vandaag echt niet koud hebben dat hebben we al te vaak op de fiets. Eerst maar weer eens naar de toeristeninformatie. We krijgen een hele mooie kaart met de dingen die er te doen zijn en de mevrouw levert ook nog commentaar, zo weten we precies waar we aan toe zijn, kortom een perfecte toeristeninformatie. Eerst hebben we zelf nog een heel boodschappenlijstje af te werken: een muts, overschoenen en campinggas. Daarvoor hebben we op internet al een aantal adressen opgezocht van intersports en fietsenmakers. Brian heeft totaal geen zin om te fietsen vandaag dus we gaan alles lopend doen. We komen langs de volgende winkels:
- Intersport 1, blijkt een skiwinkel te zijn
- Fietsenmaker 1, blijkt niet te bestaan
- Intersport 2, blijkt geen campinggas te mogen verkopen maar weet wel een andere zaak, we kopen er wel mutsen, allebei dezelfde, nummer 1 gevonden
- Fietsenmaker 2 , heeft overschoenen maar uit de jaren ’90 en passen niet
- Andere zaak, vinden we campinggas, nummer 2 gevonden
- Fietsenmaker 3, is ook spoorloos
En dan hebben we ondertussen al ruim 1,5uur gelopen en zijn we weer terug bij het hostel. Al is het nog maar half 12, we hebben toch wel honger en besluiten lekker een broodje te gaan eten. Ze verkopen hier nog steeds lekkere baguettes dus daar zijn we heel blij mee.

Na het eten zoeken we op internet of er misschien een Decathlon hier in de buurt is om daar te kijken voor overschoenen. Er blijkt er een te zijn en even later zijn we, alweer lopend, onderweg naar de Decathlon, 3km verderop. Daar vinden we gelukkig overschoenen. Omdat overschoenen normaal voor wielerschoenen zijn moeten we wel een grote maat kopen, uiteindelijk wordt het maat 46/47 en deze past er net overheen. Op de terugweg gaan we even bij de Carrefour boodschappen doen. In de supermarkten koop je hier niet even een plakje ham maar gelijk een hele poot. We kunnen ons weer eens niet inhouden in de supermarkt en staan even later buiten met te veel boodschappen en 5 liter water,die we vervolgens nog naar het hostel moeten krijgen. Als we daar uiteindelijk zijn, zijn we wel toe aan een siesta. En met de laptop op schoot kijken we even een uurtje een paar flimpjes.

Dan is half 4 en gaan we eindelijk aan het culturele deel van de dag beginnen. Omdat het maandag is zijn wel alle museums dicht (jammer, wilde we eindelijk is naar een museum gaan, niet dus!). Wel is er al wandelend veel te zien. We lopen door de joodse wijk en oude middeleeuwse straatjes om uit te komen bij een van de twee kathedralen van de stad. Ze zijn wel allebei dicht maar van de buitenkant zien ze er al mooi genoeg uit. Na een hele lange trap bereiken we de stadsmuur waar je 1,5km over kan lopen. Dit doen we dus ook en het is ontzettend leuk, we hebben hele mooie uitzichten over Girona en de bergen erachter. Als je de gerenoveerde stukken van de muur wegdenkt loop je bijna in de middeleeuwen rond, zelfs alle gaatjes in de muur waar ze vroeger door schoten zitten er nog in. Na een goed uur zijn we er klaar mee en komen we voor de derde keer vandaag uit bij het hostel.

Daar kunnen we lekker eten maken, aardappeltjes met peentjes en vis. Ook zetten we er weer nieuwe foto’s op. Deze serie is vanaf het vaste land van Frankrijk tot Girona, veel kijk plezier. Nu gaan de rommeltjes wat opruimen, want je kan een rommel maken in een dag joh! En gaan lekker vroeg naar bed,morgen beginnen aan de etappe Girona –Teruel 541km, halverwege moeten we de hoogste pas van de reis over, namelijk de Puerto de Villarroyo,1701meter. Maar we zijn na vandaag goed voorbereid, een extra muts en overschoenen!

De groeten weer!

Canadal - Girona 80km

Heey allemaal,
na weer heerlijk geslapen te hebben (vertel is wat nieuws;)) werden we vanochtend wakker en konden we een gaan ontbijten. De vrouw bij de receptie had ons al gewaarschuwd dat het niet heel veel zou zijn. En dat bleek ook zo te zijn het was namelijk alleen een kopje thee of koffie en dan kon je kiezen voor een zoet broodje. Wij hebben een lekker croissant op met jam en dat smaakte prima, daarna gingen we weer terug naar onze kamer en hebben nog een stokbrood gegeten want op 1 croissant kom je echt niet ver;).

We waren weer dik aangekleed, Hélène had zelfs haar thermobroek onder haar gewone broek aan. Maar al snel voelden we dat het helemaal niet zo koud was als voorgaande dagen. En we gingen flink naar boven dus langzaamaan gingen de handschoenen en mutsen uit, thermobroek uit (wat nog een heel gedoe is aan de kant van de weg) en de jas ging uit. Wel moest gelijk de regenjas weer aan want het ging een beetje regenen. Maar dit viel gelukkig mee dus al snel konden de regenpakken weer uit en fietsten we zelfs zonder jas.
En vandaag zien we weer het prachtige landschap van Spanje en is het heerlijk rustig op de weg. We moeten een stukje klimmen naar (300meter) en we komen slechts 3auto’s tegen. Af en toe rijden we langs wat kleine dorpjes maar daar zien (horen) we alleen maar heel veel honden. Bij de meesten staan er minimaal 3 in de tuin. Grote, kleine alle soorten en maten. Ook komen we er een paar onderweg tegen maar waar die vandaan komen is ons een raadsel, misschien zijn het wel zwerfhonden.
Boven aangekomen trekken we toch maar even de jassen aan want naar beneden is het best fris. En het lijkt zelfs of het kouder is aan deze kant van de berg, wat best een beetje vreemd is want deze berg is zo hoog toch niet?
We drinken een lekker kopje thee in een bushokje want het miezert af en toe een beetje en ook al gaat het lang niet zo hard dat de regenpakken aanmoeten, droog zitten is wel zo fijn!
We fietsen weer verder en komen in wat grotere dorpjes en die zijn toch wel erg leuk. Hele smalle straatjes, oude kerkjes en grappige huisjes. Een ander land is toch altijd leuk omdat je heel snel verschillen ziet, dit zorgt ook voor variatie en dat is helemaal leuk.

Twee keer moeten we door het zand rijden omdat er een wegopbreking is en wat is het dan makkelijk want met de fiets kan je eigenlijk overal langs. En dan ineens fietsen we in de zon, dat is ook lekker zeg! Die maakt ons lekker warm, maar we moeten wel een beetje doorfietsen want dan zijn we echt uit de regen. Middageten houden we weer in een bushokje en daarna fietsen we weer lekker in het zonnetje. Nog steeds op en af, vlak zal het voorlopig niet meer worden;).

Omdat ons water bijna op was zijn we blij als we een supermarkt tegenkomen die nog open is ook. Dus kopen we wat water en wat fruit. Brian gaat naar binnen en krijgt er zowaar lol in om Spaans te praten.

Tegen de middag verdwijnt het zonnetje toch weer achter de wolken dus komen de jassen weer tevoorschijn. Je denkt misschien die twee houden een hele kleedpartij daar, nou dat is ook wel een beetje zo maar dat vinden wij helemaal niet erg.
De laatste 25km naar de stad is zonder fietsroute maar gaat prima, ook de Spanjaarden zijn heel rustig op de weg en rijden rustig om ons heen (misschien komt dit omdat het zondag is).

In Girona aangekomen gaan we eerst opzoek naar de toeristeninformatie om te kijken wat de goedkoopste accommodaties zijn want campings zijn hier niet te vinden. Maar de toeristeninformatie is net een uur geleden dicht gegaan dus we moeten zelf opzoek. Nou hadden we wel een hostel gezien dus daar rijden we naartoe. En dat blijkt een prima plekje te zijn, we hoeven niet op een grote kamer (dus gewoon met zijn tweetjes een kamer) en er is beneden een grote zitplek en ook een keuken! Dat is helemaal fijn, want dan hoeven we niet zo stiekem te doen;).

Dus we hebben lekker soort nasi gegeten en hebben nog draadloos internet ook, dus morgen worden er weer nieuwe foto's op picassa gezet.

Toedeloe!

Estagel - Canadal 78km

Hey allemaal!

Even nog het verhaaltje van gisterenavond. Omdat we geen zin hadden om weer iets op de kamer te moeten brouwen zijn we lekker iets wezen eten. Dus om half 7 stapten we het hotel uit en het enige zaakje wat open was, was de snackbar. Dus wij naar binnen maar wat bleek, ja ze waren wel open maar ze moesten eerst nog even opwarmen (wat wij eruit begrepen). Even later konden we dan bestellen en namen allebei lekkere friet met een hamburger. Dat heeft zeker gesmaakt want het is echt heel lang geleden dat we lekker frieten op hebben (die zelfs een beetje naar thuis smaken). Daarna nog lekker wat zitten lezen op de kamer en toen om 9uur naar bed, maar vlak voordat we naar bed gingen draaiden we de klok even een uurtje terug dus lagen we om 8uur al op bed, heerlijk, want we waren best wel moe van de afgelopen dagen.

En vanochtend werden dan om 7uur wakker, dus we hebben allebei meer dan 10uur geslapen. En dat was ook wel te merken, want we waren echt uitgerust, en de benen voelde ook weer wat beter. Dat merkten we ook op de eerste beklimming van de dag, niet zo’n heel hoge (265meter) maar wel al gauw een kilometer of 5 omhoog. Het was wel fijn dat we gelijk omhoog moesten want het was, je raadt het al, koud. De tempratuur was waarschijnlijk niet boven het vriespunt, want Hélène der natte washand was even later bevroren en de kaartmap van Brian ook. We zagen ook dat het flink gevroren had want alle planten zaten onder de rijp. De afdaling die volgde op de klim was wel even heel koud, vooral de tenen hebben dan zwaar te lijden. Maar zodra we weer beneden zijn dan rijden we even goed door zodat we weer warm worden. Rond een uur of 10 is het al best wat opgewarmd en het is zeker warmer dan de afgelopen dagen want de wind is vandaag gelukkig nergens te bekennen. We kunnen ook lekker buiten thee zitten midden in een dorpje waar een soort halve markt is. Hélène heeft nog geen souvenir van Frankrijk, en aangezien we vanmiddag de grens over gaan moet die toch even gescoord worden. Dus loopt ze in de koffiepauze even wat winkeltjes af en komt even later terug met hele leuke schaaltjes.

We gaan dus vandaag naar Spanje, ons laatste fietsland. Maar om daar te komen moesten we nog wel ‘even’ de Col du Manrell over. En net na de lunch beg1nnen we aan deze klim, even de gegevens: lengte: 15km, hoogteverschil:600m, gem. stijgingspercentage: 4% en de top ligt op 715meter. Deze klim is ongeveer vergelijkbaar met toen we de Alpen over gingen dus we stonden vol goede moed aan de voet van de klim. En hij bleek inderdaad niet zo heel zwaar te zijn. We reden het eerste stuk op een mooie asfaltweg waar weinig tot geen auto’s reden, het ging gelijkmatig omhoog met af en toe een steile kilometer. Drie kilometer voor de top houden we nog even een pauzetje in een dorpje en gaan dan door naar de top. De laatste 1,5km houdt opeens het asfalt op en moeten we nog een stukje onverhard fietsen en plassen met ijs ontwijken. Dit duurt niet lang en even later zien we een hele mooie asfaltweg voor ons liggen en dit blijkt de grens te zijn. Jammer genoeg is er geen bord te bekennen dus weer geen foto. We maken dan maar even een foto van ons samen want het is toch wel speciaal hier omdat we nu zijn aangekomen in ons laatste fietsland.

En zoals bijna altijd na een klim komt de afdaling. En omdat het maar 4graden op de top is kleden we ons dik aan en even later suizen we over het mooie asfalt naar beneden. Twintig minuten later en tien kilometer verder komen we aan in een plaatsje waar twee hostels moeten zijn. Eentje hebben we het adres van dus daar rijden we zo naartoe. Brian belt aan en vraagt in het Spaans of er een kamer is. Eerst is het antwoord dat het niet mogelijk is en als we doorvragen zijn opeens alle kamers bezet, hmm vreemd. Dan maar de andere proberen, maar die is nergens te bekennen. Een man weet ons wel te helpen en wijst ons de weg, maar als we een stukje rijden zien we dat het betreffende hostel op een hele hoge berg ligt, misschien wel 200meter hoger, daar hebben we weinig zin in om naartoe te rijden, vooral ook omdat we niet zeker weten of die open is. Tja, wat zijn dan nog je opties: verder rijden en hopen dat je wat tegenkomt, of naar de snelweg rijden drie kilometer verderop en daar een weghotel nemen. We hebben er weinig zin in maar kiezen toch voor de veilig optie en rijden naar het weghotel.

Bij de snelweg aangekomen blijkt dit een heel gebied te zijn vol weghotels, benzinestations en supermarkten. Een hotel vinden is dus ook niet erg lastig, we kunnen zelfs kiezen, de eerste vinden we te duur dus nemen maar de tweede. Daar worden we ontvangen door een chique mevrouw die net doet of ze in een 5-sterrenhotel werkt, ook al is het maar een 2-sterrenhotel. De kamer daarentegen is wel netjes voor een twee sterren hotel alleen het stinkt heel erg naar luchtverfrisser. Als we ons op de kamer geïnstalleerd hebben willen we toch wel zien waarom het hier zo superdruk is met auto’s en vrachtwagens dus lopen even naar een supermarkt. Eerst denken we dat het een drankenzaak is maar ze blijken ook echt een supermarkt te zijn. Het is er ontzettend druk en heel veel mensen gaan met karren alcohol de deur uit. Even later zien we op de bon dat de BTW hier maar 7% is, misschien zal dat de reden zijn. We hebben weer geen zin om de koken dus gaan lekker uit eten, je heb hier heel veel keus en het niet duur dus waarom ook niet. Voor Hélène wordt het eerst meloen met ham, daarna rundvlees met patatjes en als laatste crème brule. En voor Brian is het spaghetti bolognese, kip met patat en ijs. Het heeft geweldig lekker gesmaakt.

Nu zijn we lekker op de kamer, gaan we even douchen en dan weer lekker slapen. Morgen rijden we naar Girona en daar doen we als het goed is een rustdag.

Groetjes van ons.

Montredon-des-Corbieres - Estagel 69km

Heey allemaal,
iedereen kan weer opgelucht zijn want vanavond gaat bij ons de wintertijd in, we hebben het wel even gehad met die zomertijd het is ook niet echt zomer meer;).

We hadden nog een beetje gehoopt dat we misschien toch een warme douche zouden hebben omdat we de kachel hadden uitgedraaid kwam er namelijk warmer water uit de kraan. Maar dit was blijkbaar maar van korte duur of iemand anders in het gebouw had zijn verwarming aangezet want onze douche was hartstikke koud! Nou dan sta je toch wel een paar minuten moed te verzamelen voordat je daaronder durft. En toen Hélène even de koude kraan probeerde stond daar zoveel druk op dat ze een korte echt koude douche over haar heen kwam. Maar gelukkig hadden we nog een ander kacheltje en die gaf hele warme lucht dus ben je die koude douche zo weer vergeten.

Vanochtend gingen we naar buiten, haalde de fietsen uit de garage en zeiden we tegen elkaar: “nou volgens mij is het niet zo koud als gisteren!” Schijn, bedriegt want het was verschrikkelijk koud. De temperatuur was dan misschien wel wat hoger maar de wind waaide nog harder en was nog kouder. De ochtend verliep daarom niet toppie! We wilde wel ergens binnen wat gaan eten maar omdat wij natuurlijk nog steeds in de zomertijd zitten lukte dit niet echt dus hebben we in een bushokje gezeten. Vandaar dus het besluit, we gaan naar de wintertijd;).

’s Middags warmden we eindelijk een beetje op en konden we gaan genieten van de omgeving. Want die was werkelijk waar prachtig. Het zonnetje deed goed zijn best het voelde een beetje als ontdooien. We fietsen de col de extreme op die slechts 251meter hoog is (dus niet erg extreem) en die we dus eigenlijk ook zo boven zijn. We fietsen over een rustige weg en ondanks dat we eigenlijk tegenwind hebben voelen we deze ook nog wel is in de rug en ook al zijn dit maar korte stukjes. Deze stukjes worden nog korter omdat je dan gewoon niks hoeft te doen.

In onze middagpauze (je zal het niet geloven) maar maakten we onze laatste zak drop open. Het zit namelijk zo toen Erwin & Mariska ons kwamen bezoeken hebben wij 5zaken drop gehad (ongeveer 2kilo). De eerste twee zaken waren zo op. Maar we waren een beetje vergeten dat we er nog 3 hadden. De derde ging een week later op, en de laatste twee zaken kwamen een week geleden ineens tevoorschijn uit Brian zijn tas. En je zal het niet geloven maar deze twee zakken smaakten mogelijk nog beter dan de eerste drie;).

Vandaag besluiten we iets eerder te stoppen en een beetje te relaxen. De wind waait zo hard en we hebben het zo koud gehad deze ochtend dat we het wel best vinden. Als we dan in het stadje aankomen al vrij vroeg drie uur. Twijfelen we nog even of we dan toch niet verder zullen fietsen. Maar we stoppen toch, zo kan je altijd wel doorfietsen. En we hebben weinig zin in een herhaling van een overnachting zoeken. Zal je net zien, nu lukt het gelijk. Simpel/oud hotelletje maar weer een kacheltje staat en de douche was zowaar heerlijk warm, prima dus!

Straks gaan we een hapje eten (waarschijnlijk in de snackbar want het restaurant zag er behoorlijk dicht uit) en daarna heeeeeeeeeeeeeeeél lang slapen;).

Toedeloe

Pezenas - Montredon des Corbieres 89km

Hallo Allemaal!

Weer een bedje, erg lekker. Zeker omdat we toen we vanochtend buiten kwamen merkte dat het koud was geweest vannacht, heel koud. En dat was nog niet helemaal weg toen wij op de fiets zaten. Dus wij hadden het ook koud op de fiets. We hadden sinds Venetie eindelijk weer eens een echte vlakke dag voor de boeg. En dan denk je he lekker, maar dat valt nog best tegen omdat je kont er heel zeer van gaat doen. Als je elke keer naar boven en naar beneden gaat heb je meer afwisseling, soms sta je op de pedalen en naar beneden hou je je benen stil. Maar als je dus vlak rijdt ben je continue aan het trappen, dus hadden we allebei wel een beetje een zere kont vandaag. Rond de klok van 10 uur was het nog steeds zo koud dat buiten een koffiepauze houden, niet zo leuk zou zijn, dus doken we snel naar binnen in een echt Frans cafe’tje waar de mensen onze een beetje vreemd aankeken. Maar al snel gingen ze weer verder met hun eigen gesprekken en konden we lekker een warme kop koffie en thee drinken.

Daarna hadden we het gek genoeg nog kouder dan hiervoor, en bij de eerste de beste supermarkt gingen we snel naar binnen. We wisten eigenlijk geen eens goed wat we moesten halen maar we hadden het zo koud dat we gewoon snel naar binnen wilden, zelfs zonder een winkelwagentje te pakken. Dit bleek heel onpraktische te zijn want de ene liep al snel met 4 baguettes in zijn handen en de andere probeerde zo goed mogelijk de rest van de boodschappen in de hand te houden. Als we buiten komen zit daar de luiste zwerver ooit, hij zit op een paaltje een sigaretje te roken en heeft een pakje voor zijn neus staan. Tja.. als je nou nog eens muziek maakte ofzo (was het wat leuker geweest maar had hij nog geen geld gekregen). Brian heeft ook een kerstmuts gekocht om maar in de kerststemming te komen. We horen nou niet alle kerstliedjes op de radio dus moeten we er zelf maar wat leuks van maken. Hélène wil ook graag nog verschillende kerstversiering op haar fiets maar die hebben we nog niet gevonden.

Als we verder fietsen langs de duizend en een campings, langs de middellandse zee(die we overigens net niet zien), die allemaal gesloten zijn zien we plots een hele groep flamingo’s staan. Nu zullen jullie vast denken dat kan helemaal niet, maar wij weten voor 99,9% zeker dat het flamingo’s waren want ze waren heel mooi roze, stonden op een poot en hadden een kromme neus. Na wat foto’s en een filmpje fietsen we verder langs het Canal du Midi. Dit kanaal is al in de 17de eeuw gegraven door maar liefst 12.000 arbeiders om de Middellandse Zee met de Atlantische oceaan te verbinden. Het is een erg leuk kanaal om naast te fietsen want er is een mooi fietspad naast. Op een gegeven moment gaat stroomt zelfs het Canal du Midi over de rivier de Orb heen. Echt heel leuk om te zien hoe water over water stroomt. Het is ook inmiddels flink opgewarmd en eten onze baguettes bij een bankje hierop.

Na de lunch volgen we nog een tijdje het kanaal wat door sluizen steeds hoger en hoger gebracht wordt en op een gegeven moment rijden we zelfs op een hoogte van 40m naast het kanaal. Als wij vervolgens dan naar beneden rijden zien we hoog boven ons gewoon nog het kanaal lopen, de dijk moet hier dus niet doorbreken. S’middags komt de voorspelde wind ook eindelijk opzetten en gelukkig is die een tijdje uitgebleven want hij waait hard en in het gezicht. Dus snel vormen we weer een treintje en lossen elkaar af en toe eens af. De omgeving vandaag is eigenlijk de hele dag hetzelfde, golvende wijngaarden vol met lege takken en gele blaadjes en af en toe een riviertje of kanaal. Op het einde van de dag zien we ook voor het de Pyreneeën waar we over twee dagen over heen moeten.

Het wordt vandaag inderdaad weer een sport om een overnachting te vinden. Op de route zelf is er niks te vinden dus moeten we een stukje ‘om’ fietsen. In het boekje staat dat er twee hotels in dat plaatsje zullen zijn dus dan moet er een toch wel lukken. Maar als we bij de eerste aankomen blijkt dit geen hotel meer te zijn maar alleen een zaal voor feesten. En je raadt het al, het tweede hotel kunnen we niet vinden. Wat balen wij zeg, in de wijde omgeving is er niks volgens GPS en kaart en een beetje half verwachten we al dat we moeten wildkamperen, maar daar is het eigenlijk veel te koud voor. Maar we hebben geen andere keuze dus gaan we toch maar verder. Als we al het plaatsje uit zijn, kijkt Hélène toevallig om en ziet ze een bord dat wijst naar het tweede hotel. Wat zijn wij blij zeg als we het vervolgens vinden en dat het ook nog eens open blijkt te zijn.

De kamer is niet veel soeps, maar we hebben ook niet veel meer nodig dan een bed. We koken maar weer ons eigen pannetje want de keuken gaat pas om 8uur open, en ja dan moeten wij al bijna naar bed. We hebben wel weer WiFi dus kunnen vanavond de laatste afleveringen van Oh Oh Cherso kijken!

De groetjes van ons weer!

Ps. Zojuist blijkt dat de douche niet warm is, krijgen we toch nog een beetje het kampeergevoel;)

La Madeleine - Pezenas 106km

Heey allemaal,

nadat we weer is heerlijk hadden geslapen en dus weer helemaal bijgetankt konden we de kou weer in. Alhoewel er wel een strakblauwe hemel was, was het nog best fris maar met een jas handschoenen en een muts op gaat dat prima. En we gaan door prachtige stukjes van de route en kunnen eigenlijk alleen maar genieten. Als we na 20km pauze houden in een klein dorpje halen we ook wat boodschapjes maar dan moet je zowaar naar 3verschillende winkels want een grote supermarkt hebben ze niet. Dus eerst naar de mini-supermarkt daarna de bakker en als laatste de slager. Maar dit is natuurlijk echt Frans dus vinden wij alleen maar leuk. De slager is toch wel redelijk onder de indruk dat we op de fiets zijn en vraagt daarom honderduit uiteraard in het Frans dus Hélène snapt er helemaal niks van. Brian zit buiten op een bankje en zet vast thee dus ja die kan ook niet helpen. Uiteindelijk weet de man genoeg en Hélène hoopt maar dat het goed is overgekomen.

Daarna fietsen we weer verder door weilandjes, bergen en riviertjes. Er zijn ook heel veel campings onderweg, we komen er eentje tegen die open is maar dit is al na 40km dus dat is nog veel te vroeg. De rest heeft allemaal een bordje: ‘Ferme’ (betekent dicht) of een groot hek en dat zal waarschijnlijk wel betekenen dat ze dicht zijn.

Langzaamaan gaan we naar boven en word het landschap ook weer wat ruiger. Het zonnetje doet goed zijn best dus we warmen lekker op en kunnen zelfs zonder jas fietsen. De lunchpauze weer een heerlijk stokbrood met salami smaakt heerlijk op wat rotsen in het zonnetje. Daarna fietsen we weer verder en komen op het hoogste punt (niet heel hoog 300meter) en kunnen we weer naar beneden. Waar de rotsen aan de andere kant nog ruiger en hoger zijn echt heel mooi om te zien.
We gaan niet heel hard naar beneden want er zitten aardig wat bochten in deze afdaling, maar de vraag is altijd standaard: “wat is jou maximale snelheid?” Het is een soort wedstrijd wie er de hoogste snelheid haalt. Meestal is Hélène de eerste keer toch sneller waardoor Brian bij afdaling nummer 2 extra zijn best doet om deze maximale snelheid te verbreken. Wat hem dan meestal ook lukt.

Tegen de middag hebben we weer een bankje voor de pauze, uit de wind en in de zon. Ideaal! We besluiten weer is een foto samen te maken met de zelfontspanner dus die zetten we op het randje van de (stenen) vangrail. Gevolg camera waait om en we hebben een foto van de blauwe lucht. Bij poging twee valt hij niet om en hebben we een goede foto maar we zitten wel heel ver weg dus deze zal je op Picasa moeten bekijken.
Het waait vandaag weer ontzettend hard en eigenlijk waren we er vanuit gegaan dat we vandaag meewind zouden hebben. Maar dit bleek niet helemaal waar te zijn, want regelmatig hadden we hem ook behoorlijk tegen of een beetje vanaf de zijkant. Soms zijn de windstoten zo hard dat we even niet meer verder kunnen fietsen en dus haast stil staan. Waarop Brian reageert: die ‘piep’ wind al de hele dag tegen! Na vijf minuten herhaalt Hélène deze zin en moeten we er allebei heel erg hard om lachen. De grap blijft de rest van de dag voorbij komen.

Na 80km komen we bij een supermarkt en halen wat boodschapjes, tegenover de supermarkt is een hotel en waarschijnlijk ook niet zo duur. Deze heeft namelijk twee sterren en dat is wel waar wij ons op richten het liefst nog 1 maar die zie je eigenlijk nooit;). Maar ja het is nog vrij vroeg (4uur) en het is prachtig weer. Daarbij zouden we zo windmee draaien en er liggen wel wat campings op de route dus stiekem hopen we dat deze open zal zijn. Dus fietsen we dapper verder even zijn we een beetje bang dat het de verkeerde keuze zou zijn maar als we eenmaal met de wind mee gaan fietsen we makkelijk 25km per uur dus zijn we zo bij de camping. Maar helaas, gesloten voor kampeerders. Dus moeten we toch weer verder in het volgende stadje rijden we gelijk naar de camping toe maar deze ziet er toch ook aardig gesloten uit, groot hek met een dubbele ketting. Onderweg twijfelen we nog of we gaan wildkamperen maar vinden het beiden toch iets te koud. Dus fietsen we verder en zullen toch weer naar binnen moeten. In het dorpje rijden we zowaar tegen een toeristeninformatie aan dus gaan we daar even vragen naar een goedkope overnachting. We krijgen een boekje mee met wat adressen. De eerst vinden we vrij snel en ziet er ook heel leuk uit. In een heel klein smal straatje waar alle huizen tegen elkaar staan aangebouwd, echt heel schattig. Dus bellen we aan helemaal blij dat we zo een leuk plekje hebben gevonden. Er doet niemand open, nog een keer aanbellen er doet weer niemand open. Maar er staat een telefoonnummer, even bellen- voicemail. We geven het op en gaan opzoek naar wat anders. We vinden een hotel (2sterren) en hebben een mega grote kamer tot onze beschikking. Hebben lekker ravioli gegeten (een beetje variatie, normaal zijn het tortellini’s) en warm gedoucht.

Dat was het weer, heerlijke dag gehad!
Toedeloe!

Avignon - La Madeleine 106km

Hallo!

Ten eerste wat een leuke reacties weer zeg! Jullie zullen wel denken van: ‘goh, al gelijk weer 106km die gaan als een speer naar Malaga’. Maar dat is niet helemaal waar want zo ver wilde we eigenlijk niet fietsen vandaag, maar dat lees je van zelf;)

Vanochtend bleven we toch maar een half uurtje langer liggen want het wordt nu pas om kwart voor 9 licht bij ons. Dat voorkwam niet dat we toch met de hoofdlamp op moesten ontbijten maar de tent konden we wel in het licht afbreken. We zaten rond een uur op 9 op de fiets en het was koud, koud en nog eens koud. Brian begon gelijk in superlatieven te praten dat het de koudste dag van de reis was, waar Hélène dan weer tegen inbracht dat dat niet zo was en maar 1 dag wist op te noemen wanneer het kouder was. Maar goed het was echt koud. Dat kwam vooral ook door de kille noordenwind die waaide, de Mistral zoals ze hem hier noemen. En laat het nou net zo zijn dat wij die fijne Mistral de hele dag overwegend tegen zouden hebben. We zijn dus blij dat we al gauw omhoog mogen om een beetje warm te worden. Dit lukt een klein beetje maar bij de eerste pauze (uit de wind in de zon, is het nog wel te doen) heeft Hélène alweer hele koude voeten. Aangezien ze al eerder wintertenen had, willen we dat nou natuurlijk gaan verkomen. Onze oplossing hierop is overschoenen, maar aangezien we die nog niet hebben, heeft Brian een tijdelijk oplossing dat is gewoon een sok over de schoen te doen. Hélène is hier erg op tegen maar nadat Brian blijft doorzeuren doet ze het toch. Ze vindt het er vreselijk uitzien, maar Brian zegt: ‘het is toch geen schoonheidswedstrijd’. Waarop Hélène zegt: ‘als Vicky en Caroline dit zouden zien joh’, dat vindt Brian heel grappig. Maar ze houdt ze toch lekker de hele dag aan en het helpt toch wel een klein beetje. En zo als je weet alle kleine beetjes helpen.

Daarna gaan we verder, omhoog en tegen de wind in. We rijden voor de zoveelste keer deze reis weer eens door wijngaarden, en hier is het helemaal: ‘als je geen druiven heb hoor je er niet bij’. De ranken staan er overigens een beetje droevig bij, want ze zijn allemaal kaal en hebben gele blaadjes, ze zijn natuurlijk allemaal geoogst, op een paar na die er nog aan hangen. Tegen de middag verdwijnt de zon ook nog eens en wordt het nog een graadje kouder. Een boterhammetje op een bankje eten is dan ook een hele koude bedoeling, als we na een half uurtje klaar zijn, zijn we allebei bevroren en met onze capuchons op rijden we rillend verder. Na een paar klimmetjes zijn we weer warm overigens. Even later steken we een weg over en komen we erachter dat we best wel eens een stukje kunnen afsnijden. De fietsroute gaat namelijk vandaag nog naar het Noorden(en daarna pas naar het Zuiden), terwijl wij naar het Zuiden moeten. We komen erachter dat we met een stukje iets drukker weg van 18km, zomaar 28km afsnijden. Dat klinkt niet verkeerd en dan hebben we ook niet meer zo last van de wind dus dat doen we maar. Het schiet dus lekker op en we zijn zo weer op de route.

Als we een pauzetje houden om M&M’s te eten besluiten we dat we 12km verderop een hotel in zouden duiken om lekker eens binnen te slapen, we zouden dan ook 86km hebben dus dat zou prima zijn. Maar ja, dan kom je bij het hotel en blijkt het vol te zijn. De auberge verderop blijkt gesloten. Nou niet getreurd denken we want 10km verderop is nog een dorpje waar een hotel zou moeten zijn, dus daar maar naartoe. Onderweg daar naartoe kijken we natuurlijk ook in het rond. En nadat Hélène een bord zag met Gite d’Etape wil ze gelijk omdraaien maar we rijden in het grind, en draaien in het grind gaat toch best lastig, dus Hélène kan haar fiets niet meer houden en valt op de grond. De schade valt gelukkig mee, een schram op der knie en een beetje een zere voet. De fiets is gelukkig ook nog heel dus we kunnen verder. Het volgende hotel blijkt dicht te zijn, maar alle stamgasten zijn er van overtuigd dat de camping iets verderop wel open is, nou mooi denken we. Maar bij de camping aangekomen blijkt deze ook gewoon dicht te zijn, de man kijkt ons zelfs een beetje verbaasd aan dat we überhaupt komen vragen of de camping open is. Nou dan maar weer verder, in de GPS staat nog een hotel 4km verderop dus die maar proberen. Halverwege komen we nog langs een Bed&Breakfast maar deze is natuurlijk ook weer dicht. Het hotel is de zesde overnachtingsmogelijkheid waar we aankloppen maar deze blijkt gelukkig wel open te zijn.

Aangezien we geen eten hebben, omdat we in totaal vandaag 0 supermarkten zijn tegengekomen, en omdat we gisteren een etentje gewonnen hebben gaan we lekker ergens eten. Dat wordt naast het hotel want daar zit een restaurant, het enige wat ze hebben is het met menu van de dag. Als voorgerecht is dat, een salade. Als hoofdgerecht dachten we een lekker stukje vlees met frites maar dat blijkt niet zo te zijn, we krijgen een hele grote aardappel met twee ballen (we dachten gehaktballen) maar het blijken varkenspoten te zijn, een bal blijkt zelfs bijna alleen maar bot te zijn. Het was niet echt heel lekker maar ook niet heel vies. Als toetje krijgen we een heerlijk appeltaart!

Nu hebben we lekker gedoucht en ga zo heerlijk slapen na een lange dag.

Rustdag Avignon 8km

Heey allemaal,

Na weer heerlijk in de tent geslapen te hebben en natuurlijk uitslapen deden wij een ontbijtje op bed. Daarna gingen we de tent uit en maakten de fietsen schoon, want dat was wel weer is nodig;). Toen we hier zo een beetje mee bezig waren zei Brian ineens: “hé, me band staat leeg” Nou alweer een lekke band, dit valt op zich wel mee maar vrij kort op elkaar. Dus begonnen we te zoeken naar het gat het kwamen tot de ontdekking dat we geen nieuwe bandjes meer hadden, dus moesten we gaan plakken. Dat ging Hélène wel doen, want dat vond ze leuk! Een plakkertje konden we gelijk weggooien maar de tweede bleef zo waar goed plakken. En de band is nog steeds hartstikke hard, dus dat is toch aardig gelukt voor de eerste keer (Brian heeft wel geholpen).

Daarna gingen we naar Avignon eerst maar even opzoek naar nieuwe binnenbandjes want die hadden we nog steeds niet gevonden. Fietsenwinkel 1 konden we niet vinden de tweede wel. En we hadden geluk, meestal zijn fietsenwinkels gesloten op maandag. Deze normaal gesproken ook maar de beste man was gewoon binnen en wilde ons wel helpen dus nu hoeven wij niet meer op pad voor nieuwe binnenbandjes, hopen we;).

Daarna parkeerden wij onze fietsen bij het toeristenbureau en gingen daar een kaartje halen om te kijken wat er te zien was. We hadden al vele straatjes gezien opzoek naar de fietsenwinkels en dat zag er al heel leuk uit. Allemaal eenrichtingsverkeer behalve voor fietsers ideaal dus. Natuurlijk moesten we bij het pauselijk paleis gaan kijken, echt een prachtig gebouw. Daar hebben we op een stoepje in de zon lekker stokbrood gegeten en de Telegraaf gelezen. De zaterdagkrant nog wel dus hij is nog lang niet uit;).
En daarna naar de pont, voor een dansje! Grappig want dit liedje zingt Brian ook al dagen/weken alleen een enkel zinnetje: “Sur le pont d’Avignon”
Hier de rest van het liedje en voor een etentjes doen wij graag een dansje maar voor de brug (zie foto). Ontzettend leuk, dank jullie wel daar gaan we lekker van smikkelen=)
Pour le pont d'Avignon (Voor de brug van Avignon)
L'on y danse, l'on y danse (daar danst men, daar danst men)
Pour le pont d'Avignon (Voor de brug van Avignon)
L'on y danse tout en rond. (daar danst men in het rond).

Daarna hebben we nog een beetje door de straatjes gestruind, een lekker kopje koffie en thee binnen gedronken, boodschapjes gedaan en zijn we terug naar de tent gefietst. Ook hebben we nog een boek gekocht in het Engels want we hebben serieuze leescrisis hier. Haast alle boeken zijn uit en de telegraaf geeft ook niet altijd leesvoer. Dus hebben we een Engels boek gekocht (dat duurt langer voor deze uit is) en die kunnen we ook allebei weer lezen.
Bij de tent ons eigen pannetje gekookt en daarna lekker de tent ingegaan want het is al aardig donker en ook behoorlijk frisjes buiten. Ik zal nog even uitleggen hoe onze tijd ook al weer zit, aangezien we gemerkt hebben dat dit nog al is voor verwarring zorgt;). Bij ons is het gewoon 1uur later, zodat we ook 1uur langer licht hebben. Simpel toch;)..

Toedeloe!

St. Martin du Crau - Avignon 43km

Hoi Hoi!

Gisteren lagen na nog een paar regenbuien dan goed en wel om half 10 in onze bedjes. En wat slaapt dat dan toch lekker zo’n tent, we wisten bijna niet meer hoe het voelde. We sliepen jammer genoeg niet aan een stuk door want er was een feest ofzo en midden in de nacht kwamen nog mensen langs onze tent lopen, maar dat is ook een keer omdraaien en dan slaap je weer. Het zou vandaag niet zo ver fietsen zijn dus we hadden gezegd dat we maar een half uurtje zouden uitslapen, ook omdat de zon pas om half 9 opkomt (onze tijd). Maar een half uurtje werd al snel driekwartier. Daarna bleek ook nog eens dat de fietsen zich niet zo lekker hadden gevoelt die nacht want door de regen zat er een beetje roest op de ketting. Dus onze vriendjes en vriendinnetjes moesten nog even verzorgd worden en dat maakte dat we pas half 10 klaar waren om te vertrekken. Hélène ging nog even naar de WC en Brian zou vast zijn identiteitskaart gaan ophalen en betalen. Maar toen iets later Hélène ook bij de receptie stond bleek dat de kaart kwijt was. De man was druk aan het zoeken en overal werden enveloppen vandaan gehaald waar die dan misschien zou kunnen inzitten. Hélène vond dit heel zielig en zei telkens:’help die man dan even’. Waarop Brian zei:’nee, hij heeft iets kwijt gemaakt dus laat het hem zelf oplossen’. Wij stonden daar 5minuten, niks gevonden. Brian ging steeds kwader kijken en de man werd steeds wanhopiger. Maar nadat hij even ergens achter was gaan kijken kwam hij met de identiteitskaart tevoorschijn. En toen Brian vervolgens wilde betalen, hoefde dat niet! Nou helemaal geweldig, zo zouden we iedere dag wel een tijdje willen wachten, toch 14euro wat we even in onze zak steken. En het grappige daarbij is ook nog, dat de kaart gescheurd is en twee jaar verlopen.

Uiteindelijk gingen we dan pas kwart voor 10 op pad. De benen waren bij allebei niet echt goed en deden na een paar kilometer al zeer. Het is een teken dat we een rustdag nodig hebben want dit is de 12de dag achter elkaar op de fiets, maar misschien als we een leuk/goedkoop hotel konden vinden zouden we wel rustdag houden in Avignon. Het is droog maar er waait wel een aardig windje in ons gezicht waardoor we handschoenen en onze jassen aanhebben. Dit is niet voor lang want de heuvels die we gisteren al zagen moeten we vandaag over. Het blijken werkelijk prachtige stenen te zijn die soms metershoog naast je oprijzen. Ook is er een heel mooi dorpje op de rotsen gebouwd. Even later zien we dat de weg is afgesloten maar omdat we al verschillende wielrenners van die kant hebben zien komen, gaan we er maar vanuit dat de weg gewoon begaanbaar is. Dat blijkt ook zo te zijn en even later staan we op de top. Even het jasje aan en dan suizen we door verschillende bochten naar beneden. Het blijkt een mooie helling te zijn want als wij naar beneden rijden zien we onderweg wel 10 wielrenners en ook nog 2 hardlopers. Vanaf beneden is het alleen nog maar vlak tot Avignon en even later drinken we lekker binnen ergens koffie.

Aangezien we dachten dat de supermarkten dicht zouden zijn moesten we gisteren dus veel brood kopen, maar wat blijkt nou de supermarkten zijn hier s’ochtends gewoon open. Daarbij was er gisteren bij de lidl maar een soort brood en dat was houdbaar en eigenlijk niet te eten. Dus als we even later langs nog een open supermarkt rijden besluiten we maar om de anderhalve zak (van de drie) houdbaar brood maar weg te gooien en heerlijke baguettes te kopen. Dit blijkt een hele goeie keus, want even later zitten we in de zon op een bankje, overheerlijk brood te eten. Waarop Hélène de uitspraak doet: ‘als ik ooit ga emigreren dan is het naar Frankrijk, heerlijk die baguettes’.

Na nog een paar kilometer fietsen zijn we in Avignon, en dit blijkt een hele leuke stad te zijn met nog een hele mooie stadsmuur. Gelijk besluiten we om hier dan maar morgen een rustdag te doen. We moeten alleen nog een overnachtingsmogelijkheid vinden. Helaas zijn we 20minuten te laat bij de VVV want die is al gesloten. We moeten dus zelf op pad. We weten dat er een eiland is waar een paar campings zijn dus gingen we daar maar even kijken. En ja hor, er was er gewoon eentje open en daar was het nog druk ook. Wij zijn dus heel blij dat we weer lekker twee nachten in de tent kunnen slapen!

Morgen gaan we een beetje uitslapen, een beetje fietsen poetsen en een beetje in Avignon kijken.

Groetjes van ons.

Marseille - St. Martin du Crau 78km

Heey allemaal,
wat hebben wij heerlijk geslapen op die boot. En nog belangrijker Brian is niet zeeziek geweest!=)
De boot zou om half8 onze tijd vertrekken, dus we waren van plan om dan nog even het dek op te gaan. Maar om half8 keken wij naar buiten (we hadden namelijk een hut met raam) en we zagen dat we boot nog steeds stil lag. Goh wat vreemd, dachten wij. Dus gingen we weer verder lezen en na een uur keek Brian uit het raam en bleek dat we al lang en breed vertrokken waren, nou als dat geen rustige vaart is;).

Vanochtend kwam hij wel iets later aan maar om vijf over half9 zaten wij op de fiets. We hoopten dat we nog een bord tegen zouden komen van Frankrijk in de haven maar dit bleek helaas niet zo te zijn. We hebben namelijk geen foto van de grensovergang Italië/ Frankrijk, dus moeten we binnenkort maar even een vlag zoeken en dan een foto maken. Het was nog droog maar er waren wel wat donkere wolken in zicht en na een kwartier fietsen moesten we dan toch de regenpakken aan. Deze konden na 10min alweer uit dus als dat de regen voor vandaag zou zijn vinden wij dat uiteraard geen probleem. We fietsten nog een stukje langs de haven en de kust best leuk allemaal. De rotsen aan de andere kant zijn ontzettend hoog en erg mooi om te zien, en daar moeten we natuurlijk ook overheen. En dat is buffelen we moeten eerst een stukje fietsen tot Avignon waar de volgende fietsroute zal beginnen. Dit betekent dus opnieuw dat we langs een vrij drukke weg fietsen. Gelukkig zijn de fransen iets rustiger dan de Italianen en we merken gelijk dat ze de rustig wachten en ons daarna met een grote bocht passeren (het kan natuurlijk ook zijn dat iedereen een goed humeur heeft omdat het weekend is;)). Ook zijn er bijna overal fietspaden langs de weg die goed begaanbaar zijn en ook niet eindigen in het niets (ideaal).

Ineens zitten we alweer op 200meter hoogte en kunnen we weer naar beneden. Wel trekken we even een extra jasje aan want het waait aardig en we hebben beiden flink gezweet naar boven toe. En gelukkig hadden we ons jasje aan want we gingen enorm hard naar beneden, beiden kwamen we boven de 60km per uur dus we waren zo weer beneden. Het weer is wel droog maar een beetje miezerig dus drinken we een kopje thee in een bushokje, heerlijk;). Daarna gaan we weer verder en rijden langs drukke wegen en moeten de regenpakken toch aan maar we schieten lekker op met het windje in de rug. Tegen de middag komen we een grote fietswinkel tegen en gaan we even binnen kijken voor een fietszak (die hebben we namelijk nodig voor in het vliegtuig). Ze hebben wel een fietszak maar deze weegt minstens 5kilo en is wel een heel groot pakket we besluiten onderweg nog maar even verder te zoeken. En als we niks vinden gaan we aan de slag met bubbeltjesfolie. We zien een restaurant (soort macdonalds) en hebben wel trek in een hamburger een bushokje blijft niet altijd leuk. Hier hebben we ook nog draadloos internet dus lezen we vast de reacties en zitten nog een beetje te surfen. Maar ja dan hebben we toch echt niks meer te zien dus springen we weer op de fiets. Het laatste stuk trappen we flink door. De regenpakken blijven heel de middag aan, niet dat het de hele tijd regent maar het begint wel heel plotseling met regenen dus je kan hem maar vast aan hebben. We stoppen een keertje om snel een snicker naar binnen te werken en wat te drinken en gaan daarna weer verder. En dan begint het te regenen, echt te regenen! Waren het eerst nog buitjes dit is een flinke bui en heel eerlijk gezegd hebben we het niet meer droog zien worden. Wel een beetje balen als er sinds tijden weer is een camping open is. We halen eerst wat boodschappen en staan dan onder een afdakje te dubben: wat zullen we doen? Toch maar binnen gaan slapen? Maar ja, eigenlijk willen we dat helemaal niet. We gaan maar een kijkje nemen bij de camping. Kunnen we onze tent hier opzetten? Ja, dat kan wel maar wil je dat echt? We beginnen te twijfelen, willen we dat echt? Een keer goedkoop slapen is toch wel erg aantrekkelijk dus dapper zeggen we ja dat willen we! We rijden het terrein op, overal natuurlijk grote plassen. We zeggen tegen elkaar gaan we dan toch naar binnen. Nog maar even verder kijken. We vinden het washok met een grote overdekte ruimte en aangezien er niemand is (behalve in de hutjes) hebben we dit stuk voor onszelf. Daar kunnen we droog zitten en de regenpakken drogen. Waar kan de tent? Vlakbij is een ‘droog’ stukje. Zullen we, zullen we niet? Eerst even checken of de douche warm is (bloedheet). Ja kom op, we doen het gewoon. We willen al tijden in de tent nu kunnen we dus we gaan, weer of geen weer!

We zetten de tent op, hangen wat spulletjes op aan onze geïmproviseerde waslijn en starten de laptop op. En we hebben draadloos internet wat betekent dat we eindelijk al die foto’s op picassa kunnen zetten. Het zijn er 437 in totaal en wij vinden het erg leuke foto’s. Het zijn nog foto’s van Slovenië, de marathon, en heel Italië. Enjoy!

Wij gaan nu lekker wat eten en kruipen hoogstwaarschijnlijk vroeg de slaapzak in want daar is het lekker warm;).

Toedeloe!

Ponte Lecia - Bastia 66km

Bonjour!

Wat waren het weer 8 hele leuke reacties om te lezen.

Eerst zal ik jullie even vertellen hoe de rest van onze route er zal uitzien omdat sommige zich toch wel afvragen waarom we helemaal naar Marseille varen. Vanaf Marseille is het voor ons 2040km, en de route in grote lijnen is als volgt. Vanaf Marseille rijden we naar Avignon, daar komen we op onze fietsroutes die we tot Malaga niet meer zullen verlaten. De volgende grote stad op de route is Girona. Barcelona laten we waarschijnlijk links liggen omdat er geen acceptabele weg naartoe is, misschien rijden we wel nog even langs Blanes want we hebben vernomen dat daar een hele mooie camping schijnt open te zijn. Vervolgens rijden we verder het binnenland in richting Teruel, Albacete, Granada en tenslotte Malaga. De route die we volgen gaat over 13 passen van meer dan 1000meter dus dat wordt nog een flinke uitdaging. Stel nou dat het te zwaar is, of we de passen niet kunnen oversteken omdat er sneeuw ligt, dan slaan we af naar de kust en rijden langs de kust verder. Maar daar gaan in ieder geval niet van uit.

Vandaag hadden we ook een hoge uitdaging voor de wielen, de Col de Bignoro van 885meter. Vanochtend toen we naar de fietsen liepen om de spulletjes weer op te bergen vonden we al dat het erg koud was. En wat bleek er zat ijs op de zadels en tassen, het had weer eens gevroren. De eerste kilometers waren dan ook ijs en ijskoud. We hoefden nog niet gelijk naar boven en vooral Brian die dacht dat zonder handschoenen wel ging had bevroren handen. Maar dat zou niet lang duren want na 3km sloegen we al rechtsaf een steil bergpadje in. Er stond al gelijk een paar waarschuwingsborden dat de weg nergens breder was dan 2,2meter, dat er stenen naar beneden konden rollen en dat het heel steil was. Nou binnen een paar honderd meter hadden we alle borden al meegemaakt. De weg was inderdaad heel smal, er lagen grote stenen op de weg en de eerste kilometer had stukken van 14% in petto, daarnaast kwamen we er ook nog eens achter dat er geen vangrail was dus als je te veel zwalkte over de weg dan kon je zomaar even 30meter lager terecht komen, vooral Hélène had hier een beetje hoogtevrees van dus ze ging alleen maar links rijden, zodat ze ver van de rand vandaan was. Jullie snappen wel dat de kou snel vergeten was en de jassen en handschoenen uitgingen. Dit kwam ook mede doordat de zon langzaam tevoorschijn kwam achter de bergen vandaag, een prachtig gezicht. De weinige auto’s die ons passeren keken ons toch wel een beetje raar aan,want het was voor hun pas 8uur natuurlijk.

Het eerste stuk was het zwaarste van de klim met een gemiddeld stijgingspercentage van 7% reden we een paar kilometer, haarspeldbocht na haarspeldbocht. En als je dan naar beneden keek (zag Brian soms Hélène een paar meter lager) zag je waar je net gefietst had en nog verder de grotere weg die door het dal voerde. Er stonden veel bankjes langs de kant (zover er een kant was) en daar kon je heerlijk genieten van het uitzicht over het dal, en een lekker kopje thee drinken. Na de pauze was het nog een klein steil stukje omhoog en toen waren we al op een hoogte van 600meter. Nu ging het niet zo heel steil meer en kwamen we door verschillende bergdorpjes waar soms wel de tijd leek stil te staan. Ook kwamen we weer de bomen tegen met een soort besjes/bolletjes die rood, oranje en geel zijn, dat is ook wat we gisteren op de foto probeerde te krijgen. Na een klein stukje afdalen, begint zomaar opeens alweer het laatste stuk van de beklimming. Rijdend langs de afgronden en de koeien bereiken we klokslag 12uur (dat hoorde vanuit het dal) de top, de zoveelste. Jammer genoeg staat er geen bord waarmee we op de foto kunnen. Wel heeft de familie koe en de familie paard er zich verzameld. Maar dat schrikt ons niet af om onze lunch lekker op de top op te eten onder toeziend oog van Betsy en haar vriendinnetjes.

Nu kon de afdaling beginnen, in totaal 22km lang! De langste afdaling die we tot nu toe gehad hebben en die zou ons helemaal terugbrengen naar de zee. De eerste paar kilometers gaan nog over het smalle paadje waar we de hele tijd op fietsten maar even later komen we in een dorp en wordt het drukker. Nu wordt het ook oppassen geblazen want je kan nou niet zomaar meer de binnenbocht nemen. Het gaat nog een keer bijna mis als Brian zijn veter in zijn versnelling is gedraaid en daardoor een iets te scherpe bocht neemt waarachter opeens een auto vandaan komt, de man natuurlijk over de roeie, sorry! De uitzichten die we te zien krijgen zijn werkelijk onbeschrijfelijk mooi. De zee ver weg, naast ons een diep ravijn met een rivier, de heerlijke bochten waar we door suizen, de wind in je haren, en dat zonder moeite te doen.

Beneden aangekomen is het toch wel een heel verschil, zo zaten we net nog op de top een boterham te eten en kwam er in een half uur een auto voorbij. Hier beneden is het druk en razen de auto’s weer langs. Als je ook weer omhoog moet na zo’n lange afdaling lijken je benen wel te breken maar dit gaat gauw genoeg over. Na even doorzetten over de toch nog kleine pittige klimmetjes en de drukke wegen komen we aan bij de haven waar ze natuurlijk weer eens siesta houden. We lopen maar even een rondje door de haven en dan gaat het kantoortje open waar we twee kaartjes kopen voor de boot naar Marseille. Daarna besluiten we te gaan winkelen, althans winkeltjes bekeken we kunnen toch niks kopen. Voor Brian is dit nog zwaarder dan fietsen want hij heeft hele zere benen, voor Hélène is het wel leuk maar ze vindt het heel erg jammer dat ze niks kan kopen. Om half 5 strijken we vervolgens neer op een terrasje voor een lekkere maaltijd, kebab met friet voor de ene en een kipschnitzel met friet voor de andere. Als toetje nog een lekkere crêpe en een bakje koffie en zo is het alweer 6uur en kunnen we de boot op. Dat gaat makkelijker dan ooit, we laten onze reservering zien krijgen een sticker, zetten onze fiets weg en lopen naar boven waar we de kamersleutel krijgen. De kamer blijkt ook 10x zo mooi te zijn dan op de vorige boot, want we hebben hier heel veel ruimte (het is eigenlijk een 4-persoonskamer), een mooie badkamer en het grootste verschil het is hier lekker schoon.

Straks gaan we nog even een rondje lopen op het dek. De zee is rustig en we hopen dat dat zo blijft, wel zo lekker voor Brian. Morgen komen we al om 7:45 aan, dus niks uitslapen voor ons, zelfs eerder uit bed. Daarna rijden we door naar als het goed is een camping.

Groetjes!

Aleria - Ponte Lecia 80km

Heey volgers! Bedankt weer voor de reacties dat blijft toch erg leuk=)

Vanochtend toen we wakker werden was het eerste wat Brian ging doen, uit het raam hangen en dan even kijken wat de weervoorspellingen waren voor vandaag. Niet al te best want het zou gaan regenen, waarop Hélène reageerde: “dat wil ik helemaal niet horen!”
Maar toen we naar buiten gingen was het gewoon droog en zagen we wel veel wolken maar ook een beetje blauwe lucht, dus we misschien zou het meevallen!
We gingen op weg nadat we de wat drukke weg afdraaiden gingen we dan de bergen in, maar daar hadden we best wel zin in. Het was wel wat frisser dan andere dagen, vooral omdat er gewoon geen zonnetje scheen maar het was prima te doen en als je naar boven fiets krijg je het vanzelf warm;).

Maar toen kwamen er toch druppeltjes, maar waar die precies vandaan kwamen wisten wij ook niet want we zagen eigenlijk helemaal geen grijze wolken. En het was een beetje lastig, wel regenpakken aan of nog maar niet. Maar gelukkig hoefde dit niet, we stopten even voor een bakje thee. Onder een natuurlijk afdakje (ofwel een hele grote boom) bushokjes waren nergens te bekennen dus dit ging prima. En toen we daar dus stonden onder die boom hebben stonden we toch wel even raar te kijken. Het regende namelijk en de zon scheen ook (dat is niet zo heel vreemd) maar links van ons regende het best hard met een zonnetje en rechts van ons was het droog en geen zon. Tja, het kan natuurlijk niet overal regenen. Wij moesten de kant op waar het droog was dus dit was natuurlijk super.

We fietsten weer verder, heel de tijd omhoog niet heel stijl maar toch wel redelijk omhoog. Toch was het een hele mooie omgeving alhoewel de zee nu ver weg was hadden we genoeg vergezichten, erg mooi. Bergen vol met bomen/struiken en een grote rivier met mooi helder water, het begint echt een beetje op Frankrijk te lijken. Grappig is dat alle dieren niet in gewone grasweiden staan maar juist tussen de struiken en bomen, net zoals dit paardje/ezel.

In de middagpauze komen we in het plaatsje Corte en hier zijn we op een hoogte van 400meter, maar we zijn nog niet boven en gaan nog verder omhoog. De weg die we ingaan is zowaar nog rustiger en op de achtergrond horen we alleen de schapen met bellen om hun nek en heel de tijd blaten. We komen op 654meter en voor het eerst mogen we naar beneden. En na een erg leuke afdaling naar 350meter gaan we weer naar boven naar 664meter. Dit wegentje is mogelijk nog rustiger in de hele weg naar boven komen we 1auto tegen en heel veel koeien die dus gewoon in het bos staan, erg grappig! Eerst denken we dat het stieren zijn want ze hebben geen uiers maar ja, ze zijn toch wel erg klein en stieren lopen toch niet los? Dus het zijn Corsicaanse koeien. We hebben het erg naar ons zin zo op dit rustige weggentje en onderweg komen we een plekje tegen waar we misschien wel kunnen wildkamperen. Maar besluiten dit toch niet te doen het is nog erg vroeg, dus na een kleine pauze gaan we weer verder. En dan mogen we echt naar beneden, 12km lang en dat gaat toch wel erg makkelijk. Onderweg moeten we wel opletten dat we niet tegen de koeien aanrijden of het ravijn in. Dit gaat best makkelijk de koeien staan stil en we kunnen inmiddels aardig sturen. Maar dan zijn er ook nog overstekende varkens, maar die schrikken zo erg van ons dat ze heel erg hard voor ons uit rennen tot ze eindelijk de berm in kunnen.

Beneden aangekomen komen we in een klein stadje en we vinden het genoeg geweest daarbij is dit een van de weinige dorpjes in de omtrek dus lijkt het ons handig om op zoek te gaan naar een slaapplek. We gaan even langs bij de toeristen informatie en er zijn 2hotels. Dus rijden we naar de eerste maar hier hebben ze blijkbaar geen zin in toeristen want ze zijn gesloten (zeggen ze). Dus rijden we naar de volgende, deze vrouw is een stuk vriendelijker en heeft een simpele kamer voor ons. Nou dat vinden wij prima want hier kunnen we wel wat te eten maken. In het Frans vertelt ze hele verhalen wat voor Hélène opnieuw abracadabra is, maar Brian blijkt dit (tot opnieuw verbazing van Hélène) prima te begrijpen.

We gaan lopend naar de supermarkt en halen daar de boodschapjes en maken we nasi op de kamer, lekker hoor!

En nu gaan we weer lekker een boekje lezen, je weet wel de standaard dingetjes;)
Morgen fietsen we nog naar 900meter maar hoeven we niet meer zo heel veel kilometers en gaan we (als het goed is) ’s avonds op de boot en zeggen we alweer gedag tegen Corsica.

Toedeloe!

Ps. Gisteren hebben we de vlucht naar huis geboekt want de trein lijkt mission impossible, 23december vliegen we vanuit Malaga weer naar huis.