Ordalen - Alfta 69km

Wat is het iedere dag toch weer geweldig om dan de laptop op te starten en dan gewoon in (soms) de middle of nowwhere internet te hebben en dan de reacties van iedereen te lezen. We kijken er nog steeds iedere dag naar uit en vinden het ontzettend leuk om de blog bij te houden.

Vannacht een keer wakker geweest om half vier, en dit keer niet van de regen maar van een of ander feest wat een paar caravans verder was. Het was niet heel storend, want we draaiden ons even om en toen was het zo al weer kwart over zeven en tijd om er uit te gaan. Het was droog maar bewolkt. Het weer wordt een beetje voorspelbaar hier, want iedere dag als we dan tent open doen is het droog maar zwaar bewolkt en kan het ieder moment gaan regenen. Daarna is het meestal de hele dag zo, en valt er af en toe wat druppeltjes en daarna als we tegen de avond op de camping zijn komt de blauwe lucht te voorschijn. En zo was het ook vandaag dus voor de rest zal ik niet meer over het weer praten;). Maar het was dus even twijfelen of nou binnen of buiten moesten gaan eten, aangezien de wolken toch best wel donker waren. Uiteindelijk is het buiten geworden en het was toch lekker droog gebleven dus een goede keuze.

Gisteren waren we heel snel met opruimen vandaag was het weer iets langzamer, dus om 10 over 9 reden de camping af, gelukkig. Want het was niet een hele leuke camping, het sanitair was oud en vies. Er was al een aardig wind en die hadden we recht in ons gezicht, maar dit was niet erg want zo konden de elanden ons niet ruiken. De zoektocht werd dus gelijk weer geopend aangezien onze buren van gisteren twee kleine elandjes etend langs de weg hadden gezien. Het was niet lang dat we moesten zoeken want de bomen gingen snel weg en we kwamen langs landbouwvelden, wat ook heel leuk was om te zien. Dus hadden we een klein debat over de islam, het eindigde onbeslist. De bomen kwamen weer en dan was het maar weer goed kijken of je er eentje zag, maar helaas hebben we er vandaag weer geen een gezien en blijft ons aantal toch nog op drie steken. Voor het eerst sinds lange tijd hadden we lekker thee gezet bij de koffiepauze. Dit was omdat de camping waar we vandaag naartoe reden maar 65km verder lag volgens de kaart. Niet zo heel ver dus, en dat betekent dat we lekker de tijd hebben om veel pauze te houden en tijdens de pauzes telkens weer te gaan kaarten.

Na een kilometer of 35 kwamen we in Bollnas aan, een redelijk grote plaats. En daar moesten we twee dingen doen, ten eerste eindelijk is vers brood scoren (vooral voor Brian heel belangrijk), en ten tweede de tweede stempel van de route halen (vooral voor Hélène heel belangrijk). Beide dingen viel niet echt mee om te vinden. Volgens de GPS lag het toeristenbureau ergens midden op een weg waar totaal geen toeristenbureau te vinden was. Gelukkig na zelf kijken en zoeken konden we het alsnog vinden en de fel begeerde stempel in het boekje zetten. En daarna waren er wel supermarkten maar zonder vers brood. Dus toen we bijna het stadje al uitreden en Brian heel chagerijnig was geworden omdat we geen supermarkt tegen kwamen, gingen we maar even van de route af om te zoeken. En uiteindelijk lukte het en kwamen we bij de grootste supermarkt die we tot nu toe hadden gezien en hadden zelfs brood wat nog warm was. Daarna naar een bankje gereden en in een achterstandswijk (daar lag de supermarkt) het hele brood in een keer opgegeten. Toen we lekker zaten te eten kwam er nog een man even met ons praten. Het was een beetje een slonzige man en eerst dachten van fiets maar lekker door. Maar hij bleek heel aardig te zijn en was heel benieuwd naar onze reis en waar we naar toe gingen. En ja Stockholm dat lag nog wel 40 Zweedse mijlen ver, en wij dachten weer van: 'huh?'. We hadden al eerder mensen horen praten in Zweedse mijlen maar wisten niet hoeveel kilometers dit was, later op de dag zouden we er achter komen dat 1 Zweedse mijl = 10 kilometer.

Na het middageten was het nog maar 25 kilometer naar Alfta, waar we zouden kamperen vanavond. We hadden alle tijd om eens goed om ons heen te kijken en dan reden we weer door de bossen en dan weer door de velden. Halverwege even pauze gehouden op een hoog punt waar we heel ver konden kijken. Daarna kwamen we in Alfta aan en moesten we een supermarkt gaan zoeken om onze boodschappen voor twee dagen te doen, want het was morgen zondag en morgen zouden we waarschijnlijk niets tegen komen. Dus in de supermarkt sta je dan te denken van: 'oké, morgenochtend dan eten we dit, s'middags dat en dan s'avonds wat zullen we dan eens gaan eten?'. Nou en zo ga je verder tot maandagmiddag want dan kom je waarschijnlijk weer een supermarkt tegen. Dus dat duurde wel even voordat we daar klaar waren.

Buiten aangekomen zat er een oude man op een bankje die zodra hij hoorde dat wij een andere taal praatte zei:'Hey, where do you come from?'. Nu is dit niet echt heel bijzonder dat vragen er wel meer maar deze man bleef maar praten. Eerst wilden hij weten waar we dan precies naartoe gingen, dus noemde we alle landen op en bij ieder land dan we zeiden kwam er een goedkeurende knik. Daarna vroegen we een paar dingen aan hem, hoe oud hij was, of hij kinderen had, of hij hier woonde. Daar gaf hij na elke keer even nadenken antwoord op, want zijn Engels was niet zo goed volgens hem, maar wij vonden dat hij het prima sprak voor een man van 66 jaar. Daarnaast had hij door heel Zweden gewoond en had drie kinderen die over het hele land verspreidt woonde. Na 10 minuten, toen wij bijna onze tassen met alle boodschappen hadden gevuld, stapten hij maar eens op en ging naar huis. Hélène ging nog even naar binnen om het statiegeld op te halen en een ijsje te kopen en Brian bleef buiten zitten. Dus toen Hélène binnen was en Brian rustig op het bankje, waar de man gezeten had, zat te wachten, kwam de man weer terug en vroeg aan Brian: 'Hebben jullie tijd om mijn huis te zien?'. Nou best interresant dacht Brian dus hij zei ja, maar we moesten wel eerst even ons ijsje op eten en dan zouden we achter zijn auto aanrijden naar zijn huis. Toen Hélène daarna naar buiten kwam en dat hoorde was het even verbazing maar daarna vond ze het ook wel heel leuk.

Nadat we dus ons ijsje op hadden gegeten en nog even met de man hadden zitten kletsen, ondertussen was er ook een andere man bijgekomen die geen Engels praatte maar met vertaling zei dat er heel veel Nederlanders hier woonden en de oude meneer waarvan wij straks het huis zouden gaan zien had zelfs een kaartje van een Nederlander met een eigen bouwbedrijf, gingen we achter de auto aan naar zijn huis. We dachten dat het dichtbij was maar het was toch wel een stukje reden en we dachten al van: 'oo nee, straks woont hij heel ver weg'. Maar gelukkig na 1,5kilometer sloeg de auto een woonwijk in en stopte hij even later voor een typische Zweeds huis. We zeiden dat hij een mooi huis had maar dat wuifde hij weg en zei dat hij het maar gehuurd had en alleen de onderverdieping van hem was, de bovenverdieping was van een vrouw. Nadat we een foto hadden genomen van het huis gingen we naar binnen en liet hij ons eerst de keuken zien met een heel oud houtkacheltje erin, vervolgens de bibliotheek en daarna de woonkamer. Hij was vroeger wiskundeleraar geweest en was nu een jaar gepensioneerd, wat wij moeilijk konden geloven want hij was moeilijk te been en zijn handen trilde voortdurende. Na ook nog de slaapkamer en zijn computerkamer (zijn vrouw had een eigen laptop) zeiden we dat we maar eens gingen want het was ondertussen al laat en we moesten nog naar de camping. Hij vroeg nog of we vanavond nog wilden langskomen want dan was zijn vrouw ook thuis en dan konden we met haar kennis maken. Maar dit leek ons een raar idee dus bedankte we beleefd. Voordat we weggingen kregen we nog een cadeau van hem, een gedicht van de 14de Dalai Lama geborduurd op een kleedje. Ook wilde hij nog een foto van ons en Brian maakte nog een foto van Hélène met de man. Daarna stapte we op en gingen op zoek naar de camping.

De camping was niet moeilijk te vinden en lag midden in een sportpark. Hélène ging zoals gewoonlijk weer naar binnen en toen ze vroeg of er ook plaats was voor een klein tentje en twee fietsen zei de man: 'That's free'. Eerst dacht ze dat hij een grapje maakten maar het bleek toch waar te zijn dat als je op de fiets was er gratis mocht staan. Dus mooi dachten we en snel ons tentje opgezet en eten gemaakt, vandaag heel gezond: broccoli en bloemkool met aardappeltjes en een gehaktbal. Het was ook weer geweldig lekker na zo'n dag fietsen.

De zon schijnt hier nu nog lekker en daar gaan we dus nog even van genieten dan zo naar bed.

Als laatste willen we nog wel even het gedichtje schrijven wat we van de man gehad hebben:

The Paradox of our Age

We have bigger houses, but smaller families;

more conveniences, but less time.

We have more degrees, but less sense;

more knowledge, but less judgements;

more experts, but more problems;

more medicines, but less healthiness.

We've been all the way to the moon and back,

but have trouble crossing the street

to meet the new neighbour.

We build more computers to hold more information,

to produce more copies than ever,

but have less communication.

We have become long on quantity, but short on quality.

These are times of fast foods, but slow digestion;

tall man, but short character;

steep profits, but shallow relationships.

It is a time when there is much in the window,

but nothing in the room

His Holiness the XIVth Dalai Lama

Hedvigsfors - Ordalen 74km

Heey allemaal,

vanochtend toen we wakker werden waren we al eerder wakker geweest want het had geregend die nacht. Maar hoelaat dat was en hoeveel het geregend heeft? Geen idee! Toen we ons tentje uitkwamen bleek dat het nog best wel aardig had geregend want het gras was behoorlijk nat. Maar het was droog toen wij ons tentje uitgingen, prima toch!

Na in record-tempo te hebben gegeten en alles opgruimd te hebben waren we om vijf voor 9 al klaar om te gaan. Wij snappen ook niet hoe het komt dat de ene ochtend sneller gaat dan de andere. We moeten toch elke dag hetzelfde doen? Trouwens dat geke beestje van gisteren had (net als ons) ook een droge nacht gehad. Die was namelijk tussen het grondzeil en tent gekropen. Sterker nog, hij had onder Hélène gelegen! Wat was Hélène blij dat de tent er nog tussen zat! Het gekke beestje was trouwens niet het enige beestje die dicht bij ons de nacht had doorgebracht. Tussen de binnen en buiten-tent zatten vanacht heel veel vliegen en hooiwagens, die dan gezellig heen en weer vliegen maar de uitgang niet kunnen vliegen. Maar goed genoeg over beestje nu, want er zijn haast geen muggen dus wij zijn alleen maar blij!

Vanochtend waren we alweer een beetje bang dat het weer hetzelfde zou worden als gisteren (dat vonden we een beetje saai, tussen alle bomen). Dus gingen we eerst muziek luisteren op de fiets op de i-pod, want ja wat moet je anders als er niet zoveel te zien is;). Maar op een gegeven moment toch maar de i-pod weer uitgezet want het landschap begon (gelukkig) toch een beetje te veranderen. Huisjes, grasvelden met soms koeien (kraanvogels), af en toe een watertje- echt Zweden!
Na twintig kilometer kwamen we een camping tegen, en die stond helemaal niet op de kaart! Dan baal je wel even want als we dat geweten hadden waren we daarheem gefietst en hadden we niet hoeven wild-kamperen. Maar dan denk je terug aan het wildkampeer plekje en bedenk je jezelf toch ook dat je dat niet had willen missen. En 20kilometer was best nog een aardig eindje geweest.

Iets later kwamen we in Delsbo aan en hebben we even snel boodschappen gedaan. I.v.m. het wildkamperen was onze watervoorraad op dus kochten we even anderhalve liter. Brian zei nog tegen Hélène: "kies een goedkope fles, water is toch maar water!'' Dus Hélène op zoek naar een goedkope fles en ze zag euroshopper staan nou prima meenemen maar. Buiten aangekomen wilde we de bidons bijvullen, maar toen Brian de fles opendraaiden bleek het water met een bubbel te zijn. Nou das toch niet erg! Zei Hélène, nou (zei Brian) als je dat in je bidon doet ontploft tie. Dat leek Hélène een vrij sterk verhaal maar voor de zekerheid toch maar de dopjes opengelaten.

In het begin leek het of wij steeds de goede kant van de berg opgingen. De goede kant vinden wij, snel (kort) naar boven en langzaam (langere afstand) naar beneden. Maar nu lijkt dit toch om te draaien en gaan we langzaam (langere afstand) naar boven en slechts kort naar beneden. Zo was het vandaag dus ook, toen we bijna boven waren besloten we toch maar even te gaan eten (ondanks het beetje regen/miezer) want we voelde de hoogtemeters alweer aardig zitten. Na het eten leek het weer aardig droog en konden we weer verder, jas wel aan want naar beneden kan het best een beetje koud zijn op de fiets. Wel jammer van zo'n een korte afdaling want binnen no-time (ongeveer 2km) ben je beneden. Maar wel weer een mooie omgeving in de afdaling. Beneden aangekomen bochtje om en ja daar wastie weer, de wind! Meestal maken we een treintje en ga om en om voorop fietsen (Brian iets meer voor op dan Hélène).

Bij (alweer) een supermarkt wilde we even kijken of ze vers brood hadden. Maar het was maar een mini-supermarkt dus geen vers brood. Toen we buiten kwamen zaten er 4 jongeren op een stoepje een beetje naar onze fietsen te kijken. En ook al praten ze Zweeds, je voelt gewoon dat ze het over jou hebben en dat ze ons blijkbaar heel grappig vinden. Maar toen kwam toch de vraag: "wat voor vlag is dat?" Wij wilde nog als grap zeggen Frankrijk drol! Maar dat deden we natuurlijk niet en toen ze wisten dat we uit Holland kwamen, wilde ze toch even weten of we dan helemaal waren komen fietsen? Nee, dat waren we niet. We waren naar de Noordkaap gevlogen en vandaar hiernaartoe gefietst. Ow, toen werd het even stil. En we gaan naar Spanje, toen waren ze helemaal uitgepraat. En vonden ze het toch wel heel wat en wensten ze ons een goede reis. We konden er wel erg om lachen.

Na ongeveer 60km ging het toch wel aardig regenen, lastig was dat het dan 5min regende en daarna weer even droog. Maar toch weer heel snel ging regenen, best lastig want je regenpak uittrekken heeft weinig zin. Maar aanhouden is soms een beetje warm. Na een tijdje in de regen gefietst te hebben kwamen we een zwangere poes tegen. Nou dan denk je misschien, boeiend! Maar dat vond Brian dus wel, want die ging zelfs stoppen om de kat te gaan aaien. Eerst snapte Hélène niet helemaal wat hij nou ging doen, maar later snapte ze het beter. Brian moest toch maar even de poes aaien want hij mist zijn poezen van thuis wel een beetje. Daarna kwam gelijk het idee om een kleine kat/poes te kopen en die dan mee te nemen in een mandje (inplaats van een Husky). Das handiger want een poes is veel kleiner en die kan dan een beetje in z'n mandje liggen. Maar ja, toen kwamen we toch weer tot de conclusie dat het niet zo handig is als je dan bijvoorbeeld in een hotel gaan slapen of ergens uit eten gaat. Dus we hebben nog maar geen verkoopadres opgezocht.

En toen was het bordje van de camping alweer in zicht, dit was 2,5km van de route af. Wat niet helemaal toppie is maar i.v.m. weinig campings in deze regio vinden we dat niet erg. En het zonnetje ging zelfs nog schijnen dus de regenpakken konden nu echt uit.

Na ons tentje opgezet te hebben en alles even te luchten (dat doen we meestal, dus we nemen aardig wat ruimte in beslag). Kwam er een Nederlandse auto aanrijden maar de plekjes waren niet zo geweldig en ze vonden het niet fijn om naast de vuilnisbak te gaan staan. Dus ze vroegen of ze vlak bij onze tent mochten staan, ja tuurlijk mag dat. Dus nog even een praatje gemaakt en zij bleken die dag 2 baby elanden gezien te hebben. Dus onze zoektocht naar elanden word nog niet gestaakt, we waren al een beetje bang dat er geen elanden meer waren. Later kregen we nog een Zweedse-koek van deze mensen omdat zij ons uitzicht hadden verpest, volgens hun. Wij hebben helemaal geen last van deze mensen, maar de koek was erg lekker!

Daarna pakten we onze spullen om naar het kookhuisje te gaan om daar te koken. De laptop hadden we al aan de lader gelegd en toen we binnen kwamen was de laptop half uit het tasje gehaald. Daar schrokken we toch wel even van, gelukkig lag de laptop gewoon aan het slot en kan in principe niemand hem meenemen. We zijn er wel zeer zeker van dat de laptop anders weg was geweest.

Vandaag hadden we soep als voorgerecht, toen heeft Brian even met thuis gebeld om een beetje bij te kletsen. Daarna hadden we aardappeltjes met worst en sla en als toetje weer lekkere fruitsalade deze keer uitgebreid met banaan, heerlijk!

Nou dat was het weer, tot morgen! xx

Sundsvall - Hedvigsfors 82km

Vanochtend waren we al vroeg wakker want om half 5 was er een regenbui en dan is het senl de voortent dicht anders worden de spulletjes nat. We dachten al gelijk van:'o nee, dit is zeker het begin van het noodweer wat ze opgaven'. Maar toen we een paar uur later wakker werden was er niks aan de hand en was het gewoon droog. De mensen hier schijnen een andere definitie van koud te hebben dan ons. Want wij hadden vanochtend een lange broek en shoftshell. Omdat het gras nog nat was van de regenbui van vannacht besloten we om binnen te gaan ontbijten. Gisteren hadden we weer eens normaal brood kunnen krijgen dus dat ging er wel in, en daarna snel de fiets op. De eerste paar kilometers waren langs de snelweg en na alle rust die we de afgelopen weken gehad hebben is een snelweg naast je toch best wat vervelend. Gelukkig duurde dit maar even en al snel verscheen de eerste supermarkt, dus maar even naar binnen want je weet nooit of je nog iets tegenkomt vandaag. Er was jammer genoeg geen normaal brtood maar er waren wel lekkere verse broodjes dus die maar meegenomen. Ook gelijk maar het avondeten gehaald: fishsticks, wokgroeten en rijst.

Daarna was het alleen nog Sundsvall uitkomen en dan konden we met fietsen beginnen. Want in een grote stad fietsen is toch niet echt geweldig, je weet niet precies waar je naartoe moet, en er is soms wel een fietspad en soms moet je op d weg rijden. Daarnaast rijdt overal ander verkeer dat wel weet waar ze naartoe willen en jou als obstakel zien. Ook moet je nog eens uitkijken of je nergens in of tegen aan rijdt. Dus snel wegwezen uit de stad. En dit lukte heel aardig, het probleem was alleen de fietspaden waar je op moet rijden om niet om ver gereden te worden maar die dan inees weer stoppen en honderd meter verder verdergaan, en dan betekend stoep af, stukje over de weg en stoep weer op. Maar na een goed uur waren we eruit en zaten we op een rustigere weg. We hadden gedacht dat het nu wel wat minder heuvels zouden worden , mede doordat een behulpzame Nederlander in Ostersund had gezegd: 'ooo, dus jullie nemen de vlakke kant van Zweden' en wij zoiets hadden van: 'ja, zou kunnen. Is het vlak daar?. Maar nu bleek juist het tegenovergestelde want me maakten zelfs meer hoogtemeters dan op de Lofoten en dat was echt zwaar fietsen. Dus na 20 kilometer hielden we al pauze en keken we elkaar aan van: 'zwaar he!'. In de supermarkt waren de donuts in de aanbieding dus haden we lekker allebei anderhalve donut (3 halen, 2 betalen). Na een minuut of 20 moesten we toch weer verder en lag de volgende heuvel al weer klaar voor ons, dus maar even terugschakelen en naar boven trappen.

Het landschap vandaag was niet heel interresant, er waren heel veel bomen en weinig watertjes, meren en uitzichten. En als je dan ook nog een flink omhoog gaat, tja waar ga je dan naar kijken? Dan ga je maar naar elanden zoeken tussen de bomen. Zo gezegd, zo gedaan, en zo zaten we allebei kilometers lang naar de bomen te turen op zoek naar zo'n groot bruin beest, helaas hebben we er geen een gezien. Om 12 uur was het dan maar tijd om de vers gekochte broodje te eten. Er was niet echt een leuk plekje te bekennen dus werd het langs de kant van de weg. Na de lunch kwamen we in een plaatsj waar een camping was, maar het was nog maar 2uur en we hadden gisteren een ook al niet al te lange dag gehad dus besloten we om door te fietsen. De volgende camping was wel pas 50 kilometer verder en zouden we waarschijnlijk niet gaan halen. Maar na een kilometer of 30 zou er een badplaatsje zijn, en aangezien we daar goede herinneringen aan hdden van 2 dagen geleden zouden we daar wel eens gaan kijken.

Het weer was nog steeds goed en we hadden meewind, alleen de zon was nergens te bekennen. Maar we konden wel lekker de hele dag in onze t-shirts rijden want daar was het wel warm genoeg voor, behalve als je pauze hield toch maar een jasje aan. Het was nog steeds erg zwaar fietsen en dat betekent dat er veel pauze gehouden wordt, zo ook na een kilometer of 70. En daar zaten we even lekker in het gras en lagen even lekker in het gras, en toen Brian rechtop ging zitten zat de hele achterkant van zijn shoftshell onder de vieze rotzooi. Echt heel vies, maar Hélène kon de lol er wel van in zien en zei:'hahahahh, er zit elandenkots op je shoftshell'. Maar even later was ze wel zo lief om ht schoon te maken en gelukkig ging het eruit. Hierna was het nog 10 kilometer naar het badplaatsje en die gingen razendsnel voorbij want we kregen zomaar ineens een afdaling van 6 kilometer. Daar haalde Hélène voor het eerst in haar leven een snelheid op de fiets van boven 60km/p/u, 61,6 om precies te zijn. Brian verbeterde ook zijn record naar 66,5km/p/u. Dit was trouwens niet gevaarlijk want het was een lange rechte wegnaar beneden. Het badplaatsje was nog 1 kilometer van de route af maar toen we daar aankwamen hadden we weer en mooi wildkampeerplekje gevonden. Er was een steiger, twee potten en twee omkleedhokken. Ook zagen een heel vreemd rupsachtig beest voorbij kruipen (zie foto).

De lucht begon er langzaamaan dreigend uit te zien dus was het snel de tent opzetten en een duik in het water nemen. Toen we ons aan het afdrogen waren begonnnen de eerste druppels al te vallen, gelukkig hielden ze zich nog even in zodat we de tijd hadden om alle kookspullen naar het herenomkleedhok te brengen, wat omgetoverd was te koken. Toen we daarna aan het koken en eten waren barstte de bui in alle hevigheid los. Dit duurde gelukkig niet lang zodat we de hele avond op de steiger konden zitten lezen, de blog typen en naar vissende vissen. Ook zagen we zelfs een bever voorbij zwemmen, allemaal heel mooi. Het internet was helaas wel drama want we zijn al vanaf 7uur bezig om deze blog te plaatsen (nu 9uur) maar we hopen dat hij er nu staat.

Tot morgen!

Holm-Sundsvall (66km)

Heey,

goh wat slapen we toch heerlijk in ons tentje! Rond 10uur gaan we naar bed en de volgende ochtend als om 7.15 de wekker gaat, moeten we echt nog wakker worden. Hélène was een beetje lui, en lag daarom nog iets langer in de slaapzak. Maar ja, als Brian dan zo druk bezig is. Komt Hélène er toch ook maar uit en het was droog! De zon scheen nog niet maar, we konden gewoon een korte broek aan! Dat is toch best lekker. En ondanks de iets wat langzame opstart van Hélène zaten we toch om 8.55uur op de fiets. We moesten al gelijk flink trappen, want ons kampeerplekje lag iets lager dan de weg. En het ging aardig stijl omhoog over een grindpadje. Toen we boven waren, waren we dus volgens Hélène gelijk lekker warmgedraaid. Maar Brian was het daar niet helemaal mee eens en vond eerder dat hij hele zere benen had.

Maar niet getreurd, de kilometers gingen als broodjes over de toonbank. We gingen eigenlijk een beetje naar beneden, en toen we al 28km hadden gefietst gingen we dan toch maar even stoppen voor een lekker plakje cake en een bekertje sinasappelsap. En natuurlijk werden de kaarten weer tervoorschijn gehaald, helaas voor Brian staat Hélène nu 37-31 voor. Maar gelukkig geeft Brian niet op, en word de competitie dus gewoon vervolgd. Misschien wel tot Malaga. Het word wel steeds moeilijker om de stand te onthouden, dus gaan we nu maar turven;).

Zoals jullie allemaal weten hebben wij sinds kort een Nederlandse vlag op de fiets, eigenlijk is tie iets te groot. Maar we komen uit Nederland en dat mag iedereen weten! Toen we vandaag langs een huis fietsten riepen er een paar kinderen naar Hélène (in het zweeds). Hélène vermoede dat ze vroegen: "waar kom je vandaan?" dus Hélène riep van Holland! Maar dat begrepen ze niet helemaal, want een van de ouders riep: "Bonjour!" Tja wat roep je dan: "Bonjour!" Kan ons het wat schelen;).

En alhowel we nog steeds flink opschoten (kwa kilometers) ging het niet meer zo lekker als de ochtend. Veel flinke 'kuitebijters' (=stijle heuvels) maakte het er niet makkelijker op. Wat wel erg fijn was, was dat het zonnetje flink scheen. Hélène ook blij, want dan konden de benen een beetje bruinen. Op een gegeven moment kwamen we bij een T-splitsing, we zagen niet gelijk het bordje dat aangaf waar we heen moesten dus beiden hoopten naar links. Want dit was een asfalt weg een beetje naar beneden. De rechtse weg, zag er niet zo gezellig uit. Deze ging stijl naar boven over een hobbelig grindpad. Maar ja, natuurlijk hoefden wij niet linksaf maar moesten we rechtsaf. Pff, nou fietsen, fietsen, fietsen en draaien met die trappers, gewoon blijven draaien (zoals Brian altijd zegt). Dus dat doe je dan maar, en dan kome je vanzelf boven! Valt best mee toch, we dachten dat we het moeilijkste hadden gehad maar dit bleek niet zo te zijn. Want toen we naar beneden gingen, bleek deze nog stijler te zijn en hier nog meer hobbels in de weg te zitten. Brian noemde het dan ook de gevaarlijkste weg tot nu toe! Nou dan weet je het wel;).

Onze brood-voorraad was helaas weer op dus eigenlijk wilde we nog voor de lunchpauze brood kopen. Maar na 53km (12.15) waren we nog geen supermarkt tegen gekomen en waren we toch echt wel aan een pauze toe. Dus gelukkig hebben we altijd een voorraad Wasa-crackers in onze tas, dus hebben we ons daar op gestort. En dan kan je er weer tegenaan, 2,5 km later kwamen we dan toch een supermarkt tegen dus besloten we maar weer wat boodschappen te gaan halen. En hebben we lekker yoghurt-drank gekocht. Want de melk durven we niet altijd aan en melkproducten zijn wel heel goed voor de botjes.

In het centrum van Sundsvall aangekomen besloten we om de kerk van Sundsvall te gaan bekijken en daarna naar de toeristeninformatie, om te vragen of er nog campings meer op onze route lagen. Dit bleek helaas niet zo te zijn, wat betekende dat we een aantal kilometers moesten omrijden voor de camping. Maar omdat we beiden behoeften hadden aan een douche (vooral Hélène), hadden we dat er wel voor over.
Ik zal nog even vertellen hoe we geholpen werden bij de toeristeninformatie. Brian vond dat we de meest domme mens ooit hadden getroffen en daar was Hélène het wel mee eens. Toen we vroegen naar de dichtsbijzijnde camping (want we zijn op de fiets), wist ze ons al gelijk te vertellen dat alle campings vol zijn hoor, als je niet heb beboekt! We keken elkaar even aan, nou we hebben maar een klein tentje dus dat zal wel meevallen. Maar ze vond het wel handig voor ons om naar de camping (weet de naam niet meer) te gaan. Ja dat was 6km verder, oké en waar lag die dan. Ze liet het zien op de kaart maar wij konden haast niet geloven dat dat slechts 6km was (maar je blijft natuurlijk beleefd). En is er verder nog iets? Ja die camping was er ook nog wel, ow dat is misschien wel iets dichterbij ja. Ja, daar hadden we misschien wel gelijk in. Nou goed niet veel wijzer geworden, want dat wisten wel zelf ook al. Maar we hadden ook nog campinggas nodig. Wist ze misschien waar we dit konden vinden? Eerst moesten we tot 5x toe campinggas herhalen (blijkbaar is dit iets wat toeristen nooit gebruiken). En toen ging ze iets zoeken op d'r computer. Ja dat was niet dichtbij, kregen we als antwoord. Ow, waar dan? Ja, we moesten het maar proberen ergens waar ze gas produceerde. Ow ja, juist! Inmiddels had Brian het helemaal gehad met deze vrouw, maar we moesten nog even kaarten afrekenen. Dus dit heeft Hélène maar even gedaan en is Brian naar buiten gevlucht om nooit meer terug te gaan;).
Later is Hélène nog wel even teruggegaan, want je kon hier een stempel krijgen voor de Sverigeleden route (die route volgen we nu). En dat vond ze wel een leuk souvenir voor in het fiets-logboekje, gelukkig werd ze geholpen door iemand anders.

Na een lekker ijsje op het plein van Sundsvall was het nog maar een klein stukje fietsen naar de camping. Weer geen gemakkelijke kilometers want zelfs in de steden is het hier niet vlak. Sterker nog, hier zijn de heuvels zo mogelijk nog stijler. Voordeel is wel dat ze een stukje korter zijn=)
En toen waren we zomaar om 15.30 op de camping, dat is wel vroeg voor ons hoor! Wat ga je dan doen? Een beetje lezen, muziekie luisteren, beetje zonnen. Helaas ging de zon vrij snel weg waardoor we besloten om toch maar niet in de Botnische golf te gaan zwemmen, beetje koud! Daarbij was het ook een hele mistige wolk, niet koud maar we konden niet meer tot de overkant kijken (van het water, botnische golf).

Ow ja, ze geven weer is storm op hier, er stond zelfs een weeralarm in de krant! Ach, het is nu droog. We zullen wel zien wat het weer morgen brengt.

Tot morgen xx

Ps. dit waren de enige foto's tot nu toe van vandaag (sorry, niet heel boeiend). De wolk is nu wel weer weg dus we gaan zo nog even naar het strandje en maken we een foto van de overkant;)

Ange - Holm 94km

Daar zijn we weer!




Vanochtend wakker geworden zonder getik op de tent, dus dat betekent: droog! En dat is wel zo fijn, want dan kan je zonder een nat hoofd of kleren uit de tent kruipen. Het zonnetje scheen niet maar dat zou snel komen (dachten we). Het brood was op en we waren gisteren geen supermarkt tegen gekomen, dus ons ontbijt bestond uit muesli voor Brian en brinta voor Hélène. Dit in samenstelling met melk (gemaakt van melkpoeder) en dat is ook wel een stevig ontbijt. Om 10 over 9 zaten we op de fiets en na 10minuten waren we er al weer af want er moesten boodschappen gedaan worden, en weer voor 2 dagen want we zouden vanavond weer wildkamperen. Het boodschappen doen gaat ook steeds sneller omdat we een beetje de indeling van de Zweedse supermarkten weten. Het blijft wel altijd zoeken naar het vlees, want dat ligt hier niet zo heel veel want ze vangen veel zelfs vis wat ze opeten. Maar na een klein half uurtje waren we klaar en om 10 uur kon de fietsdag dus beginnen.


Bijna voor het eerst deze vakantie draaide we een bocht om en zagen geen berg of afdaling, nee we zagen een vlakke weg. En niet zo maar even nee zover we konden kijken. En dan merk je eigenlijk pas hoeveel kracht we in onze benen hebben gekregen in de afgelopen 5 weken! Dus het schoot lekker op, en binnen een uur hadden we al 20 kilometer op de teller staan. Dus maar een pauze inlassen. De zon was ondertussen zijn best aan het doen om de wolken aan de kant te duwen/schijnen maar dit lukte nog niet echt, waardoor onze lange broeken en lange mouwen shirten aanbleven. We hadden bij de supermarkt een lekkere donut gekocht en dat ging er wel in. We besloten lekker te genieten van de pauzes vandaag want het regende niet en de beestjes hadden we blijkbaar in het Noorden achter gelaten want die zijn de afgelopen dagen ook bijna nergens te bekennen. Dus na een half uur en een paar potjes kaarten gingen we weer verder.



We reden vanochtend door een heel ander landschap dan we gewend zijn. Er staat nu bijna iedere paar honderd meter wel een huis en aan de andere kant van de rivier waar we langs reden was zelfs een snelweg. Er waren ook weinig bomen meer te zien langs ons en konden vaak ver kijken wat ook wel eens afwisselend is in plaats van de hele dag tegen bomen aan te kijken. Iets na 12en begon de maag weer te rommelen en was het tijd om te eten. De vers gekochte broodjes werden bovengehaald en werden lekker belegd met kaas. Er is hier helaas weinig normaal brood te krijgen, het is of houdbaar brood of broodjes. En aangezien wij (vooral Hélène) een afkeer heeft van houdbaar brood wordt het toch vaak broodjes of crackers maar nooit houdbaar brood. Het brood is trouwens ongeveer het enigste supermarkt-item wat duurder is dan in Noorwegen, want daar had je het gesubsideerde brood voor minder dan een euro. Ons lunchplaatsje was tegenover een supermarkt en we kwamen erachter dat we de rijst waren vergeten in de vorige supermarkt, dus dan toch maar weer een supermarkt in. En dan sta je voor het rijstschap en dan hebben ze alleen maar kilo zakken en heel veel verschillende smaken. Uiteindelijk zijn voor de kilo-zak basmati rijst gegaan, dit kwam mede door Brian zijn vader die altijd zegt als we basmati rijst eten: 'wat is deze rijst toch lekker hé! Dit vind ik nou veel lekkerder dan ander rijst'.



Na de lunch en supermarkt gingen we weer verder en verlieten we de weg langs de rivier. En dat betekende ten eerste dat we omhoog gingen en ten tweede dat het landschap veranderde. De bomen en de meren die we al zoveel in Zweden gezien hebben kwamen weer terug. Het is echt wel heel leuk om s'middags een heel ander landschap te hebben dan s'ochtends. Het leek nu echt of we opeens in een hele andere wereld waren. De drukte was weg en we reden zo af en toe langs een meertje. Het was bijna windstil dus het water weerspiegelde de hemel wat mooi was om te zien. Na 70 kilometer kwamen we langs een camping en het was al 3uur, dus meestal gaan we dan de camping op maar nu was het zo lekker weer dat we nog even een paar uur wilde doorfietsen en we zouden wel zien waar we zouden slapen. Even later kwam de zon dan eindelijk door en trok Hélène zelfs voor de tweede keer deze vakantie haar korte broek aan!



Op de kaart hadden we al gezien dat er na ongeveer 95kilometer een zwemplaatsje was en deze plaatsjes doen het altijd goed als wildkampeerplekje. Er is meestal alles wat je nodig heb, water om te wassen, een pot, een tafel en vaak ook nog een speeltuintje;). En zo was het zwemplaatsje ook precies toen wij erlangs kwamen dus besloten we er ons tentje opzetten. Maar niet voordat we zelfs even heel snel gezwommen hadden en lekker in de zon gelegen. Daarna hebben lekker nasi gegeten (met de basmati-rijst, lekker hor!). Tijdens het eten werden we vergezeld door een aantal Zweden die even een frisse duik wilden nemen. Het was best grappig om aan te zien dat deze mensen gewoon even rustig gingen zwemmen en een hele tijd in het water bleven liggen en staan, terwijl wij erin sprongen en heel snel er weer uitwilde omdat het toch echt koud is! Maar er moet wel bijgezegd worden dat de Zweden wel wat meer zwembandjes hadden.



En nu zitten we nog steeds lekker buiten en begint langzaam de zon onder te gaan. De zon gaat hier per dag 12 minuten eerder onder dus we moeten maar snel naar het zuiden, anders zitten we straks s'avonds al in het donker.


Tot morgen weer!

Gilhov - Ange 94km

Heey allemaal,

vanochtend toen we wakker werden was het nog steeds aan het regenen! Het had dus al sinds gistere middag tot de ochtend non-stop geregend. En we dachten dat het mooi weer werd! Maar goed na een beetje treuzelen toch de tent maar uit. En toen kwamen we ook nog tot de ontdekking dat de kettingen weer een beetje begonnen te roesten door het slechte weer en zandweggetjes. Dus ging Brian de kettingen schoonmaken en heeft Hélène de tent leeggeruimd. Om half10 zaten we dan weer op de fiets, met regenpakken aan natuurlijk.

De eerste kilometers gingen makkelijk maar na 6km draaiden we een overharde weg op en die ging aardig omhoog. En de regen en onverharde weg maakten het ook zeker niet makkelijk. Deze onverharde weg zou 25km zijn, dus dat is best een stukkie. Na 10km gehad te hebben hielden we een korte pauze. Let wel korte, want op het natte gras zitten in de regen is niet zo fijn en we kregen het ook weer koud dus na een paar koekjes hup de fiets weer op. Voordeel was wel dat het daarna langzaam aan een beetje naar beneden ging. Dus dat ging een stuk makkelijker. Na 36km op de teller waren we dan van het onverharde stuk af en was het kwart voor 12. Nog wel een beetje vroeg voor de boterham maar omdat we een overdekte tafel zagen besloten we toch maar lekker te gaan eten.

En wat is het dan heerlijk om weer asfalt te hebben onder je wielen. Dat gaat zoveel makkelijker! Maar de regen die even daarvoor gestopt was werden toch weer grotere druppels. Dus verstand maar weer op nul en fietsen, als het af en toe wat minder regende ging de capuchon even af om toch nog een beetje om ons heen te kunnen kijken. En dat is toch wel de moeite waard. Elke keer als het slecht weer is, zeggen we tegen elkaar: "dit is wel elanden-weer!" Maar helaas deze dag geen elanden gezien.

Rond de 60km kwamen we een bordje tegen met een koffiekopje erop. Wat niet heel ongelegen kwam, want we wilde toch wel even binnen zitten. Vooral Hélène vind dit erg fijn, Brian fietst liever verder tot het droog word. Maar dat zag Hélène nog lang niet gebeuren, dus besloten we daar even te stoppen. Maar ja als er dan zo'n bordje staat moet je nog maar zien hoe ver dat fietsen is. En vooral hoe hard je naar boven gaat. Nou dit ging behoorlijk stijl en ook nog is een weg met behoorlijk wat kuilen, we vonden het dan ook niet erg toen we boven waren. Toen we binnenkwamen werden we gelijk begroet door de gastvrouw. Goh wat een weer hé! Zei ze, toen ze begreep dat we op de fiets waren moesten we maar even bij de openhaard gaan zitten want dat was toch wel even lekker warm. En dat was ook echt heerlijk, ze kwam zelfs nog aan met zelfgebakken koekjes (had haar moeder diezelfde dag nog gemaakt). De Vrouw vond het wel gezellig en we hebben best een tijdje met haar zitten kletsen terwijl genoten van een kopje koffie(-voor Brian) en een kopje thee (-voor Hélène). De vrouw zelf woonden in Uppsala maar kwam in de zomer hiernaartoe om haar moeder te helpen. Ze vertelden ons dat het weer weer beter zou worden en dat dit pas de derde dag was dat het hier regende deze zomer. Nou hoe dat mogelijk is snappen wij ook niet, want wij hebben al heel wat meer dagen in de regen gehad dan slechts drie;). We vroegen haar ook wat nou eigenlijk "Loppis" betekende, want we zien heel regelmatig bordjes langs de weg met Loppis erop. Ze vertelde dat mensen dit gewoon neerzetten als ze van spullen af willen. En soort rommelmarkt in de garage. Ze zei dat dit heel handig was, omdat er regelmatig bruikbare spullen bij zaten. Toen de thee op was (en Brian maar liefst 8koekjes naar binnen had zitten werken, Hélène hield het netjes bij 2) was het tijd om weer verder te gaan. En toen we buiten kwamen was het zelfs droog, en zagen we voor het eerst sinds gistere ochtend weer (een beetje) blauwe lucht.

Dan heb je er gelijk weer helemaal zin in! We merken trouwens wel dat mensen hier best wel een beetje verbaasd kijken als we langskomen met onze volbepakte fietsen. Je ziet ook regelmatig gordijntjes verschuiven omdat ze het toch nog een beetje beter willen bekijken. Meestal gaan we dan zwaaien, wat ze erg leuk vinden en zwaaien vrolijk terug.

Na ongeveer 73km kwamen we langs een camping, maar het was nog maar 3uur en de volgende camping zou ongeveer 23km verder liggen. Tja, wat zullen we doen? We besloten toch maar verder te fietsen want ja wat moet je nou op de camping doen? Zeker als je net 2dagen rust heb gehad en het ook niet meer regende. Daarbij was het ook aardig vlak, dus het ging best lekker.

We zijn al een paar dagen opzoek naar gas, want we hebben nog maar 1tankje om op te koken. Dat gaat wel maar twee is gewoon makkelijker, daarbij hebben ze op de meeste campings een keukentje dus de nood is niet heel hoog. Dus ook vandaag zijn we weer verschillende benzinestations binnen gegaan op zoek naar gas. Dit hebben we vandaag niet gevonden, maar morgen komen we in de stad Ange dus we hopen daar gas te vinden. Wel hebben we weer een lekker ijsje gegeten bij het benzinestation. Hélène wilde deze keer wel de gold hazelnoot magnum proberen (meestal heeft zij de almond smaak). Maar helaas was deze niet zo heel erg lekker, dus toen Hélène op de helft op had heeft ze maar geruild met Brian (die altijd magnum strawberry kiest). Dit ijsje was wel een stuk verder op, maar zo waren we allebei blij;).

Na 93km zagen we dan het bordje camping, nou dat is dan best wel lekker! Bij de camping aangekomen hadden we even het idee dat de camping niet bestond. Maar toen stond er toch een bordje receptie. Dus Hélène naar binnen om te gaan betalen, binnen zat een echtpaar die me vrolijk aankeken. Zo van: "hallo, jij komt zeker voor de camping maar wij kunnen geen engels!" Dus met handen en voeten duidelijk gemaakt dat we een tentje hadden en slechts voor 1nachtje. De man zou wel even laten zien waar de toilet, douche en serviceroom was. En ja de tent mogen we gewoon neerzeten "maakte hij duidelijk door wijds met zijn armen te zwaaien".

Na lekker in het keukentje gegeten te hebben, met als toetje: "geschilde stukjes appel en annanasstukjes". Dit was toch wel een bijzonder lekkere combinatie, meestal nemen we een blikje ananas mee en hebben dat dus als toetje. Maar nu hadden we dus een fruitsalade á la Hélène.

Toen we de keuken uitkwamen stond er een duitse auto voor de receptie, toen de campingbaas ons zag riep hij ons er even bij. Want wij hadden hem heel goed begrepen en wij moesten deze mensen maar even uitleggen waar de toilet, douche en keuken waren en dat ze de tent overal mochten neer zetten. Wij konden er wel lachen, de duitse mensen vonden het maar een beetje gek.

Nou dat was het weer voor vandaag, de lucht trek langzaam schoon. Dat zal wel vast de zon zijn voor morgen!=)

Liefs van ons xx

Ps. wat een leuke reacties weer! En Hélène d'r ouders komen naar Stockholm toe 6augustus, dit vinden we erg leuk want nu kunnen we nog langer kletsen dan 50min;)

Froso - Gilhov 98km

Hallo Allemaal!

Na twee minder intensieve dagen zouden weer eens verder trekken naar het Zuiden! In de twee rustdagen waren we goed uitgerust, hadden veel gezien en hadden eindelijk eens twee dagen achter elkaar mooi weer gehad. En de voorspellingen waren de eerst komende vijf dagen droog en zon. Maar helaas zijn het maar voorspelling, later meer. De lucht was vanochtend aan de ene kant zwaar bewolkt en aan de andere kant blauw met een wolkje. Maar laten wij nou helaas weer het goed bedoelde advies (om de regen heen fietsen) van Vicky en Caroline in de wind slaan want we moesten toch echt naar de zwaar bewolkte kant toe. Bij het ontbijt, wel buiten, hadden we al weer aardig wat kleren aan maar het was toch nog steeds koud. Dus snel de tent afbreken en alles op de fiets. En ook de voor het eerst de nieuw gekochte vlag erbij en vijf voor negen waren we al op weg.

Na 2 km hadden we wel alweer pauze omdat er boodschappen gedaan moesten worden en wel voor 2 dagen zelfs, want we zouden niet veel tegenkomen meer. En in de grote stad zijn hier ook de winkels 7 dagen in de week open en zo ook de supermarkt en zelfs van 8 tot 9, en dat iedere dag. Aangezien Hélène haar ouders gisterennacht waren thuisgekomen van vakantie en ze ze al in vijf en halve week niet gesproken had, bleef zij buiten om te bellen en ging Brian voor het eerst in zijn leven (zei hij) alleen boodschappen doen. En dat is best grappig, want hij ging naar binnen met een lijstje en een pen in zijn hand. Er waren weinig mensen in de supermarkt te bekennen op zondagochtend 9uur dus hij had al tijd en ruimte. Buiten sprak Hélène eindelijk met haar ouders wat ontzettend leuk was en ze hadden elkaar heel veel te vertellen (49min58sec). En daarna om 10 uur vertrokken we dan eigenlijk pas echt verder.

En dat ging heel goed, even met thuis praten geeft vleugels leek het wel want na een uur hadden we al 20km op de teller staan en was het tijd voor een pauze. Helaas was het al een tijdje aan het druppelen dus de pauze was in een bushokje (wat een hele goed plaats is om even lekker droog te zitten). Na de korte pauze ging we snel weer verder maar even later moesten de regenpakken toch echt aan. Het weer was dus weer verkeerd voorspelt helaas. Even later kwamen we bij een kerk die we al van heel ver zagen, alleen toen we dichterbij kwamen bleek de grote kerk niet de attractie daar te zijn maar de middeleeuwse kerk daar tegenover. Dus maar even snel gestopt voor een foto, een van de weinige foto's vandaag want als het regent maak je nu eenmaal niet veel foto's.

Daarna begon het gelukkig minder te regenen en we vonden een bankje waar we rustig overdekt onze boterhammen en crackers op eten. En het werd zowaar even droog dat we zonder regenpakken op de fiets stapten. Jammer genoeg was de weg waar de komende 3o km op zouden rijden een hele drukke weg zodat we achter elkaar moesten rijden maar de auto's bleven toch dicht langs je komen. We weten niet of het door de vlag op Brian zijn fiets komt maar we hebben vandaag het record toeteren naar ons gehad. Drie keer was het van uit de weg maar twee keer was het zwaaien. Zo ook op de drukke weg kwam er een Nederlandse auto langs met de raampjes open en aanmoedigen. Echt ontzettend leuk! Aan het eind van de drukke weg zagen iemand met een hond lopen, het was een husky en hij had tassen om. Hélène herkende de tassen gelijk van die Fransman die we een aantal dagen geleden waren tegengekomen met de husky achter de fiets in een karretje. Even later herkende ook Brian hem aan zijn grote rugzak. Toen we langs hem reden vroegen we wat er gebeurd was en hij riep: 'I broke my bike'. Dus hij was verder gaan wandelen/liften en hij had de hond de fietstassen omgedaan en zijn andere twee vrienden waren nergens te bekennen.

Na de drukke weg kwamen we gelukkig op een hele rustige weg waar we lekker naast elkaar konden fietsen. De wolken werden weer donkerder en de regen begon weer te komen, dus maar weer de regenpakken aan. En die zouden de rest van de dag niet meer uitgaan. Rond een uur of half 5 was het tijd om een slaapplaats voor de nacht te gaan zoeken. We wisten al dat er geen campings zouden zijn en dat we waarschijnlijk moesten wildkamperen. Dus op de kaart zoek je dan waar je dicht bij een meer rijdt en meestal is daar wel een goed plekje te vinden. Dus na 97km kwam er een plekje met bankje bij een meer, maar er was niks overdekts. Dus ja wat doen je dan door rijden met de kans dat je helemaal niks meer tegenkomt en in de bosjes je tent moet opzetten of daar blijven en in de regen koken en eten. We gokten erop dat we nog wat beters tegen zouden komen. En dat was gelukkig de goede keuze want nog geen kilomter later kwamen we bij een plekje waar we lekker overdekt konden zitten en koken. En jullie zullen wel denken waar zijn alle beestjes gebleven? Nou die hebben we al een tijdje niet gezien en dat mag wel zo blijven.

We hebben nu net lekker aardappeltjes met sla en hamburgers gegeten. En we gaan ons zo was met een pannetje opgewarmt water want het water is erg koud. Het is hier nu 10 graden en het regent en onweert. Wat is dat toch een verschil met gisteren, toen we in onze zwembroek op een steigertje lagen bruin te worden. Maar goed, bij Brian zijn oma hangt een geborduurt lapje boven de eettafel: ''Na regen komt zonneschijn''. En zo zal het ook zijn!

Rustdag Froso Zoo (16km)

Heey allemaal,

Vanochtend werden we wakker en konden we weer rustig aan doen, wat een luxe! Maar Brian wilde er toch wel optijd uit want we moesten toch optijd in de dierentuin zijn. En daarbij scheen het zonnetje alweer, dus zolang houd je het dan ook niet uit in de tent. Dus na een lekker ontbijtje en toch nog maar even een kleine handwas waren we klaar om te gaan. Tot bleek dat Hélène d'r achterband weer lek stond, dat is vreemd! We hadden de spijker toch uit de achterband verwijderd? Nou goed, zoeken naar het lek dan. Maar na zelfs een emmer water voor een inspectie op de binnen band, een dubbele inspectie op buitenband en velg. Hadden we nog steeds niks gevonden. Dus bandje toch maar weer oppompen en dan maar gaan fietsen, misschien zat het ventiel wel een beetje los. Echter tot frustratie van Brian gingen we dus weg zonder echt het probleem gevonden te hebben. Nou plakspulletjes mee en we zouden wel zien, nu toch iets later maar alsnog om half11 in de dierentuin.
Toen we net binnenkwamen voelden we ons toch wel een beetje vreemd in een dierentuin zonder kinderen. Aangezien je eerst door een kinderpretparkje gingen en we alleen maar kleine kinderen zagen. Maar niet getreurd we zouden wel zien. En alhoewel er niet bijzonder veel dieren waren was het best nog wel leuk. Maar niet te vergelijken met Blijdorp, de dieren hier zitten meer in een onkruidhok (vonden wij) en ook de dierentuin zelfs was niet geweldig onderhouden. De Eland bleek op het eerste gezicht niet thuis te zijn. Maar na later nog een bezoekje hebben we hem toch gezien, vooral Hélène vond het een zielig aangezicht want hij was erg mager en ook Brian vond dit geen echt Eland. Misschien zijn we verwend met wilde elanden;).
Eigenlijk hebbben we vandaag alleen maar foto's van dieren dus mogen jullie ook een beetje meegenieten van de dierentuin.

Maar om kwart voor één hadden we het toch alles wel gezien in de dierentuin, dus ja wat nu? Na even op de kaart gekeken te hebben besloten we naar een uitzichtpunt te fietsen en daarna naar het Froso strand te gaan. En er was ook nog een bijzonder lekker bakkend bakkertje waar we ook wel even wilde kijken. Vooral Brian had wel weer trek in een koffiekoek.
Onderweg naar het uitzichtpunt moesten we toch nog wel aardig omhoog fietsen! Sterker nog na 300meter afgelegd te hebben waren we 60meter gestegen (dat is 20%). En ook al hadden we geen bagage, dit was best pittig. Maar beiden waren we trots dat we boven waren gekomen, zonder te lopen! We vonden dat we na deze mini-prestatie wel een ijsje hadden verdiend. Daar nog een torrentje beklommen met uitzichten tot zelfs in Noorwegen! Best de moeite waard, hier geen foto's van want het was achter glas.
Daarna weer naar beneden en richting het bakkertje, hier was (zoals Brian had gehoopt) genoeg keuze uit koffiekoeken. Eigenlijk een beetje te veel want wat moet je dan kiezen? Maar goed Brian een koek met glazuur en ander lekkers en Hélène een kokosmakroon met chocolade eroverheen. We kunnen haast niet wachten tot het tijd is om ze op te eten;)
Daarna even lekker in het zonnetje gezeten bij het water op een vlondertje en een appeltje gegeten. Wat genieten we van de zon, we hoeven geen lange mouwen aan en eindelijk kunnen de benen een beetje bruinen.

Daarna zijn we op het gemak naar de camping gefietst en hebben we een paar spelletjes pesten gedaan. De score is nu: "25-24 voor Hélène".

En wat is het dan een rommel als haast alles uit de tassen is! Dus zijn we weer even bezig geweest met herinrichten van de tassen, want als we dat morgenochtend allemaal moeten doen zijn we om 10uur nog niet weg;).

Nou eigenlijk niet meer zoveel te vertellen, dus tot morgen!

Liefs Brian & Hélène xx

Rustdag Froso (Ostersund) 17km

Zo na 8 dagen fietsen ging de wekker niet om half 8, en moesten we niet de tent afbreken en niet met alle spullen op de fiets fietsen. Is dat fijn? Nou best wel, maar ons kennende is Brian de rustdag rond een uur of 3 al zat en Hélène tegen de avond meestal. En hoe moest dat nu dan? We hadden nu zelfs twee rustdagen, maar dat zou wel goed komen want vandaag zouden we naar Ostersund gaan en morgen naar de dierentuin. En vooral de dierentuin hebben we ontzettend zin in.

En zo wordt je s'ochtends rond een uur of 8 en draai je je nog een keer om. Om half 9 rits je dan het tentdoek is open en kijk je hoe de lucht erbij hangt. En dat was een prachtig gezicht want het was een blauwe lucht met een aantal schapenwolkjes. Het waaide nog wel steeds hard wat het al sinds gisterenavond deed maar dat mocht niet baten. Dus gingen we snel de tent uit om heerlijk in het zonnetje te ontbijten. We hadden ons toch wel een beetje misrekent met de wind want de wind deed het toch wel erg koud aanvoelen. Dus was het een fleecevest en shoftshell aan, maar goed we zaten buiten en in de zon. Nog vooruit het ontbijt waren we allebei alweer druk in de weer met de rustdagdingetjes. Brian ging de fietsen schoonmaken want die hebben het best zwaar te verduren hier met de wind en regen. En Hélène ging wassen en de tent repareren want die had door alle wind een gat bij de deur gekregen dus dat moest even dichtgenaaid worden. Tussendoor hebben we nog even snel ontbijten, met lekkere verse broodjes (en een minder vers broodje van gisteren). En toen we allebei bijna gelijktijdig klaar waren met onze dingetjes was het opeens al 12uur! Dus maar even snel nog bij de tent gegeten en dan snel naar Ostersund.

Het is bijna niet uit te leggen hoe vreemd het fietsen is, als je al bijna 2500km met bagage rijdt en dan zonder alle bagage (want ja die laten we bij de tent) op de rustdag fietst. Je gaat opeens veel sneller en iedere bocht neem je met samengeknepen billen omdat je niet precies meer weet hoe je moet sturen met zo'n lichte fiets. Maar na een paar kilometer gaat dat meestal wel weer goed en denk je: ''hé, wat rijdt dat toch lekker op een fiets zonder bagage'. Het is vanaf de camping een kleine 7kilometer rijden naar Ostersund, en dat gaat meestal bergaf(dus terug bergop;)). Na een kilometer naar beneden rijden horen we bij Hélène der fiets opeens iets heel erg aanlopen dus snel stoppen, maar als we eenmaal gestopt zijn is het al weer over. Even de fiets gecheckt maar niks te zien. Een paar kilometer later draaien we een weg op en zit Hélène druk te gebaren dat er wat mis is met haar fiets. En ja hoor, een lekke band. Al gelijk zien we dat er iets metaalachtigs in zit. Helaas hebben we niet de plakspullen/nieuwe binnenband bij dus moest Brian even terug rijden naar de camping. Het is wel grappig om te vertellen dat we gisteren met een Zweedse familie aan het praten waren en dat die voor het eerst vroegen hoe de fiets het deden en wij heel trots konden vertellen dat we zelfs nog geen lekke band hebben gehad. Maar nu dus wel. Brian is binnen een kwartier weer terug met de een nieuwe binnenband en toch maar voor de zekerheid de plakspullen voor als het nog een keer zou gebeuren. En dan is het is wiel eruit, buitenband eraf, binnenband eruit, en dan het metaalachtig ding eruit halen. En wat bleek het te zijn, een spijker die zich gewoon helemaal in de band geboord heb want alleen het puntje stak er nog uit, en de rest van de spijker (zie foto) zat dus helemaal in de binnen en buitenband. Maar goed verder was er geen schade te zien dus nieuwe binnenband erin, buitenband er weer op, wiel er weer in en gaan. Dit alles hebben we samen in 9min52sec gedaan!

En dan maar weer verder naar Ostersund. Na een paar kilometer mogen we niet meer op de weg rijden en worden we een fietspad opgestuurd wat vervolgens weer op niets uitkomt dus je moet gokken waar je heen moet, niet heel goed voor elkaar hier, maar toch vrij snel vinden we het centrum. Waar hele wegen zijn afgesloten omdat hier morgen een marathon is en ze de tribunes aan het opbouwen zijn, even komt weer(remember Tromso) het gekke idee op marathon te gaan lopen, toch maar niet. Zodra we heel veel mensen zien zetten we de fiets neer en gaan te voet verder. We hebben zelfs een boodschappenlijstje gemaakt wat we allemaal moeten hebben en gaan als eerste naar de fietsenwinkel voor nieuwe olie voor de kettingen. En daarna verdwijnt het boodschappenlijstje in de tas en slenteren we een beetje rond door de stad. Langs het toeristenbureau waar niet veel te beleven was, dan maar een lekker ijsje gegeten. Het toeristenboekje van Ostersund geeft een paar bijzondere winkeltjes aan dus daar zijn we een paar van afgelopen. Zo ook, een vlaggenwinkel en laten we nou net al heel lang een vlag van Nederland willen die op een van de fietsen bevestigt kan worden. En zowaar hebben ze een vlag van Nederland, wel net iets te groot maar daar zouden we wel wat op verzinnen. Daarna nog naar de Intersport, wat we altijd een hele leuke winkel vinden en vooral hier in Zweden omdat daar altijd heel veel outdoordingetjes te vinden zijn. En zo vinden we ook een plaksetje voor Hélène haar regenbroek. Verder kunnen we helaas weinig meenemen omdat we alles al hebben en alles al een plekje hebben.

Daarna gaan we richting de markt waar een paar Hollandse marktlui in het Engels hun heerlijk kaas en stroopwafels staan aan te prijzen. Maar een blik op de de prijzen verraadt dat het bijna drie keer zo duur is als in Nederland. Dus 4 euro voor een zakje stroopwafels waar er acht inzitten vinden wij toch echt te duur, en wij vinden stroopwafels echt heel lekker! Daarna gingen voor het eerst deze vakantie naar de MacDonalds, en daarvoor hadden we zelfs speciaal geld voor gekregen en bewaard van Patrick en Nelleke en kids. En het was erg lekker, we hadden het gehaald en meegenomen naar buiten en bij een meer opgegeten. Daar kwam ook nog een hele oude man langs met een bijna even moooie fiets als ons (niet dus) die allemaal blikjes en flesjes uit vuilnisbakken aan het halen was. Want hier krijg je op ieder flesje en blikje statiegeld.

Toen moesten we nog met een volle maag terug omhoog naar de camping fietsen. En dat viel best zwaar met een aardbeienmilkshake. Onderweg moesten we nog even boodschappen doen voor de volgende dag. En in vergelijking met Noorwegen zijn in Zweden de supermarkten in grote steden iedere dag van de week open, wel zo makkelijk voor ons. Bij de tent aangekomen gingen eerst alle warme vesten en sokken uit. Dit ben ik nog vergeten te vertellen maar het was s'ochtends ondankt de zon toch wel koud dus wij gingen naar Ostersund met lange broeken, vesten en dikke sokken aan. En toen we daar aankwamen liep iedereen in korte broek en T-shirts. Het bleek daar een stuk warmer te zijn dan hierboven.

Nu is net het zonnetje achter de berg gegaan en is het best wel fris aan het worden hierzo. Maar dan kunnen we straks weer lekker in de dikke slaapzakken kruipen. En het weerbericht voor de komende dagen is net als nu, een geheel blauwe lucht.

Groetjes, ons.

Lilholmsjo - Froso (Ostersund) 84km

Heey allemaal,
nou het was me het dagje wel weer. Vanochtend waren we al eerder wakker dan de wekker ging. Want de zon scheen! Dus het was erg warmpjes in de tent. Maar ons hoor je niet klagen hoor in zulke omstandigheden gaan wij graag de tent uit! En zelfs de korte broeken konden weer een keertje aan. Voor Hélène was dit zelfs de eerste keer (eerder durfde zij het niet aan i.v.m. muggen). Ook de muggen waar we gisteren avond voor gevlucht waren, waren nu eigenlijk nergens te bekennen. Dit omdat het weer lekker hard waaide.

Om 8.50 zaten we dan ook al op de fiets, dit was ons nog niet eerder gelukt dus daar waren we best een beetje trots op. Tot grote teleurstelling van Brian moesten we na anderhalve kilometer alweer stoppen. Dit omdat Hélène een korte broek aan had (voor het eerst aan) met zeem erin, maar deze bleek toch niet zo lekker te zitten dus deze er maar weer uitgehaald. Zo heeft Hélène hem deze dag meerdere keren in en uit gehaald "het zou toch lekker moeten zitten". 'Wie weet gaat Hélène er ooit nog aan wennen.

De ochtend ging ondanks de toch hard waaiende wind en de aardige heuveltjes best snel. We hadden dan om half11 ook al 30km op de teller staan. En wat is het toch heerlijk als de zon schijnt!
We kwamen aan in een plaatsje en besloten daar even een supermarkt in te gaan voor wat brood, avondeten en (vooral voor Brian) een koffiekoek en nieuwe voorraad koekjes. Het is nu wel zo ver dat we een eigen rol koekjes hebben. Want anders eet Brian heel de rol leeg en heeft Hélène met geluk twee mini-koekjes. Wel word het einde van Hélène d'r rol weer gedeeld want Hélène hoeft gewoon niet zoveel koekjes!

Na de koffiepauze gingen we al snel de onverharde weg op. En deze conditie onverharde weg hebben we nog niet gehad. Het was namelijk eigenlijk gewoon zand met heel veel stenen erop. Hard werken dus om hier doorheen te komen, zeker als de weg af en toe nog naar boven gaat. Ook kost het best aardig wat energie om goed op te letten hoe je fietst, want als je niet oplet val je gewoon van je fiets.
Iets later ging het helaas toch weer regenen, maar deze keer hadden we de regenpakken niet nodig ten eerste omdat het niet zo hard regende en ten tweede omdat het veel te warm was voor een regenpak. Na een stukje ging het toch wat harder regenen dus besloten we even onder een boom te gaan staan om te schuilen. Toen het weer droog was fietste we vrolijk weer verder. De onverharde weg duurde zo'n 15km en hier hebben we toch wel anderhalf uur over gedaan we vonden het dan ook beiden niet erg toen we weer over het gladde asfalt konden fietsen.

Rond 1uur kwamen we in weer een groter plaatsje aan en omdat we nog geen vers brood haddden kunnen scoren wilde we nog een poging wagen. En hier hadden ze wel lekker verse broodjes. Hélène vond het een goed idee om brie met komkommer te kopen. Brian had hier eerst niet zoveel trek in, maar na een beetje zeuren van Hélène toch maar meegenomen. En wat was dat heerlijk! Deze konden we weer lekker in het zonnetje opeten want die was weer tevoorschijn gekomen. (Ja ook Brian vond het lekker en was blij dat Hélène een beetje had doorgezeurd;)).

Het viel ons op dat we eigenlijk voor het eerst een beetje vreemd aangestaard werden met onze fietsen + bepakking. Een mannetje die kwam aanrijden in een Shopper (klein mini-motortje met raam/deur achtig scherm en waar een klein mandje achterop zit) stond toch wel heel vreemd te kijken naar onze fietsen. Daarna begon hij een zweeds verhaal tegen ons op te hangen, waarop Hélène reageerde (in het nederlands): "ja dat is zeker een hoop bagage en dat nemen we allemaal mee!" De man besloot toen zijn gepraat maar te stoppen en ging de winkel in. Toen hij echter weer buiten kwam begon hij weer in het Zweeds te praten, hier konden wij uit opmaken dat hij dacht dat we uit Duitsland kwamen. Dus toen we zeiden dat we uit Holland kwamen, bleek hij tevreden te zijn en reed weg (in zijn Shopper).

Toen we weer op de fiets stapten waren we er al bang voor dat het zonnetje niet lang meer zou blijven. Want de lucht zag er heel anders uit dan het blauw van de ochtend. En inderdaad ging het toch weer aardig regenen en zelfs nog even onweren. Maar echt koud werd het nog niet, het regende wel zo hard dat de regenpakken aan moesten. Maar een regenbroek over bloten benen is niet zo fijn! Op een gegeven moment ging het echt heel hard regen en besloten we even te schuilen onder een afdakje. En ja dan ga je natuurlijk niet zo maar staan, dan moet er toch iets gegeten worden (vind vooral Brian). Dus hebben we even een stukje chocola op en konden we er weer tegenaan. Eigenlijk bleef het tot de camping regenen wel was het soms even droog. Onderweg kwamen we nog langs het Froso kerkje en deze was open! (wat erg bijzonder is, aangezien alle kerkjes tot nu toe waar we in wilde dicht waren). Dus gingen we even een kijken nemen binnen. Toen we weer buiten kwamen ging het toch weer flink regenen dus helaas geen foto van het kerkje. We wilde graag naar de camping, want we hadden het best koud gekregen.

Bij de camping aangekomen was het best even raar om te betalen voor maar liefst 3 nachten! We blijven hier nu tot zondag, we gaan namelijk 1dag naar Ostersund en 1dag naar de Froso Zoo! Brian wil namelijk al zo lang, zo graag een keer met Hélène naar de Dierentuin. Maar Hélène vind dat je dit eigenlijk alleen met kinderen hoort te doen (nu hebben we geen kinderen gehuurd ofso, hoor!) Maar toen Hélène thuis de boekjes had doorgespit kwam ze de Froso Zoo tegen, dus vandaar dat we daar nu zaterdag naar toe gaan. We hebben er allebei erg veel zin in!=)

Ow ja, toen we dus net op de camping aankwamen regende het nog steeds best hard dus hebben we eerst een tijdje in de "service-room" (huiskamertje + keukentje) gezeten. Om te wachten tot het droog was zodat we niet in de regen de tent op hoefde te zetten. Even later was het weer droog dus hebben we fijn de tent opgezet (ons eigen verplaatsbare huisje). Daarna dus spulletjes bij elkaar gezocht om te koken en precies optijd zaten we weer binnen, want het begon weer te regenen. Inmiddels is het wel weer droog en hebben we zelfs weer even het zonnetje gezien, maar wij zitten hier best wel lekker op een echte stoel;)

Tot morgen, liefs van ons xx

Jule - Lilholmsjo 85km

Hallo allemaal!

Na weer eens een nacht op een matras te hebben geslapen, hebben we het idee dat onze matjes zelfs lekkerder slapen. Hierbij moet wel gezegd worden dat het een beetje een gare matras was. We lagen gisteren al om half 10 in bed, want we hebben allebei onze nachtrust hard nodig. Zeker nu het vandaag al de 7 dag op de fiets wordt. Vanochtend konden we iets langer 'uitslapen' omdat de tent niet moest worden afgebroken en de matjes niet opgerold hoefden te worden. Maar daarnaast was het gewoon ons normale ritme van eerst al spullen wegstoppen in de tassen en daarna alle ontbijtspullen opzoeken en als alles op de fiets zit gaan we pas ontbijten, en zo was het ook vandaag. Toen Brian zijn spullen in de tassen aan het doen was kwam er net een man aan, die het huisje naast ons gehuurd had. Die man was de hele nacht wezen vissen en had wel meer dan 20 vissen gevangen. Wel moet erbij gezegd worden dat hij met netten wisten, want volgens hem ving je dan altijd wat en de hele nacht een hengel uitgooien en dan niks vangen is ook niet leuk. Er werd zelfs gevraagd of Brian ook niet een visje wilde, maar aangezien Brian niet erg van vis houdt, en vooral niet hele vissen, bedankte hij vriendelijk. Dit tot grote teleurstelling van Hélène.

Ondanks de aangekondigde regen was het vanochtend droog toen we weg gingen. De benen deden nog echt wel zeer van de afgelopen dagen dus iedere heuveltje zag er gelijk als een klim uit, maar dit ging wel langzaam beter. Na een paar kilometer zien we een fietser voor ons rijden met een karretje achter zijn fiets. We dachten eerst dat het gewoon een vakantiefietser was die al zijn spullen in een karretje had. Maar toen we dichterbij kwamen zagen we dat deze jongen ook een hele grote rugzak op zijn rug had, dus dat vonden we al vreemd. Maar toen we dichterbij kwamen begrepen we het pas, er zat een husky in het karretje! En dit vonden we allebei(vooral Hélène) helemaal geweldig want een paar weken terug had Hélène het idee om een husky te kopen en dan zo in een karretje achter de fiets te doen. En deze jongen had het dus echt gedaan. Wel had hij de husky vanaf zijn huis meegenomen. Hij kwam uit Frankrijk, en sprak slecht Engels maar we begrepen uit zijn zinnen dat hij in Finland was gestart en toen naar de Noordkaap was gefietst en nu weer terugging. Misschien naar Frankrijk of misschien ergens anders naartoe, dat hing heel erg af van de muggen. Hij had ook nog 2 vrienden iets verder rijden zei die, dus wij keken elkaar aan van oké en reden verder.

En ja hoor, even verder zaten op een bankje zijn twee vrienden te wachten. En toen we even later bij de supermarkt stopten kwamen we gezellig allemaal samen. Nog even een praatje gemaakt en ze vroegen zich toch wel af of wij ook niet heel erg veel lastjes van de muggen hadden, ja dat hadden wij ook zeker. Ze zagen er met z'n drieen echt uit of ze al een jaar weg waren want ze hadden zich in tijden niet geschoren en alledrie lang onverzorgd haar. Na het supermarktje, waar ze helaas geen vers brood hadden, maar waar Hélène wel een mooie muts/sjaal heeft gekocht, jammer genog net iets te laat maar voor als het nog koud wordt, begint het te spetteren en gaan de regenjassen aan.. Wat ons opvalt is dat het hier minder bergachtig wordt en dat de dorpjes zich steeds sneller achter elkaar opvolgen. Waar we een paar weken terug nog maximaal 5 dorpjes op een dag tegenkwamen, loopt dat nu toch wel al tegen de 10 a 15 op een dag. En dat betekent dus ook dat we steeds meer supermarkten tegenkomen en soms zelfs een supermarkt voorbij rijden, toch wel een vreemd gevoel.

De rustplaatjes zijn hier in Zweden (vanochtend na 10km waren we weer de grens overgestoken) weer in overvloed te vinden. Maar het is toch altijd zo als wij willen gaan eten dat er net weer geen plaatjes is. Dus dan maar weer op de billen op de grond, het laatste stukje brood van twee dagen geleden en wat crackers eten. En als je dan maar een minuutje zit en net denkt van: 'he, lekker weinig beestjes', komen ze opeens van alle kanten aanvliegen. Dus dan maar we snel de muggenroller op, een roller met een hele sterke geur die ze op afstand houdt. Maar het probleem is dat dat spul alleen voor de muggen is, dus de kleine beestjes hebben daar geen last van en die gaan dan juist op je gezicht zitten en dan ga je wrijven en heb je dat spul aan je handen, en dan kan je weer niet aan je eten zitten. En op het einde van de lunch ging het ook nog eens regenen. Dus het blijft snel eten, maar dit heeft ook een groot voordeel dat je meer op de fiets zit dus meer kilometers kan afleggen;).

Na de lunch hadden we dus een tijdje regen maar dat hield na een aantal kilometers weer op en het werd zelfs warm dat we alleen in ons langs mouwen shirt reden en lange broek. De middagpauze is gelukkig bij een winderig plekje zodat alle beestjes zijn weggewaaid en wij zelfs op het gemak een halve chocoladereed kunnen eten en een paar potjes kaarten. Daarna is het nog 15 kilometer naar de camping en voor het eerst deze reis heeft Hélène geen zin meer om de fietsen tot grote verbazing van Brian. Maar de laaste 15 kilometers was aan een meer dus het was niet echt heel zwaar fietsen en na een paar kilometer ging het wel weer. Op het einde van dag gingen we zelfs kop over kop reden om zo snel mogelijk op de camping te zijn want we hadden allebei eigenlijk even niet meer zo'n zin voor vandaag. Nog even denken we dat de camping die op de kaart staat er niet blijkt te zijn maar een bocht later verschijnt hij toch.

Om 4uur, vrij vroeg voor ons doen, hebben we de tent al staan en zitten we rustig in de wind (dus geen muggen) een appeltje je te eten. De rest van de dag gaat op het gemak, eten koken, afwassen en douchen. Gelukkig hebben we hier draadloos internet (tenminste 100meter van onze tent) want de dongel blijkt het niet te doen, toch raar dat dat elke keer in Zweden zo is. Jammer genoeg is het na het douchen windstil en zitten we toch maar weer in de tent.

Morgen de achtste dag op de fiets maar als het goed is zijn we dan in Ostersund waar we in ieder geval een rustdag hebben, en misschien zelfs twee!

Groetjes!

Gaddede- Jule 72km

Heey allemaal,

daar zijn we weer!=) Vanochtend mochten we een beetje uitslapen van ons zelf. Want gisteren was toch best een lange dag geweest en het was toch best nog laat voor we in bed lagen. Want ja, als je dan op de camping aankomt moet je eerst de tent opzetten, eten maken, eten opeten, afwassen, douche, blog typen, bedden opmaken, nog even lekker zitten en dan is het toch wel tijd om naar bed te gaan. En aangezien we gisteren ook wat later dan normaal op de camping waren schuift alles automatisch een beetje op.

Dus vanochtend om half10 zaten we dan op de fiets en konden we naar de Supermarkt. Waar Brian toch wel erg veel zin in had. Daar aangekomen hadden ze net lekker vers warm brood wat toch wel erg lekker ruikt! En dan zijn het ook nog zoveel broden, welke moet je dan kiezen! Maar goed, rond 10.10uur waren we de supermarkt weer uit en kon het fietsen beginnen. We wisten nog niet precies waar we uit zouden komen vandaag want de eerst volgende camping ligt toch zo'n 150km verwijderd van Gaddede (startpunt vanochtend). Nou daar gaan we niet aan beginnen dus waarschijnlijk zouden we gaan wild-kamperen, na ongeveer 75km. Maar we zouden wel zien!

Vandaag zijn we weer de grens overgegaan naar Noorwegen (we kunnen er maar geen genoeg van krijgen;)). Maar veel verandering in de omgeving was het niet (vonden wij), maar dat betekent niet dat het hier minder mooi is.

Na ongeveer 5km kwamen we dan op de grens van Noorwegen, heel bijzonder was het niet. Er stond een klein bordje dat je nu weer in Noorwegen was, maar dat was het dan. Iets later verdween het asfvalt en zagen we weer bordjes van wegwerkzaamheden. Dat was dus weer een stukje onverhard, maar daar kunnen we niet zo mee zitten. Grappig is dat het verkeer hier gewoon over de weg waar ze mee bezig zijn word geleid, ze moeten alleen soms even wachten. En als er dan weer ruimte is kan je achter een speciaal autotje rijden zodat de wegwerkers even wachten en daarna weer verder gaan. Wij als fietsers hoeven amper te wachten en kunnen er gewoon makkelijk langs, hier doen ze niet zo moeilijk.

Rond 11uur besloten we even te stoppen want we hadden koffiekoeken gekocht en daar hadden we best trek in. Thee hebben we maar niet gezet want het begon ook een beetje te regenen en om dan met je keteltje in de regen op de grond te gaan zitten. Vonden wij allebei niet nodig. Dus voor we verder fietsten regenpakken aan en fietsen weer. Later werd het toch weer droog dus regenpakken weer uit. Dit ging nog even zo door aan, uit, aan, uit. Maar toen moesten ze toch echt aanblijven. Gelukkig regende het niet zo hard, zodat we nog wel van de omgeving konden genieten.

Om 1uur hadden we toch echt flinke honger en nog geen bushokje of iets dergelijks tegengekomen dus gingen we maar gewoon aan de kant van de weg zitten. De regen viel mee, maar de mini-mugjes kwamen alweer gelijk op ons af. Brian bleef rustig zitten maar Hélène besloot lopend haar broodje op te eten en vond dit een stuk relaxter.
Op een gegeven moment stopte Brian en zei dat Hélène ook maar even moest komen kijken. Hélène natuurlijk gelijk helemaal nieuwsgierig en dacht dat er op z'n minst een Eeland stond. Dit was helaas niet het geval maar wel stond er een Kraanvogel. Nou denk je misschien: "wat is dat?" Tja, dat weten wij ook niet precies maar het is een vogel en Hélène heeft van haar mammsie meegekregen dat die bijzonder zijn. Dus wij natuurlijk een foto gemaakt, niet heel goed zichtbaar maar op die uitzichtfoto zit dus in het midden van het gras een Kraanvogel;).
Later kwamen we er trouwens nog twee tegen, maar Brian vond het niet nodig om weer een foto te maken.

Het nadeel van Noorwegen is toch wel dat ze vrij weinig picknickplaatsjes hebben. In verhouding tot Zweden dan. Dus ons appeltje hebben we dan uiteindelijk maar onder een klein afdakje opgegeten. En dan gaan we maar gewoon weer lekker door want te lang stilstaan in de regen is niet zo fijn.
Na ongeveer 60km kwamen we aan in een klein dorpje met zelfs een supermarktje dus Hélène ging naar binnen voor iets lekkers. Brian vond het leuk als Hélène iets zou uitkiezen. En aangezien Hélène gek is op Snicker-ijs nam ze die zelf mee en een aardbeien-magnum voor Brian. Nou denk je misschien: "het is daar toch koud!" Tja het was niet echt ijsjes weer maar best lekker hoor! En met de laatste noorse kronen kochten we nog een spraytje voor naar de muggen-prik (tegen de kriebel). Nu hadden we nog precies 200kronen over. Mochten we per toeval nog een camping tegenkomen (dat moest toch genoeg zijn!) Want eerlijk gezegd hadden we beiden weinig zin om te gaan wildkamperen in deze regen.
En ja hoor na 70km zagen we een bord: caravancamping en stuga's. Dus wij helemaal blij, want als ze plek hebben ze vast wel plek voor een tentje en hopelijk ook een klein keukentje. Maar 900meter later stond hetzelfde bord, maar was het caravanetje doorgestreepd, ow jeej! Daarbij was het ook een flink heuveltje naar boven, tja wat doen we? Toch maar even gaan kijken! Dus wij naar boven fietsen, we zagen wel wat stuga's maar geen receptie. Zal ik dan maar even gaan aanbellen bij dat huis daar? "zei Hélène". Daar deed een man open en toen Hélène vroeg of ze misschien een plekje hadden voor een tent en misschien een douche? Keek de man een beetje moeilijk, nou zei hij: "ik heb wel een Stuga voor jullie, maar die is nog niet helemaal schoongemaakt. Maar je mag erin hoor voor de helft van de prijs: 200kronen." Nou kwam dat even goed uit: "een bed, keuken en douche ineen!" Voor omgerekend slechts 25euro (en zo vies is het hier helemaal niet!;))

Morgen en overmorgen geven ze nog niet al te best weer op. Maar vanaf vrijdag schijnt het beter te worden en houden we waarschijnlijk 2daagjes rust in Ostersund.

Tot morgen, liefs Brian & Hélène

Ps. foto met bloemen is speciaal voor Oma Jansen gemaakt, Hélène dacht dat ze dat wel leuk zou vinden (en moest gelijk aan haar denken bij deze bloemen).

Klimpfjall - Gaddede 110km

Na eindelijk weer eens een goede nachtrust, de vorige werden allemaal verstoord door hitte en beestjes, maar nu hadden we als twee roosjes geslapen en hadden moeite om er uit te komen. Toen de tent werd open geritst was het droog maar bewolkt. Snel de spulletjes inpakken want vandaag stond een flinke etappe van boven de 110km op het programma. Bij het inpakken van de tent bleken er nu beestjes te bestaan, dit zijn miniscule vliegjes die overal gaan zitten en gemeen bijten. Dus bijna helemaal panische kwam Brian het servicehuisje (waar je kan zitten, koken, douchen enzo.) binnen gerend, en heeft hij eerst even 5 minuten alle beestjes van hem proberen af te slaan. Aangezien we drie dagen geleden voor het laatst een supermarkt gezien hadden bestond het ontbijt dus uit houdbare Wasa-crackers, wel volkoren natuurlijk want anders vullen ze niet. Dus na 16 crackers voor Brian en 10 voor Hélène konden we op pad.

We kwamen gisteren al langs een informatiebord dat we op het punt stonden een van de hoogste wegen van Zweden op te gaan, en het hoogste punt was 876 meter. Dus wie elke dag volgt denkt: 'he, een paar dagen terug schreven ze dat ze op de hoogste weg van Zweden hadden gereden en dat dat 740 meter hoog was'. Dat klopt inderdaad, en in die veronderstelling waren wij dus ook maar het blijkt niet waar te zijn, dit vooral ter frustatie van Brian. Maar goed we gingen dus lekker op pad en waren er op voorbereid dat we wel flink wat hoogtemeters moesten maken vandaag. De eerste paar kilometers gingen goed, het liep langzaam omhoog en hadden de wind in de rug. Helaas wisten we dat we maar 15kilometer naar het Noorden zouden fietsen en dan naar het Zuiden zouden draaiden dus de rest van de dag hadden we tegenwind. Op een hoogte van 700meter verdwenen de bomen en komen de kenmerken van het landschap van de Noordkaap weer naar boven, rosten met een beetje mos erop en voor de rest een kale vlakte waar de wind vrij spel heeft.

Bij de koffiepauze waait het al bijna windkracht 6 en thee zetten was vrijwel onmogelijk. Ook kwamen er heel snel donkere wolken aan dus voor de zekerheid toch maar de regenpakken aan en voor de kou ook maar een muts op (voor Brian) en de handschoenen maar weer aan. En toen draaide we de hoogvlakte op de wind blies recht in ons gezicht. De weg stijgt daarbij ook nog eens en langzaam kruipen we met een snelheid van nog geen 10km/p/u voort achter elkaar. We hebben weinig tijd om naar het prachtige landschap de kijken want zodra je stopt met trappen wordt je van de weg geblazen, daarom stoppen we vaak om toch even te genieten. De hoge pieken die boven de vlakte uitsteken met nog sneeuw op de flanken van de berg. En daar tussen staan wij klein tussen de bergen. De meeste auto's die voorbij rijden kijken met verbazing naar ons. Zelf zijn we na bijna een uur ploeteren net 10 kilometer verder en hebben het hoogste punt van de dag en van de vakantie bereikt, 876meter boven zeeniveau. Helaas is er geen foto met een van ons en het bord want het waaide ondertussen zo hard dat je de fiets niet kon neerzetten of hij zou omwaaien. Ook was de gevoelstempratuur bijna onder nul door de harde wind!

En na een klim komt altijd een afdaling. Maar deze afdaling was heel anders dan een andere, omdat het zo hard waaide moest we zelfs bijtrappen om naar beneden te komen. Iets wat niet echt heel leuk is aangezien je eerst heel veel omhoog fiets dan verheugt op de afdaling en dan ook nog eens moet trappen. Maar dat was niet zo heel lang, hoe meer we naar beneden gingen hoe minder de wind werd en hoe harder we naar beneden konden. Beneden aangekomen gingen we lunchen, en weet je wat we aten, ja hoor, Wasa-crackers! Gelukkig is na een grote inspanning alles lekker. Dat is wel grappig, want sommige dingen eten we dan voor het eerst op vakantie en dan denken we zo dit is lekker en als we dit dan thuis eten denken we: 'huh, vonden we dit nou echt zo lekker'. Na de lunch was 65 kilometer naar de camping die we in ons hoofd hadden om vandaag op te staan. En aangezien we al 45 kilometer gefietst hadden en we al het gevoel hadden dat we een hele dag gefietst hadden leek dit een hele zwaren opgave. Gelukkig reden we vaak langs wat meertjes en daar is de toch vaak vlakker. Dus de schouders eronder en gaan maar.

De regen en de wind, die we al veel gehad hadden vandaag werd wat minder en na de lunch schoten we lekker op. Soms kwam zelfs het zonnetje door. Op een gegeven moment kwamen we zelfs zomaar een supermarkt tegen. Dit tot grote vreugde van Brian, die een of andere koopdrift had en alles in de kar gooide wat hij zag, z'n beste aankoop vond hij toch wel 3 zakjes Haribo snoepjes voor maar 20 kronen (2euro). Helaas zei Hélène even later dat dit toch niet zo heel goedkoop is. Hélène maakte zich vooral druk over het feit dat we eigenlijk alleen maar snoep en koekjes hadden gekocht. En gelukkig hadden we eindelijk weer eens brood. Daarna was het nog een grote klim die ons scheidde van het ene meer naar het andere meer, waaraan de camping lag (wel was het daarna nog 35kilomter langs het meer). We kwamen op de klim eindelijk weer eens een collega-vakantiefietser tegen die zelfs in korte broek reed! Maar even later zouden wij het begrijpen want na, eindelijk eens een lange afdaling zonder tegenwind, kwamen we bij het andere meer en daar bleek de zon toch even te schijnen en het zomaar 10 graden warmer te zijn. Dus snel de regenpakken uit.

Met nog 20kilometer te gaan kregen we allebei opeens een heel leeg gevoel (het was al 5uur), de befaamde hongerklop, dus aten we heel snel een appel, chocolade, koekjes en snoepjes waarna we wel een heel vol gevoel hadden. Raar he? Daarna waren het laatste loodjes van een zware dag maar na 110km kwamen we om half 7 eindelijk aan op de camping. Het lokale supermarktje was zelfs al dicht, dus jammer genoeg hadden we geen lekker gebakje voor vanavond. We konden onze tent opzetten aan een prachtig meer en aten lekker binnen onze Chicken Tonight. Jammer genoeg is hier bijna nergens kip te krijgen, dus hebben we er Houdbare Ham Tonight van gemaakt. Maar na een lange dag smaakt alles lekker. En de tweede dag op rij een warme douche is toch ook wel een luxe na 3 dagen wildkamperen.

Vandaag hebben we al de hele dag langs de grens van Zweden en Noorwegen gereden en morgenvroeg steken we voor de derde keer die grens over om de laatste 90 Noorse kilometers van onze reis te rijden.

Groetjes van ons..