Mohelnice - Vir 80km

Vanochtend werden we wakker en de lucht was strak blauw, met de zon die al langzaam opkwam. En wat is dat toch geweldig na 4 dagen regen. De koud was wel gebleven want volgens de weersvoorspelling zou het vannacht drie graden geweest zijn, hier hadden wij vrij weinig van gemerkt want iedereen had als een roos geslapen. De wekker ging al om kwart over 6, omdat we vandaag een toch wel zware bergetappe voor onze kiezen zouden krijgen, dus moesten we vroeg weg. We ontbeten in het halletje van het toilet omdat daar de kachel lekker aan stond en het buiten toch wel erg koud was. Het was best wel krap, en gelukkig deed niemand ondertussen de deur open want het had er wel heel raar uit gezien, vier mensen bijna opgevouwen in een halletje van het toilet en ook nog aan het ontbijten. Maargoed zonder ontbijt kan je niet vertrekken.

Om 10 over 8 zitten we dan op de fiets op weg naar Vir, een plaatsje 80km verder over verschillende bergjes. We gaan naar een camping die we kennen van het TROS-programma: ik vertrek. En het is een van de weinige campings hier in de omgeving die het hele jaar open is. Wat kan de zon toch heerlijk zijn na vier van die regendagen. We rijden alle vier heel vrolijk rond, wel nog met handschoenen aan, en de eerste paar heuveltjes die we voor de kiezen krijgen rijden we bijna fluitend op. Naar boven is het zweten geblazen en als je dan vervolgens naar beneden gaat wordt dat dus koud, er werd na een lange afdaling terecht door Leo opgemerkt: 'het lijkt wel skieen, zo'n koud gezicht'. En na 20km op en af hebben we dan eindelijk even rust want dan komen we in een dal terecht, helaas blaast de wind nog eerst best fel in het gezicht maar die draait later en waait in onze rug. Aan het eind van het dal hebben we koffiepauze op een bankje in de zon. Bij de winkel worden drie grote rollen koekjes gekocht, en waar je normaal 1 of 2 koekjes bij de koffie eet, is dat hier bijna een rol de man want alle drie de rollen gaan op.

Daarna rijden we weer verder genietend van het mooie weer, de bomen met hun herfstkleuren, het beekje wat naast de weg stroomt, en steeds weer de uitzichten als je boven bent op een of andere heuvel/berg. De weg klimt of daalt voortdurend, de fiets is aan het werk want hij moet continue schakelen en zelf moet je of flink trappen om de gang erin te houden naar boven of lekker 'freewheelend' uitrusten als je naar beneden rijdt'. Als we omhoog rijden zien we plots een paar huizen waar allemaal bekers en mokken op het tuinhekje gezet zijn (zie foto). Wij weten totaal niet wat dit betekent maar Brian denkt het volgende: 'iedere kind dat het huis verlaat zet zijn favoriete beker/mok op de kop op het tuinhek'. Dit is het waarschijnlijk niet want we hebben hekken gezien waar wel een stuk of 40 bekers waren, of die moeten wel heel veel kinderen hebben?!

En zo gaat het de hele dag door een tijd omhoog fietsen en dan een afdaling waar je je lekker hard naar beneden kan. Brian heeft aan het eind van de dag in een hele steile afdaling zijn recordsnelheid verbetert naar 66,7km/p/u. Er was nog wel een hele steile beklimming van 2km aan 10% gemiddeld maar waar ook stukken tussen zaten die zeker tegen de 18% liepen. En als je dan op tv naar wielrennen kijkt zie je dat de profs het al moeilijk hebben met zo'n steile helling, nou wij ook hor! Je fietst dan op je aller lichtste versnelling en het enige waar je mee bezig bent is zorgen dat je je evenwicht houdt en dat je je pedalen rond kan blijven draaien. Maar het lukte allemaal aardig goed, Brian was al wat eerder boven en dacht even een grapje uit te halen door zich te verstoppen in de bosjes en dan wachten tot Hélène komt en dan uit de bosjes springen, maar hiervan schrok Hélène zo erg dat ze bijna van der fiets viel, dus het grapje was een beetje mislukt.

Na 80km en 1444 hoogtemeters (een record van de hele vakantie) verder zijn we dan bij de camping. En daar worden we ontvangen door de Nederlandse eigenaar en dat is toch wel eens makkelijk dat je niks met handen en voeten duidelijk hoeft te maken, en gewoon kan zeggen: 'ik wil graag kamperen'. Na nog een praatje hoe het is om te emigreren zetten we onze tent op en koken eten voor een open haard, lekker warm want het is toch al weer aardig koud. Nu nog even douchen en dan lekker dicht bij de open haard zitten.

Tot morgen..

ps. hieronder het hoogteprofiel van de dag

Budisov - Mohelnice 79km

Heey allemaal,

Toen de wekker vanochtend ging waren we allemaal goed uitgerust en toen we naar buiten keken was het zelfs droog, dat is toch wel een prettig begin van de dag. Maar toen we even later ontbeten hadden en alles weer op de fiets hebben geladen blijkt het toch weer te regenen en moeten de regenpakken toch maar weer aan. Het is ook vandaag weer best fris maar het regent wel minder hard dan gisteren en dat geeft de burger moed;). Hierdoor worden we minder nat en af en toe is het zelfs even droog zodat de regenpakken weer even kunnen drogen wat wel zo prettig is. De omgeving is werkelijk waar prachtig ondanks de regen en steile heuvels omhoog genieten we van de uitzichten maar we beginnen nu toch ook wel nieuwsgierig te worden naar hoe het eruit zou zien in de zon?

De ochtend gaat ontzettend snel omdat we graag binnen willen zitten voor de koffie hebben we al 30km op de teller staan voor de een cafeetje tegenkomen. Hier is het niet erg druk en zijn wij op een paar werkmannen na de enige. De werkmannen beginnen de ochtend dan ook al met een biertje en als ze vertrekken nemen ze zelf een biertje to-go. Dit houdt in een plastic beker met een halve liter bier erin. Hierna lijkt het droger te worden en gaan langzaamaan de regenpakken uit. Maar eigenlijk blijft dit de hele dag lastig en worden er verschillende kleedpartijen gehouden onderweg. Als het bijna tijd is om een boterhammetje te eten besluiten we lekker een broodje te halen bij de supermarkt de vette happen zijn we wel een beetje zat en ondanks de wind die best fris is is het wel droog en smaakt zo een broodje met ham/kaas prima!

Daarna fietsen we weer verder, de wind waait nog steeds flink tegen maar het is wel overwegend droog en dat is toch wel erg fijn. In de middag zien we zelfs nog drie hertjes, wel ver weg maar wel erg leuk. Soms zit je wel is op de fiets en dan vraag je jezelf af wat zullen we nu weer is doen op de fiets. Hélène heeft daar een hele goede oplossing voor die gaat namelijk liedjes zingen. Kinderliedjes, K3liedjes of zelfverzonnen liedjes. Best gezellig toch? Maar Brian bedenkt zich dan dat Hélène blijkbaar energie over heeft en laat haar dus voorop rijden. Hélène gaat dan dus heel stoer zingend tegen de wind in maar merkt al gauw dat zingen en fietsen tegelijk soms best lastig is;).

Eigenlijk komen we al heel snel in het plaatsje terecht waar een camping schijnt te zijn. En we hebben allemaal wel erg veel zin om weer is in het tentje te gaan slapen. Bij de camping aangekomen zijn we eerst nog een beetje bang dat deze al gesloten is maar gelukkig blijkt dit toch niet zo te zijn en is het geen probleem om de tent op te zetten. Het is wel wat fris dus zitten we in het gangetje voor de douche en hebben we hier eten gemaakt en met de helft binnen en de andere helft buiten lekker gegeten. Degene die buiten zitten hadden een fles wijn tot de beschikking dus deze hield hun goed warm aangezien de verwarming niet tot buiten warmt.

Strakjes gaan we bij een restaurantje met een boekje lekker zitten en duiken daarna snel de tent in want morgen schijnt het een lange dag te worden.

Tot morgen, groetjes van ons

Fulnek - Budisov

De regen van de vorige twee dagen was ook deze nacht nog niet weggetrokken. Maar dat was een zorg voor later want eerst zouden we nog ontbijt krijgen. We hadden dat gisteren als volgt gevraagd, we hadden op google translate ingetypt: ‘Zit er een ontbijt bij?’, dat hadden we op een briefje geschreven en Hélène liet dat zien aan de bardame die vervolgens met haar hoofd ja knikte. We moesten alleen nog even op het briefje schrijven hoe laat we het wilden en zo hadden we vanochtend dus een ontbijtje voor ons staan. Allemaal verschillende vleeswaren, jam, honing, boter, een stuk komkommer en tomaat, broodjes, boterhammen en een bakje thee. Het was erg lekker, behalve de vruchtenthee is hier niet echt geweldig. Daarna moesten we nog even water halen bij de supermarkt en toen vertrokken vol goede moed.

Die moed was ook wel nodig want het weer was nog slechter dan gisteren , het waaide heel hard (tegen) en de regen kwam met dikke druppels naar beneden. De eerste paar kilometer reden we langs een beekje wat door de vele regen, snel stroomde en een bruine vieze kleur had. Even later draaide we linksaf weg van het beekje en daar begon de eerste klim van de dag van 4km. Aangezien we niet goed op de kaart kunnen zien of het lang omhoog gaat of niet is het meestal hopen dat er na iedere bocht een afdaling is maar die bleef voorlopig uit. Door de regen waren we al van buiten nat maar nu was het ook nog is flink zweten dus eenmaal boven gekomen was alles nat. Even uitpuffen en dan moesten we maar we verder want anders zouden we te veel afkoelen. De afdaling was even lang als de beklimming maar dat lijkt toch niet zo, we stonden zo beneden. Daarna reden we nog 10km naar het eerste volgende plaatsje waar we waarschijnlijk wel koffie zouden kunnen krijgen. Het was een dal waar we doorreden en dat liep voortdurend licht omhoog, gelukkig zat de wind wel even in de rug waardoor we goed vooruitkwamen. De herfst zet al aardig door hier, want veel bomen beginnen hun blaadjes te verliezen en ook de herfstkleuren komen te voorschijn.

Daarna kwamen we dus eindelijk aan bij de koffie, en door het slechte weer en de het vele klimmen heb je dan al het idee dat je een hele fietsdag erop heb zitten. Koffie bestellen blijkt nog moeilijker dan in Polen en nu kregen we 3 koppen koffie waar de koffie gewoon in de beker gegooid werd en het warme water eroverheen, niet te drinken! De gebakjes daarentegen maakten veel goed, er waren er zoveel dat het zelfs heel moeilijk was om er een te kiezen. Het was zo goedkoop dat we deze keer geen tweede ronde koffie deden maar een tweede ronde gebakjes. Uiteindelijk moeten dan toch weer verder, het natte regenpak moet weer aan en dat is altijd even koud. Als we de deur van het koffietentje sluiten, hebben we in die korte tijd de halve zaak drijfnat gemaakt.

En dan stappen we weer op de fiets en gaan verder omhoog met een windkracht 6 schuin tegen. Op zulke momenten is het gewoon verstand op nul, niet te veel nadenken en de trappers rond laten gaan. Je denkt waar ben ik aan begonnen, wat zou ik het nu graag warm hebben, of ergens binnenzitten. Maar deze momenten horen erbij, en als je dan na een afdaling bij een meertje komt waar het iets minder hard regent, waar niemand is, waar aan de andere kant de bomen schitterende herfstkleuren hebben, waar je even geen wind voelt, dan kom je er gauw genoeg weer achter, o ja hier doe ik voor en hier geniet ik van.

Na nog een flinke helling komen we in een plaatsje waar een pensionnetje is en besluiten we helemaal doorweekt het maar gezien te houden voor vandaag alhoewel het nog maar 1uur is. De eigenaars zijn twee Chinezen die geen Engels noch Tsjechisch spreken, best lastig. Maar met de gebruikelijke gebarentaal lukt het toch wel weer om twee heel eenvoudige kamers te krijgen. Het zijn twee tweepersoonskamers waar alleen twee bedden instaan en een wasbakje, de douche en toilet zijn op de gang. Ook kunnen zelfs onze fietsen binnenstaan, al denkt het vrouwtje wel: ‘wat heb ik nou gezegd’ als ze ons binnen ziet komen met die grote fietsen. Dan is het snel onder de warme douche en de spullen drogen. S’middags doen we niet veel een rondje door het plaatsje lopen, en een beetje een boekje lezen.

En s'avonds gaan we maar weer luxe uiteten. Aangezien we in een klein dorpje zitten hebben ze wel een restaurantje maar de kans op een Engels menu is natuurlijk erg klein. Hoe doe je dan? Je neemt gewoon de laptop mee en dan doe je google translate weer. Dus met een beetje google translate en wat hulp van de bedienster, die voor het eerst een beetje Engels sprak lukte het aardig. Het eten was weer heerlijk en nu gaan we nog even echte koffie drinken op de kamer.

O ja bij de kamer van Brian en Hélène doet het licht het niet, dus het slapen zal lekker gaan.

Weltruste, slaap lekker en tot morgen!

Sonosovice - Fulnek 65km

Heey allemaal,

Alhoewel Robert & Marjolein in Afrika de Big-Five in Afrika gezien zijn wij hier hard op weg naar de little-five (Leo & Rian dan). Ik zal even vertellen hoe dit is ontstaan: zoals jullie al wisten hadden zij eerder een mol onder hun tent, nou hadden zij eergisteren een echte kikker in de voortent wat nogal onrust veroorzaakten. En gisteren hebben ze dan het derde dier van de little-five gezien namelijk de muis (maar liefst 4stuks). Toen Rian iets uit haar tas wilde halen zat daar dus een muisje tussen haar kleren wat betekende dat Leo deze eruit haalde en hem naar buiten gooide. Nou dit was natuurlijk erg grappig en daarna ging iedereen rustig slapen. Maar vanochtend ging Leo met zijn slaperige hoofd de badkamer in. Eerst zag hij al iets lopen maar hij dacht “het is nog een beetje te vroeg snel weer me mandje in”. Maar toen liep er toch echt iets over zijn voet, weer een van de little-five! En toen hij beter kijk bleek dat er maar liefst drie muizen in de badkamer rondliepen. En toen moesten ze toch gevangen worden want ja dat is toch niet zo prettig drie muizen in je badkamer. Twee wist hij er te pakken te krijgen (met een beetje support van Rian, Brian & Hélène lagen gewoon te slapen) de derde wist wel te ontsnappen dus dit zat misschien wel onder het bed. Maar even later deze toch weer gevangen en ook naar buiten gebracht. We zijn erg benieuwd wat de laatste twee van de little-five zijn.
Na deze roerige start van de ochtend verliep de rest vrij rustig een lekker ontbijtje en inmiddels kregen we het toch ook best warm binnen dus hadden we zin om naar buiten te gaan. Maar ja, daar was het eigenlijk best wel koud en vooral heel regenachtig! Wat vooral bij Leo & Rian voor verschillende kleedpartijen veroorzaakt, Brian & Hélène trekken meestal wel gelijk het goede aan en hoeven dus niet te verkleden onderweg maar ja dat mag ook wel is na drie maanden;). Leo heeft er dan ook geen probleem mee om midden in een dorpje even een droog shirt aan te trekken. Wat betekent dat hij in zijn blote bast staat als er net twee meiden langskomen die dik ingepakt zitten in een warme winterjas, die stonden toch wel even vreemd te kijken.

We zijn tot de ontdekking gekomen dat we best aardig hebben doorgefietst in Polen dus dat betekent dat we iets meer ruimte hebben in Tsjechië en dat is zeker bij deze herfstachtige omstandigheden wel zo prettig. Daarbij blijkt Tsjechië echt een heel mooi land te zijn vooral met de herfstkleuren die langzaamaan tevoorschijn komen is het echt genieten (van onder je capuchon). Want ja dat is dan best jammer niet alleen dat je onder de capuchon zit maar ook de dikke laag wolken belemmeren soms het uitzicht. Na ongeveer 25km vinden we het dan allemaal wel een goed idee om ergens binnen op te warmen met een lekker kopje koffie/thee. We hadden verwacht (gehoopt) dat de mensen hier in Tsjechië meer Engels zouden praten maar dit blijkt niet zo te zijn. Met een hoop handgebaren weten we duidelijk te maken dat we 3koffie willen en 1thee. Maar even later word er koffie met melk gebracht en dat willen we eigenlijk niet, ja dat is ook lastig om uit te leggen. Maar het word duidelijk en uiteindelijk krijgen we toch lekker koffie zonder melk. Maar niet vergeten te melden de mensen zijn hier wel erg vriendelijk en deze vrouw vond het melkincident dus ook geen probleem. Het is natuurlijk ook wel een beetje gek dat wij al enige klanten om half11 ’s ochtends geen bier bestellen.

Daarna fietsen we verder en willen tegen de middag wel weer ergens binnen eten, dit blijkt een probleem want we vinden eigenlijk geen restaurant. Volgende dorpje dan maar proberen maar ook hier word het lastig en de magen beginnen ondertussen ook aardig te knorren. Uiteindelijk vinden we iets waar we hamburger hebben zien staan. Dit blijkt gewoon een winkeltje te zijn waar wat stoeltjes staan dus je kan er ook wat eten. De keuze is niet zo groot maar een hamburger moet toch een hamburger zijn en er staat nog iets bij dat zullen wel frietjes zijn. Maar ja als we dan onze ‘hamburger’ krijgen blijkt dit geen normale hamburger te zijn en de frietjes zijn ook ver te zoeken. Hoewel de hamburger prima smaakt, het is namelijk een broodje met warme brie en wat salade. Hebben we hier toch niet genoeg aan wat de vrouw achter de kassa toch wel een beetje vreemd vind maar ze blijft nog steeds aardig (of ze lacht ons gewoon uit als vreemde buitenlanders). Met wat gebaren krijgen we nog een broodje met een stukje vlees voor elkaar en dat smaakt ook heerlijk. Inmiddels zijn de magen goed gevuld maar zien we nog een snicker wat misschien wel lekker is voor vanmiddag. Dus nog een keer gebaren en ja we willen er echt vier (wat betekent dat er nu geen snickers meer in de winkel te koop zijn).

Hierna zijn we weer klaar voor het laatste stukje. Het regent nog steeds flink en het is ook niet warmer geworden meestal duurt het dan even voor je weer opgewarmd ben van de inspanning. Dit was vandaag geen probleem want we kregen toch een behoorlijke heuvel voor de kiezen waardoor we zo opgewarmd waren. Daarna kwamen we bij een punt waar we konden afsnijden wat betekende over de drukke weg of eerst 3,5km over een onverhard weggentje en daarna nog zo een 11km naar een dorpje waar we hoopten om een dakje boven ons hoofd. Na een stemming van 3tegen1 besloten we om toch de originele weg zouden nemen, want hoe ver is nou 3,5km! Rian houdt niet zo van onverharde weggentjes en ze zijn ook best wel pittig zeker als het regent. En misschien hadden de voorstemmers later toch spijt van hun stem maar ja dat ga je natuurlijk niet toegeven;)! Zo kwamen we op een gegeven moment voor een echt plas te staan, wat doe je dan? Gewoon zorgen dat je niet omvalt want anders word je echt nat! Het is aardig gelukt we zijn geen van alle omgevallen.

Daarna waren we eigenlijk zo in het dorpje en kwamen we in een pension terecht waar we genoten van een warme douche en daarna even richting supermarkt liepen. Maar eerst nog even vragen of er een ontbijt bij zit hoe doe je dat? Engels begrijpen ze niet dus hebben we op internet maar even de vertaling opgezocht en deze opgeschreven en ja er bleek een ontbijt bij te zitten. Daarna hebben we in het bijbehorende restaurant lekker gegeten en zitten we lekker binnen met een boekje. En we zijn allemaal best moe, misschien denk je nu jullie hebben toch wel is verder gefietst? Ja dat is ook zo maar de omstandigheden zijn nu wel wat anders waardoor het toch weer iets pittiger is. Dus waarschijnlijk zullen wij weer heerlijk slapen vannacht.

Tot morgen.

Bielsko - Sonesovice 69km

Na een betrekkelijk warme nacht was eindelijk niet alles zeiknat s'ochtends, ook wel eens lekker. Het had vannacht wel een beetje geregend dus het was een beetje twijfelen waar we gingen ontbijten, onder een afdakje voor de zekerheid, of bij de tent. Het werd bij de tent, gisteren hadden we hier ook al gegeten op de bij elkaar gezochte stoelen en tafels van het terrein. Na de broodnodige calorieen konden we de fiets op, naar Tsjechie. Aangezien het gisteren een heuse aankomst bergop was geweest ging het eerste stukje naar beneden. Maar dit zou niet lang duren want al gauw waren daar de pittige hellingen die we vandaag meerdermale zouden tegenkomen.

Na een goede 15km kwamen we nog in Polen, op de tsjechische fietsroutes. Dit is een routenetwerk door heel Tsjechie met duizenden en duizenden kilometers gemarkeerde fietsroutes, dus eens even kijken hoe dit zou werken. Even later ging het regenen, iets wat het de hele dag af en aan zou blijven doen, en als het niet regende was het erg vochtig. Dit was best wel jammer want zo konden we niet veel van de omgeving zien. Daarom gingen we maar even binnen koffie drinken om de zloty's op te maken want we zouden vandaag naar een ander land gaan. Na heel wat gebarentaal konden we eindelijk duidelijk maken dat 3 koffie en 1 thee wilden. Er stond ook nog een schaal met cake en we vroegen of we daar ook misschien wat van zouden kunnen krijgen, ja hor en ze ging gelijk de schaal volladen, gratis. Het hielp niet echt om veel zloty's hier kwijt te raken want in totaal waren we er 10 zloty kwijt, ongeveer 2,5euro.

En toen kregen we een serieuze klim voor ons. In 4km zouden we van ongeveer 350meter naar 610meter moeten fietsen, in de regen nog wel. Een regenpak zou niet echt werken want het was redelijk warm dus dan zou je regenpak ook van binnen nat worden. Het was erg zwaar maar toen we op 550meter even overlegden of we nog naar de top zouden gaan of al naar binnen, kozen we bijna allemaal voor de top. En na nog even de tanden op elkaar zetten waren we er dan, alleen jammer dat we door het weer niet echt een uitzicht hadden. Na een klim komt een afdaling, het eerste deel hiervan was zo onverhard dat we gewoon moesten lopen, en het tweede deel ging zo steil naar binnen dat we eigenlijk continue onze remmen ingeknepen moesten houden. Beneden even de regenpakken aangedaan en toen kwam Leo erachter dat een pak sinaasappelsap gelekt had in zijn tas. Gisteren was dat een beetje misgekocht waardoor we vanochtend nog 3 pakken moesten meeslepen, waarvan het gevolg dus was dat er eentje opengetrild was.

Door al het klimmen en onverharde hadden we om hal 1 nog maar 35km op de teller, en moesten nu op zoek naar brood. Maar het dichtsbijzijnde plaatsje was nog zomaar 10km fietsen, en dat is een heel eind, als weer over heuveltjes moet, onverharde wegen, verkeerd rijdt, regen, nog meer onverharde wegen waar je geen eens kan fietsen en nog meer regen. Dus toen we dan eindelijk aankwamen zaten we er best door heen en gingen binnen wat eten. Het werd hamburger met friet, lekker joh! Ondertussen konden we ook gelijk de start van de Formule 1 Grand Prix van Singapore kijken, iets wat vooral Brian heel erg leuk vond. Daarna nog wat zloty's opgemaakt bij de supermarkt en op naar Tsjechie, het achtste land van de reis. Bij de grensovergang natuurlijk weer de standaardfoto gemaakt, en nu konden we er zelfs beide op. Ook kwamen er nog twee jongens langs die een foto van ons alle vier maakte en gelijk even zijn Engels wilden oefenen met een praatje. Het eerst wat je in een nieuw land moet doen is natuurlijk de pin-automaat zoeken en dat was hier een hele opgaven maar na even heen en weer vragen vonden we er gelukkig een.

Je kijkt gelijk in het rond of je al verschillen ziet met het vorige land. En het belangrijkste verschil wat opviel was dat er bij ieder kruispunt vol staat met bordjes van allemaal fietsroutes die je kan volgen. Ook zijn tot nu toe de wegen allemaal heel mooi geasfalteerd, hier moeten we wel voorzichtig mee zijn want dit vertelde we ook toen we van Litouwen naar Polen reden, en achteraf hebben we ook nog wel heel veel slechte wegen in Polen gehad. Daarnaast zijn er hier sowieso minder honden, echt een heerlijk rust is dat.

De regen ging van kwaad tot erger en we besloten maar op zoek te gaan naar een hutje waar we de nacht door zouden kunnen brengen. De eerste camping, waar ook hutjes stonden, was gesloten. Het tweede pension was vol. Maar gelukkig was er schuin tegenover nog een pension en hier vonden we een kamer voor ons, met keuken en twee badkamers. De fietsen kunnen helaas nergens binnenstaan, en wij vinden het allemaal heel zielig voor onze Koga's die nu buiten in de stromende regen staan, zeker ook omdat ze vandaag al zo hard hebben moeten werken voor ons. Want ondanks dat we 'maar' 69km hadden we meer dan 1000 hoogtemeters, iets wat we sinds Finland niet meer gehad hebben.

Een warme douche, schone kleren, een soepje en een lekker broodje doet eindelijk wonderen en dan voel je bijna weer als nieuw.

Tot morgen

Wadowice - Bielsko 79km

Heey allemaal,

Goh we hebben allemaal heerlijk geslapen en vooral Brian vond het erg prettig dat je geen nat tentdoek boven je hoofd had van de dauw. En de zon scheen vandaag ook alweer wat er erg warm uitzag maar schijn bedriegt want toen we bijna allemaal met korte broek op de fiets zaten was dit best wel een beetje fris, maar al snel waren we warm gefietst en het zonnetje deed ook goed zijn best. Het landschap was weer prachtig en dan voel je haast niet dat je naar boven moet;). En zo in het zonnetje was het echt genieten. Hélène zag op de fiets nog 4hertjes op een graanveld en ze riep: “ow, kijk nou!” Maar er was helemaal niemand in die buurt omdat je soms best een eindje uit elkaar fietst tussen de bergen. En zowaar hadden we al 29km gefietst toen we koffie gingen drinken, maar dit was nog lastig om een geschikt plekje te vinden. Brian & Hélène zijn niet zo moeilijk en vonden het dus prima om in een bushokje in de zon te gaan zitten. Maar vooral Leo vond dit toch niet zo erg leuk, dus die ging nog even verder zoeken. Uiteindelijk vond hij een plekje in de zon vlak bij een houten kerkje. En ja dit was toch wel een leuker plekje;).

Daarna fietste we verder en was het nog ongeveer 10km naar Auschwitz waar we een kijkje wilde nemen. Eigenlijk wilde we zonder gids omdat dit meestal sneller is en we hadden gelezen in het Polen boekje dat dit kon. Maar helaas er stond een bord voor de deur tussen 09.30 en 15.00uur was het verplicht om een gids te nemen. Elk uur ging er een gids en wij waren hier om 11.25 en 11.30 begon de Engelse tour dus dit betekende dat we moesten opschieten want voor we doorhadden dat de tour om 11.30 zou vertrekken was het al 11.28. Maar na snel wat kaartjes scoren en een headset konden we nog op de laatste nipper aansluiten bij de groep. En na wat geklooi met de apparaatjes wisten we welk kanaal we moesten hebben om onze eigen Engelse gids te horen. Aangezien er meerdere groepen tegelijk over het terrein liepen had elke gids dus zijn eigen kanaal. Dit systeem werkte echter prima want de groep was misschien wel van 45man groot en zo konden dus ook de achterste de gids goed verstaan.
Het was erg indrukkwekend om alles te zien en het verhaal er bij te horen, wat hier gebeurd is is echt verschrikkelijk! Eigenlijk niet in woorden uit te drukken zo erg. En zoals iedereen wel weet liggen er bezittingen en kledingstukken van de mensen die hier zijn omgekomen/vermoord. En dit was toch hard om te zien, vooral de afgeknipte haren vond Hélène erg moeilijk om te zien en wij allemaal de babykleertjes en poppen. Daarna zijn we op eigen gelegenheid naar het (tweede Auschwitz) kamp Birkenau hier stonden de houten barakken en de voor ons iets meer bekende aangezien deze vaak te zien zijn in verschillende oorlogsfilms. De omstandigheden waarin de mensen hier hebben geleefd zijn nog erbarmelijker dan die in het Auschwitz kamp. Verder laat ik het hierbij en hoop dat ik een goede beschrijving heb gegeven.

Hierna was het tijd om weer verder te fietsen want we moesten opnieuw nog best een eindje tot de camping, ongeveer 40km en het was al drie uur. En het was heerlijk om weer lekker te fietsen en we gingen dan ook ontzettend snel. Het leek hier vandaag wel nationale verbranddag want overal waar we kwamen werd al het overige tuinafval verbrand waardoor we dus regelmatig door een stinkende rookwolk fietsten. Voor ons een beetje gek maar dat schijnt hier heel normaal te zijn.
Na een kleine stop met een lekker ijsje gingen we weer verder en ondanks de heuveltjes/bergen die weer terug kwamen ging het best lekker en waren we eigenlijk zo in het plaatsje waar de camping ook zou liggen. Maar toen begon de klim naar de camping en in deze klim hebben we alweer het hoogste punt in Polen bereikt en gelukkig was de camping hier open dus konden we lekker ons tentje opzetten en nog even in het licht eten waarnaar we een lekkere douche namen (Brian helaas een lauwe douche omdat hij als laatste ging). Nu zitten we lekker in het restaurantje/cafeetje te genieten van een koffie of iets anders en kruipen we straks weer lekker ons tentje in.

Tot morgen weer=)

Leuk weetje we kwamen er net achter dat we hemelsbreed 2400km van de Noordkaap verwijderd zijn en ook precies hemelsbreed 2400km van Malaga.

Krakow - Wadowice 77km

Ten eerste weer bedankt voor alle leuke reacties. And Jan, thanks for your respons and tips, we appreciate it a lot!


Vanochtend was de tent natter dan ooit, en dat was niet van de regen maar van de dauw. Het was zelfs zo ver doorgedrongen dat de slaapzak zelfs nat er van was. En zodra je je hoofd stootte tegen het tentzeil, kreeg je een lekkere ochtenddouche. Brian die zich nog niet super voelde, besloot maar een ochtenddouche te nemen, een warme, en dat deed hem toch wel goed, het zou steeds beter gaan vandaag. Na lekkere verse broodjes vertrokken we iets over half 9 naar de zoutmijnen van Wielicka, iets buiten Krakow.


Wel moesten we nog heel Krakow door voordat we er waren. En net als iedere andere grote stad schiet dat niet echt op, stoplicht hier, een stoep daar, enzo.. Gelukkig hadden we wel een goede stadskaart dat we niet verdwaalde. Vlak voor de mijn nog maar even gestopt voor een heerlijk bakje koffie, want ja het was natuurlijk koffietijd, 10uur. Daarna kwamen dus aan bij de beroemde zoutmijnen, deze hoorde bij de eerste reeks UNESCO werelderfgoeden, iets waar ze heel trots op zijn, want het stond in ieder foldertje aangegeven. Ondanks dat alles goed aangegeven stond was het toch wel zoeken hoe we nou een kaartje moesten kopen. We dachten dat je op eigen gelegenheid door de mijn kon wandelen dus wilden we daar een kaartje voor. Dus stonden we eerst bij een kassa voor gidstoeren, dat wilde we niet. Dus hop naar een andere kassa hier dachten ook nog eens dat het kaartje 15zloty goedkoper was. Maar toen we eenmaal aan de beurt waren bleek dat je per se met een gidstoer mee moest, en dat het voor buitenlanders duurder was dan voor Polen. Ook nog even betaald om foto's te mogen nemen, en Rian kreeg hiervoor een hele mooie sticker op haar shirtje geplakt.


En dan eerst naar beneden naar level 1 van de mijn, 64meter onder de grond. De mijn bestaat uit 9 levels en het diepste punt is 324meter. Wij zouden tot level 3 worden rondgeleid, wat in totaal een wandeling van iets meer dan 2km zou zijn. De mijn zelf bestaat in totaal uit 250km gangen, dus het is niet verstandig om er zelf op uit te trekken met je hoofdlamp. De gids ging voor de 305trappen af en wij dus met ongeveer een man of 40, erachter aan. Nou zijn wij helemaal niet zo van die gids mensen, maar dit viel reuzemee en we vonden het erg leuk om allemaal te horen. De gids had overal een praatje bij en standaard sloot hij die af met een hele slechte grap. Ik zal er een vertellen, dat was de eerste: 'pas op in uw hoofd aub, ik werk al 9 jaar in de mijn en daarom ben ik zo klein geworden'. De mijn was erg mooi en interresant om te zien, al sinds de 12de eeuw wordt hier zout gewonnen. Zo is er steeds dieper en dieper gegraven, en dan moet je nagaan dat ze vroeger nog geen machines hadden dus dat ze alles met de hand moesten doen, later lieten ze ook zelfs paarden in de mijn werken. Langs de route waren er allemaal beelden, hele kamers en zelfs ondergronde kerken uit het zout gehakt. Samen met de verhaaltjes van de gids is dit absoluut een aanrader als je eens in Polen bent. Aan het eind van de route even wat frietjes gegeten en daarna weer omhoog met een hele snelle lift omhoog.


En toen was het ondertussen al 2uur en hadden we nog maar 20km gefiets van de 77km die vandaag moesten, dus snel even de korte broeken en t-shirts aangedaan, want het was echt warm buiten en op pad. Ten zuiden van Krakow begint het gebergte de Karpaten, die de natuurlijke grens vormen met Slowakije, en wij reden vandaag in de uitlopers daarvan en ja hebben dat wel goed gevoelt. Het was voortdurend op en af, met soms een heel steil heuveltje en dan weer een lang stuk vals plat. En hoe hoger je komt, hoe meer je kan zien. Het eerste stuk hadden we een schitterend uitzicht over Krakow en verderop zagen de echte bergen liggen die toch nog wel een flink stuk hoger zijn. Met het mooie weer daarbij was het vandaag puur genieten, ook al kregen we best wel zere benen op een gegeven moment.


We moesten nog doorfietsen om voor het donker in Wadowice te zijn, voor de quizers onder ons, hier Johannes Paules II geboren de vorige paus. De camping die Brian gisteren nog zelfs had opgezocht op internet bleek op een of ander manier verdwenen te zijn en ook de mensen in de buurt wisten er niks van, toch best vreemd. Maar goed toen zaten we wel een beetje met een probleem want het was ondertussen al half 7, en een half uur later zou het donker zijn, en we hadden de tent nog niet opgezet en nog geen idee waar we onze tent op moesten zetten uberhaupt. Gelukkig hadden we wel al een bord gezien met AgroTuriska, dit is iets van een boerderij ofzo waar je dan kan overnachten. Hier aangekomen vroegen we eerst of de tent misschien hier mochten opzetten, ja dat mocht wel maar was dat dan niet koud, nee hor. Maar toen ze vervolgens ons ging laten zien waar we konden douche, bleek dat in een heel mooi appartement te zijn, waar we ook konden slapen. De beslissing was snel gemaakt, we kozen voor het appartement met weer eens echte bedden en handdoeken. Dus dat zal straks vast lekker slapen worden.


Tot morgen!

Rustdag Krakow 11km

Heey allemaal,

vanochtend werden we wakker gemaakt door onze nieuwe tijdelijke huiskat. Deze was al eerder goeiemorgen komen zeggen bij Leo & Rian, waarnaar Leo hem naar ons stuurde en hij dus even bij ons kwam kijken. Waardoor we weer nieuwe plannen hebben om dan maar deze kat mee te nemen want deze komt automatisch naar je toe en dan hoef je ook niet te tobben met een mandje enzo;).

Na een lekker ontbijtje met ei en spek hebben we even snel wat dingetjes gewassen en gingen we richting de stad. Met de stadskaart van Krakow hadden we het snel gevonden en gingen we eerst weer richting de toeristeninformatie om te kijken voor een leuke stadswandeling. We vonden een mooie Visitors-guide en Brian zou ons wel weer begeleiden door de stad, dit omdat hij hier erg goed in is en dat is voor de rest dan wel zo makkelijk;). Ook wilde we iets Pools zien, in Warschau was dit eerder niet gelukt dus hoopte we dat dit hier wel zou lukken. Er was in ieder geval genoeg keus dus dat zou wel goed komen vanavond. Maar eerst de wandeling! Dit was erg leuk we liepen langs gebouwen, kerken en door kleine oude straatjes Krakow is echt een hele leuke/bijzondere stad. Ook hebben we echt Pools gegeten vandaag: “broodjes die ze bij kraampjes langs de weg verkopen in de vorm van een krakeling of een rondje”. Eigenlijk wilde we eerst een rondje proberen maar de verkoopster vond dit niet goed en we moesten maar een krakeling vorm nemen. Later kwamen we erachter dat deze al verkocht waren want ze werden allemaal meegenomen door een andere man. Dit broodje was echter zo lekker dat we het rondje toch ook nog wilde proberen en deze was ook zeker om te smullen.
Ook zijn we de wavelheuvel opgelopen naar het kasteel van Krakow hier vonden we het genoeg om aan de buitenkant te kijken en hebben we een mooi uitzicht gehad op de stad. Brian kon deze keer ook naar boven en dat was toch wel leuk, de vorige keer dat hij hier was zat hij namelijk in een rolstoel omdat hij zijn been gebroken had en was hij onder aan de heuvel gezet. Nu kon hij wel naar boven toe, en dat is ook wel is leuk!;)
Tijdens het wandelen vinden we het allemaal zo leuk om naar mensen te kijken dat we nadat we weer naar beneden zijn gelopen ergens op een bankje gaan zitten en hier misschien wel een halfuur zitten gewoon lekker te kijken.
Daarna moeten we weer verder want Hélène wil nog een outdoor-sjaaltje kopen. Dus bij de SIX (heel outdoor achtig;)) gaan we naar binnen. Maar Hélène twijfelt een beetje en Brian vind het ook niet zo leuk dus vertrekken we weer zonder outdoor-sjaaltje. Maar even later wil Hélène dit sjaaltje toch wel erg graag hebben en Brian vind hem best wel een beetje leuk hoor (als jij het leuk vind). Dus gaan we weer terug naar de SIX winkel en koopt Hélène haar outdoor-sjaaltje. Hélène blij dus kunnen we weer verder. We maken we wandeling af en gaan dan richting een echt Pools restaurant en dit is toch wel een beetje lastig kiezen want ja dat ken je toch allemaal niet en straks is het niet lekker.
Maar uiteindelijk (met een beetje hulp van de ober) zijn we eruit en krijgen we als voorafje 4 kleine soepjes waar we met zijn drieën van proeven (Brian is nog steeds niet helemaal toppie dus slaat de soep over). Daarna krijgen we allemaal een echt Pools gerecht en dat valt toch wel is zwaarder dan wij gewend zijn, desalniettemin smaakt het toch prima en vinden we het alle leuk om het geprobeerd te hebben.

Daarna splitsen we op want Brian wil graag naar bed toe en de rest besluit om toch iets Pools te gaan doen. Dit houdt in een Klassiek concert in de oudste kerk van Krakow de St. Peter and Paul’s Church uit 1635. Dit is zeker erg mooi geweest, drie violen, twee basen en een klavecimbel, daarna fietsen we in het donker terug en gaan we lekker douche en naar bed. Morgen weer een fietsdag en een kijkje in de zoutmijnen.

Tot morgen!

Gacki - Krakow 91km

Hallo allemaal!

Na een middelmatig koude nacht, was onze tent om 6uur toch wel goed nat van de dauw. Maar we hadden de zon en wind om deze bijna droog te blazen, dus dat je niet met 5kg extra op de fiets zit omdat de tent drijfnat is. Omdat we aan het wildkamperen waren hadden we natuurlijk geen douchegebouw waar we lekker ons konden scheren, wassen en tandenpoetsen. Maar dat los je als volgt op: nou tandenpoetsen spreekt voor zich dat je je ook wel eens wandelend door het huis en met een slokje uit je bidon om te spoelen ben je zo klaar. Het scheren is een stuk moeilijker, Leo gaat met een spiegeltje bij het water zitten om toch 'glad' de dag in te gaan, maar Brian heeft hier een hele andere manier voor, die doet het gewoon niet, hoef je in ieder geval niet te tobben. Het wassen tenslotte is ook niet heel lastig want je doet een beetje water uit je bidon op je washand en wast daar je gezicht mee, of je doet je washand in het water van het aangrenzende meertje en doet zo je gezicht wassen, maar vandaag was dat geen optie want het was een beetje slootachtig water. Daarna ontbijt, zittend in een kringetje allemaal op onze waterdichte zak (waar de slaapzakken en matjes inzitten), middenin het kringetje het brood en beleg en pak maar wat je wilt. Helaas is sinds gisteren alweer onze hagelslag voorraad op. En voor diegene die dat niet weten in het buitenland verkopen ze geen hagelslag, dus best wel balen, vooral voor Hélène. Uiteindelijk zit alles om 5 over half 9 op de fiets en vertrekken we. Je zal wel denken: 'he wat zijn jullie vroeg?!' Maar sinds Leo en Rian hier zijn vertrekken we een half uurtje eerder, ook omdat het om 7uur bijna al donker is.

De eerste 5km van vandaag zijn vlak, en ik zal je vertellen dat zijn samen met de laatste 10km de enige vlakke kilometers van de dag. Maar dat is helemaal niet erg, want als je omhoog gaat, ga je vanzelf ook wel weer een keer naar beneden. Dat zeggen de meeste 'niet-echt-fietsers' altijd tegen ons: 'ja maar als je omhoog gaat, ga je ook weer eens naar beneden'. Dat klopt inderdaad maar de als je met een gemiddelde snelheid van 10km/p/u omhoog gaat en met een snelheid van om en nabij de 40km/p/u naar beneden gaat, kan zelfs een ezel wel bedenken dat je veel langer, qua tijd, omhoog rijdt dan naar beneden. Maar het heeft ook alletwee voordelen. Bij het omhoogrijden, als het niet te steil gaat, heb je tijd om om je heen te kijken wat je, als je heel hard naar beneden gaat, niet heb want dan moet je op de weg let. En het voordeel van naar beneden rijden is dat je snel heel veel kilometers maakt. Maar genoeg hierover. Het was vandaag weer prachtig. Meerdere malen gingen we een paar kilometer omhoog en dan heb je een weids uitzicht over de akkers, bossen en heuvels in de verte. En nog steeds blijven de mensen je hier verbazen. Het is ieder voor zich, zorg maar dat je zelf eten heb. Dus ieder huisje heeft wel een klein akkertje, waar nu het oogsttijd is, hele families (baby tot bejaarden) op het land aan het werk zijn om het eten voor komende winter binnen te halen.

Vandaag zouden we naar Krakow rijden waar we morgen een rustdag hebben. Maar zoals met alle grote steden zijn de wegen ernaartoe bijna altijd druk. Zo waren ook de laatste 15km naar de stad, en daarbij kwam ook nog eens dat ze aan het wegwerken waren zodat er soms maar een baantje beschikbaar was. Dus dan rijden wij maar meestal op het baantje waar ze aan het 'werk zijn', ze zijn meer bezig met roken en staan een beetje een groepje te praten. Maar dan komen we gelukkig in de stad aan waar er een heel mooi fietspad voor ons klaar ligt dat ons bijna naar de camping leidt. Brian is al weleens in Krakow geweest, met een uitwisselingsproject van zijn middelbare school, en zoekt naar herkenningspunten maar het is te lang te geleden en hij weet eigenlijk alleen nog maar het aanblik van het kasteel. Nadat we nog een stukje over een smalle evenwichtsbalk hebben gebanlanceerd, omdat het fietspad was weggeslagen door het water, komen we aan op de camping.

Daar aangekomen is het even kijken wat we gaan doen, we wilden eigenlijk nog naar de oude stad gaan om daar een hapje te eten maar omdat Brian de hele dag al niet lekker is gaat dit niet door. De dames gaan boodschappen doen, en de jongens gaan de tent opzetten. Hierna slaapt Brian nog een uurtje en na nog eens een warme douche en lekker eten voelt hij zich alweer iets beter. We hebben hier een half-overdekt keukentje met tafel, dus we kunnen hier nog even lekker zitten met heel veel dikke warme kleren want.. het is weer koud!

Morgen gaan we een dagje city-trippen in Krakow, en daar hebben we allemaal wel erg veel zin in na de 5 dagen fietsen en weer 442km verder.

Tot morgen!

Nowa Slupia - Gacki 89km

Heey allemaal,

Een dag later dan gepland maar toch nog de blog van gisteren! En wat vinden we alle reacties toch weer leuk om te lezen, bedankt!

vannacht een ‘warme’ nacht gehad vergeleken met de afgelopen nachten dan. En omdat het ’s avonds wel frisjes en donker was lagen we allemaal al om half10 tussen de veren, dus hebben we heerlijk geslapen. En alhoewel het zonnetje nog even moest doorkomen was het al snel lekker weertje. Vanochtend wilde we eerst wat boodschapjes halen dus eerst een stukje naar beneden naar het dorp. Maar toen we nog geen vierhonderd meter naar beneden reden ging Leo zijn band lek. Maar gelukkig was deze snel te repareren en gingen Rian & Hélène even een supermarktje in voor wat boodschapjes. Daarna was het weer naar boven we merken dat de heuvels/bergen best pittig zijn en dat we hier toch weer een beetje aan moeten wennen. Maar de uitzichten die we te zien krijgen maken erg veel goed. Na de koffiepauze word het langzaamaan wat vlakker en omdat we vandaag volgens de planning niet zo heel ver hoeven te fietsen besluiten we om de kleine weggentjes te kiezen wat ook onverhard betekent maar we zullen wel zien hoe dat gaat. Opzich gaat het best aardig maar op al snel worden we onverharde weggentjes erg zanderig en is het echt ploeteren met je fiets.

We zien nog steeds heel veel oude vrouwtjes, paard en wagen, land word bewerkt met de hand en ga zo nog maar even door. Rian voelt zich totaal niet bezwaard om hier foto’s van te maken wat wel goed uitkomt voor onze fotocollectie. De middagpauze eten we op een boomstam waar kleine doorentjes in zitten dus je moet nog uitkijken waar je gaat zitten. Het zonnetje is inmiddels heerlijk aan het schijnen dus de pijpen worden afgerist en de t-shirt worden aangetrokken. Daarna draaien we weer een zandweggetje op maar zijn erg blij als we met ongeveer 5km weer op het asfalt fietsen dit is helaas van korte duur want hoezeer we zo ook proberen te omzeilen we komen op een bospaadje terecht bezaaid met zand, kuilen en plassen water. Het is flink klussen maar de omgeving is opnieuw erg leuk. Op een gegeven moment komen we ook een bus tegen waar de echt paddenstoel-zoekers mee naar het bos zijn gebracht. Het is hier dus behoorlijk druk. Uiteindelijk komen we dan weer op de gewone weg en nu gaan we hier niet meer vanaf spreken we af maar ja soms kan het ook gewoon niet anders.

En dan rijd je op vlakke stukken en waait het weer behoorlijk maar we maken een treintje en fietsen zo nog aardig door en is het ook reuze gezellig in dit fiets-treintje;). Rond de 75km komen we aan in het plaatsje waar de camping ook zou moeten zijn. Dus eerst even wat boodschapjes gedaan en daarna opzoek naar de camping. Dit kost wel even wat moeite maar uiteindelijk vinden we de camping toch, hier aangekomen vragen we bij de receptie naar een plaatsje. Maar nee zegt de vrouw geen camping, camping kapot. Kapot? (deze vrouw spreekt geen engels) maar we komen erachter dat de camping is overstroomd vandaar dus al dat water dan. We kunnen het ons maar moeilijk voorstellen maar ja het blijkt wel, hier kunnen we niet staan. Dus moeten we nog een stukje verder fietsen volgens de kaart 10km verder is wel wat. Alhoewel de GPS regelmatig aangeeft dat we over een onverharde weg moeten houden wij stug vol we blijven op het asfalt. Uiteindelijk toch maar een beetje onverhard, de camping kunnen we niet vinden. Waarschijnlijk is deze er ook niet maar mag je hier wel wild-kamperen en hebben we een mooi plekje aan een meertje, waar we dus ook nog in bad kunnen..

Tijdens het eten maken en de tent opzetten (dit moet snel gebeuren want er zitten aardig wat mugjes) zien we de zon al langzaam zakken wat betekent dat we moeten opschieten. De afwas laten we even staan zodat we eerst in bad gaan. Dit bad is een beetje koud maar vooral glibberig door de modder op de bodem. Het is dus een snelle duik en snel weer afdrogen. Ondanks dat het water niet super schoon is voelen we ons alle wel weer lekker fris. Daarna doen we nog snel even de afwas en drinken een lekker kopje thee met gebak, wat heerlijk smaakt. Inmiddels is het half8 en kruipen we allemaal de tent in. Ten eerste omdat het donker is en ten tweede de muggen zijn erg actief.
Toch hebben we een heerlijke dag gehad, met mooi weer en een mooie route.

Nog even een weetje vandaag zijn we precies voor de helft onderweg aan de ene kant wel leuk maar nu word alles wel veel korter en dat vinden we een beetje vreemd.

Groetjes van ons.

Kazmierz Din - Nowa Slupia 99km

Nadat we gisteren al een koude nacht hadden bleek dat nog veel kouder kon. Want toen Brian toevallig om 3uur wakker was, bleek het maar 5 graden te zijn. Op naar de nachtvorst, of toch maar niet?! Leo en Rian hadden vannacht nog een ongenodigde gast die graag de tent in wilden, namelijk een mol. Hij wilde graag uit de grond komen maar daar stond nog wel even een tent voor. Leo probeerde hem nog terug te 'drukken. Vanochtend was het alweer een helderblauwe hemel en dan heb je gelijk zin om te fietsen. De zon moest nog wel even moeite doen om door de nevel heen te prikken maar nadat we ontbeten hadden was het hem gelukt en stonden we ons lekker op te warmen op een dijkje even buiten bij de camping.

Het eerste stukje moesten we 'terug-fietsen', dit wil zeggen dat we al een stukje moesten fietsen wat we gisteren ook al gefietst hadden om verder met de route te kunnen gaan. We moesten nu dus ook weer over het leuke pontje. Toen we ook kwamen rijden stond hij aan de overkant maar hij kwam speciaal naar ons toe. Dit komt ook grotendeels doordat er in geen velde of wegen een auto te bekennen was. Daarna moesten we ook nog even water en brood inslaan, natuurlijk ook beleg, we leven niet alleen op water en brood, maar daarna konden we dan eindelijk beginnen aan de etappe van vandaag. De vele Polen die we vandaag weer gezien blijken nog niet echt geweldig vriendelijk te zijn. Want ze kijken ons nog steeds aan alsof we van Mars komen. Vooral Rian probeert vaak nog om 'dzin dobre'(het Poolse goedemorgen) maar vaak komt er niet of nauwelijks reactie op terug en blijven ze allemaal maar domweg aangapen. Leo reageert hier meestal op door terug te staren, uitbundig te gaan zwaaien of 'hey opoe' te zeggen. Alledrie de dingen lokken trouwens nog steeds geen reacties uit.

Vanochtend reden we nog op de fietsroute die we volgen maar vanmiddag moesten we daarvanaf omdat we ook een beetje proberen om van camping naar camping te rijden. De heuveltjes van de afgelopen dagen zijn heuse heuvels geworden, die we sinds Zweden niet meer gehad hadden. Dus het is best weer even wennen om zo te fietsen. Vooral de laatste 25km was er geen meter vlak en was het voortdurend op en af. Maar het grote voordeel hiervan is toch wel dat we schitterende uitzichten gehad hebben en dat er nog hoger heuvels of zelfs al een beetje bergjes voor ons liggen. We zien ook nog steeds de oude mensen hier met hun handen de aardappels uit de grond halen, en dat is best wel raar om te zien omdat er in Nederland een hele grote tractor overheen rijdt en alle aardappels uit de grond zijn, en dat er alleen oude mannetjes bij ons uit verveling aardappelen op het land gaan rapen die van de tractor zijn afgevallen of zijn blijven liggen.

Het was vandaag aankomst bergop want de camping lag op een hoogte van 317meter en dat was het hoogste punt van de dag, zelfs van Polen tot nu toe. Maar toen we bij een groot hek kwamen aanrijden was de camping helaas... dicht. Er stond gelukkig een man bij het hek en toen Leo vroeg of we hier konden slapen, zei de man aarzelend: 'camping is closed'. Neejoh, zeiden we en dachten we. En nadat we een beetje twijfelend bleven staan zei de man tenslotte dat we wel onze tent konden opzetten maar dat er geen stromend water was. We hadden allevier geen zin om binnen te gaan slapen dus dat namen we maar op de koop toe. Later konden we ons zelfs nog wassen tot 7uur in een restaurantje wat erbij hoorde en van geld wilden de man helemaal niks weten, dus mooi toch! Dus we gingen snel onze tenten opzetten, wassen en eten want het was al 5uur en om 7uur gaat de zon al onder. Maar het lukte allemaal makkelijk binnen deze tijd en om 7uur was alles klaar en gewassen en ging het water voor de koffie alweer aan. We zitten nu gezellig met een paar hoofdlampen te lezen aan geimproviseerd tafeltje. We zullen vroeg in de tent liggen want het is al best wel koud.

We kregen vandaag ook nog een stukje over de mail van Brian zijn ouders want we staan na de Finse krant in een tijdschrift, namelijk de Wereldfietser.

Tot morgen

Warka - Kazmierz Din 92km

Heey allemaal,

vanochtend toen we wakker werden was het weer koud 8graden in de tent! Half uurtje eerder want om half 8 is het echt al donker en het is wel vroeg licht. Dus na een overleg (stemmend) besloten we om half9 te vertrekken. En alhoewel Hélène het wel ietwat vroeg vond om haar warme slaapzakje uit te gaan is het best aardig bevallen dus vertekken we morgen weer om half9.

Maar buiten dat het koud was scheen het zonnetje lekker dus die kon ons een beetje opwarmen. Maar echt opwarmen doe je dan eigenlijk pas op de fiets. Langzaamaan begint het lanschap weer wat bergachtiger te worden en dat is toch ook wel erg leuk! De onverharde wegen zijn nog steeds niet verdwenen. Maar meestal gaat dit wel afwisselind het gaat dan een beetje zo: hobbelige asfaltweg, onverharde weg, zandweg en dan weer gladde asfaltweg. Deze foto met Rian erop laat goed de zandweg zien waar wij met moeite doorheen ploeterde. Zo is het zo dat je band regelmatig wegglipt en het soms dus maar handiger is om een stukje te lopen. De omgeving maakt echter veel goed we hebben echt een mooie dag gehad met veel afwisseling. Ook gaan we best aardig omhoog en stijgen de hoogtemeters, maar dit vinden we allemaal toch ook wel erg leuk want dit houdt ook in dat je af en toe weer wat verder kan kijken.

De koffiepauze houden we in een parkje in een dorpje. Wat opvalt is dat de mensen hier op zondag er echt op uit trekken. Werkelijk overal zie je mensen, die naar de kerk gaan, champions gaan plukken in het bos of gewoon voor de supermarkt met zijn alle samenkleven met een biertje erbij. De meeste zijn dan ook al voor de middag dronken. Waarop de vrouwen soms hun mannen komen halen en zij een uitbrander krijgen omdat ze maar te zitten niksen (denken wij, we verstaan niet zo heel goed Pools maar de lichaamstaal zegt vaak genoeg).
In de middag eten we een ijsje bij de supermarkt en kopen we een appeltje bij deze meneer die best trots is op zijn appeltjes en ze waren ook zeker erg lekker!

In de middag word er besproken dat het wel lijkt of we een wedstrijd rijden. Voor Brian & Hélène is dit eigenlijk wel een normaal tempo. Maar regelmatig word Leo uitgedaagd voor een wedstrijtje naar boven. Hélène kan het net niet winnen (wacht maar tot we in de bergen zijn, zegt zij dan) maar Brian komt bij een klein heuveltje toch iets sneller boven dan Leo (waarop Leo antwoord: "ik moet nog even warm worden". Rian doet hier allemaal niet aan mee want zij maakt heel de dag foto's en moet dan weer bijkomen met de fiets dus dat is haar wedstrijd. Daarnaast is het ook wel erg gezellig want dan heb je weer is iemand anders om mee te kletsen;).

Vandaag moeten we eerst naar een soort eilandje om bij de camping te komen. Dus met het plaatselijke pondje varen we naar de overkant. Als Rian een foto wil maken van de kapitein met zijn schippers-hoed, besluit de kapitein dat hij zijn hoed voor even afstaat aan Hélène dus hoeft hij zelf niet op de foto.

En al vrij snel komen we dan bij de camping aan, dit is een camping + hotel. De camping is helemaal uitgestorven dus wij hebben weer alle ruimte voor onze twee tentjes .

Nu hebben we net lekker gegeten weer frietjes uit de pan want aardappeltjes konden we niet vinden met lekkere sla en pangafilet. Het begint al langzaamaan donker te worden en dus ook frisjes voor vannacht geven ze slechts 5graden op. We gaan nu eerst even lekker (warm) douche en daarna hier in het restaurant lekker binnen wat drinken want daar is het vast wat warmer dan buiten.

Tot morgen!

Warschau - Warka 71km

Het is toch wel een beetje vreemd als je dan opeens s'ochtends met z'n vieren moet vertrekken. Maar het ging allemaal prima en nadat we aan een mini-picknicktafeltje gegeten hadden, vertrokken we iets voor 9en. Het eerste doel was om de verkeerschaos van Warschau uit te komen en om op de nieuwe fietsroute te komen. Dit ging eigenlijk wel zeer makkelijk want de auto's rijden toch iets voorzichtiger langs je als je met vier grote fietsen op de weg rijdt. Het meest vervelende nog is als je linksaf moet en dan twee banen moet oversteken, maar Leo is hier erg goed in, want die gooit zijn arm eruit en dan volgen de andere achter hem aan. Na 10kilometer hadden we het drukste gedeelte van de stad gehad en de fietsroute gevonden en reden we het 'plattelandse' Polen binnen.

De zon scheen en de wind zat het grootste deel van de dag in het voordeel dus het was heerlijk fietsen. De nieuwe fietsroute blijkt nog niet heel goed te functioneren want opeens stonden we voor een drukke weg waar we wel dan niet op moesten, maar even zelf een route gemaakt en dat lukte ook gewoon prima. Vanochtend reden we overwegend langs dijken met af en toe een onverhard stukje of een heuveltje, wel een pittig heuveltje! Maar het overgrote deel van de dag reden we toch langs appelgaarden. En dan niet een paar boompjes, nee kilometers achter elkaar alleen maar appelbomen. En het is nu ook zo'n beetje tijd om te oogsten dus kwamen we vaak kleine traktoren tegen met allemaal kisten appels achter zich.

Even na de koffiepauze komen we langs een hele grote markt, de jaarmarkt of zo iets. Normaal gesproken zouden wij gewoon zoiets hebben van: 'he, wat is het druk hier snel doorrijden'. Maar Leo en Rian vinden het wel heel leuk en willen graag even op de markt kijken. En maar goed ook want het was ontzettend leuk om te zien. Er was werkelijk alles te koop, van je simpele boodschappen tot je hele huisinrichting. Het toppunt was toch wel dat je ook gewoon een digitale camara of laptop kon kopen, die stonden gewoon uitgestald met een zip-zakje erom heen en een prijsje erbij. Over ondergoed kopen deden de vrouwen hier ook niet moeilijk, ze pakten gewoon de bh, deden het voor der borsten, ja past ongeveer wel, betalen en weer weg. We hebben niet de hele markt gezien omdat we ook weer verder moesten maar het was er erg druk en het werd gehouden op een veld dat door de afgelopen dagen met af en toe regen toch best modderig was geworden dus je moest ook nog eens uitkijken dat je niet met je enkels de modder inzakten. En daarna was het weer op fiets en verder.

De lunch was uiteraard ook bij een appelgaard. En voor ons was de lunch een beetje een luxe want normaal eten we kaas of worst, maar nu hadden we kaas en worst. Dus was het eerst een boterham met kaas en daarna een met worst en niet als normaal wat we allebei 4 boterhammen met kaas moeten eten omdat de kaas toch wel op moet vandaag. Ook hadden een heerlijke krentenbol van thuis, en bij het ontbijt ook nog een echt eierkoek. Na de lunch stiekem even een appeltje meegepikt van de boer. Jammer genoeg was deze nog erg zuur en Brian had er zelfs een beetje pijn in zijn buik.

Na 70km waren we op de camping, en al om half vier! Maar de volgende camping was meer 40km verder en we wilden vannacht wel graag op de camping staan dus besloten we hier te blijven. De receptie bleek gesloten en toen we een nummer belde wat er stond werd er gelijk opgehangen, best vreemd. Maar na wat wachten en rondvragen en nog eens wachten kwam de 'chief of the camping', volgens de vertaler die erbij was. De vertaler had vond onze reis echt heel 'great' en hij had zelf ook nog wel een paar sterke verhalen, hij vond bijvoorbeeld 70km op een dag maar een beetje weinig want op de tandem die hij had reed je gemakkelijk 60km/p/u dus zou je dat in een uurtje rijden, yeah right! Maar goed we konden lekker onze tent opzetten en daarna genieten van de 'pan-patat', spinazie en varkenshaasje die Rian en Hélène heerlijk hadden klaar gemaakt.

Het is best al wel koud (6uur nu) en het eten moesten we ook snel naar binnen werken, dus er zal vroeg koffie gedronken worden en dan lekker warm de slaapzak in..

Tot morgen!