Bot - Morella 84km

Heey allemaal,
vanochtend toen we wakker werden, hadden we toch wel even moeite om eruit te komen. Het was ook zo een lekker en vooral warm bed. Maar toch zaten we om half9 op de fiets en toen we buiten waren, had Hélène al gelijk zoiets van: “hé, het is helemaal niet zo heel koud!” Alsnog was het best fris dus de handschoenen, mutsen en dergelijke bleven dan nog wel lekker aan. We konden de eerste 21km over een fietspad de Via verde genoemd ofwel de groene weg. En dit was zeker een hele mooie weg, het was een oude spoorbaan geweest en nu dus een fiets/wandel-pad. Ideaal want nu konden we in alle rust genieten van het uitzicht. De weg ging iets omhoog maar we konden alsnog aardig doorfietsen. En ook mede omdat we omhoog gingen en het zonnetje lekker scheen konden we al na een kilometer stoppen want we hadden het erg warm! Dus werd er een laagje uitgetrokken en konden we weer lekker doorfietsen. Dit fietspad had ook maar liefst 8tunneltjes waar we doorheen moesten, we waren al gewaarschuwd in het routeboekje en op de Benjaminse-site (=site van routeboekje) dat de lichten niet altijd goed werkten. Nou hebben wij prima lichten, maar zodra wij de tunnel in kwamen gingen de lichten automatisch aan dus konden wij het prima zien.

Na 21km gingen we er vanaf maar eerst hielden we nog een kleine pauze, omdat we nog steeds geen thee hadden gekocht (we vergeten het gewoon steeds) konden we alleen maar water drinken en dat vonden we allebei toch wel erg jammer. We fietsten weer verder over een autoweg waar het toch nog lekker rustig was. En kwamen in een dorpje waar we toch wel even opzoek moesten naar een supermarkt, want morgen is het zondag en we hadden eigenlijk niks meer in onze tassen om te eten. Maar we wisten niet zeker of er wel een supermarkt zou zijn, dus gingen we eerst naar de bakker voor maar liefst 8stokbroden. Daarna naar de groente/fruitboer, de drogist, een ander klein winkeltje voor koekjes en toen kwamen we een heel klein supermarktje waar we dus thee konden kopen en andere benodigdheden. We hadden het wel in een rap-tempo gedaan en voor zover we weten hebben we dan ook alles. Maar wij vinden een supermarkt toch wel iets handiger.

We fietsen het dorpje uit en gingen langzaamaan weer naar boven toe, vandaag moesten we naar 1259meter en dat is het hoogste punt tot nu toe. Maar eerst naar 800meter en daarna weer een stukje naar beneden en dan zou de echte klim gaan beginnen.
En wat was het zonnetje heerlijk warm, we waren dan ook wel een beetje verbaasd toen we ineens sneeuw langs de weg zagen liggen. Waar komt dat nou vandaan?
We eten ons stokbroodje langs de kant van de weg en kunnen niet geloven dat het zulk heerlijk weer is, we hoeven gewoon niet supersnel te eten om het koud te krijgen het is gewoon lekker in de zon.
We fietsen weer verder en het landschap wordt steeds maar mooier en mooier, wat is Spanje een prachtig land. Hier komen we zeker nog wel een keertje terug!
We komen langs een berg waar veel gieren zouden moeten zitten, maar helaas zien wij die niet. Later zien we wel heel veel roofvogels om een andere berg vliegen wat ook erg leuk is om te zien.

We fietsen op en af en uiteindelijk gaat dan de klim beginnen! Brian is zelfs een beetje zenuwachtig want zo hoog zijn we nog niet geweest. Hélène hoopt alleen maar dat het boven niet te koud is. Maar het gaat prima, als snel zitten we allebei in ons ritme en alhoewel we grotendeels in de schaduw fietsen is het niet te koud. Als we bijna boven zijn komen we wel in de volle wind en aangezien we twee keer een stuk naar beneden moeten is het net alsof je aan het skiën bent zonder jas. Maar als je dan weer naar boven fietst ben je zo weer opgewarmd. En dan zijn we ineens boven en staat er zelfs een bord met het hoogste punt, dus daar moet natuurlijk wel even een foto van gemaakt worden. Omdat we zo hoog zitten waait het hier echt loei hard, dus na een snelle foto gaan snel de jassen aan en suizen we naar beneden. Oplettend dat we niet van de weg afgewaaid worden. Dan komen we in een plaatsje waar we wel willen overnachten we zien gelijk een toeristeninformatie dus daar gaan we even vragen. Nee alles is vol zegt de vrouw achter de balie. Waarop Hélène een beetje verbaasd reageert: “vol?” Ja er is een lang weekend van vijf dagen, iets met een feestdag. Maar ze weet ons toch 1hotel te vertellen die misschien plek heeft. Dus wij daar naar toe, maar deze is toch wel iets te duur zeker omdat we nog een andere optie hebben 4km verderop een jeugdherberg. Dus we fietsen daar naartoe en dat gaat erg snel want we gaan weer naar beneden dus binnen 10min hadden we het al gevonden. We gaan vragen of er plek is, weet ze niet. Ja de vrouw van de receptie is winkelen dus we moeten maar een halfuur wachten. Eigenlijk hebben we geen halfuur want als er geen plek is is het over een halfuur donker. We staan een tijdje te dubben over wat te doen als de vrouw ineens aan het bellen is. En ja, er is plek en het kost maar 9euro per persoon. Wij zijn allang blij, het maakt ons ook helemaal niet uit ook al moeten we met jan en alleman op een kamer.

We hebben de kamer voor ons alleen en hebben net heerlijk gedoucht en ons eigen pannetje eten gemaakt. Want ze gaan hier pas om half9 eten dus dat is veel te laat voor ons. Ik zal nog wel even uitleggen hoe de kamer eruitziet. Het is een grote zolder en daar staan kleine kamertjes in ie enkel met een wand zijn afgeschermd van de rest. Je hebt dus wel privacy maar aangezien het dus feestweekend is hier, zit heel de zolder vol met gezinnen. Dus er rennen hier heel veel kinderen over de gang, zingen liedjes en tellen tot tien (in het Spaans). Best rumoerig dus en aangezien ze pas om half9 gaan eten vermoeden wij dat het voorlopig nog niet stil word. Maar we vinden het eigenlijk wel grappig, zo maak je nog is wat mee;).

Tot morgen!

Ps. Wat lief dat de Sint ook nog wat in de zak heeft gedaan (we zijn namelijk heel lief geweest dit jaar;))