Siles - Arroyo Frio 81km

Heey allemaal,
wat waren wij heerlijk uitgerust, we waren dan ook allebei al wakker voor de wekker ging en we hadden er weer zin in. En vanavond zouden we in de tent gaan slapen en dat vonden we ook wel weer leuk! Lekker op de kamer ontbeten daarna de fietsen uit de invalidentoilet gehaald en om half9 zaten we op de fiets. Het was wel weer wat mistig maar we konden nog genoeg om ons heen kijken. We fietsen een beetje op en af en hadden allebei goede benen. We waren niet de enige die al druk in de weer waren, het is blijkbaar olijvenpluk tijd. Want overal stonden mensen wachten bij het verzamelpunt werden opgepikt in een jeep die vervolgens helemaal volgepropt werd met er achter een karretje met de nodige apparatuur om al die olijven naar beneden te halen en daar gingen ze op weg. Blijkbaar zijn er aardig wat mensen voor nodig want we hebben heel de ochtend niks anders gezien dan olijvenbomen Hélène vond dit wel grappig, Brian kan geen olijvenboom meer zien! En overal hoorden we het geluid van de machines om olijven uit de boom naar beneden te halen. Je kan dit met een lange stok doen maar dat is wel heel veel werk. Zo zijn er dus ook elektrische, lange stokken met een soort hark eraan. Het geluid is ongeveer hetzelfde als die van een elektrische zaag.

In een plaatsje halen we wat boodschapjes als we het dorpje uitrijden wordt Brian in de afdaling haast aangereden door een vrouw die zo haar auto achteruitsteekt zonder zelf maar te kijken. Gelukkig kon Brian nog op tijd remmen en de vrouw deed net of er niks aan de hand was.
We drinken een kopje thee tussen de olijvenbomen. We fietsen weer verder en de omgeving verandert langzaamaan de olijvenbomen maken plaats voor bossen met anderen bomen. En we komen in een nationaal park terecht we fietsen over een klein weggetje langs het water (stuwmeer) eerst zijn er nog wat auto’s waarvan 50% de boswachters zijn. Maar als het Siesta is word het al een stuk rustiger en komt er zelfden een auto langs. De omgeving is echt prachtig! Jammer dat het wat bewolkt is, want hierdoor kunnen we niet heel ver kijken. Toch genieten we van de mooie uitzichten en vinden we het wel een beetje op Noorwegen lijken.

De stokbroden lijken steeds groter te worden, eerst aten we beiden met gemak 1 stokbrood op maar nu krijgen we deze met moeite weg, Brian is er zelfs een beetje misselijk van. We fietsen weer verder met een volle maag en Hélène heeft de hik. Brian verbaast zich erover dat deze hik altijd zo hard is.
In het park zijn allemaal picknickplaatsjes waar je bij sommige ook kan kamperen, het ziet er allemaal heel leuk uit. En ook komen we heel veel campings tegen maar die zijn nu uitgestorven.

Op een gegeven moment hebben we haast een botsing met 3 reeën die vlak voor ons oversteken, we kunnen ze heel goed zien en dat is wel erg leuk! Maar er zijn er nog meer, er volgen er nog twee die ook op het laatste moment toch nog snel voor ons oversteken. Eentje blijft er achter en durft blijkbaar niet, maar hopen dat hij zijn vriendjes nog terug heeft gevonden. Later zien we er nog 4 in het bos en ook zitten de bomen hier vol met eekhoorntjes en heeeeeeél veel vogeltjes.

De weg gaat heel de dag een beetje op en af, en als we in het plaatsje komen waar een camping schijnt te zijn hebben we deze al vrij snel gevonden. We hadden op internet opgezocht of deze heel het jaar open zou zijn en we hadden geluk want dat was deze ook. Maar toen we bij de receptie kwamen bleek het geen camping meer te zijn maar een vakantiepark. Dus hier kunnen we de tent niet opzetten, wel kunnen we een kamer huren dus besluiten we dat te doen. En dit blijkt een heel schattig huisje te zijn, vooral aan de buitenkant (vind Hélène).

Dit was het weer voor vandaag, Toedeloe!