Teruel - Frias de Albarracin 68km

Heey allemaal,
wat een leuke reacties weer en ook heel leuk dat we nog steeds ‘nieuwe’ reacties krijgen!

Zo hadden we weer heerlijk geslapen. We waren wel een keertje wakker geweest want er was nogal wat herrie op straat. Maar zo druk als het vannacht was, zo rustig was het vanochtend toen wij vertrokken. Er was eerlijk waar nog geen winkel open, op een enkel cafeetje na. En dat terwijl we toch niet heel vroeg op de fiets zaten namelijk iets over half9. Omdat Hélène haar remblokjes nog even vervangen moesten worden. Dit is dan ook zo gebeurd maar dan moeten toch de spullen uit de tas gehaald worden. Het is best grappig want de laatste keer dat we de fietsen schoongemaakt hebben kunnen we ons eigenlijk niet eens meer herinneren. We hebben er ook gewoon geen zin in, ze zijn toch weer binnen twee dagen smerig. Dus hebben we wel afgesproken dat we dit thuis een keertje gaan doen. Dan nemen we er de hele dag de tijd voor en gaan alles helemaal schoonpoetsen, dus nu zijn ze gewoon vies tot Malaga.

Het eerste stuk ging echt heel makkelijk, we klommen best een stukje maar de wind waaide nog niet heel hard en het ging ook niet heel steil. Dus eigenlijk was het een makkie, we waren dan ook best verbaasd toen we ineens al 18km op de teller hadden staan. Maar daarna ging het ineens toch heel hard waaien, hoe dat kan weten wij eigenlijk ook niet. Misschien komt het gewoon omdat we toch al weer een stukje hoger kwamen en we op een aardige lege vlakte fietsten. Het was dan ook best even zoeken naar een beschut plekje voor de thee. Maar tegen een oude schuur in het zonnetje zaten wij prima om even bij te tanken voor weer de wind trotseerden;).

We kwamen in een nationaal prak terecht waar het echt genieten was, grote rotsen. Hoge bomen die heen en weer gaan in de wind en dan het zonnetje in je gezicht. We komen bij een picknick plekje en eten ons stokbroodje aan een echt “bambam-tafel” zoals Hélène deze noemt. Het is namelijk een grote platte steen en dat vind Hélène wel erg leuk, dat is namelijk net als bij de Flinstones. Brian zegt dat hij dat nooit gekeken heeft maar vind het best grappig hoe Hélène daar aan tafel zit met de vuisten op tafel.
Als we verder fietsen komen we op het ‘topje’ namelijk 1365meter en gaan we een korte afdaling in. Eigenlijk vinden we dit best jammer want we moeten toch weer naar boven en waarom moet je dan eerst naar beneden. Toch is het best lekker om even de benen te laten rusten en naar beneden kan suizen. Beneden aangekomen komen we in een heel schattig stadje met een grote stadsmuur die nog grotendeels intact is, er leuk om te zien. We fietsen door het dorpje heen onder een tunnel door want daarboven staan ook weer huizen gebouwd. Al snel fietsen we door hele hoge rotsen en is het weer heerlijk rustig, heel af en toe komt er een auto voorbij maar daar hebben wij helemaal geen last van. We blijven het zeggen maar Spanje is echt een prachtig land!
Als we hier fietsen zien we ook regelmatig roofvogels in groepen van 10 tot 15 boven de bergen vliegen. We weten nog steeds niet wat voor vogels het zijn, maar soms hebben we wel het idee dat het gieren zijn.

De weg blijft stijgen en de wind blijft waaien het lijkt wel storm tegen we hebben inmiddels al 7dagen tegenwind en we vragen ons serieus of we nog 1dag wind mee zullen hebben?
We houden een kleine pauze bij een mooie waterval en eten een sinasappel, vitamientjes hebben we wel nodig!
We fietsen verder en als we een klein dorpje achter ons laten gaat de weg echt flink omhoog en na 4km flink stijgen komen we op 1557meter waar we een korte afdaling hebben naar de slaapplaats. We moeten nog doorfietsen want het lijkt erop dat het heel hard gaat regenen, alhoewel we overdag af en toe hele kleine mini-spettertjes voelen blijft het droog. Het hostel waar we slapen ligt aan de route en dit is een prima kamer voor een mooi prijsje. En slapen we op de hoogste slaapplaats van de reis namelijk 1440meter.
Strakjes lekker eten, slapen en morgen weer verder, volgens planning nog maar 10daagjes op de fiets! Weinig he?!

Toedeloe!