Karesuando- Vittangi 110km

Heey allemaal,

Als eerste wat een leuke reacties weer! En die Rendier voor de fiets is ook geen slecht idee;)
En als antwoord op jullie reacties hebben we vandaag een foto van een echt kak-huisje (deze is toch wel idyllisch, vinden we). Tja, de husky heeft Hélène toch uit haar hoofd gezet, maar dat is best lastig hoor! Want kleine husky's zijn zoooooó lief!

Goed, ik zal is gaan vertellen hoe de dag vandaag was.

Hélène had vanochtend een beetje moeite, want toen ze wakker werd hoorde ze de muggen buiten alweer zoemen. (echt een verschrikkelijk geluid!) Daarbij gingen we de kilometers nu toch wel voelen. Maar goed na een ontbijtje in de tent en de tent in rap tempo te hebben afgebroken. (we moeten in beweging blijven want dan heb je minder last van de muggen, of eigenlijk willen we zo snel mogelijk op de fiets zitten want na 100meter fietsen en de muggen van je af geklopt te hebben ben je op de fiets mug-vrij. Echt waar!)
Na een halve kilometer kwamen we bij de plaatselijke supermarkt, waar we hoopten op vers brood. Helaas hadden ze alleen houdbaar brood en na gevraagd te hebben kwam misschien om 10uur vers brood. Maar daar hadden wij geen tijd voor om op te wachten, we waren hier namelijk om 9uur. Dus maar hopen dat we nog iets tegen zouden komen en anders nemen we maar weer een hardkekje.

Na ongeveer 25kilometer hadden we wel trek in een koekje en behoefte aan een kleine pauze. Dit werd een hele kleine pauze, want vooral Hélène vind de muggen erg irritant, dus na een snel koekje en slokje water hup weer op de fiets. Brian vind de muggen overigens wel relaxt (zegt hij) want zo zit Hélène tenminste weer snel op de fiets.
En toen, jullie zullen het niet geloven (maar Hélène was zowaar haar dipje kwijt). Zagen wij 3elanden. Zo langs de kant van de weg, rennend overigens. We hoorden hun harde gebonk op de grond anders hadden we ze waarschijnlijk niet eens gezien. Twee groten en een kleine, waarschijnlijk papa, mama en baby-eland. Dachten wij. En wat zijn ze ontzettend groot, echt heel mooi om te zien! Ik kan jullie helaas niet verblijden met een foto van deze elanden, ze rende namelijk zo hard, dat wij ook maar heel hard gingen fietsen om ze te kunnen blijven zien.
Daarna gaat het fietsen haast vanzelf;) Verder hebben we weer een paar rendieren gezien, maar ook geen foto's van kunnen maken. Hélène hoopt nog steeds op een mama en baby-rendier op de weg zodat ik weer zo een mooie foto kan maken, wie weet!

Rond 12uur kregen we toch allebei wel weer honger maar we waren nog geen supermarkt tegengekomen. Dus besloten we een pakje hardkeks met salami en een appel te eten. En dan hopen dat er over tien kilometer een winkel zou zijn. (in principe hebben we nog wel een aardige vooraad in onze tassen, maar die is natuurlijk niet eindeloos) Dus wij even stoppen al wandelend de hardkeks gegeten. De appel hebben we maar op de fiets opgegeten, weer i.v.m. de muggen.

Ongeveer een uur later kwamen we in een plaatsje waar toch wel iets moest zijn! Nou er was een benzine-station, hier hadden ze geen vers brood maar wel wat kleine boodschapjes. Dus hebben we een pak wasa-crackers gekocht en die met jam opgegeten. Best lekker!
En hup weer op de fiets, hoewel het nog zo'n 60kilometer tot de camping zou zijn, wilde we allebei toch wel een poging wagen. Inmiddels kwamen ook de eerste regendruppels, maar ach regenpakken aan en doorstampen (zoals Hélène zei, meestal zijn dit Brian zijn woorden). Na ongeveer 2uur regen kwam er af en toe weer een klein zonnetje en konden we weer genieten van de omgeving. De laatste 20kilometer ging dan ook langzaamaan naar beneden, wat echt niet slecht is. Met 105kilometer bereikten we dan de camping en waren we stiekem best een beetje trots op onszelf. Maar ja nog steeds geen echte supermarkt tegengekomen, dus zijn we nog even het nabijgelegen stadje ingereden en hebben daar de boodschappen gehaald. En zelfs een echt brood! Daarna weer terug naar de camping en heeft Brian de tent opgezet en Hélène het eten gemaakt. Vandaag hadden we rijst met wokgroenten en vis. Tijdens het eten kwam Brian op het idee: "misschien ga ik wel even zwemmen!" Wat Hélène een heel vreemd idee vond, aangezien die alleen haar gezicht vrij had ter bescherming tegen de muggen. Maar zo gezegd, zo gedaan. Brian ging even lekker zwemmen, dit was meer een snelle duik want het water was vrij koud!

Nu zitten we lekker in ons tentje, gevlucht voor de muggen en ondertussen de regen!

Ow, ook niet geheel onbelangrijk. Vandaag zou Brian zijn diploma-uitreiking zijn. Alhoewel Brian het best jammer vind dat hij er niet bij is. Is hij wel heel blij dat we niet pas morgen hoeven te vertrekken. Stel je voor weer stres over die verloren fietsen;)

Tot Morgen,

Liefs Brian & Hélène

Palojarvi - Karesuando (Zweden) 98km

'Zullen we buiten of binnen ontbijten?' was vanochtend de vraag toen we wakker werden. Toen we even later buiten stonden was het antwoord snel gegeven. Heel snel naar binnen want het stikten van de muggen! Dit was ook de rest van de dag onze grootste zorg. Iedere keer dat we ons niet harder dan 5km/p/u voortbewogen werden we aangevallen door hele legers muggen en andere insecten. Maargoed, zolang we dus sneller gingen was het leuk. Een lekker windje in ons gezicht en het zonnetje in onze rug.

s'Ochtends zaten we voor het eerst voor 9uur op de fiets en hadden al snel het ritme te pakken. Na een aantal kilometer zagen we alweer zo'n rendier maar deze keer liep hij gewoon rustig op de weg helemaal alleen, gewei omhoog en een beetje stukjes gras langs de kant van de weg eten. Maar toen wij dichterbij wilden komen kwamen er net een aantal motorrijders aan die ze de kant in joegen. Na 27km hielden we pauze in een of ander spookstadje, waar heel veel souvenierswinkeltjs zaten maar allemaal dicht waren. Wel waren er 3 oude dames op hele oude fietsen die zomaar op de snelweg gingen rijden, waarnaartoe was de vraag want het eerst volgende plaatjes was 50kilometer.

Na de eerste pauze (hier vielen de muggen nog wel mee) reden we langs een huis dat husky-tochten aanbood. Hierdoor kwam Hélène op het geweldige idee om misschien wel een husky te kopen, want dan kon die zo leuk voor bij haar in het mandje en kon ze hem de hele dag aaien en als die dan groter was kon die naast haar rennen en dan kon die helemaal mee naar Spanje. En zo ging het maar door, af gewisseld door ahhhh plies Brian dat is toch leuk ik draag dan wel al het voer. Maar na een paar sterke argumenten van Brian werd toch het hele husky verhaal afgeblazen.

Toen we net tegen elkaar gezegd hadden dat we vandaag nog geen andere fietsvakantiegangers haddeen gezien kwamen we er in een keer vier tegen. Twee, volgens Hélène, Italianen die eruit zagen als regelrechte zwervers (wordt soms ook over ons gezegd) met een man, die er volgens ons een beetje aan was gaan hangen. En kort daarna nog een vrouw alleen, wat we best gewaagd vonden. Om half 12 hadden we al zo'n honger dat we besloten om een boterhammen gingen eten. Dit bij een hele leuk plekje aan een meer waar je vogels kon spotten maar wij juist meer muggen aan het doden waren dan vogels kijken. Nu een leuk feitje, wij zaten samen op een bankje maar dat bankje was een beetje instabiel dus toen Hélène opstond viel Brian bijna van de bank.

Daarna kwam voor Hélène het mooiste moment van de dag. Nadat we een afslag hadden genomen en Brian achter zich omkeek stond er een heel groot rendier op de weg. En je raadt het nooit, maar Hélène moest hier ech een foto van maken. Dit vond Brian ook wel erg interresant omdat dit beest echt voor niemand bang leek. Langzaam naderden we het, Brian zijn filmcamera in de hand en Hélène der fototoestel. Toen we op een meter of 10 genaderd waren ging het rendier (met een heel groot gewei) stampen en werd Brian toch een beetje bang. Van de andere kant kwam er een auto aangereden en vluchtte het beest de bosjes in. Maar toen we doorreden en even later achter ons keken stond het weer rustig op de weg.

Nu moesten we nog 40kilometer rijden naar de grens met Zweden en Finland waar we ook zouden gaan kamperen. Het was nog maar half 2 dus reden we 'op-het-gemakje' verder door een landschap wat weinig veranderd was vandaag. Af en toe stopten we maar dat hielden we vaak niet langer dan 10minuten vol omdat we gek werden van de muggen. We gingen ons echt afvragen hoe de mensen het hier kunnen uithouden want het is hier 8 maanden winter met tempraturen tot min 40 en in de zomer stikt het van de muggen 2 maanden lang. Dan hou je 2 maanden die leuk kunnen zijn als het nier regent en nog niet vriest. Maar goed het landschap maakt veel goed daarentegen.

Bij de grens aangekomen, waren er tot onze teleurstelling geen bordjes met Zweden erop dus de foto moeten we maar maken als we over een paar weken voor de tweede keer Zweden in rijden. (of als we eruit rijden en dan omdraaien;)). Daarna moesten we zweeds geld proberen te krijgen om boodschappen te doen en een camping te betalen. Dit lukte uiteindelijk bij een kleine supermarkt waar Brian moest pinnen om vervolgens het geld contant te krijgen. Maar er zat weinig anders op want de dichtsbijzijnde bank is 180kilometer verder. Daarna was het op pad naar de camping waar een meneer met een veel te grote mond ons probeerde af te zetten. Eerst wilden hij een hut verkopen voor 200 kronen daarna nog maar 150, toen wij duidelijk maakten dat we in de tent wilden slapen was het 100. Maar toen Hélène 110 gaf liep hij heel snel weg en liet zich niet meer zien. Toen Hélène uiteindelijk om der wisselgeld ging vragen was de smoes dat hij dacht ze 90 had gegeven. Ja hé!

Bij het opzetten van de tent bleken de muggen al een ramp te zijn. Bij het koken werd dat bevestigd. En bij het eten nogmaals. Er zitten hier ontzettend veel muggen. Dus na bijna rond springend/lopend ons eten te hebben opgegeten zijn we snel gaan douchen en om 7uur lagen we al in de tent met heel veel hongerige muggen buiten. Maar wij laten ons niet meer zien en hopen dat het morgen maar een beetje gaat waaien.

O ja Héléne der kilometerteller is het vanmiddag weer gaan doen waar ze heel erg blij mee is!

Voor de rest bedankt voor alle tips en we lezen echt alle reacties van jullie en vinden ze nog steeds erg leuk! Ook nog de groetjes aan de opa's en oma's van Brian die de uitgeprinte versie van de blog iedere week te lezen krijgen, erg leuk!

Groetjes ons.

Máze- Palojarvi (Finland) 114km

Heey vriendjes,

Wat een geweldige dag weer vandaag. En geen Regen! Wel wolkjes en een beetje koud, maar je hoort ons niet klagen. Vanochtend waren we weer een beetje lui, we wilde er vroeg uit gaan maar dat bedje lag best lekker dus om 8uur kwamen we er uit. Daarna waren wel wel om 09.15 vertrokken. Vandaag zoals ik al zei droog, maar 's ochtends zag het er nog wel een beetje dreigend uit. En aangezien we met deze temperaturen niet willen wild kamperen, moesten we nog maar even kijken hoe ver we zouden komen. De campings zijn vrij schaars dus het was vandaag of 70km fietsen of 110km. Het is uiteindelijk 114km geworden maar daarover straks meer.

Na zo'n 15km fietsen waren we wel toe aan een kleine stop, het was best koud en we hadden wel trek in een koekje. Lang hebben we niet gestopt want het was gewoon iets te koud om stil te zitten. Rond half12 hadden we eigenlijk wel trek in een boterhammetje, maar ja we waren nog geen winkel tegengekomen (we hadden uiteraard wel krackers en hardkeks in onze tas). Dus besloten we nog een beetje door te fietsen, met een toch wel hongerige maag. Dachten we bij een kleine supermarkt te komen, op de deur stond helaas de mededeling dat ze tijdelijk gesloten waren i.v.m: het melke van rendier-kalveren of iets degelijks (ons noors in nog niet toppie). Goh jammer, we zagen al een boterham aan onze neus voorbij vliegen. Stonden we daar een beetje toen een lapse-vrouw (zo noemen we haar maar even) dat we maar even moesten wachten. En daar kwam dan een oud vrouwtje aan lopen om speciaal voor ons toch nog even de winkel te openen (Hélène kreeg inmiddels al een klein voorgevoel dat dit waarschijnlijk geen supermarkt was). Toen we binnenkwamen bleek dit dus ook niet zo te zijn, binnen hingen allemaal sloffen, mutsen en dergelijke van schapenbont. En er stond, jawel ook een vriezer met daarin ingevroren rendiervlees. Tja, wat doe je dan. Nou goed wij wilde wel een stukje rendiervlees. Dus Hélène rekende dit af toen Brian ineens zei: "ach, kijk nou! Zullen we deze ook meenemen?" Zo gezegd zo gedaan, de vrouw was erg blij dat we nog wat aanschaften en wij hebben de eerste slofjes voor als er ooit een kindje mag komen.

Daarna een stukje verder gefietst en inmiddels hadden we allebei een knorrende maag. Dus hebben we gezellig in de berm (wederom) een cup-a-soupje gemaakt. Met wasa crackers, en geloof het of niet: het was heerlijk!

Ook het zonnetje deed zijn best om door de wolken heen te breken, maar dat viel niet met met de stapels wolken. Maar af en toe konden we even genieten van de heerlijke warmte van de zon.

Na ongeveer 55km kwamen we in een plaatsje aan waar ze wel een supermarkt hadden. Wij vrolijk naar binnen voor een paar boodschapjes om tot morgenmiddag weer even vooruit te kunnen. Iets minder vrolijk kwamen we weer naar buiten, want we hadden zojuist de duurste boodschappen ooit gehaald. Misschien verveelt het jullie, maar ik zal toch even vermelden wat we gekocht hebben en wat we hiervoor ongeveer in euro's voor hebben neergeteld:
1 Komkommer, 2bananen, een pakje salami, een rolletje kaakjes, 2appels, pasta bolognese, 1cake, 1brood, 1,5liter sinasappelsap en een halve liter yoghurt. Dit bij elkaar was 25euro.
Maar goed, het zijn wel allemaal lekkere dingen. En zonder komen we ook niet ver op de fiets;)

Tien kilometer later kwamen we bij de eerste mogelijke camping aan, het was 14.15 en eigenlijk vonden we het nog wel erg vroeg om te stoppen. En ook niet geheel onbelangrijk we hadden de wind weer volop in de rug. Na een klein overleg besloten we toch maar om door te fietsen. We hadden er zin in! Die 50kilometer daarna ging als een speer. We genoten van de mooie omgeving die weer langzaamaan veranderde. Het begon echt een beetje op Finland te lijken, wat ook betekent heuveltje op en heuveltje weer af.

Wat ook wel grappig is om te vertellen, dat Hélène een portomonee heeft gevonden aan de kant van de weg. Dus wij stoppen en kijken of er nog wat in zat, en jawel hoor een paar zweedse kronen, 1euro50 en 5 lossen kronen. Die hebben we mooi in onze zak gestoken. Brian begon ondertussen hele scenarios te verzinnen over een mogelijk misdrijf, waardoor Hélène bijna terug wilde fietsen om het geld terug te stoppen in de portomonee. Uiteindelijk toch niet gedaan, nu maar hopen dat iemand gewoon perongeluk zijn portomonee uit het raam van zijn auto heeft gegooid.

Vandaag zijn we ook voor het eerst een grens overgestoken en wel die van Noorwegen-Finland. Van te voren moesten er natuurlijk wel even foto's gemaakt worden bij de grens en zie hier het resultaat. Ja, het is echt waar we zijn in Finland! (Dat hadden we een week geleden toch ook niet gedacht, toen onze fietsen zoek waren). Jammer genoeg geen foto van ons samen bij de grens, de volgende keer staat Hélène erop. Daarna waren we toen we over de echte grens fietste helemaal in de gloria, Brian zelfs filmend! Gelukkig was de vrouw van de douane in een goed humeur want ze zwaaide vrolijk naar ons. Later beseften we pas dat het misschien niet zo handig is om te filmen bij de grensovergang.

Na de Grensovergang was het nog zo'n 10kilometer fietsen tot de camping. Toen we hier aankwamen werden we welkom geheten met een echte finse radio. Brian (die buiten stond te wachten toen Hélène ging betalen voor de camping) vond het liedje iets minder gezellig en was blij toen we de tent op konden gaan zetten. En gelijk al gemerkt dat Finland waarschijnlijk wat goedkoper zal zijn. Voor slechts 9euro hebben we een plekje voor onze tent, een douche en weer een heerlijk keukentje binnen om te koken.

Op het moment hebben we gratis draadloos internet dus ik ga proberen alle foto's op Picassa te zetten, de link staat op de site dus mocht je het leuk vinden. Enjoy!

Liefs Brian & Hélène

Alta - Máze 68km

Van het mooie weer van gisteren was vandaag weinig meer over. Toen we gisterenmiddag boodschappen hadden gedaan was het gaan regenen en dat is niet opgehouden tot en met nu.

Vanochtend waren we om 7uur wakker en zouden we er eigenlijk uitgaan maar met regendruppels op het tentdoek is het heel lastig om je warme slaapzak uit te gaan. Maar wat wij dan doen als oplossing hiervoor is je matje (of elkaars matje) leeg te laten lopen want op de grond lig je niet zo heel lekker dus ga je er sneller uit! Dus zo gezegd zo gedaan, de kou en regen in. Gelukkig was er op deze camping, net als op zovele, een keukentje waar we lekker warm konden zitten en op ons gemak onze overheerlijke boterhammen met hagelslag eten. Na het ontbijt was het alle spullen in de tassen doen en de natte tent inpakken wat absoluut geen pretje is. En om half 10 reden we weg voor, volgens de kaart, 63km.

Na een paar honderd meter stopten Hélène al, want haar kilometerteller deed het niet. Na een beetje prusten, het zendertje anders zetten, het ontvangertje draaien deed hij het nog steeds niet. Tot groot verdriet van Hélène moesten we toch echt verder zonder dat hij het deed. We denken nu dat hij misschien wel 'verzopen' is omdat hij de hele nacht in de regen had gestaan. We schoten lekker op want de wind zat pal in de rug en zo hadden we ook weinig last van regen in ons gezicht. Na een paar kilometer kwamen we langs een brug die helemaal was weggeslagen door de regen, gelukkig was er wel een noodbrug naast de gelegd dat we verder konden. Na 15km kwamen we een rustplaats tegen waar we even pauze hielden om even lekker thee te drinken.

De pauze duurde niet echt lang vooral omdat het erg koud is, rond de 10 graden denken we. Toen we verder reden kwamen we een 'pas-op-bord' tegen dat het de komende 0,2 - 6km meer dan 8% omhoog zou kunnen gaan. We keken elkaar eens aan het dachten allebei pffff.. Maar toen we een bocht omdraaiden zagen we een reusachtig rotswand boven ons uittorenen. Die 6km die volgden waren een van de mooiste die we ooit gezien hadden. Doordat het die nacht zo hard geregend had kwamen er van alle kanten water naar beneden. Wij reden over een weg, ingesloten door twee rotswanden, die meekronkelde met de rivier die zich naar beneden stortten. De regen maakten dat het heel groen leek, en we zagen zelfs nog sneeuw op verschillende overhangende rotswanden liggen. We fietsten een berg op maar we hadden niet dat idee. We reden op een kleine versnelling naar boven om zoveel mogelijk om ons heen te kunnen kijken. Het water kwam hier echt overal vandaan, en wilden zo snel mogelijk naar beneden. Toen we na 6km boven kwamen hadden we allebei het gevoel van ''wauw'' dat was echt ontzettend mooi.

Boven gekomen, kwamen we bij een heel groot meer waar heel snel een boterham met salami naar binnen propten omdat het steeds harder begon te regenen. Volgens Hélene hadden we nog nooit zo snel gegeten zelfs. Daarna was het capuchon op en doortrappen. Er zat wel een hele leuke volgorde in de weg. Het was een paar kilometer langs een meer rijden, een kilometer omhoog, en dan weer langs een hoger gelegen meer rijden en zo ging het maar door. Rond een uur of twee stopten we bij het enige koffiehuisje van die dag, waar Brian zijn eerste koffie sinds dat hij weg is dronk en Hélène een lekker kopje warme thee had. Vlak daarna hadden we nog een kleine beklimming waar we alweer een nieuw hoogtepunt van de vakantie bereikten: 422 meter boven zeeniveau!!

De regen begon ons ondertussen langzaam te verkleumen, Hélène kreeg weer last van koude tenen en Brian zijn handschoenen waren doorgeregend. Gelukkig konden we aardig opschieten doordat we nu wat meer naar beneden gingen en de wind nog steeds lekker in de rug blies. Na 68km kwamen we bij een camping en besloten het maar voor gezien te houden voor vandaag, ook omdat de volgende camping weer 60kilometer verder was. Helaas hadden ze geen huisje waar we in konden keuken of iets dergelijks dus besloten maar een trekkershut te nemen. Ook omdat de tent nog steeds nat was van die ochtend en om nu in een natte tent de rest van de dag te moeten zitten vonden we een beetje te gek. Dus nu zitten we lekker in een hutje waar we heel luxe vanavond op een matras slapen.

We vinden alle reacties nog steeds ontzettend leuk en zijn heel erg blij dat zoveel mensen de blog lezen en het leuk vinden. Ook vind Brian nog steeds de WK-updates geweldig! (en straks ook de Tour du France-updates natuurlijk)

Groetjes.

Rustdag Alta

Haai volgers=)

Vandaag zoals gepland een dagje niks, gisterenavond toen we gingen slapen zeiden we tegen elkaar: "hoelaat de wekker?" Nou 8uur, half9? Nou zolang hebben we het niet volgehouden want het was warm in de tent! Het zonnetje scheen een L in je reet zoals Leo zou zeggen. Dus om vijf voor zeven precies, stonden we al aangekleed en wel naast de tent. En wat is dat zonnetje heerlijk! We waren allebei al gelijk actief want nog voor het ontbijt hebben we een kleine handwas gedaan, en deze gezellig (zoals op de foto te zien is) opgehangen. Daarna een heerlijke boterham met hagelsag (deze nog meegenomen uit Nederland). We besloten om nog even lekker op de camping te blijven en te genieten van het zonnetje, met een boekje en muziekje is dat helemaal niet vervelend!

Om half11 was onze was alweer helemaal gedroogd! Dus we besloten de spulletjes bij elkaar te zoeken en op naar het museum van Alta. Hier aangekomen, vonden we het beiden toch wel een beetje prijzig om naar het museum te gaan aangezien het geld toch wel erg hard gaat hier in Noorwegen. En Brian niet echt van museums houdt en Hélène hier al als klein meisje is geweest;).

Dus besloten we een stukje verder te fietsen en daar een wandeling te maken naar een mooi uitzichtpunt. Hélène weliswaar niet helemaal goed voorbereid op haar sandalen, maar het ging nog best aardig! Halverwege de wandeling hoorden we ineens iets ritselen tussen de bomen. Ik zal even beschrijven wat wij beiden appart zagen. Hélène: "een beer!" Brian: "nou ik zie een vrouw half naakt". Dit was een vreemde combinatie. De beer bleek na beter kijken gewoon een hond te zijn en die vrouw: "tja, we zullen nooit weten wat die aan het doen was".

Boven aangekomen hadden we een prachtig uitzicht! Na een filmpje en een foto via de andere weg weer terug. Inmiddels begon het helaas wel weer een beetje te regenen en terug tussen de bomen kwamen de muggen ook weer tevoorschijn. Dus niet te lang stil staan, gewoon doorlopen! Brian vond het voral erg vreemd dat bijna alle muggen achter zijn oor prikten, waarschijnlijk is het bloed daar net iets lekkerder.

Terug gekomen bij de fietsen, naar de winkel gereden voor de boodschappen en nog een lekker ijsje. Helaas ging het heel hard regenen toen wij uit de winkel kwamen dus hebben we ons ijsje maar onder een afdakje opgegeten. Tussen de buien door naar de camping gefietst en nu zitten we in het keukentje hoog en droog.

Nou dat was het voor vandaag, niet zo heel veel te melden. Maar wij zijn weer aardig bijgetankt voor de aankomende fietsdagen. Hopen dat het morgen beter weer is als nu, want regen vinden we niet zo fijn!

Liefs Brian & Hélène

Skáldi - Ovre Alta 99km

Nou daar was die dan eindelijk vanochtend toen we wakker werden, de zon! En hij stond helemaal alleen aan een strak blauwe hemel. We hadden het voor het eerst zelfs een beetje warm in de dikke slaapzakken. Dus met twee goede humeuren gingen we naar buiten om te gaan ontbijten in de zon (voor het eerst dat we buiten konden eten). Ook de tent afbreken en alle spullen in de tas doen ging een stuk beter dan de vorige dagen. Het enige probleem waar we tegen aanliepen was toch wel, waar let ik nou eigenlijk me regenpak, regenbroek en fleecevest die ik de afgelopen dagen aanhad. Maar met een beetje proppen ging het er allemaal in.

Om 9 uur vertrokken we dan richting Alta, onze bestemming vandaag. Na eerst weer een stukje te zijn 'teruggereden', want dan camping lag van de route af, kwamen we na 5km op de E6 die we de eerst volgende 90km zouden moeten volgen, van verkeerd rijden kon dus geen sprake zijn. Na een tiental kilometer was het zelfs zo warm dat ook de jassen uitgingen, en de zonnebrand tevoorschijn kwam, iets wat Brian verplicht op moest smeren van Hélène anders ging ze geen eens verder. De wind blies lekker in de rug en we schoten lekker op, totdat de vriendjes van Hélène weer tevoorschijn kwamen. En niet zomaar een paar, nee hele kuddes die over de weg liepen. Deze rendieren zagen er wel een stuk gezonder uit dan die we op de Noordkaap gezien hadden, deze waren een beetje dik en hadden grotere geweien, met zachte huid erop. Toen we na 25km een koffiepauze hielden werden we weer eens gefotografeerd door een bus Zwitsers die op dezelfde parkeerplaats stonden. Langzaamaan begon vandaag ook weer het landschap te veranderen, de vele bomen en struiken verdwenen en toen we op een hoogte van 250 meter kwam was er vrij weinig begroeiing meer te zien. Wel hadden we prachtige vergezichten over de bergen naast ons en de sneeuw die soms zelfs naast de weg lag. De wind was aangewakkerd en gedraaid, en we hadden hem nu recht in onze gezichten waardoor we flink moesten doortrappen. Nadat we allebei niet echt heel snel meer vooruit kwamen door de honger besloten we dan maar weer in de berm van de E6 onze boterham op te eten. Vlak na de lunch kwamen we op een nieuwe hoogstens punt van de vakantie: 390 meter. Daarna was het vooral lekker bergaf richting de zee bij Alta.

Onderweg komen we vaak kleine huisjes tegen waar dan souveniers op staat. Sommige zijn dichtgespijkerd, andere zijn open maar nergens zijn er klanten te bekennen. Deze winkels worden gerund door de Sami, de oorspronkelijke bewoners van deze gebieden. Deze mensen zijn nomaden en hebben veel grond nodig om hun rendieren te laten grazen. Maar doordat deze weidegronden steeds meer bedreigd worden door autosnelwegen en bebouwing zijn deze mensen genoodzaakt om in oude campers te gaan leven en souvenirswinkels te openen waar ze nauwelijks opbrengsten van hebben.

Na 80km kwamen we bij de zee en hadden de hoogvlakte achter ons gelaten. Op de relatief vlakke weg aan zee kwamen we erachter dat we toch al flink aan conditie gewonnen hadden. Toen Brian op kop reed zat Hélène achter hem te schreeuwen: 'Kan je niet harder ofzo' en 'Je mag gewoon hard fietsen hoor, als je te hard gaat hoor je het wel'. Zo gezegd, zo gedaan en samen vlogen we Alta binnen. Op naar de eerste de beste eettent waar we lekker konden eten. Deze vonden we en vrij snel stonden er twee 'Burgaria's' voor onze neus, een broodje hamburger met patat. We lieten het lekker smaken en reden daarna naar de camping iets buiten Alta, waar we 2 nachten zullen blijven omdat we morgen een rustdag in lassen.

Het enige nadeel van het lekker zonnetje en de daarbij behorende warmte is dat we de eerste muggen hebben gezien, gevoeld en doodgeslagen. Vanavond hebben we ook voor het eerst weer eens chips! (ja nu pas!!)

Tot morgen weer!

Repvag- Skáldi 75km

Heey allemaal,

Het heeft geholpen dat jullie allemaal hoopten dat we beter zouden slapen, want dat hebben we gedaan! De wind is gisteravond gaan liggen en we hebben maar liefst 9uur aan een stuk door geslapen. Dat hadden we ook wel nodig;) Brian werd weliswaar wakker met zere benen, maar Hélène had nog nergens last van.
Vanmorgen zijn we om kwart over negen vertrokken, met een ontbijtje van brinta voor Hélène en wederom muesli voor Brian. Eten en eten maken doen we tot nu toe steeds in een openbaar keukentje (op de camping) wat ideaal is, omdat het eigenlijk te koud is om even buiten te zitten laat staan koken! Goed na het ontbijt dus waren we klaar om te gaan. Brian zei nog tegen mij, zullen we de regenpakken aantrekken. Ik zeg: "nee, het regent haast niet!" Nou helaas regende het dus wel aardig want nog geen 100meter van de camping verwijderd toch maar gestopt om de regenpakken aan te trekken. Maar tussen de buien door zaggen we tussen de wolken ineens blauwe lucht! Reden genoeg voor ons, om hier heel blij mee te zijn. Want voor ons gevoel was dit al tijden geleden. Hélène zei dan ook tegen Brian: "wat is blauwe lucht toch mooi hé!" En het kleurt ook echt heel mooi bij het uitzicht!

Vandaag hebben we weer twee tunnels gehad, waarvan één toch wel de engste tot nu toe! Het was er erg donker, veel kuilen in het wegdek en er kwamen ook hele grote druppels naar beneden vallen. Gelukkig hoefde wij in deze tunnel met een lengte van 3,5km, slechts een halve kilometer naar boven een 3 naar beneden. Wat het toch wel wat relaxter maakt.

Wat opvalt is dat we hier toch wel regelmatig andere fietsvakantiegangers tegenkomen. De meeste tot nu toe alleen, en de meeste ook mannen alleen. We kwamen een vrouw tegen die helemaal alleen was, wij vonden haar toch wel een bikkel (alhoewel ze niet zo heel snel fietste).
En ja Erhardtjes, jullie zullen wel blij zijn dat we weer een Italiaan zijn tegengekomen. Op de fiets deze keer. Hij riep enthousiast: "I'm from Italy!" Waarop wij antwoorden dat we van Holland kwamen. Meestal is het zo dat wij heel enthousiast gaan zwaaien, en de tegenligger flauwtjes terugzwaaien. Dus deze Italiaan was erg welkom;).

Ook vandaag weer rendieren gezien, het is een welkome afwisseling. Voor mij in ieder geval, Brian snapt niet wat ik nou nog zo leuk aan ze vind: "we hebben al duizend van de beesten gezien!" Reageert hij als ik graag een foto wil maken.

Vandaag ook zeearenden gezien, drie maar liefst. Ik heb geprobeerd ze te filmen maar dat lukt ook niet echt. Met onze pocket fotocamera is het zowieso vrij nutteloos. Op zulke momenten vind ik het jammer dat we geen betere camera hebben. Maar ja dat moet je wel allemaal weer meenemen. Dus geniet ik nu gewoon van het moment.

Na zo'n 35kilometer houden we een stopje voor een boterham met cup-a-soup. Veel bankjes zijn er niet en als ze er zijn vaak in de wind. Dus zoeken we een beschut plekje in het gras of struiken en zitten daar eigenlijk ook wel prima. De koffiepauze (we hebben geen koffie, maar noemen het voor het gemak even zo) eerder die ochtend, hebben we tegen een gesloten souvenirs winkeltje aangezeten met een afdakje boven ons hoofd.

's Middags zijn we de E6 opgedraaid (snelweg in Noorwegen) hoewel het hier niet druk is, vinden we het hier toch iets minder. Het uitzicht is nog steeds prachtig, maar het is gewoon een lange rechte weg. Echt naast elkaar rijden doen we weinig, we zijn toch nog een beetje bang dat we de berm in worden gereden.

Toch moeten we ook eerlijk bekennen dat we het nu wel allebei gaan voelen, hoewel Hélène vanochtend heel stoer nog nergens last van had. Begonnen in de middag haar benen toch ook wel zeer te doen. En beiden hebben we last van een zere kont!

Vandaag zijn we een kleine 5kilometer van de route gegaan voor een camping. We zijn beiden van mening dat wildkamperen geen optie is i.v.m. de kou. Een warme douche en plekje om te koken binnen zijn erg welkom! Morgen word waarschijnlijk een lange dag want we willen naar Alta om daar een rustdag te houden. Alta is nog zo'n 95kilometer van ons verwijderd, dus vanavond kruipen we er weer vroeg in om morgen optijd te vertrekken.

We zijn erg blij met de reacties van iedereen! Ook leuk om te horen dat er nog meer mensen zijn die de blog lezen. Ook de WK-updates zijn erg welkom de mb's gaan nog redelijk hard en de reacties lezen we toch!

Liefs Brian & Hélène xx

Ps. Foto is van vissersplaatsje.

Honningsvag - Repvag 69km

De dag begon vroeg voor ons, om precies 4:44 werden we allebei wakker van een hele harde storm die door het dal van Honningsvag waaide. De wind was die nacht gedraaid en waaide hard op rechterkant van de tent waardoor Brian, die rechts slaapt, met een tentdoek over zijn gezicht lag. Het was de ergste storm die Hélène in al haar fietsvakantie had meegemaakt (ja, zelfs erger dan die storm in Zweden)! Na af en toe een beetje slapen werd het toch uiteindelijk half 8 en was het tijd om eruit te gaan. Onze Italiaanse vrienden waren er ook al vroeg bij en zaten alweer luidruchtig thee te drinken en koekjes te eten, een echt ontbijt kon je het niet noemen. Er werden met gebaren verschillende vragen gesteld, over hoe de nacht geweest was en hoe mooi onze fietsen wel niet waren. Na 6 half verbrande broodjes was het tijd om in te pakken en met de regenpakken aan, meer tegen de kou dan de regen, vertrokken we naar het Zuiden.

De eerste stop was Honningsvag daar moesten we (veel te dure) boodschappen doen en een pinautomaat vinden. Dit ging allemaal redelijk gemakkelijk, het enige probleem was dat het alweer hard was gaan regenen. Na Honningsvag doken we 'de snelweg' op die we de komende 3 dagen niet meer zouden verlaten. Na een paar kilometer hadden we al de eerste van de vele tunnels die zouden komen. De eerste was 4440 meter, had een brede vluchtstrook en was goed verlicht. Uit de tunnel werden we weer getrakteerd op een storm tegen en een vieze miezerregen in het gezicht. Dit duurde gelukkig maar even, want het klaarde langzaam op en de wind kwam in de rug. Daarna kwam al snel de tweede tunnel die 6870 meter lang was en ons naar het vaste land terugbracht (de Noordkaap ligt op een eiland). Deze tunnel was een stuk gevaarlijker, hij het geen vluchtstrook en het was eerst een afdaling van 3,5km en daarna een klim van 3,5 met een stijging van 250 meter dus flink aanpoten. Vooral de klim was erg eng omdat je heel langzaam rijdt en de auto's toch vrij hard voorbij komen. Het leuke was wel dat we er gratis doormochten ipv 70 kronen per persoon!

Na de tunnel was het landschap veranderd, de heuvels waren minder hoog en het was veel groener, ook kwamen er langzaam struikjes de tevoorschijn. Toen het kwart voor 1 was moesten we toch maar eens gaan eten, maar er was nergens enige beschutting waar we konden eten. Dus wat doe je dan: ongeveer al je kleren die je hebt aan, muts op handschoenen aan en gewoon ergens gaan zitten en heerlijk boterhammen met ham en hagelslag eten. Tijdens het eten kwamen onze italiaanse vrienden luid toeterend voorbij zij waren vanochtend naar de Noordkaap geweest en gingen nu naar Italie terug. Na het eten was het vooral veel genieten van de omgeving, de wind stond schuin in de rug er waren weinig zware beklimmingen en het regende niet meer, wel was het zwaar bewolkt.

Om 4uur kwamen we langs de eerste camping van vandaag en besloten om hier de nacht door te brengen. Het was een vervallen receptie met een paar slecht onderhouden trekkershutten. Maar ja je kan niet altijd het beste hebben. We konden de tent achter de receptie opzetten en hadden daar wel een geweldig uitzicht over de zee. Er was gelukkig ook weer een klein keukentje bij waar we ons gelijk hebben geinstalleerd. Dit omdat koken bij de tent simpelweg veel en veel te koud is. We merken ook op de fiets dat we niet al te lange afstanden kunnen afleggen omdat de kou al heel veel energie van je opslokt. Maar goed we gaan naar het zuiden en dat kan alleen maar warmer betekenen!

We hebben net lekker aardappeltjes met stukjes gehakt, ui'tjes, sla en komkommer gegeten. Toen we daarna de blog wilden gaan typen ging het wel aardig mis. Toen we de dongel in de laptop staken begon die gelijk als een gek te downloaden, dus wij hem er maar weer snel uitgetrokken en opnieuw geprobeerd maar weer hetzelfde. Gelukkig door de hulp van Robert (dank!) kon dit verholpen worden zodat we alsnog de blog konden typen.

Nogmaals bedankt voor alle leuke reacties en voor wie hem allemaal leest!

Groetjes van ons,

ps. Brian vind WK-updates heel leuk!

De Noordkaap!=)

Daar zijn we dan, eindelijk op de noorkaap aangekomen. Ik zal even bij het begin beginnen:

Vanochtend werden we al heel vroeg wakker (05.00) omdat het echt heeeeeeeél hard waaide en regende. Maar goed wij nog een beetje doorslapen en om 8.15 besloten we toch maar uit bed te gaan want het leek niet minder te worden en weer of geen weer, we wilde echt naar de noordkaap vandaag. We waren zó dichtbij! Tijdens het ontbijt (muesli voor Brian en brinta voor Hélène) werden wij weer even gestoort door onze vriendjes "de rendieren" dit vonden wij overigens niet erg! Dus Brian spurte naar buiten om een foto te maken, zie het resultaat. Toen de tent ingepakt en om 09.30 vertrokken we met goede moed en heel veel kleren aan want het was echt koud! Harde windstoten en nog steeds regen. Na het eerste heuveltje had Hélène het toch best wel warm met een thermobroek, gewone broek en regenbroek aan, dus de regenbroek ging uit. Nog geen vijf minuten later had Hélène het nog steeds wel erg warm dus, regenjas uit!

Maar o wat is het prachtig hier, uitgestrekte vlaktes afwisselend door af en toe en watertje of zelfs sneeuw! En weer de rendieren, tellen daar beginnen we niet aan;)
Naarmate we dichter tot de noordkaap komen lijkt het ook steeds kouder te worden en gaat het ook steeds meer regenen, dus regenpak maar weer aan. Bij ons begint het te kriebelen is het na de volgende berg of de volgende. Ook het tegemoetkomend verkeer is erg enthousiast bijna geen auto gaat voorbij zonder te toeteren of hun duim op te steken. En Fransman stopte zelfs en heeft ons op de film gezet. En dat terwijl we nog maar net onderweg zijn! En dan na 13km komen we dan op de noordkaap aan, het is inmiddels al 11.30 en dat zonder echte stop. We zijn allebei wel toe aan iets te eten, en ook best moe. Het is hier toch iets stijler dan gedacht onze gemiddelde snelheid is dan ook maar 10,6 over de hele dag!

Binnen hardkeks met pasta gegeten en toen de fietsen naar het echte 71graden punt gebracht want dat moet natuurlijk wel op de foto. Helaas heeft de fotocamera het ook erg koud en weigert dienst. Maar gelukkig deed de waterdichte film/foto-camera wel zijn werk. Zie hier het resultaat.

Toen gingen we verder het was heel slecht weer, we hadden windkracht 7 tegen. En het ging echt aardig doorregenen. Ondertussen weer rendieren tegengekomen en toch blijven ze leuk!
Uiteindelijk komen we bij de camping van afgelopen nacht, maar we willen minstens naar de camping in Honningsvag. Om half4 komen we hier aan. We zijn allebei moe en koud! Eerst een lekkere douche. Hélène snapt er niks van maar zelfs met waterdichte sokken heeft ze nog koude voeten! Onder de douche duurt het dan ook even voordat haar tenen niet meer paars zijn. En nee dit is echt niet overdreven!

Vandaag staat er Spaghetti op het menu, die we fijn binnen in de camping-keuken kunnen klaarmaken. We worden gezelschap gehouden door een Italiaanse motorgroep, die alles aanbieden wat uit Italie komt. Lekker hé, Salami en wijn uit Italie. En waag het is te zeggen dat het niet lekker is. Dit hoeft gelukkig ook niet want op dit moment is alles lekker;) Brian komt tot de cunclusie dat hij wel uit Italie zou willen komen, want het ziet er zo gezellig uit! Een puntje om te vermelden is wel dat het nog geen seconde stil is geweest hier, hele discussie over wijn, salami en Itlaie komen voorbij. Wij kunnen er alleen maar om lachen. Nu krijgen we een stokbroodje voorgeschoteld met iets heel pikants! Ze moeten lachen om mijn (Hélène) gezicht. Waarschijnlijk zitten ze hier nog tot 12uur, de hapjes zijn nog lang niet op;)

Nou dit was het weer, Tot morgen.

Liefs Brian & Hélène

Nog 10km naar de Noordkaap!

Wat kan alles toch heel snel veranderen, gisteren waren nog aan het nadenken hoe het nu verder moest en nu liggen hier in ons eigen tentje op 10km van de Noordkaap!

Gisterenavond, nadat de vlucht uit Riga gelandt was, hebben we geprobeerd het vliegveld te bereiken of de fietsen dan daadwerkelijk waren aangekomen maar dit was makkelijker gezegd dan gedaan. We kregen verschillende doorwijzingen naar volgende nummers, waar dan weer niemand was. Dus belde we even naar huis dat we het morgen wel zouden zien. Maar Leo zou nog wel even gaan bellen met de lijst telefoonnummers die hij die middag verzameld had. En ja hor, hij kreeg het weer voor elkaar(ontzettend bedankt!) binnen 10minuten werden we teruggebeld en de fietsen waren gelandt in Tromso. Zo dus nu konden we eindelijk rustig gaan slapen, we zouden de volgende dag vroeg naar het vliegveld gaan om nog diezelfde dag met een vlucht naar (eindelijk) Honningsvag te gaan.

De volgende ochtend schrikken we wakker om kwart over 7, nee he, het is toch niet waar, we hadden ons verslapen! We hadden de wekker om 6uur gezet maar Brian had hem waarschijnlijk afgedrukt in zijn slaap. Dus wij sprongen snel uit bed, gooide alles in de tassen en rende 10min later de camping af. Met ongewassen gezichten, geen tanden gepoetst en niet ontbeten liepen we snel naar de bus en gelukkig haalden we die nog. Op het vliegveld waren we eindelijk weer herenigd met onze fietsen, de doos had wel wat deuken opgelopen maar alles leek oké. Brian had ook binnen 30minuten tickets voor de vlucht naar Honningsvag om 12:15! Dus het zonnetje scheen ons eindelijk toe. Na het inchecken van de bagage moesten ook onze fietsen ingecheckt worden, op een speciale bagageband. Maar deze band was net iets te klein voor onze fietsdoos, dus toen ze het toch probeerden, sloeg de hele scancomputer op hol en moesten we (jammer genoeg) de fietsdozen openmaken. Vervolgens keken ze er een beetje schaapachtig in, en toen mochten ze weer dicht. Wat ze gezien hebben weten we nog steeds niks.

Nou moesten we alleen nog maar hopen dat het deze keer wel goed ging. Maar toen we op de vlucht zaten te wachten zagen we ze al op de kar staan en gingen ze het vliegtuig in, vooral bij Brian viel een hoop stress van hem af. Daarna mochten wij ook het vliegtuigje in, waar in totaal maar 36mensen in konden, niet harder dan 500km/p/u vloog en niet hoger dan 4000m. Dus wij hadden schitterende uitzichten over het mooie Noorse landschap. Vervolgens moesten we ook nog een tussenlanding maken in Hammerfest, waar meer dan de helft van boord ging en maar 1 iemand er voor terugkwam. En 20minuten later konden we vanavond het vliegtuig de Noordkaap zien wat een geweldig uitzicht was. Om half 2, (2 dagen later dan geplant) zetten we dan eindelijk voet in Honningsvag, met onze fietsen.

De zon was ondertussen gaan schenen en wij waren heel gelukkig dat we er waren. De fietsen werden uitgeladen en het in elkaar zetten kon beginnen. Er waren alleen wat kleine krasjes op de fiets gekomen en Brian zijn voordrager was verbogen maar voor de rest hadden ze de reis goed doorstaan. Na 2uur was alles gereed en konden we vertrekken. Het eerste wat we moesten toen, was campinggas gaan kopen wat we niet mee konden nemen in het vliegtuig. Dit was vrij snel gebeurd want na 2km zagen we al een Shell, waar ze het verkochten. Er was ook een camping vlakbij maar we keken elkaar eens aan en dachten: we hebben meewind, het is nog best vroeg (4uur) dus laten we nog maar een stukje fietsen. Ook de volgende camping lieten we gewoon links liggen, maar vlak daarna begon er toch wel een flinke klim van een aantal kilometer, wat al flink afzien was, aangezien we de fiets met de zware bepakking nog niet echt onder controle hadden. Ook waaide het ontzettend hard (windkracht 6-7) die we veelal in de zij hadden, hierdoor was sturen erg moeilijk.

Het landschap is echt ontzettend mooi. Er is bijna geen begroeiing, alleen wat mos en kleine plantjes. Het meeste wat je ziet is rots met op de hogere hellingen nog sneeuw, die langzaam smelt. Maar dit is al zomer op de Noordkaap het is hier 5 graden en echt ijzig koud. Hélène heeft vandaag met haar handschoenen aangereden en Brian met zijn muts op! Maar het is geweldig om hier op de fiets doorheen te mogen rijden!

Na twee campings te hebben overgeslagen kozen we voor de derde camping (dit was ook de laatste voor de Noordkaap). Het is een camping langs, de relatief drukke E6, die beheerd wordt door een man van rond de 80, die geen Engels sprak, dus Brian heeft met handen en voeten moeten uitleggen dat hij ja echt 1 tent had en het 2 personen waren. Vervolgens duurde het 10minuten om een bonnetje te schrijven en te betalen maar dan heb je ook wat. Een heerlijk keukentje waar we lekker pannekoeken gegeten hebben en een heerlijk douche waardoor we ons echt 'schoon' voelen.

Als laatste hebben we ook al Hélène der vriendjes gezien vandaag, de rendiertjes, en staan die al meermaals op de foto! Wij gaan lekker slapen om morgen het startpunt van de reis te halen, de toch wel magische Noordkaap..

Liefs Brian en Hélène..

De vrolijke toerist in Tromso

Hallo allemaal,

vandaag eindelijk goed nieuws de fietsen zijn gevonden, onze schatjes zijn echter nog niet bij ons. Maar we weten waar ze zijn en dat ze onderweg zijn en als het een beetje meezit zijn ze zelfs vanavond al in Tromso! We zijn ontzettend opgelucht dat we weten waar de fietsen zijn en dat ze onderweg zijn. Mede dankzij: (ik zal het even vermelden want dat is het wel waard;)) Mijn leetje (Hélène d'r vader) die naar ons weten verschillende nummers heeft afgebeld om er voor te zorgen dat iemand op zoek ging naar onze fietsen.

Goed ik zal nog even vertellen hoe onze verdere dag is verlopen. We lagen dus in die gehuurde tent, die we gehuurd hadden omdat onze tent inclusief matjes in de fietsdozen zaten. Omdat wij het zo handig vonden en ook i.v.m. het maximum gewicht van onze bagage. Blijkbaar was dit niet zo handig. Maar ja, je verwacht ook niet dat als je gaat vliegen met 2grote fietsdozen met een lengte van 2meter dat deze kwijtraken! Daar kwam ook nog bij dat alle andere overnachtingsmogelijkheden i.v.m. midzomernacht-marathon vol zaten. Gelukkig hadden we wel onze slaapzakken in onze 'gewone' bagage want ik zal je zeggen dat het best koud is hier. En het regent hier heel de dag en nacht en de volgende dag weer. Eigenlijk hebben we nog geen blauwe lucht gezien. Maar goed gelukkig hebben we allebei hele fijne regenjassen dus we kunnen het slechte weer trotseren;)

Vanochtend werden we dus wakker met allebei een koud hoofd en stres want je staat ermee op en gaat ermee naar bed. Hele senario's kwamen voorbij over omschakeling van reisdoel, want wat als de fietsen nooit meer kwamen? Dus na een langzame opstart gingen we naar Tromso om de tent weer terug te brengen en te bekijken wat te doen vandaag! Hélène had een aanplakbiljet gezien over een midzomerconcert in een kerk. Dat leek ons wel wat, dus na een snel broodje met de bus naar de kerk. Helaas kwamen we er in de kerk achter dat het een orgelconcert was (niet echt ons ding). Dus Brian heeft half zitten slapen en Hélène heeft maar een beetje zitten tobben over de fietsen. We waren blij toen we weer buiten stonden. Om te beginnen aan onze zelfverzonnen stadswandeling want het kaartje die we bij het VVV-kantoor hadden gehaald was een beetje verouderd. En toen kwam het verlossende telefoontje! Wat waren we blij! Toen Hélène aan Leo vroeg waar de zon nou is bleef, gaf hij antwoord met: "als de fietsen er zijn, komt de zon vanzelf" waarop Hélène zei dat ze al een klein zonnetje zag (..omdat de fietsen gevonden waren).
Daarna hebben we een hapje gegeten bij de Burger King en zijn we met de bus terug gegaan naar de camping. Nu zitten we in een trekkershut en bellen we vanavond om tien uur naar het vliegveld of de fietsen al aangekomen zijn met de vlucht vanuit Riga die om half tien aankomt.

Dus duimen maar weer;)

Tot morgen,

Liefs Brian & Hélène

Ps. we vinden het fijn dat iedereen zo met ons meeleeft!

Tromso

Heey allemaal,

hier nog even een klein berichtje. Inmiddels hebben we een tent + matjes kunnen huren voor een nacht en ook nog een vrij campingplaatsje. We hebben net een pannetje nasi op en ook nog yoghurt toe;) Over een uurtje gaan we een kijkje nemen bij de midzomer-marathon.
Hierna ziet alles er alweer een stuk rooskleuriger uit, het weer lijkt ook aardig op te klaren. Zolang we niet te lang aan de fietsen denken gaat het prima. Als we uitleggen aan mensen dat we onze fietsen kwijt zijn, klinkt er een oooooóh jeetje! Gelukkig denken er heel veel mensen met ons mee voor een oplossing! Wat het ook weer iets dragelijker maakt. Het is nu gewoon maar wachten tot we de fietsen weer hebben, gelukkig is er hier in Tromso een hoop te doen i.v.m. midzomer.

Tot morgen, en duimen hé!

Liefs Brian & Hélène

Fietsen kwijt..

Wat is het ergste wat kan gebeuren als je met je fietsen naar de Noordkaap gaat vliegen? Juist, dat de fietsen kwijtraken. Dat is nu jammer genoeg precies wat er gebeurd is gisterenavond.



We vertrokken op tijd vanuit Riga, waar we vorige blog schreven, en kwamen ook ruim op tijd aan in Tromso. Maar daar gebeurde het: ten eerste kwam onze bagage de band af(wat niet de afspraak was, want deze zou gelijk naar het volgende vliegtuig gaan) en toen de bagageband stopten hadden we nog geen enkele fiets gezien. Toen de sjouwer, die het vliegtuig geleegd had, naar binnenkwam vroegen we gelijk of hij niet toevallig 2 grote fietsdozen vergeten was. Met een raar gezicht keek hij ons aan en zei: 'er waren helemaal geen fietsdozen in het vliegtuig'. We voelden de grond onder onze voeten vandaan zakken. Nee, dit zal toch niet waar zijn. Weet je dit zeker, ja hij wist het zeker.



Daarna moesten we bij de balie er een officiele melding van maken die over (hopelijk) alle vliegvelden verspreidt wordt. Bellen naar Riga om te vragen of ze misschien 2 fietsdozen vergeten waren in te laden, hielp ook niet, want hun hadden niks gezien. We moesten toch verder dus maar de taxi gepakt naar de camping, waar een een hutje gehuurd hadden, en we zouden morgen wel verder zien.



Na een iets te korte nacht, kwamen al snel weer de zorgen over waar onze fietsen nou eigenlijk zijn. We hadden geen eten dus moesten een veel te duur ontbijt nemen in het lokale campinggebouwtje. Brian kon amper eten van de zenuwen, maar Hélène had wel lekker ontbeten. Weer de taxi naar het vliegtuig genomen en hopen dat ze maar wisten waar onze geliefde fietsen waren, maar helaas ze wisten niets meer te vertellen. Ondertussen steeg ons vliegtuig op naar Honningsvag. We hadden besloten om in Tromso te blijven omdat er hier meer slaapmogelijkheden zijn, dan in het verlaten Honningsvag. En ook konden we dan beter in contact blijven met de luchthaven.



Na wat formaliteiten te hebben afgerond, namen we de vliegtuigbus naar het centrum van Tromso om een slaapplek te vinden. We hadden al van veel mensen gehoord dat echt HEEL Tromso vol zat en dat er nergens meer plek was om te slapen vanwege de Midzomernacht Marathon van vanavond. Bij de VVV was er gelukkig een hele aardige man waar we uiteindelijk mee tot de oplossing kwamen om een tent te huren en dan weer terug naar de camping te gaan. Nu zitten we een beetje hulpeloos verloren op een bankje te wachten tot half 5 (want dan wordt de tent gebracht) en hopen we heel erg dat morgenavond het vliegtuig uit Riga onze mooie fietsen meegaat nemen.



MAAR we hebben het hier best naar ons zin, en hier zijn ook een aantal voordelen aan verbonden:

1. Anders hadden we nooit Tromso gezien (want deze stond niet in de routeplanning)

2. We kunnen straks een boek schrijven over het vliegveld van Tromso, alsmede het bus en taxi-vervoer in Tromso

3. Brian kan dan toch de marathon gaan lopen vanavond!

4. Punt 3 moet wel in 3,5uur voltooid worden want dan vertrekt de laatste bus

5. We hebben nog nooit sneeuw in Juni gezien en nu wel (Hélène claimt van wel)

6. Er zijn hier heel veel marionettenoptredens. (leuk)

7. Wij zullen de moed niet laten zakken



Nou iedereen heerlijk duimen dat de fietsen terugkomen



Greetings,



Brian en Hélène

Onderweg

Zo vanochtend was het dan eindelijk zo ver, belde Brian Hélène vanochtend nog even om te vragen of we echt meeging, wat ze blijkbaar een hele domme vraag vond, want ze zei een beetje vreemd: 'ja tuurlijk!'

Dus zijn we na de fiesten en tassen te hebben ingeladen naar Dusseldorf (niet naar Brussel, wat Helene in eerste instantie dacht) gereden! De check-in balie was nog niet geopend, dus zijn we eerst met onze ouders nog een kop koffie wezen drinken, toen ondertussen de balie openging, kon Brian niet wachten om in de rij te gaan staan die al ondertussen aardig gegroeid was. Vervolgens bleek het balie-personeel niet bijster intelligent te zijn, omdat ze gemiddeld zo'n tien minuten per persoon erover deden om een boarding pass te geven, en wij hadden op dat moment nog zo'n 12 mensen voor ons. Vooral bij Brian, kwamen de zenuwen nu aardig boven drijven. Toen we allebei in een andere rij gingen staan ging het beter, en waren we nog 'vrij snel' aan de beurt. De bagage (inc. fietsen) kregen in een keer een label met Riga;Tromso;Honningsvag waardoor we daar geen omkijken meer naar hebben de rest vliegreis, nu maar hopen dat ze aankomen. Er werd niet gevraagd om de fietsen te betalen, dus vragen wij ook maar niets(scheelt gauw al een week 'gratis' eten).

Nou dat was dus hoofdstuk incheckbalie afgerond op naar het vliegtuig. We hadden nog maar een half uur de tijd, en plots stonden we voor de douane waar we afscheid moesten gaan nemen van allebei onze ouders. Een paar traantjes kwamen toch, maar gelukkig zien we elkaar snel weer en hebben we contact. Daarna werden we nog even gefouilleerd bij de douane, wat Hélène eigenlijk altijd heeft en konden we naar de gate toe. We stapten precies op tijd het vliegtuig in maar helaas was er een of andere persoon zoek waardoor we een uur later vertrokken. Maar dat was op zich niet erg want anders hadden we 3,5uur in Riga moeten wachten, nu nog 2,5uur.

Nu zitten we hier in de wachtruimte en ga zo even ergens wat eten.

We vinden alle reacties en volgers allemaal heel erg leuk, en hopen dat jullie het ook gedurende onze reis volhouden;)

Groetjes van ons.

ps. de foto's zijn nog van de afgelopen (inpak)dagen, en de hele mooie taart die wij gisteren bij ons afscheidsfeest kregen

Nog 5 dagen=)

Goh, nu is het echt-echt bijna zover!
Wat hebben we er veel zin in! We hebben nu allebei echt de laatste dag gehad op ons werk. En wat zijn we verwent! Ook mijn afscheidsfeestje is geweest en wat had iedereen originele cadeautje's erg leuk!
Op het moment doen we de allerlaatste aankopen, moeten de tassen afgesteld worden en natuurlijk worden de fietsen nog even schoongemaakt voor ze in de fietsdoos gaan voor in het vliegtuig. Ook het eten word afgewogen, dit is voor de eerste week aangezien we na de noordkaap vrij weinig tot geen winkels zullen tegenkomen!
Filmpje is een test, jullie worden niet alleen op de hoogte gehouden met foto's maar soms ook met filmpje's! (als we Wi-Fi toegang hebben;)

Liefs Brian en Hélène