Karesuando- Vittangi 110km

Heey allemaal,

Als eerste wat een leuke reacties weer! En die Rendier voor de fiets is ook geen slecht idee;)
En als antwoord op jullie reacties hebben we vandaag een foto van een echt kak-huisje (deze is toch wel idyllisch, vinden we). Tja, de husky heeft Hélène toch uit haar hoofd gezet, maar dat is best lastig hoor! Want kleine husky's zijn zoooooó lief!

Goed, ik zal is gaan vertellen hoe de dag vandaag was.

Hélène had vanochtend een beetje moeite, want toen ze wakker werd hoorde ze de muggen buiten alweer zoemen. (echt een verschrikkelijk geluid!) Daarbij gingen we de kilometers nu toch wel voelen. Maar goed na een ontbijtje in de tent en de tent in rap tempo te hebben afgebroken. (we moeten in beweging blijven want dan heb je minder last van de muggen, of eigenlijk willen we zo snel mogelijk op de fiets zitten want na 100meter fietsen en de muggen van je af geklopt te hebben ben je op de fiets mug-vrij. Echt waar!)
Na een halve kilometer kwamen we bij de plaatselijke supermarkt, waar we hoopten op vers brood. Helaas hadden ze alleen houdbaar brood en na gevraagd te hebben kwam misschien om 10uur vers brood. Maar daar hadden wij geen tijd voor om op te wachten, we waren hier namelijk om 9uur. Dus maar hopen dat we nog iets tegen zouden komen en anders nemen we maar weer een hardkekje.

Na ongeveer 25kilometer hadden we wel trek in een koekje en behoefte aan een kleine pauze. Dit werd een hele kleine pauze, want vooral Hélène vind de muggen erg irritant, dus na een snel koekje en slokje water hup weer op de fiets. Brian vind de muggen overigens wel relaxt (zegt hij) want zo zit Hélène tenminste weer snel op de fiets.
En toen, jullie zullen het niet geloven (maar Hélène was zowaar haar dipje kwijt). Zagen wij 3elanden. Zo langs de kant van de weg, rennend overigens. We hoorden hun harde gebonk op de grond anders hadden we ze waarschijnlijk niet eens gezien. Twee groten en een kleine, waarschijnlijk papa, mama en baby-eland. Dachten wij. En wat zijn ze ontzettend groot, echt heel mooi om te zien! Ik kan jullie helaas niet verblijden met een foto van deze elanden, ze rende namelijk zo hard, dat wij ook maar heel hard gingen fietsen om ze te kunnen blijven zien.
Daarna gaat het fietsen haast vanzelf;) Verder hebben we weer een paar rendieren gezien, maar ook geen foto's van kunnen maken. Hélène hoopt nog steeds op een mama en baby-rendier op de weg zodat ik weer zo een mooie foto kan maken, wie weet!

Rond 12uur kregen we toch allebei wel weer honger maar we waren nog geen supermarkt tegengekomen. Dus besloten we een pakje hardkeks met salami en een appel te eten. En dan hopen dat er over tien kilometer een winkel zou zijn. (in principe hebben we nog wel een aardige vooraad in onze tassen, maar die is natuurlijk niet eindeloos) Dus wij even stoppen al wandelend de hardkeks gegeten. De appel hebben we maar op de fiets opgegeten, weer i.v.m. de muggen.

Ongeveer een uur later kwamen we in een plaatsje waar toch wel iets moest zijn! Nou er was een benzine-station, hier hadden ze geen vers brood maar wel wat kleine boodschapjes. Dus hebben we een pak wasa-crackers gekocht en die met jam opgegeten. Best lekker!
En hup weer op de fiets, hoewel het nog zo'n 60kilometer tot de camping zou zijn, wilde we allebei toch wel een poging wagen. Inmiddels kwamen ook de eerste regendruppels, maar ach regenpakken aan en doorstampen (zoals Hélène zei, meestal zijn dit Brian zijn woorden). Na ongeveer 2uur regen kwam er af en toe weer een klein zonnetje en konden we weer genieten van de omgeving. De laatste 20kilometer ging dan ook langzaamaan naar beneden, wat echt niet slecht is. Met 105kilometer bereikten we dan de camping en waren we stiekem best een beetje trots op onszelf. Maar ja nog steeds geen echte supermarkt tegengekomen, dus zijn we nog even het nabijgelegen stadje ingereden en hebben daar de boodschappen gehaald. En zelfs een echt brood! Daarna weer terug naar de camping en heeft Brian de tent opgezet en Hélène het eten gemaakt. Vandaag hadden we rijst met wokgroenten en vis. Tijdens het eten kwam Brian op het idee: "misschien ga ik wel even zwemmen!" Wat Hélène een heel vreemd idee vond, aangezien die alleen haar gezicht vrij had ter bescherming tegen de muggen. Maar zo gezegd, zo gedaan. Brian ging even lekker zwemmen, dit was meer een snelle duik want het water was vrij koud!

Nu zitten we lekker in ons tentje, gevlucht voor de muggen en ondertussen de regen!

Ow, ook niet geheel onbelangrijk. Vandaag zou Brian zijn diploma-uitreiking zijn. Alhoewel Brian het best jammer vind dat hij er niet bij is. Is hij wel heel blij dat we niet pas morgen hoeven te vertrekken. Stel je voor weer stres over die verloren fietsen;)

Tot Morgen,

Liefs Brian & Hélène