Vittangi - Kiruna 78km

Hoe meer reacties jullie plaatsen hoe beter het allemaal wordt. Vorige week was er veel regen en toen hoopten jullie allemaal op zon en die kwam er. En nu waren er muggen en hoopten jullie dat die weggingen en die gingen ook weg. Nou ja, niet helemaal weg maar de wind blaast ze een beetje weg.

Gisterenavond toen we naar bed gingen begon het al een beetje te regenen en dat is ook zo de hele nacht doorgegaan. Maar dat vinden wij echt niet erg want s'nachts liggen we gewoon droog in onze supertent. Dat is wel een groot voordeel, doordat we allemaal goede spullen gekocht hebben (vooral de regenjassen) is het slechte weer veel draagbaarder, dan dat je alleen maar natte spullen hebt. Maar goed voor de rest van de dag hadden we geen regen meer, wel was het erg koud, ongeveer 12 graden, dus moesten we toch weer een extra jas aan. En de grootste verrassing was toch wel dat het waaiden. En wind betekent hier geen muggen, want die worden denken we volkomen stuurloos. Dus voor het eerst in anderhalve dag weer rustig kunnen eten. zonder dat vooral Hélène aan het heen en weer lopen was met haar bordje in der hand.

Het ritme begint er nu toch wel langzaam in te sluipen. Het begint met de wekker van Brian die om 7uur gaat en daarna iedere 5 minuten, een minuut lang blijft piepen. Hiervan worden we langzaam wekker en meestal gaan we er om half 8 uit. Niet altijd want soms is Brian er niet uit te krijgen. Daarna gaat Hélène haar haar doen en gezicht wassen, en Brian gaat de matjes oprollen, slaapzakken en lakenzak. Daarna komt Hélène terug en gaat de spulletjes in de tassen doen, en Brian gaat zijn gezicht wassen en tanden poetsen. Daarna ontbijten we (vandaag dus lekker buiten, wel koud!) en gaat Hélène der tanden poetsen en Brian de tent afbreken. Vervolgens is het alleen nog alle spullen op de fiets en 'go for it'.

Vandaag stond er niet een al te lange dag op het programma, omdat dit al de vijfde fietsdag op rij is en we de afgelopen dagen heel veel gefietst hebben. Dus het beloofde een niet al te zware etappe van rond de 75km naar Kiruna te worden. De weg begon al gelijk langzaam omhoog te lopen en de benen voelden al gelijk heel zwaar aan. De wind die er was stond ook in het nadeel dus het was al flink afzien. De weg waar we opreden werd ook langzaam drukker. De vrolijke zwaaiden toeristen bij de Noordkaap hadden plaatsgemaakt voor geirriteerde Zweden die ons meer als een obstakel op de weg dan een fietser. Na een koffiepauze in de berm kwamen we in een klein plaatsje waar we gelukkig nog een supermarktje vonden, 'gelukkkig weer geen crackers' zei Brian al. Maar jammer genoeg hadden ze in dit uitgestorven oord geen vers brood. Maar Brian had het zo gehad met die crackers dat hij zelfs houdbaar brood wilde tijdens de lunch, wat meestal niet te eten is, maar dat kon hem niet schelen.

Na de boodschappen draaiden we nog een veel drukkere weg op dan we al reden. De E10 bleek een echte snelweg te zijn waar ongeveer om de 15 seconden een auto of vrachtwagen voorbij raast. Maar we hebben geen ander keus want er zijn simpelweg gewoon geen andere wegen die we kunnen nemen. De auto's die hier rijden zijn ook twee groepen. De ene groep zijn toeristen, vaak in campers of met caravans, die de toegestane snelheid rijden of zelfs langzamer. De tweede groep zijn de Zweden die iedere dag (of in ieder geval vaker) op deze wegen maken en een spelletje doen om zoveel mogelijk toeristen in te halen. Dit leidt soms tot hele gevaarlijke acties. Maar als je maar dicht genoeg langs de kant achter elkaar blijft rijden is er niets aan de hand.

Bij de lunch was het houdbare brood toch best wel lekker met suiker of kaas en heeft Hélène zelfs een paar boterhammen ervan op. Tijdens de lunch kregen we ook gezelschap van een van de vele andere fietsvakantiegangers die we tegen komen. Het is vaak een praatje van waar kom je vandaan en waar ga je naartoe en dan weer verder. Nog steeds zijn veruit de meeste alleen, en sommige hebben zelfs al de iPod in de oren(of zou dit komen door de snelweg). Na de lunch was het doorracen naar Kiruna waar op het eind er gelukkig een vluchtstrook kwam. We zagen van verre al Kiruna liggen omdat dit op een heuvel gebouwd is. Dit zorgde ook voor een nieuw 'hoogtepunt' van de reis, in Kiruna zef haalden we 576meter boven zeeniveau. Het bleek ook de eerste echt stad voor ons te zijn met hoogbouw en hele grote supermarkten. In de supermarkt hadden ze zelfs zoveel dat we ongeveer een half uur lang onze ogen uitkijken naar hoeveel er wel niet lag uitgestalt. Uiteindelijk besloten we aardappeltjes, broccolli, peentjes en een worstje te eten, wat ontzettend lekker smaakten!

Bij een kraampje hadden we nog wat aardbeitjes gekocht die we voor de kerk op aten. Toen Hélène even bij de kerk ging kijken of je erin kon, kreeg Brian zijn tweede bezoek van een Jehova. De eerste keer is niet vermeld maar dat zal ik nog even in het kort uitleggen. In Alta zat Brian de bijbel te lezen toen er een groepje hartjes-wafels kwam uitdelen met de boodschap: 'Jesus loves you'. Aangezien Brian toen de bijbel aan het lezen was vonden ze het helemaal geweldig dat hij een christen was. Goed, de tweede keer is nog raarder. Brian zit dus op een bank bij de kerk, komt er een oude vrouw (zeker over de 80) aangelopen met een rollator met allemaal boodschappentassen eraan. Ze stopt voor Brian en pakt een stapel tijdschriften uit haar tas, ze praat zweeds en Brian snapt er geen snars van. Ze duwt de blaadjes in Brian zijn handen en zegt: 'free, is free' dus Brian pakt het maar aan, maar dan neemt ze allemaal weer terug en geeft de bovenste drie aan hem. Dan doet ze de rest terug in der tas en waggeld verder. Brian blijft achter met drie edities van het Jehova tijdschrift: 'Watchtower'.

Daarna hebben we nog even in der kerk gekeken en zijn daarna naar de camping gereden. Aangekomen daar, gaat als gewoonlijk, Hélène naar binnen om een plaatsje te regelen. Maar als ze bij de incheckbalie komt blijkt dat de camping vol is, omdat het Kiruna Festival is op dit moment. Met verbazing zegt Hélène vervolgens dat we met de fiets zijn en maar een klein tentje hebben. Gelukkig blijkt dat dat dan nog wel net mag. Als we vervolgens verder fietsen naar de campingplaats blijkt deze bijna leeg, behalve dan dat alle caravanplaatsen vol staan. Maar wij kunnen er nog makkelijk bij. Daarna hebben we zoals al gezegd heerlijk gegeten en gaan nu lekker wassen!

Tot morgen!