Barwik - Szumowa 106km

Haaaai,
vandaag weer een blog op een normaal tijdstip;)
Dan word je 's ochtends wakker rits je je tentje open en dan weer die heerlijke rust en dit uitzicht. Met het zonnetje die voorzichtig door de wolken scheen dat is genieten echt waar!

Na een lekker ontbijtje en rustig alles weer inpakken waren we om 9uur weer klaar om te vertrekken en fietste we het laatste stuk door het nationale park. Wat zeker nog een mooi stukje fietsen was jammer van de weg die vol met kuilen zat waardoor je soms toch wat van het uitzicht misten. Daarna een klein stukje (10km) over een drukke weg en konden we hier weer vanaf en fietsten we door weilanden, dorpjes en moerassen. De rivieren zijn heel breed ingestroomd en er zijn weinig tot geen dijken te zien, het water stroomt gewoon over in de weilanden. Wat wel erg mooie plaatjes oplevert. We merken nog steeds groten verschillen tussen de leefmilieus van de mensen. Je komt hele mooie huizen tegen maar ook huizen die gewoon niet zijn afgewerkt, gewoon een betonnen muur met ramen en 1deur erin. Een paard en wagen is nog steeds een gewoon vervoermiddel (voor sommige) en zoals op deze foto te zien wordt het hooi gewoon met een vork op de aanhanger gewerkt.

Het begint langzaamaan herfst te worden (in de boekjes spreken ze van de gouden herfst in september, hier in Polen). Wat inhoudt blaadjes die verkleuren tot geel/rood wat altijd mooi is om te zien. Maar dit betekent ook spinnen. Heel veel spinnen en ook heel veel web, vliegend web wel te verstaan. De hele middag waren wij bezig om deze zwevende webben te ontwijken en deze pogingen zijn eingelijk niet echt gelukt want achter ons hingen soms draaden tot wel 5meter. En dat is echt niet overdreven! Dat gekriebel in je gezicht is nog wel het minst prettige maar op een gegeven moment kriebelt het echt overal van de webjes. We hebben er wel enorm om gelachen, vooral natuurlijk als de onder in een web fietst;).

Zoals jullie waarschijnlijk wel weten komen Hélène haar ouders over een paar daagjes (vrijdag komen zij in Warschau aan). Dus dan moeten wij daar natuurlijk ook zijn, dit zorgt voor wat planning. En vaak gaat de planning bij ons als volgt: een paar weken van te voren is het zo van, ow zat tijd! Dan één week van te voren is het van ow maar dan moeten we wel zoveel fietsen. En weer een paar dagen later komen we erachter dat dit makkelijk haalbaar is en dat we eigenlijk tijd over hebben (we zijn namelijk al over 2dagen in Warschau, volgens planning). Nou rekenen we wel altijd een dagje extra dat is wel zo prettig, want je weet nooit wat er onderweg kan gebeuren.

Onze vele pogingen opzoek naar een toeristeninformatie voor accomodaties onderweg zijn eigenlijk een beetje mislukt want we hebben wel een campingkaart kunnen scoren, maar ja hier zijn dan weer niet zoveel campings. En verder is het maar afwachten wat je tegenkomt wat wel is voor een beetje stres kan zorgen. Want wildkamperen is hartstikke leuk maar is niet overal leuk mogelijk. Dus vandaag was het bij 65km mogelijk om een bedje op te zoeken maar ja dat is wel een beetje vroeg, want 65km is beetje weinig en wat moet je dan heel de middag doen? Dus wij bedacht dat we die drukke weg op zouden gaan een dan bij het volgende plaatsje een overnachting op te zoeken. De weg was echt verschrikkelijk druk auto's en vrachtwagens kwamen scherp langsrijden we voelden ons nou niet echt heel prettig op ons fietsje en dan is 20km best lang. We waren blij dat we er af waren en zouden er voorlopig niet meer opgaan. Maar ja in het plaatsje was geen overnachtingsmogelijkheid te vinden, wat nu? Doorfietsen dan maar hé!;) Wij onderweg al kijken naar plekjes in het bos maar we fietsten toch nog door naar het volgende plaatsje, hier aangekomen konden we weer niks vinden. Dus besloten we het voor de zekerheid te vragen bij de apotheek, deze vrouw kon geen engels maar kon wel duidelijk maken dat er iets was. Maar hoever en waar was geheel onduidelijk. Wij een beetje van fietsen we terug of fietsen we toch verder? We hadden inmiddels alweer ruim 100km op de teller en als je wil wildkamperen is het wel prettig om nog even licht te hebben. Nou in ieder geval een komkommertje kopen en een paprika voor als we zelf eten moeten maken. Hélène naar binnen en toch nog maar even vragen naar een hotel of Pokoje (=kamer in pools) en tot onze verbazing ja hoor! Zei het meisje (geen engels) maar ze kon wel een adres geven en zeggen dat het 1km was. Later kwam ze zelfs nog naar buiten lopen om aan te wijzen gewoon rechtdoor. En zo kwamen we dus toch nog hier terecht en vragen we ons af waarom we ons dan toch nog druk maken want het was kwart voor 5 en we hadden 106km gefietst. En eigenlijk komt het altijd goed!

Nu hebben we genoten van een warme douche en konden we alle spinnenwebjes afspoelen. Daarna in het café van het hotel gegeten. Heerlijke frietjes met schnitzel en salade. Het bestellen was ook nog wel grappig want de kaart was (natuurlijk) in het pools dus onbegrijpelijk voor ons. En het meisje kon ons ook niks uitleggen want ze sprak geen woord engels. Dus gingen we voor de kotelel (dachten we) twee verschillende dan zouden we wel zien wat er kwam. Of we nog frietjes en salade wilde (dachten we), ja doe maar. En het leek nog aardig te kloppen ook, misschien moeten we maar pools gaan leren want we worden er al beter in;).

Tot morgen weer!