Fulnek - Budisov

De regen van de vorige twee dagen was ook deze nacht nog niet weggetrokken. Maar dat was een zorg voor later want eerst zouden we nog ontbijt krijgen. We hadden dat gisteren als volgt gevraagd, we hadden op google translate ingetypt: ‘Zit er een ontbijt bij?’, dat hadden we op een briefje geschreven en Hélène liet dat zien aan de bardame die vervolgens met haar hoofd ja knikte. We moesten alleen nog even op het briefje schrijven hoe laat we het wilden en zo hadden we vanochtend dus een ontbijtje voor ons staan. Allemaal verschillende vleeswaren, jam, honing, boter, een stuk komkommer en tomaat, broodjes, boterhammen en een bakje thee. Het was erg lekker, behalve de vruchtenthee is hier niet echt geweldig. Daarna moesten we nog even water halen bij de supermarkt en toen vertrokken vol goede moed.

Die moed was ook wel nodig want het weer was nog slechter dan gisteren , het waaide heel hard (tegen) en de regen kwam met dikke druppels naar beneden. De eerste paar kilometer reden we langs een beekje wat door de vele regen, snel stroomde en een bruine vieze kleur had. Even later draaide we linksaf weg van het beekje en daar begon de eerste klim van de dag van 4km. Aangezien we niet goed op de kaart kunnen zien of het lang omhoog gaat of niet is het meestal hopen dat er na iedere bocht een afdaling is maar die bleef voorlopig uit. Door de regen waren we al van buiten nat maar nu was het ook nog is flink zweten dus eenmaal boven gekomen was alles nat. Even uitpuffen en dan moesten we maar we verder want anders zouden we te veel afkoelen. De afdaling was even lang als de beklimming maar dat lijkt toch niet zo, we stonden zo beneden. Daarna reden we nog 10km naar het eerste volgende plaatsje waar we waarschijnlijk wel koffie zouden kunnen krijgen. Het was een dal waar we doorreden en dat liep voortdurend licht omhoog, gelukkig zat de wind wel even in de rug waardoor we goed vooruitkwamen. De herfst zet al aardig door hier, want veel bomen beginnen hun blaadjes te verliezen en ook de herfstkleuren komen te voorschijn.

Daarna kwamen we dus eindelijk aan bij de koffie, en door het slechte weer en de het vele klimmen heb je dan al het idee dat je een hele fietsdag erop heb zitten. Koffie bestellen blijkt nog moeilijker dan in Polen en nu kregen we 3 koppen koffie waar de koffie gewoon in de beker gegooid werd en het warme water eroverheen, niet te drinken! De gebakjes daarentegen maakten veel goed, er waren er zoveel dat het zelfs heel moeilijk was om er een te kiezen. Het was zo goedkoop dat we deze keer geen tweede ronde koffie deden maar een tweede ronde gebakjes. Uiteindelijk moeten dan toch weer verder, het natte regenpak moet weer aan en dat is altijd even koud. Als we de deur van het koffietentje sluiten, hebben we in die korte tijd de halve zaak drijfnat gemaakt.

En dan stappen we weer op de fiets en gaan verder omhoog met een windkracht 6 schuin tegen. Op zulke momenten is het gewoon verstand op nul, niet te veel nadenken en de trappers rond laten gaan. Je denkt waar ben ik aan begonnen, wat zou ik het nu graag warm hebben, of ergens binnenzitten. Maar deze momenten horen erbij, en als je dan na een afdaling bij een meertje komt waar het iets minder hard regent, waar niemand is, waar aan de andere kant de bomen schitterende herfstkleuren hebben, waar je even geen wind voelt, dan kom je er gauw genoeg weer achter, o ja hier doe ik voor en hier geniet ik van.

Na nog een flinke helling komen we in een plaatsje waar een pensionnetje is en besluiten we helemaal doorweekt het maar gezien te houden voor vandaag alhoewel het nog maar 1uur is. De eigenaars zijn twee Chinezen die geen Engels noch Tsjechisch spreken, best lastig. Maar met de gebruikelijke gebarentaal lukt het toch wel weer om twee heel eenvoudige kamers te krijgen. Het zijn twee tweepersoonskamers waar alleen twee bedden instaan en een wasbakje, de douche en toilet zijn op de gang. Ook kunnen zelfs onze fietsen binnenstaan, al denkt het vrouwtje wel: ‘wat heb ik nou gezegd’ als ze ons binnen ziet komen met die grote fietsen. Dan is het snel onder de warme douche en de spullen drogen. S’middags doen we niet veel een rondje door het plaatsje lopen, en een beetje een boekje lezen.

En s'avonds gaan we maar weer luxe uiteten. Aangezien we in een klein dorpje zitten hebben ze wel een restaurantje maar de kans op een Engels menu is natuurlijk erg klein. Hoe doe je dan? Je neemt gewoon de laptop mee en dan doe je google translate weer. Dus met een beetje google translate en wat hulp van de bedienster, die voor het eerst een beetje Engels sprak lukte het aardig. Het eten was weer heerlijk en nu gaan we nog even echte koffie drinken op de kamer.

O ja bij de kamer van Brian en Hélène doet het licht het niet, dus het slapen zal lekker gaan.

Weltruste, slaap lekker en tot morgen!