Mohelnice - Vir 80km

Vanochtend werden we wakker en de lucht was strak blauw, met de zon die al langzaam opkwam. En wat is dat toch geweldig na 4 dagen regen. De koud was wel gebleven want volgens de weersvoorspelling zou het vannacht drie graden geweest zijn, hier hadden wij vrij weinig van gemerkt want iedereen had als een roos geslapen. De wekker ging al om kwart over 6, omdat we vandaag een toch wel zware bergetappe voor onze kiezen zouden krijgen, dus moesten we vroeg weg. We ontbeten in het halletje van het toilet omdat daar de kachel lekker aan stond en het buiten toch wel erg koud was. Het was best wel krap, en gelukkig deed niemand ondertussen de deur open want het had er wel heel raar uit gezien, vier mensen bijna opgevouwen in een halletje van het toilet en ook nog aan het ontbijten. Maargoed zonder ontbijt kan je niet vertrekken.

Om 10 over 8 zitten we dan op de fiets op weg naar Vir, een plaatsje 80km verder over verschillende bergjes. We gaan naar een camping die we kennen van het TROS-programma: ik vertrek. En het is een van de weinige campings hier in de omgeving die het hele jaar open is. Wat kan de zon toch heerlijk zijn na vier van die regendagen. We rijden alle vier heel vrolijk rond, wel nog met handschoenen aan, en de eerste paar heuveltjes die we voor de kiezen krijgen rijden we bijna fluitend op. Naar boven is het zweten geblazen en als je dan vervolgens naar beneden gaat wordt dat dus koud, er werd na een lange afdaling terecht door Leo opgemerkt: 'het lijkt wel skieen, zo'n koud gezicht'. En na 20km op en af hebben we dan eindelijk even rust want dan komen we in een dal terecht, helaas blaast de wind nog eerst best fel in het gezicht maar die draait later en waait in onze rug. Aan het eind van het dal hebben we koffiepauze op een bankje in de zon. Bij de winkel worden drie grote rollen koekjes gekocht, en waar je normaal 1 of 2 koekjes bij de koffie eet, is dat hier bijna een rol de man want alle drie de rollen gaan op.

Daarna rijden we weer verder genietend van het mooie weer, de bomen met hun herfstkleuren, het beekje wat naast de weg stroomt, en steeds weer de uitzichten als je boven bent op een of andere heuvel/berg. De weg klimt of daalt voortdurend, de fiets is aan het werk want hij moet continue schakelen en zelf moet je of flink trappen om de gang erin te houden naar boven of lekker 'freewheelend' uitrusten als je naar beneden rijdt'. Als we omhoog rijden zien we plots een paar huizen waar allemaal bekers en mokken op het tuinhekje gezet zijn (zie foto). Wij weten totaal niet wat dit betekent maar Brian denkt het volgende: 'iedere kind dat het huis verlaat zet zijn favoriete beker/mok op de kop op het tuinhek'. Dit is het waarschijnlijk niet want we hebben hekken gezien waar wel een stuk of 40 bekers waren, of die moeten wel heel veel kinderen hebben?!

En zo gaat het de hele dag door een tijd omhoog fietsen en dan een afdaling waar je je lekker hard naar beneden kan. Brian heeft aan het eind van de dag in een hele steile afdaling zijn recordsnelheid verbetert naar 66,7km/p/u. Er was nog wel een hele steile beklimming van 2km aan 10% gemiddeld maar waar ook stukken tussen zaten die zeker tegen de 18% liepen. En als je dan op tv naar wielrennen kijkt zie je dat de profs het al moeilijk hebben met zo'n steile helling, nou wij ook hor! Je fietst dan op je aller lichtste versnelling en het enige waar je mee bezig bent is zorgen dat je je evenwicht houdt en dat je je pedalen rond kan blijven draaien. Maar het lukte allemaal aardig goed, Brian was al wat eerder boven en dacht even een grapje uit te halen door zich te verstoppen in de bosjes en dan wachten tot Hélène komt en dan uit de bosjes springen, maar hiervan schrok Hélène zo erg dat ze bijna van der fiets viel, dus het grapje was een beetje mislukt.

Na 80km en 1444 hoogtemeters (een record van de hele vakantie) verder zijn we dan bij de camping. En daar worden we ontvangen door de Nederlandse eigenaar en dat is toch wel eens makkelijk dat je niks met handen en voeten duidelijk hoeft te maken, en gewoon kan zeggen: 'ik wil graag kamperen'. Na nog een praatje hoe het is om te emigreren zetten we onze tent op en koken eten voor een open haard, lekker warm want het is toch al weer aardig koud. Nu nog even douchen en dan lekker dicht bij de open haard zitten.

Tot morgen..

ps. hieronder het hoogteprofiel van de dag