Krakow - Wadowice 77km

Ten eerste weer bedankt voor alle leuke reacties. And Jan, thanks for your respons and tips, we appreciate it a lot!


Vanochtend was de tent natter dan ooit, en dat was niet van de regen maar van de dauw. Het was zelfs zo ver doorgedrongen dat de slaapzak zelfs nat er van was. En zodra je je hoofd stootte tegen het tentzeil, kreeg je een lekkere ochtenddouche. Brian die zich nog niet super voelde, besloot maar een ochtenddouche te nemen, een warme, en dat deed hem toch wel goed, het zou steeds beter gaan vandaag. Na lekkere verse broodjes vertrokken we iets over half 9 naar de zoutmijnen van Wielicka, iets buiten Krakow.


Wel moesten we nog heel Krakow door voordat we er waren. En net als iedere andere grote stad schiet dat niet echt op, stoplicht hier, een stoep daar, enzo.. Gelukkig hadden we wel een goede stadskaart dat we niet verdwaalde. Vlak voor de mijn nog maar even gestopt voor een heerlijk bakje koffie, want ja het was natuurlijk koffietijd, 10uur. Daarna kwamen dus aan bij de beroemde zoutmijnen, deze hoorde bij de eerste reeks UNESCO werelderfgoeden, iets waar ze heel trots op zijn, want het stond in ieder foldertje aangegeven. Ondanks dat alles goed aangegeven stond was het toch wel zoeken hoe we nou een kaartje moesten kopen. We dachten dat je op eigen gelegenheid door de mijn kon wandelen dus wilden we daar een kaartje voor. Dus stonden we eerst bij een kassa voor gidstoeren, dat wilde we niet. Dus hop naar een andere kassa hier dachten ook nog eens dat het kaartje 15zloty goedkoper was. Maar toen we eenmaal aan de beurt waren bleek dat je per se met een gidstoer mee moest, en dat het voor buitenlanders duurder was dan voor Polen. Ook nog even betaald om foto's te mogen nemen, en Rian kreeg hiervoor een hele mooie sticker op haar shirtje geplakt.


En dan eerst naar beneden naar level 1 van de mijn, 64meter onder de grond. De mijn bestaat uit 9 levels en het diepste punt is 324meter. Wij zouden tot level 3 worden rondgeleid, wat in totaal een wandeling van iets meer dan 2km zou zijn. De mijn zelf bestaat in totaal uit 250km gangen, dus het is niet verstandig om er zelf op uit te trekken met je hoofdlamp. De gids ging voor de 305trappen af en wij dus met ongeveer een man of 40, erachter aan. Nou zijn wij helemaal niet zo van die gids mensen, maar dit viel reuzemee en we vonden het erg leuk om allemaal te horen. De gids had overal een praatje bij en standaard sloot hij die af met een hele slechte grap. Ik zal er een vertellen, dat was de eerste: 'pas op in uw hoofd aub, ik werk al 9 jaar in de mijn en daarom ben ik zo klein geworden'. De mijn was erg mooi en interresant om te zien, al sinds de 12de eeuw wordt hier zout gewonnen. Zo is er steeds dieper en dieper gegraven, en dan moet je nagaan dat ze vroeger nog geen machines hadden dus dat ze alles met de hand moesten doen, later lieten ze ook zelfs paarden in de mijn werken. Langs de route waren er allemaal beelden, hele kamers en zelfs ondergronde kerken uit het zout gehakt. Samen met de verhaaltjes van de gids is dit absoluut een aanrader als je eens in Polen bent. Aan het eind van de route even wat frietjes gegeten en daarna weer omhoog met een hele snelle lift omhoog.


En toen was het ondertussen al 2uur en hadden we nog maar 20km gefiets van de 77km die vandaag moesten, dus snel even de korte broeken en t-shirts aangedaan, want het was echt warm buiten en op pad. Ten zuiden van Krakow begint het gebergte de Karpaten, die de natuurlijke grens vormen met Slowakije, en wij reden vandaag in de uitlopers daarvan en ja hebben dat wel goed gevoelt. Het was voortdurend op en af, met soms een heel steil heuveltje en dan weer een lang stuk vals plat. En hoe hoger je komt, hoe meer je kan zien. Het eerste stuk hadden we een schitterend uitzicht over Krakow en verderop zagen de echte bergen liggen die toch nog wel een flink stuk hoger zijn. Met het mooie weer daarbij was het vandaag puur genieten, ook al kregen we best wel zere benen op een gegeven moment.


We moesten nog doorfietsen om voor het donker in Wadowice te zijn, voor de quizers onder ons, hier Johannes Paules II geboren de vorige paus. De camping die Brian gisteren nog zelfs had opgezocht op internet bleek op een of ander manier verdwenen te zijn en ook de mensen in de buurt wisten er niks van, toch best vreemd. Maar goed toen zaten we wel een beetje met een probleem want het was ondertussen al half 7, en een half uur later zou het donker zijn, en we hadden de tent nog niet opgezet en nog geen idee waar we onze tent op moesten zetten uberhaupt. Gelukkig hadden we wel al een bord gezien met AgroTuriska, dit is iets van een boerderij ofzo waar je dan kan overnachten. Hier aangekomen vroegen we eerst of de tent misschien hier mochten opzetten, ja dat mocht wel maar was dat dan niet koud, nee hor. Maar toen ze vervolgens ons ging laten zien waar we konden douche, bleek dat in een heel mooi appartement te zijn, waar we ook konden slapen. De beslissing was snel gemaakt, we kozen voor het appartement met weer eens echte bedden en handdoeken. Dus dat zal straks vast lekker slapen worden.


Tot morgen!