Empoli - Siena 79km

Na gisteren een toch wat laat einde van de dag, gingen we ook pas om half 11 slapen. En nu denk je vast: ‘ooo, half 11 dat is toch niet zo laat’. Nou voor ons wel en dat voel je als je de volgende ochtend wakker wordt, want dan wil het liefst nog een uurtje langer op bed liggen. Maar dan is er altijd wel een die zegt: ‘kom op, we gaan er gewoon uit’. Dus zo gezegd zo gedaan en zo zaten we perfect op tijd, half 9 op de fiets. We zeggen wel half 9 maar eigenlijk is het half 8 en dat was goed te merken, want toen we bezig waren met Empoli uitfietsen raasden het verkeer ons werkelijk aan alle kanten voorbij, de befaamde ochtendspits. Een enkeling probeerde op de fiets naar het werk te gaan maar de veruit de meeste zaten toch in de auto, en de kinderen stonden allemaal netjes op de schoolbus te wachten. En als wij dan langs fietsten werd het even stil en stonden ze met verbazing te kijken naar ons. Maar de eerste 10km waren dus niet echt bijzonder vandaag, hoewel het volgens de kaart en GPS een kleinere weg was, was het erg druk dat je bijna hoofdpijn kreeg van het voorbij rijden.

Maar dat werd allemaal anders. De zon die het eerste uur nog vaak achter een heuvel verstopt zat was te voorschijn gekomen en de auto’s werden langzaamaan minder. We begonnen vanochtend op 10meter maar met de koffiepauze waren we toch al geklommen tot meer dan 300meter. We konden eerst geen lekker plekje vinden want we wilden toch wel een bankje en deze zijn erg schaars hier, maar even later had vooral Brian erg zin in een pauze en plofte neer langs de kant van de weg met een heel mooi uitzicht over het dal met allemaal olijfbomen. Toen we rustig onze thee aan het drinken waren kwam er een tractor aan met een aanhanger vol met olijven. Erg leuk om te zien, wel was het nog even schrikken omdat de tractor een iets te scherpe bocht maken en bijna de laptop tas, die op de grond stond, overreed, maar gelukkig zag hij het op tijd en stopte. Daarna zag de man onze verbazing van alle olijven en hij begon glundert te vertellen in het Italiaans, de vertaling hiervan is zo’n beetje: ‘ja mooi he, allemaal olijven, uit Toscane, deze zijn de beste van heel Italie’. Wel vreemd dat iedereen altijd alles het beste vind in het Italie van zichzelf maar goed.

Verder ging het over de kam van de heuvelrug. Het verschil met andere landen hier is dat je weet als je naar een dorpje moet dat je omhoog moet. In Oostenrijk bijvoorbeeld is dat meestal andersom, dan is ooo we gaan naar een dorpje lekker bergaf en je rijdt om de hoogste bergen heen. Maar hier zie je een dropje op een hoge heuvel voor je liggen en dan denk je hmm het is nog een lange weg omhoog. Maar je krijgt hier wel schitterende de beelden en vergezichten voor terug. Het schijnt trouwens dat de Italianen vroeger altijd bang waren voor overstromingen en dat ze daarom hun huizen hoog bouwde. Het volgende verschil is dat we opvallend weinig grote supermarkten tegenkomen. We zien altijd wel heel veel bordjes met supermarkt hierheen, supermarkt daarheen maar raken deze toch altijd op een of andere manier kwijt. Zo ook toen we brood moesten hebben voor tussen de middag. Volgens mij hebben we wel drie rondjes door het plaatsje gereden voordat we eindelijk de supermarkt stonden. Dus Brian stapte al heel geïrriteerd de supermarkt in en daar was het ook nog eens heel druk, tja niet alles kan meezitten.

Na de lunch kunnen we gelijk weer beginnen met klimmen, er is hier echt geen meter vlak maar dat vinden we niet zo erg hor, want door de heuvels fietsen is zoveel mooier dan de Po-vlakte. Vooral Hélène heeft het erg naar haar zin. Al sinds vanochtend hebben we ook beide korte broeken en t-shirts aan en Hélène zelfs haar sandalen. Gelukkig hebben we die dingen toch niet voor niks meegesleept. We vragen ons ook af wanneer voor het laatst in korte broek gefietst hebben, antwoord: Polen, meer dan een 40 dagen geleden. Iets na 2uur bereiken we het hoogste punt van de dag, 625meter. Hierna kunnen we dus lekker naar beneden. En reed vroeger Brian eigenlijk altijd op kop in de afdalingen, dat is nu niet meer want Hélène komt hem zat vaak voorbij racen, of zit dan te roepen dat hij harder moet.

Na nog een pittig klimmetje zijn we alweer bijna in Siena en besluiten voordat we naar de camping gaan toch nog maar even in Siena te gaan kijken. En wat is dat groot zeg, overal straatjes, winkeltjes en oude gebouwen. Gelukkig stonden er overal bordjes aangegeven waar Piazza del Campo was, het plein van de stad en dat konden we uiteindelijk dan wel vinden. Op het plein was het druk, overal lagen mensen in de zon of zaten te eten en drinken op terrasjes. Wijzelf zijn er even gebleven voor een foto’tje en een lekker ijsje. Daarna reden we over het plein (zonder dat we gestoord waren door politie/vuilnismannen) de stad uit. Maar de binnenstad uitkomen was toch een stuk lastiger dan inkomen. Op een gegeven moment had de GPS zelfs moeite maar als de ene keer rechts gaat en de andere keer links kom je er vanzelf wel.

Nog even boodschappen gehaald en eindelijk een reisstekker gevonden zodat we nu overal de laptop kunnen opladen en daarna naar de camping gereden. Dat bleek nog een behoorlijk zware klim, zeker na zo’n zware dag en we zaten er allebei toch wel een beetje doorheen. Bij de camping aangekomen hadden we dan weer een financiele meevaller want we kregen het special wintertarief. De winter is trouwens nergens te bekennen want het is nu half 8 en Brian zit nog steeds in zijn korte broek buiten. Vanavond kunnen weer lekker in de tent slapen!

Groetjes van ons.