Rome - Civitavecchia 76km

Heey allemaal,
vandaag weer een verjaardag, Hélène haar broertje is vandaag 18jaar geworden. Dan word je toch echt volwassen dus weer even naar huis gebeld om te feliciteren.
Na een wat regenachtige nacht in de tent waren we wel weer goed uitgerust en hadden we wel weer zin om verder te fietsen, op naar Sardinië! Maar toen we de tent uitkwamen bleek dat het wel heel hard had geregend, zelfs zo erg dat er in de voortent een laagje water lag. Ook bleek dat de matjes behoorlijk nat waren geworden aan de onderkant. Eerst vonden we het een beetje gek dat het zo nat was, dit hadden we toch nog nooit gehad. Maar later bedachten we dat we op grind stonden en ook een beetje schuin dus waarschijnlijk kon de regen makkelijk op het grondzeil komen zo zo dus een wat natte tent. Maar het was inmiddels een blauwe hemel dus wij vonden het allemaal niet zo erg.

We ruimde onze spulletjes op en zaten uiteindelijk iets later dan normaal op de fiets en we wilde sowieso nog even boodschapjes halen en de supermarkt ging pas op acht uur open, negen uur onze tijd dus. Dus na wat kleine boodschapjes inclusief een nieuwe pot pasta konden we dan gaan. Het zonnetje deed goed zijn best dus er was geen jas en ook geen regenjas nodig, lekker hoor! Wel fietsten we langs een ontzettend drukke weg omdat we naar Civitavecchia moesten en de fietsroute ging maar tot Rome. Dus hebben we zelf een snelle route gecreëerd. Nadeel van deze snelle route is dat er eigenlijk geen bal aan is, voordeel hiervan is wel dat je lekker opschiet want je gaat nog heel ver omhoog en kan dus aardig tempo maken. Daarbij was er een soort vluchtstrook waar wij konden fietsen zodat we weinig last hadden van het andere verkeer (op het gesuis in je oor na dan).

Op een gegeven moment konden we even van de snelweg af, dus daar maakten wij dan ook dankbaar gebruik van. Tegen de koffiepauze zagen we een Mcdonalds dus besloten we om daar lekker koffie te gaan drinken met een ‘vieze donut’ zoals Brian deze noemt. Maar helaas de Mcdonald was dicht, maar niet getreurd we vonden een lekker plekje in de zon en zetten daar ons eigen kopje thee.

We fietsten weer verder en kwamen erachter dat we steeds dichter bij de zee kwamen en dat is natuurlijk altijd leuk. Het waaide daardoor best aardig maar deze we genoten van het uitzicht dat we hadden op de zee. Het is heel grappig want we zijn al een paar keer deze reis bij de zee uitgekomen we gaan ervan weg maar komen uiteindelijk toch weer terug. En deze zee (middellandse zee) zullen we nu zeker wat vaker gaan zien en zal uiteindelijk ook de laatste zee zijn. Maar goed we hadden best trek in een boterhammetje maar konden niet echt een plekje vinden, op een gegeven moment zag Hélène de zee heel dichtbij en riep ze naar Brian: “ja daar de zee, we gaan eten!” Dus hadden wij een heerlijk plekje voor ons boterhammetje, met een enorm harde in de zee en zout aan je boterham. Echt genieten!

Toen we op de kaart keken bleek het niet meer zo heel ver te zijn dus gingen we weer verder en zochten eerst de haven op want we moesten nog wel een kaartje hebben voor de boot vanavond. We wisten al wel dat deze om half8 onze tijd vertrekt en dat we morgenochtend aankomen. We vinden het wel lekker om een hut te nemen want een stoel om heel de nacht in te slapen en de volgende dag weer fietsen vonden we beiden niet echt een strak plan.
In de haven aangekomen was het eerst nog even zoeken en in de tussentijd kregen we ook nog een behoorlijke bui op ons dak. En toen we aankwamen bij de balie was deze (uiteraard) gesloten voor de Siesta. Maar over drie kwartier zou deze open gaan dus besloten we maar even te wachten. De kaartjes waren zo geregeld en toen besloten we een lekker ijsje je gaan eten op een terrasje (de bui was alweer overgewaaid). Nu zitten we even lekker in het zonnetje de blog te schrijven en de matjes liggen te drogen. Straks eten we een Pizza want dat moet natuurlijk wel even als afscheid van het vaste land;).
Straks hopen we op de boot de zonsondergang te kijken al is die misschien al onder voordat we weg varen. En dan zijn we morgen alweer op Sardinië.

Ciao!