Ronciglione - Rome 77km

Heey allemaal,

bedankt weer voor de leuke reacties, en we zijn ook best wel trots op 10000km=)
Nadat we vannacht in dat heerlijke bed hadden geslapen konden we schone kleren aan. Het was wel grappig want we hadden alle kleren op klerenhangertjes, en stoelen gehangen allemaal zo dicht mogelijk bij de verwarming want het schiet natuurlijk niet op als je weer verder moet met natte kleren. Maar de verwarming had zijn werk goed gedaan en alles was heerlijk droog en misschien nog wel belangrijker, het ruikt zo lekker fris;)

Het leek er even op dat we niet gelijk de regen in hoefden maar nadat we de spullen weer op de fiets hadden geladen bleek deze droom in duigen te vallen want het plensde buiten, niet normaal! We wisten eigenlijk niet dat het zo hard kon regenen in Italië, wij dachten dat de zon hier altijd scheen? Brian was het liefst direct omgekeerd en heel de dag in het appartement gaan zitten, gelukkig had hij dit niet tegen Hélène gezegd want die had waarschijnlijk niet geprotesteerd. Dus fietsten we dapper door en ging het toch wat minder hard regenen en konden we regenpakken zelfs even uit, wat een verademing! En we konden aan de afdaling beginnen wat dan ook erg leuk is. We kwamen beneden aan en kwamen bij een groot meer terecht wat wel erg mooi was om te zien. En het stikt hier van de campings en hotels best grappig om te zien. Er was zelfs een Nederlandse camping die zichzelf omschreef als: “Italiaanse sfeer, Nederlandse kwaliteit”.
Langs het meer was het ook best lekker fietsen want het was overwegend vlak, en toen zagen we ineens een heel dik groot grijs beest, met een lange staart. Hij waggelde zo richting het water en toen hij allang weg was drong het tot ons door dat dit een rat was. Maar zo een grote hadden we werkelijk waar nog nooit gezien.
Inmiddels ging het wel weer een beetje miezeren maar echt nat werden we er niet van, we dronken een kopje thee op een stenen bankje langs het water en zagen in de verte alweer hele donkere wolken aankomen dus we besloten maar vast weer de regenpakken aan te trekken. En dat was maar goed ook want we waren nog geen 100meter onderweg of het ging al regenen en nog geen halve kilometer later kwam het alweer met bakken uit de hemel vallen. Werkelijk overal waar je keek was water, water en nog eens water. Proberend om de diepen plassen te ontwijken en ook nog rekening houden met het drukke verkeer fietsten we weer verder. Er word nog steeds regelmatig getoeterd maar daar trekken wij ons vrij weinig van aan. Files zijn echt heel grappig om te zien hier, want ze gaan gewoon om de beurten zitten toeteren, de ene nog harder dan de ander. Wij vragen ons alleen maar af wat dat voor nut heeft.

We komen weer op een iets rustiger weggentje en deze weg gaat ook weer aardig op en af, de regen komt niet meer met bakken naar beneden maar het is ook nog lang niet droog. Maar we trappen flink door want we willen naar Rome! Rond etenstijd kunnen we geen bushokje vinden en hebben we wel zin om ergens binnen wat te gaan eten. Maar ja, als wij om twaalf uur honger hebben is het volgens de gewone klok nog maar elf uur en pizza worden dan ook nog niet gebakken. We proberen er een paar maar de meeste zijn gewoon nog dicht. Op een gegeven moment vallen we haast om van de honger en hebben ook nog geen bushokje of ander plekje gevonden. Dus stoppen we onder een viaduct, gezellig is anders maar we zitten in ieder geval droog en ook niet op de grond maar op een muurtje. We proppen de boterhammen naar binnen en springen snel weer op de fiets. En nu krijgen we echt te maken met het o zo drukke Rome waar iedereen ons al voor heeft gewaarschuwd. Maar wij zijn inmiddels ook wel wat gewend en kunnen net zo boos kijken als die Italianen, wel niet zo hard toeteren maar gewoon voorrang nemen gaat ons beiden prima af. Wij fietsen hier nou eenmaal, hou maar gewoon rekening met ons.

En dan ineens veel sneller dan we eigenlijk hadden verwacht rijden we het Sint Pietersplein op en dat is toch wel erg leuk. We vragen een man of hij een foto wil maken weer een hoofdstad bereikt. We zoeken een plekje voor de fietsen en alhoewel we allebei wat nat en koud zijn gaan we in de rij voor de Sint Pieterskerk. We moeten door zo een poortje net als op het vliegveld en zoals altijd gaat het piepje weer af bij Hélène. De man kijkt even naar haar armband en ze mag weer verder lopen. De kerk is echt enorm groot en mooi gebouwd vooral Hélène kijkt met verbazing. Brian is hier al een keertje geweest en heeft het sowieso altijd sneller gezien dan Hélène;). Dan gaan we naar de Tombe van alle voorgaande Pauzen. En als laatste trotseren we de trap van maar liefst 320 treden naar boven en genieten van het prachtige uitzicht over Rome. Echt heel leuk om een keer gedaan te hebben en natuurlijk te zien. Daarna beginnen we de voettocht naar beneden en bij de fietsen aangekomen is het tijd om naar de camping te fietsen. Het is inmiddels wel weer droog wat wel zo prettig is. De camping hebben we vrij snel gevonden en na in een recordtempo van de tent op zetten van Brian maakt Hélène eten. We gaan allebei onder de douche en duiken daarna de tent in. Inmiddels regent het weer een klein beetje, maar wij zitten heerlijk in ons eigen huisje.

Morgen rustdag en gaan we de rest van de stad bekijken, Toedeloe!

Ps. Brian die boodschappen doet, hij crost werkelijk waar door de supermarkt met zulke karretjes.