Estagel - Canadal 78km

Hey allemaal!

Even nog het verhaaltje van gisterenavond. Omdat we geen zin hadden om weer iets op de kamer te moeten brouwen zijn we lekker iets wezen eten. Dus om half 7 stapten we het hotel uit en het enige zaakje wat open was, was de snackbar. Dus wij naar binnen maar wat bleek, ja ze waren wel open maar ze moesten eerst nog even opwarmen (wat wij eruit begrepen). Even later konden we dan bestellen en namen allebei lekkere friet met een hamburger. Dat heeft zeker gesmaakt want het is echt heel lang geleden dat we lekker frieten op hebben (die zelfs een beetje naar thuis smaken). Daarna nog lekker wat zitten lezen op de kamer en toen om 9uur naar bed, maar vlak voordat we naar bed gingen draaiden we de klok even een uurtje terug dus lagen we om 8uur al op bed, heerlijk, want we waren best wel moe van de afgelopen dagen.

En vanochtend werden dan om 7uur wakker, dus we hebben allebei meer dan 10uur geslapen. En dat was ook wel te merken, want we waren echt uitgerust, en de benen voelde ook weer wat beter. Dat merkten we ook op de eerste beklimming van de dag, niet zo’n heel hoge (265meter) maar wel al gauw een kilometer of 5 omhoog. Het was wel fijn dat we gelijk omhoog moesten want het was, je raadt het al, koud. De tempratuur was waarschijnlijk niet boven het vriespunt, want Hélène der natte washand was even later bevroren en de kaartmap van Brian ook. We zagen ook dat het flink gevroren had want alle planten zaten onder de rijp. De afdaling die volgde op de klim was wel even heel koud, vooral de tenen hebben dan zwaar te lijden. Maar zodra we weer beneden zijn dan rijden we even goed door zodat we weer warm worden. Rond een uur of 10 is het al best wat opgewarmd en het is zeker warmer dan de afgelopen dagen want de wind is vandaag gelukkig nergens te bekennen. We kunnen ook lekker buiten thee zitten midden in een dorpje waar een soort halve markt is. Hélène heeft nog geen souvenir van Frankrijk, en aangezien we vanmiddag de grens over gaan moet die toch even gescoord worden. Dus loopt ze in de koffiepauze even wat winkeltjes af en komt even later terug met hele leuke schaaltjes.

We gaan dus vandaag naar Spanje, ons laatste fietsland. Maar om daar te komen moesten we nog wel ‘even’ de Col du Manrell over. En net na de lunch beg1nnen we aan deze klim, even de gegevens: lengte: 15km, hoogteverschil:600m, gem. stijgingspercentage: 4% en de top ligt op 715meter. Deze klim is ongeveer vergelijkbaar met toen we de Alpen over gingen dus we stonden vol goede moed aan de voet van de klim. En hij bleek inderdaad niet zo heel zwaar te zijn. We reden het eerste stuk op een mooie asfaltweg waar weinig tot geen auto’s reden, het ging gelijkmatig omhoog met af en toe een steile kilometer. Drie kilometer voor de top houden we nog even een pauzetje in een dorpje en gaan dan door naar de top. De laatste 1,5km houdt opeens het asfalt op en moeten we nog een stukje onverhard fietsen en plassen met ijs ontwijken. Dit duurt niet lang en even later zien we een hele mooie asfaltweg voor ons liggen en dit blijkt de grens te zijn. Jammer genoeg is er geen bord te bekennen dus weer geen foto. We maken dan maar even een foto van ons samen want het is toch wel speciaal hier omdat we nu zijn aangekomen in ons laatste fietsland.

En zoals bijna altijd na een klim komt de afdaling. En omdat het maar 4graden op de top is kleden we ons dik aan en even later suizen we over het mooie asfalt naar beneden. Twintig minuten later en tien kilometer verder komen we aan in een plaatsje waar twee hostels moeten zijn. Eentje hebben we het adres van dus daar rijden we zo naartoe. Brian belt aan en vraagt in het Spaans of er een kamer is. Eerst is het antwoord dat het niet mogelijk is en als we doorvragen zijn opeens alle kamers bezet, hmm vreemd. Dan maar de andere proberen, maar die is nergens te bekennen. Een man weet ons wel te helpen en wijst ons de weg, maar als we een stukje rijden zien we dat het betreffende hostel op een hele hoge berg ligt, misschien wel 200meter hoger, daar hebben we weinig zin in om naartoe te rijden, vooral ook omdat we niet zeker weten of die open is. Tja, wat zijn dan nog je opties: verder rijden en hopen dat je wat tegenkomt, of naar de snelweg rijden drie kilometer verderop en daar een weghotel nemen. We hebben er weinig zin in maar kiezen toch voor de veilig optie en rijden naar het weghotel.

Bij de snelweg aangekomen blijkt dit een heel gebied te zijn vol weghotels, benzinestations en supermarkten. Een hotel vinden is dus ook niet erg lastig, we kunnen zelfs kiezen, de eerste vinden we te duur dus nemen maar de tweede. Daar worden we ontvangen door een chique mevrouw die net doet of ze in een 5-sterrenhotel werkt, ook al is het maar een 2-sterrenhotel. De kamer daarentegen is wel netjes voor een twee sterren hotel alleen het stinkt heel erg naar luchtverfrisser. Als we ons op de kamer geïnstalleerd hebben willen we toch wel zien waarom het hier zo superdruk is met auto’s en vrachtwagens dus lopen even naar een supermarkt. Eerst denken we dat het een drankenzaak is maar ze blijken ook echt een supermarkt te zijn. Het is er ontzettend druk en heel veel mensen gaan met karren alcohol de deur uit. Even later zien we op de bon dat de BTW hier maar 7% is, misschien zal dat de reden zijn. We hebben weer geen zin om de koken dus gaan lekker uit eten, je heb hier heel veel keus en het niet duur dus waarom ook niet. Voor Hélène wordt het eerst meloen met ham, daarna rundvlees met patatjes en als laatste crème brule. En voor Brian is het spaghetti bolognese, kip met patat en ijs. Het heeft geweldig lekker gesmaakt.

Nu zijn we lekker op de kamer, gaan we even douchen en dan weer lekker slapen. Morgen rijden we naar Girona en daar doen we als het goed is een rustdag.

Groetjes van ons.