Vallermosa - Is Arenas 103km

Heey allemaal,
wat vinden jullie van Hélène haar nieuwe fiets? Ja deze vond ze ergens en wat is er nou belangrijk aan al die spullen om mee te nemen, je heb toch eigenlijk alleen maar een bloemetje nodig voor de vrolijkheid. Dus nu fiets Hélène op deze fiets verder naar Malaga;)

Vandaag was het de bedoeling om 101km te gaan fietsen want we hadden gezien dat daar een camping open was. En als er een camping open is dan moet je daar natuurlijk naar toe, want wij doen niks liever dan kamperen zeker met dit heerlijk weertje. Maar aangezien het op Sardinië erg hard waait, heel de dag door en meestal dus ook tegenwind was het nog maar de vraag of we dat wel zouden halen. We begonnen in ieder geval met volle moed want om vijf voor half negen zaten wij al op de fiets, dit moet een record zijn voor ons want meestal vertrekken we vijf minuten later. Onderweg keek er een man heel vreemd dat wij op de fiets zaten. En ineens beseften we dat het natuurlijk eigenlijk een uur eerder was en dat is dan ook best wel vreemd. Wij zouden waarschijnlijk ook denken wat zijn die nou weer aan het doen om half acht in de morgen, gaat het wel goed met hun? Maar het ging prima met ons en het waaide nog niet. Dus we gingen als een trein, maar na precies 35min (volgens Brian) ging het toch waaien en dit was een flinke wind in het gezicht. Maar af en toe kop over kop (Brian het meeste) we kwamen nog best vooruit. Tegen de koffietijd waren we allebei al moe en vroegen ons af hoe we ooit 100km moesten gaan fietsen met deze wind. Maar we fietsten verder maakten een bochtje en ineens ging het een heel stuk makkelijker. We kwamen ook tot de conclusie dat we de eerste 25km heel licht naar boven waren gegaan en nu kregen we dit weer terug want gingen we heel licht naar beneden.
We fietsen voornamelijk over grote wegen want er bestaan geen fietsroutes op Sardinië, maar ineens zagen we daar een fietspad. Meestal gaan we er niet gelijk op onze ervaring is namelijk dat de fietspaden hier ontzettend slecht zijn en soms gewoon ineens ophouden. Sta je dan, moet je weer terug word je allemaal niet vrolijk van. Maar dit fietspad bleef toch keurig langs de weg en zag er ook goed begaanbaar uit. Dus besloten we daar lekker te gaan fietsen. Helaas ging het toch fout en kwamen we bij een boerderij uit dus moesten we toch weer omdraaien terug naar de grote weg.

uiteindelijk hadden we maar liefst 61km op de teller staan en was het nog maar half1, wel tijd voor een boterhammetje. En dat smaakt dan toch prima! Hier in Sardinië staan in elk dorpje ontzettend veel dorpjes, iets waar wij dankbaar gebruik van maken want in de berm zitten is niet echt toppie.

We fietsten weer verder en de wind hebben we af en toe tegen en af en toe van de zijkant. Toch gaat het prima en hebben we genoeg te zien om ons heen. Grote bergen, heel veel cactussen en af en toe een binnenzee waar we langs fietsten.

Als we in een plaatsje komen zien we ineens een Mcdonalds aangegeven en we hebben het al tijden over de Mcdonalds dus nu gaan we een lekkere Mcflurry halen. Deze is wel een beetje koud maar smaakt ons heerlijk.

Daarna fietsen we weer verder en het laatste stuk is toch aardig klussen want we hebben weer een aardige wind tegen maar dan zien we daar toch ineens het bordje camping aangegeven. We fietsen links, rechts nog een keertje links en komen door bossen en zien wel heel veel caravans staan maar weinig leven in de brouwerij. Hij zou toch niet toch dicht zijn? We blijven maar de bordjes volgen en komen bij een receptie aan, dicht. Maar er staat nog een camping aangegeven en van deze hadden we gezien dat deze het hele jaar open zou zijn. Dus weer een bochtje om en nog een stukje verder en daar staat een slagboom open en er zit ook nog een vrouw achter de receptie, gelukkig. Als Hélène vraagt of ze een plekje heeft voor een tent, schiet ze in de lach en zegt dat ze zat plek heeft. We zijn de enige gasten. Ze had nog een stel gehad die week maar dat was het, morgen zou er wel een evenement zijn en had ze 60reserveringen. Kijk dat is tenminste de moeite, want met die 13euro van ons word je toch ook niet rijk.
We mogen zelf een plekje kiezen, wel zegt ze erbij dat alleen toiletgebouw 12 open is, dus misschien is het handig om daar in de buurt te gaan staan. Dit is zeker handig want de camping is mega, en het plattegrondje komt dan ook goed van pas.
Als de tent staat en de slaapzakken + matjes zijn uitgehangen lopen we even naar het strand het is ook nog maar half5 dus we zijn lekker vroeg. De golven zijn mega hoog en het zonnetje schijnt lekker rede genoeg dus voor Brian om een verfrissende duik te nemen. Hélène gaat niet mee, beetje te koud en er zwemmen heel veel kwallen en daar heeft Hélène het niet zo op. Maar Brian vind dat allemaal niet erg en duikt er in zijn onderbroek in, niet één keer, niet twee keer maar drie keer! Hij heeft de grootste lol met de hoge golven en Hélène maakt de foto’s vanaf het strand echt een heel leuk gezicht. Maar dan komt Brian er toch maar uit want er prikt iets onder zijn arm, tja de kwal. Het doet nu nog wel een beetje zeer, maar het zal vast snel over zijn (hopen we).

Daarna lopen we weer terug, springt Brian onder de douche en maakt Hélène het eten klaar: aardappeltjes, spinazie en hamburgers. En dat smaakt prima, weer is wat anders van tortellini’s of Pizza;). En dan ineens krijgen we bezoek van een kat, en nog 1, en nog 1, en nog 1, en nog 1, en nog 1. Ja echt waar 6 katten. Ze zijn erg brutaal, mauwen heel veel, zijn constant jaloers op elkaar maar toch ook wel erg lief. Maar dat zie je zo wel op de foto’s.
Nu is het donker maar nog een prima temperatuur dus we zitten nog buiten. Wat is kamperen toch heerlijk!

Toedeloe,
Ow ja, Sardinië hoort nog bij Italië!