Ponte Lecia - Bastia 66km

Bonjour!

Wat waren het weer 8 hele leuke reacties om te lezen.

Eerst zal ik jullie even vertellen hoe de rest van onze route er zal uitzien omdat sommige zich toch wel afvragen waarom we helemaal naar Marseille varen. Vanaf Marseille is het voor ons 2040km, en de route in grote lijnen is als volgt. Vanaf Marseille rijden we naar Avignon, daar komen we op onze fietsroutes die we tot Malaga niet meer zullen verlaten. De volgende grote stad op de route is Girona. Barcelona laten we waarschijnlijk links liggen omdat er geen acceptabele weg naartoe is, misschien rijden we wel nog even langs Blanes want we hebben vernomen dat daar een hele mooie camping schijnt open te zijn. Vervolgens rijden we verder het binnenland in richting Teruel, Albacete, Granada en tenslotte Malaga. De route die we volgen gaat over 13 passen van meer dan 1000meter dus dat wordt nog een flinke uitdaging. Stel nou dat het te zwaar is, of we de passen niet kunnen oversteken omdat er sneeuw ligt, dan slaan we af naar de kust en rijden langs de kust verder. Maar daar gaan in ieder geval niet van uit.

Vandaag hadden we ook een hoge uitdaging voor de wielen, de Col de Bignoro van 885meter. Vanochtend toen we naar de fietsen liepen om de spulletjes weer op te bergen vonden we al dat het erg koud was. En wat bleek er zat ijs op de zadels en tassen, het had weer eens gevroren. De eerste kilometers waren dan ook ijs en ijskoud. We hoefden nog niet gelijk naar boven en vooral Brian die dacht dat zonder handschoenen wel ging had bevroren handen. Maar dat zou niet lang duren want na 3km sloegen we al rechtsaf een steil bergpadje in. Er stond al gelijk een paar waarschuwingsborden dat de weg nergens breder was dan 2,2meter, dat er stenen naar beneden konden rollen en dat het heel steil was. Nou binnen een paar honderd meter hadden we alle borden al meegemaakt. De weg was inderdaad heel smal, er lagen grote stenen op de weg en de eerste kilometer had stukken van 14% in petto, daarnaast kwamen we er ook nog eens achter dat er geen vangrail was dus als je te veel zwalkte over de weg dan kon je zomaar even 30meter lager terecht komen, vooral Hélène had hier een beetje hoogtevrees van dus ze ging alleen maar links rijden, zodat ze ver van de rand vandaan was. Jullie snappen wel dat de kou snel vergeten was en de jassen en handschoenen uitgingen. Dit kwam ook mede doordat de zon langzaam tevoorschijn kwam achter de bergen vandaag, een prachtig gezicht. De weinige auto’s die ons passeren keken ons toch wel een beetje raar aan,want het was voor hun pas 8uur natuurlijk.

Het eerste stuk was het zwaarste van de klim met een gemiddeld stijgingspercentage van 7% reden we een paar kilometer, haarspeldbocht na haarspeldbocht. En als je dan naar beneden keek (zag Brian soms Hélène een paar meter lager) zag je waar je net gefietst had en nog verder de grotere weg die door het dal voerde. Er stonden veel bankjes langs de kant (zover er een kant was) en daar kon je heerlijk genieten van het uitzicht over het dal, en een lekker kopje thee drinken. Na de pauze was het nog een klein steil stukje omhoog en toen waren we al op een hoogte van 600meter. Nu ging het niet zo heel steil meer en kwamen we door verschillende bergdorpjes waar soms wel de tijd leek stil te staan. Ook kwamen we weer de bomen tegen met een soort besjes/bolletjes die rood, oranje en geel zijn, dat is ook wat we gisteren op de foto probeerde te krijgen. Na een klein stukje afdalen, begint zomaar opeens alweer het laatste stuk van de beklimming. Rijdend langs de afgronden en de koeien bereiken we klokslag 12uur (dat hoorde vanuit het dal) de top, de zoveelste. Jammer genoeg staat er geen bord waarmee we op de foto kunnen. Wel heeft de familie koe en de familie paard er zich verzameld. Maar dat schrikt ons niet af om onze lunch lekker op de top op te eten onder toeziend oog van Betsy en haar vriendinnetjes.

Nu kon de afdaling beginnen, in totaal 22km lang! De langste afdaling die we tot nu toe gehad hebben en die zou ons helemaal terugbrengen naar de zee. De eerste paar kilometers gaan nog over het smalle paadje waar we de hele tijd op fietsten maar even later komen we in een dorp en wordt het drukker. Nu wordt het ook oppassen geblazen want je kan nou niet zomaar meer de binnenbocht nemen. Het gaat nog een keer bijna mis als Brian zijn veter in zijn versnelling is gedraaid en daardoor een iets te scherpe bocht neemt waarachter opeens een auto vandaan komt, de man natuurlijk over de roeie, sorry! De uitzichten die we te zien krijgen zijn werkelijk onbeschrijfelijk mooi. De zee ver weg, naast ons een diep ravijn met een rivier, de heerlijke bochten waar we door suizen, de wind in je haren, en dat zonder moeite te doen.

Beneden aangekomen is het toch wel een heel verschil, zo zaten we net nog op de top een boterham te eten en kwam er in een half uur een auto voorbij. Hier beneden is het druk en razen de auto’s weer langs. Als je ook weer omhoog moet na zo’n lange afdaling lijken je benen wel te breken maar dit gaat gauw genoeg over. Na even doorzetten over de toch nog kleine pittige klimmetjes en de drukke wegen komen we aan bij de haven waar ze natuurlijk weer eens siesta houden. We lopen maar even een rondje door de haven en dan gaat het kantoortje open waar we twee kaartjes kopen voor de boot naar Marseille. Daarna besluiten we te gaan winkelen, althans winkeltjes bekeken we kunnen toch niks kopen. Voor Brian is dit nog zwaarder dan fietsen want hij heeft hele zere benen, voor Hélène is het wel leuk maar ze vindt het heel erg jammer dat ze niks kan kopen. Om half 5 strijken we vervolgens neer op een terrasje voor een lekkere maaltijd, kebab met friet voor de ene en een kipschnitzel met friet voor de andere. Als toetje nog een lekkere crêpe en een bakje koffie en zo is het alweer 6uur en kunnen we de boot op. Dat gaat makkelijker dan ooit, we laten onze reservering zien krijgen een sticker, zetten onze fiets weg en lopen naar boven waar we de kamersleutel krijgen. De kamer blijkt ook 10x zo mooi te zijn dan op de vorige boot, want we hebben hier heel veel ruimte (het is eigenlijk een 4-persoonskamer), een mooie badkamer en het grootste verschil het is hier lekker schoon.

Straks gaan we nog even een rondje lopen op het dek. De zee is rustig en we hopen dat dat zo blijft, wel zo lekker voor Brian. Morgen komen we al om 7:45 aan, dus niks uitslapen voor ons, zelfs eerder uit bed. Daarna rijden we door naar als het goed is een camping.

Groetjes!