San Marcello - Torre del Lago 97km

Weer heerlijk geslapen in het bedje en we stonden alle drie op met de gedachte: lekker ontbijten, lekker afdalen straks en de zon zal schijnen. Maar helaas ging geen van deze drieen op. Het brood bij het ontbijt was niet te eten, er was geen zout door het meel gedaan. Toen we de luiken opendeden bleek de zon niet te schijnen maar het regende. En nadat we de fietsen uit de berging hadden gehaald bleek Hélène een lekke band te hebben. Hmmm.. Maar goed schouders eronder en de band maar eens gaan vervangen in de regen. Dat bleek niet het allermoeilijkste te zijn, want we hadden het eigenlijk zo gepiept. Er bleek een heel heel heel klein ijzerdraadje de band te zijn ingeslopen waardoor de band dus vannacht was leeggelopen. Daarna konden we dus opstappen en gelijk ‘vlogen’ we naar beneden, helaas regende het dus het was soms wel een beetje gevaarlijk zeker met de blaadjes op de weg. Er was nog een heel klein klimmetje en daarna was het eigenlijk alleen nog maar naar beneden.

Dus de vertraging die we hadden opgelopen met het bandje wisselen was al snel ingehaald. De regen werd steeds minder en wij kwamen steeds lager. Daarbij werd het wel steeds drukker. Op een gegeven moment was het een lange file die langs ons zoefde, niet heel fijn. Maar dat was maar voor een tijdje en kort daarna draaide we een fietspaadje op wat naar Pisa leidde, heerlijk! Er was alleen een heel klein probleempje het fietspad was onverhard. Op het begin ging het nog wel maar later kwamen er steeds meer plassen op het pad, steeds meer modder en we zakten steeds dieper weg. Daarbij konden we ook nergens een supermarkt vinden om brood te scoren, dus niet iedereen was in zijn beste bui (lees: Brian). Nadat we bijna van de fiets vielen van de honger, haalden we maar even de cake van vanochtend naar boven en die aten we op, konden we weer een stukje verder. In het volgende plaatsje bleek op het eerste gezicht ook niks te vinden maar nadat Hélène het even aan twee mannetjes gevraagd had, kwamen we bij een klein supermarktje terecht. Het werd maar weer houdbaar brood, maar dat was niet erg want alles ging er wel in. De zon was ook ondertussen gekomen en het was dus genieten in het zonnetje.

Daarna was het niet heel ver meer naar Pisa en de toren hadden ook eigenlijk zo gevonden. En ja hij staat scheef, maar we hadden hem minder scheef verwachten. We gingen even zitten en zagen dat allemaal mensen bezig waren met foto’s aan het maken van de toren en dan proberen om te toren tegen te houden. Wij vonden dit erg vermakelijk om te zien maar zelfs deden we er niet aan mee omdat het toch een beetje ‘dom’ vonden hoe dat eruit zou zien, maar goed ieder zijn eigen ding;). De toeristeninformatiediensten hier in Italie zijn wel ver te zoeken en ook hier in zo’n toeristische stad was hij weer nergens. Dus maar op iPhone van Stefan naar een camping gezocht en verrassend genoeg was deze er, en maar 1,5km verderop. Dus volle goede moed gingen we op pad maar toen we daar aankwamen bleek hij gesloten per 1 oktober. Hélène probeerde nog erop te komen door gewoon het bord te negeren maar daarna kwam er een vrouw naar buiten en zei dat het echt onmogelijk was om hier te overnachten. Er hing wel een a4’tje met andere campings die het hele jaar open waren in de buurt maar de dichtstbijzijnde was 16km verderop en lag niet echt op de route. We stonden dus voor een keuze: of weer binnen slapen hier in Pisa of toch naar de camping verderop.

Het was toch nog redelijk vroeg dus we kozen voor de camping, mede doordat we zo graag in onze tent slapen. De weg naar de camping was niet de leukste want dat was een hele drukke, maar daar hebben we een automatische piloot voor, gewoon hard doortrappen en dan kom je er vanzelf. Toen we halverwege de weg kwamen zagen we opeens een half naakte dame langs de weg zitten, dus wij echt zo van huh wat doet die hier nou. Maar toen ze ook nog is begon te fluiten begrepen we al snel dat het hoertje was. We begrepen eerst ook al niet waardoor deze secundair weg zo heel druk was, terwijl er een kilometer evenwijdig een snelweg loopt. Maar na nog een paar van de dames langs de weg te hebben gezien begrepen we dus waarom het zo druk was.

Aangekomen in het plaatjes moesten we eerst boodschappen doen. Maar de winkel had weer zijn siesta en ging pas om 4uur open dus moesten we een half uur wachten, want we hadden geen zin om eerst naar de camping te rijden en dan weer terug. De man die ons de hele tijd zag wachten vond ons blijkbaar zo zielig dat hij zelfs 5 minuten eerder opendeed, heel aardig. Binnen 5minuten stonden we ook weer buiten want me moesten snel nog naar de camping rijden want binnen anderhalf uur zou het donker worden en de tent mo

est ook nog een beetje drogen. Het lukte allemaal aardig en een uur nadat we de supermarkt uitliepen waren we al klaar met eten, en hadden afgewassen. De camping is niet de leukste w

ant we staan aan de ene kant naast een woonwagenkamp en aan de andere kant raast de snelweg voort.

Maar slapen in een tent zal veel goed maken.

Slaap lekker.