Rustdag 3 Helsinki

En zo wordt je voor de derde keer op dezelfde camping wakker en dat is toch wel uniek voor deze vakantie, want onze langste periode op een camping was tot nu toe drie nachten. Het ritme blijkt er al flink in te zitten want om kwart over 7 waren we allebei wakker. Maar we konden nog even lekker blijven liggen want we hadden pas om half 9 afgesproken om te gaan ontbijten. Weer een beschuitje en ontbijtkoek en daarna gingen we maar even kijken hoe ver Hanko rijden was. Het bleek wat verder dan gedacht, ruim 130km, dus ruimden we snel de ontbijtspulletjes op en gingen op weg.

We moesten eerst weer door heel Helsinki wat niet erg opschoot omdat er om de paar honderd meter een stoplicht staat maar toen we deze samen met de wegwerkzaamheden achter ons hadden gelaten konden we wel aardig doorrijden. Het is wel grappig om weer eens een tijdje in een auto te zitten en vooral in het begin hadden we zoiets van: ‘woow, dit gaat snel’. Onderweg kwamen we langs stukjes waar we zelf ook gefietst hebben en er stonden plaatsen op de borden waar we op de camping hadden gestaan. Brian zijn ouders vonden het ook erg mooi. Nadat we nog even waren opgestopt voor een bakje koffie met een lekkere koffiekoek, kwamen we om iets na 12en aan in Hanko. Gelijktijdig kwamen de eerste druppels naar beneden, die ochtend was zonnig gestart maar al langzaam werd het bewolkt en het waaide heel hard. De regen bleek maar een stuiptrekking en hield gelukkig snel op zodat we op een bankje in een parkje lekker een boterhammetje konden eten.

Daarna liepen we naar het strand waar Hanko wel om bekend staat. Als je aan het strand staat zie je voor je allemaal kleine rotseilandjes uit het water komen waar het water dan tegen aanslaat. Door de wind waren de golven erg hoog dat we soms de spetters er van voelde. Na een kleine wandeling over het strand en de rotsen liepen we terug naar de toeristeninformatie waar we vroegen of hier nog interessante dingen te zien waren. En dat was er zeker een kerk, een watertoren, houten villa’s, een klerenmuseum en dit kan je nog doen en daar kan je nog heen. Na vriendelijk bedankt te hebben besloten om bij de kerk en de watertoren te gaan kijken die toch dicht bij elkaar stonden. De kerk was niet heel veel bijzonders behalve dan dat je er erg stil moet zijn, en dat je denkt dat ieder geluid dat je maakt storend is voor andere mensen. De watertoren daarentegen was erg spectaculair. Met een lift werden we 4 etages omhoog gebracht waar we boven een schitterend uitzicht hadden. Aan de ene kant kon je de zee met al haar kleine eilandjes zien en aan de andere kant de uitgestrekte bossen. Dita vond de hoogte en de lift erg eng en was blij toen ze even later weer beneden, waar ze heel stoer zei: ‘nou was leuk he’. De mevrouw van de toeristeninformatie had ook nog verteld dat in die ene straat alle winkeltjes waren. Nou dat alle kon wel weggelaten worden want de winkeltje waren op een hand te tellen.

Na nog een ijsje te hebben gehaald kropen we de auto weer in voor de terugreis. De bewolking was inmiddels weggetrokken en het was al weer aardig warm geworden. In de auto heeft Brian alvast een deel van de blog getypt en Hélène lekker een boekje gelezen. Ook moeten we nog wat bekennen, bij het afscheidsfeest van Brian hebben wij een heel mooi klein boxje gekregen wat je aan kan sluiten op je iPod. Helaas kwamen we op 18 juni erachter dat we deze vergeten waren, samen met Hélène der zakmes waren dit de enige twee dingen die we vergeten zijn. Hélène haar zakmes is vorige week al gebracht maar het boxje is nu meegenomen. En het blijkt een geweldig ding te zijn, dus alsnog heel erg bedankt voor het kado!! En sorry dat we hem vergeten waren;).

Omdat het verkeer bij Helsinki toch wel opstroopten besloten we gelijk maar even ergens te eten, al was het nog maar 5uur. We hadden allemaal niet zo'n zin om ergens nog lang aan een tafel te zitten want wij moesten toch alles weer in de tassen doen en kijken waar alles is, dus werd het lekker de MacDonald's wat heel erg lekker was. Nu zijn we onze spulletjes aan het organiseren en goed kijken of er niks ergens in de auto blijft liggen. Straks gaan we nog even de film van gisterenavond afkijken op de portabel dvd-speler en dan lekker naar bed.

Morgen varen we om 10uur naar Tallinn waar we om half 12 aankomen, dan gaan we even de stad verkennen en dan overmorgen weer eens een echte fietsdag ervan maken. Brian zijn ouders gaan morgen ook verder en gaan naar het Merengebied, 300km boven Helsinki, waar ze nog 5 dagen zijn voordat ze terugvaren. Wij laten nu Scandinavie achter ons en gaan naar de Baltische Staten. We hebben erg genoten van elk land, Noorwegen had veruit de mooiste natuur, Zweden had de rust en vrijheid en Finland (waar we maar een klein stukje van hebben gezien) had zijn graanvelden en bossen. We hadden al deze landen al eens eerder gezien en gaan dus nu naar een land waar we beide nog nooit geweest zijn en een niet erg bekend fietsland is. Dus we vinden het allebei wel spannend.

En we berichten jullie natuurlijk hoe we het daar zullen vinden!

Tot morgen!