Saka - Narva 85km

We hebben vandaag heel veel indrukken gekregen dat ik erg me best ga doen om het zo goed mogelijk neer te zetten. We hadden al ons toeristenboekje gelezen dat als je in het noord-oosten van Estland was het leek of je in een ander land was en dat hebben wij vandaag mogen ervaren. De mensen zien er Russisch uit en ook 90% van de bevolking spreekt alleen Russisch wat maakt dat ook de borden in het Ests en Russisch zijn.

Maar laat ik bij vanochtend beginnen. Gisterenavond was er een feest en met de muziek zijn we rond 10uur in slaap gevallen. Onze bedjes liggen zo lekker dat het best moeilijk is om er s'ochtends uit te komen, maar om half 8 ''haal je jezelf' er toch maar uit. Naast ons tentplekje was een uitzichttoren over zee en aangezien we het gisteren te druk hadden (met andere fietsvakantiegangers praten) gingen we vanochtend nog maar even kijken, wat een hele leuke foto opleverde. Daarna reden we iets na 9en weg met als doel vandaag Narva, aan de Russiche grens.

We reden de eerste kilometers vlak langs zee op een leisteen plateu en dit leverde wel mooie beelden op, want als er even geen bomen waren konden we de zee 50 meter onder ons zien liggen. De hoogste waterval van Estland was hier ook maar deze schijnt denken we alleen mooi te zijn als er veel water is, want het enige wat wij zagen was niet meer dat leek op een druppende kraan. Wel was er een hele bol uitgesleten door het water wat leuk was om te zien. Het weer was niet geweldig, vanochtend was de zon al snel verdwenen achter de wolken en we hadden na 10 dagen voor het eerst weer schoenen aan op de fiets, wat dan best wel vreemd zit. Ook had Hélène zelfs haar lange broek aangedaan, maar dit vond ze soms toch wel erg warm.

Nadat we een korte theepauze gehad hebben kwamen we op een onverharde weg terecht, de enige vandaag volgens het routeboekje, maar dit mocht je wel een echte noemen. Op sommige stukken waren de stenen zo groot dat we er amper konden fietsen. Onderweg kwamen we een collega tegen die op weg was naar Tallinn. Het was een oudere Duitse man die vanuit Hamburg naar de Noordkaap was gefietst en nu via Sint-Petersburg was teruggereden. Wij vertelde ook waar wij vandaan kwamen en wat we gingen doen en daar was hij ook heel enthousaist over. Hij blogde ook iedere dag dus even de adressen uitgewisseld en weer verder. Toen we bijna op het eind van de onverharde weg waar zat er een hond op de weg, zonder ketting. Dus Brian wilde al bijna terugkeren maar er was gelukkig een man bij. Voor de zekerheid even een steen gepakt en er langs gefietst.

Daarna kwamen we in de eerste grote plaats, Sillamae, een plaats die tot 1991 gebruikt werd voor het produceren van wapens en tot die tijd gesloten was voor buitenstaanders. Langs de lange weg door het midden van de plaats heen zagen we een man een beetje waggelig komen aanrijden en vlak naast ons kon hij z'n fiets niet meer houden en viel vol op zijn gezicht, maar hij had waarschijnlijk zoveel alchohol op dat hij daar weinig van voelde. In deze stad werden we echt door alles en iedereen aangestaard. Bij het nieuw gebouwde centrum deden we boodschappen maar Brian bleef toch maar even buiten voor de zekerheid, want vlak daarvoor waren er wat gasten aan het roepen en we wisten nou niet op dit uit vriendelijkheid was. Helaas begonnen het te regenen waardoor we in de regen langs de kant van de weg onze boterham met soepje moesten nuttigen.

De weg die we na het eten volgen is een weg langs graven, en niet een paar graven maar heel veel graven. En allemaal zijn ze heel goed onderhouden, overal lopen ook mensen, jong en oud, het tuintje te weiden. Elke keer dachten we van nu zal het wel over zijn maar dan was er weer een heel veld voor graven, erg indrukwekkend om te zien. Als we dan bij de snelweg komen waar we een stukje over heen moeten kunnen we kiezen, of direct naar Narva of via een omweg langs Narva-Joesuu een buitenverblijf met allemaal houten villa's. We hebben de tijd dus kiezen voor het tweede. We komen langs een boom waar allemaal linten aanhangen en wij dachten ooo dat zal wel een bijzondere boom zijn. Even later komt Brian erachter dat hij dat in het boekje had gelezen dat als je daaronder kust je eeuwig bij elkaar blijft, best vervelend dat we daar voor bij zijn gereden;). De houten villa's valleen een beetje tegen, maar gelukkig is er een supermarkt waar we avondeten kunnen halen, hebben we dat ook vast gedaan.

Daarna zijn we bij de Russiche grens, tenminste er zit nog een water tussen wat de grens is. De grens wordt gemarkeerd door de oranje balonnen in het water, ook varen er patrouilleboten en staan er uitkijktorens. In de Tweede Wereldoorlog is hier een beroemde slag tussen de Russen en de Duitsers geweest, en dit zien we in de vele monumenten en oorlogsgraven langs de kant van de weg. De oorlogsgraven zijn helaas niet meer onderhouden en we zien eigenlijk alleen verroeste of kapot geslagen kruizen, en een tank. Vervolgens komen we aan in de buitenwijken van Narva en we worden gelijk geconfroteerd met de armoede die hier heerst. We zien eerst wat oude vrouwtjes langs de kant van de weg bloemen proberen te verkopen en kort daarna zien we waar ze dan in wonen. Houten huizen, met kapotte ramen die niet groter zijn dan een blokthut. De buren zitten ernaast in een misschien nog erger krot en zo gaat het maar door, hele wijken vol houten krotten achter hekken waar mensen wonen wat je je gewoon niet kan voorstellen. Als we verder rijden komen we in een wat betere wijk waar de huizen van steen zijn maar niet onderhouden en de verf bladdert ervan af.

We houden even pauze bij de rivier de Narva die de grens vormt. De brug over de Narva vormt de grens. Aan allebei de kanten staat een groot kasteel (foto waar Hélène op staat is Russische kant). We denken eerst dat de mensen in de rij staan om het kasteel binnen te mogen, maar later blijkt het de grenscontrole te zijn. We besluiten hier niet langer te blijven en zette koers nar de camping die een paar kilometer bij Narva ligt. Onderweg zien we nieuwe winkelcentra's pal naast de ontelbare betonnenflats die het straatbeeld donimeren.

Even later zijn we op de camping en worden vrolijk begroet door een Rus, hij is heel trots dat hij uit Rusland komt want dat was ongeveer zijn eerste zin. Hij woont al 14 jaar in Estland en heeft het hier best naar zijn zin. We mogen kiezen met welke valuta we betalen Estse Kronen of Euro's, na even snel rekenen blijkt dat in Estse Kronen betalen ongeveer 7euro goedkoper is dus dat maar. We krijgen een heel groot veld tot onze beschikking waar we onze tent mogen opzetten en is een overdekt huis waar we eten kunnen maken, heerlijk toch?! O ja, we moeten nog wel even zeggen hoelaat we willen douchen.

Nu hebben we lekker spaghettie gegeten, al was de saus wat minder, en mogen over een half uur douchen;).

Tot morgen!