Tallinn - Vosu 100km

Allereerst het belangrijkste nieuws van de dag. De krant die ons een week geleden geintervieuwd heeft en daarna de krant zou opsturen heeft dat dus gedaan en ja hor we staan erin! En niet met een kleine foto nee bijna een derde van een pagina. En we staan zelfs op pagina nummer 3, dus als je de krant openslaat zie je ons, tenminste de mensen die de krant gekocht hebben. Wij vinden het echt helemaal geweldig, helaas is het wel in het Fins maar als we een keer de tijd hebben gaan we het proberen te vertalen. Een grotere foto staat als vorige blog gepubliceerd.

Zo dat is dus verteld en nu gaan verder met de normale blog. Vanochtend werden we voor het eerst wakker in Estland, best leuk. Na even wassen en ontbijten zaten voor 9en op de fiets. Toch best goed als je nagaat dat we al 4 dagen geen normale fietsdag gehad hebben. Maar vandaag was het weer zo ver en de benen kriebelden wel een beetje. De lucht was blauw maar de wind was best wel hard, en uit de verkeerde richting voor ons. De eerste 10km moesten we Tallinnn uit zien te komen, gelukkig hadden we de route die Hélène der ouders een maand eerder gereden in de GPS, dus dat was niet heel lastig. Na een paar flatten uit de Sovjet-tijd en een stukje snelweg (levensgevaarlijk maar kon even niet anders) waren we op de rustige landbouwweggetjes gekomen. Bij de eerste de beste supermarkt deden we gelijk maar even inkopen voor de hele dag want je weet nooit wat je tegenkomt. Het is hier absurd goedkoop want voor iets minder dan omgerekend 5euro konden we de hele dag en zelfs morgenochtend vooruit.

Hélène haar ouders hadden toen ze hier een maand geleden een schatkist langs de route verstopt die wij dan moesten gaan vinden. We hadden de coordinaten doorgekregen en kwamen nu erg dichtbij. In Uppsala toen ze op bezoek waren hadden we al foto's gezien van de omgeving en ook de GPS meldde dat we dichtbij waren. En even later zagen we een boom die we ook van de foto's herkende. Iets verder stond een auto geparkeerd en aangezien we nog een beetje bang zijn voor de Esten wilden we maar even wachten tot deze weg reed, want de boom waarin de schatkist verstopt was stond midden op een gemaaid graanveld. Maar de auto reed maar niet weg en even later kwamen er nog een paar auto's staan, allemaal met honden, het bleek een hondentraining te zijn of iets dergelijks. Dus bleef Brian maar bij de fietsen en ging Hélène het veld in om de schat de zoeken. Het schatkistje was aan een tak gebonden dus ze moest springen en trekken om hem eraf te trekken maar even later kwam ze triomfantelijk terug, wat zou erin zitten? De schat bestond uit allemaal leuke dingetjes, een geluksmagneet, een etentje, een tasje met briefjes van Leo, Rian, Edwin en Ruta en lieve babysokketjes voor onze babykleding verzameling! Heel erg bedankt voor de lieve briefjes en de leuke kado's!

Na deze leuke pauze moesten we toch verder. We reden door open graanvelden en de wind had hier vrij spel om ons midden in ons gezicht te blazen. Dus het was hard werken om uberhaupt een snelheid van 15km/p/u te halen. De keren dat we even geen wind hadden keken we naar elkaar van pff als we dit de hele dag hebben wordt het een lange dag, gelukkig was het niet de hele dag zo. Vlak voordat we de snelweg weer moesten oversteken zagen de eerste ooievaars van de vakantie, helaas stonden ze iets te ver weg om een goede foto te nemen. De zon verdween langzaam achter de wolken toen we wilden gaan eten dus zochten we een plekje uit de wind achter een steen (een gedenksteen zelfs). Tegen elkaar aangekropen(het was echt zo koud) aten we onze boterhammetjes met salami en weer hagelslag wat meegebracht was van thuis. Ook belde Hélène een tijdje met haar moeder wat altijd leuk is.

Een tijdje later stonden we voor een dillemma, de route ging over twee schiereilanden maar dan was de enige camping volgens de campinggids wel erg ver voor ons. In het routeboekje wat wij hadden stonden wel wat campings op de schiereilanden maar we hadden al gezien dat dit niet erg klopte. Dus wat moesten we nu doen, of de schiereilanden links laten liggen, de route afsnijden en naar de camping rijden of de schiereilanden rijden en hopen dat we ergens een camping konden vinden. We wisten het niet allebei wilden we wel heel graag op een camping slapen maar de route leek ons toch ook wel erg leuk. Dus was het kop of munt, kop voor de camping en munt voor de eilanden. Het werd kop dus direct naar de camping. Koppig kozen we toch maar voor de schiereilanden want we zouden hier toch niet snel terugkomen en we hadden de tijd, dan misschien maar geen camping vanavond. De keuze bleek gelijk de goede, want even later reden we langs een hele rustige weg langs de zee en genoten we van de uitzichten.

Bij het plaatsje tussen de schiereilanden in kochten we een lekker ijsje. We zaten er allebei wel doorheen en besloten het tweede schiereiland niet te doen en maar naar de camping te rijden wat nog een kleine 15km was. Het eerste stukje ging over een onverharde weg, wat soms gewoon een zandhoop was waar doorheen moest ploegen en dan weer een groot kuilenveld. De wegen die we tot dan toe gehad hadden waren goed te befietsen, zelfs een gravelweg. Maar deze was wel echt goed kijken waar je rijd, gelukkig waren er snel weer af en zaten we op de laatste weg naar de camping toe, een lange rechte weg van 8km. Nadat we nog even een energiereep hadden gegeten begonnen we aan de laatste 5km, maar wat voor dier rende er nu over de weg. Brian sprong van zijn fiets af, pakte zijn pijl en boog en vloog het beest, wat op een vos leek, achterna in de bosjes. Even later kwam hij triomfantelijk terug met zijn buit. Na alle nachtelijke jachtexpedities en alle vallen die hij de afgelopen tijd gezet had, maar waar nooit iets uitkwam, had hij nu eindelijk zijn eerste dier gevangen. Het kwam ook wel goed uit want we waren vlees voor vanavond vergeten.

Even later was de camping (bij zee), en nadat we ingecheckt waren was het al over 6en en hadden we 100km gefietst. Nadat we de tent hebben opgezet en heerlijk rijst, fishsticks en wokgroenten gegeten hebben gaan we weer lekker douchen. Straks misschien nog een wandeling over het strand en dan lekker slapen.

Tot morgen!