Tammisaari - Lohja 87km

En vanochtend werden we voor de derde keer wakker met zon en wat is dat toch heerlijk. We merken dat het ook sneller gaat met inpakken als de zon schijnt. Dus zijn we een kwartiertje langer blijven liggen en hebben in recordtijd (1uur20min) de spulletjes ingepakt en zaten we weer iets over 9 op de fiets. Ook werd er weer een ballon op de fiets geplaatst omdat vandaag Caroline 22 jaar wordt, gefeliciteerd! Het was gelijk al erg warm. Maar dat vinden we helemaal niet erg want na alle kou, wind en regen die we gehad hebben kan het ons niet warm genoeg zijn. We moesten een klein stukje 'terug' rijden om weer op de route te komen, maar besloten niet dezelfde weg als gisteren te nemen maar de toeristische route door de haven. Dat was erg leuk om te zien want er was bijna niemand op de weg en wij reden door een verlaten haven met allemaal bootjes, van roeiboot tot jacht, dat waren de perfecte eerste kilometers.

Daarna kwamen we weer bij een grote weg die dan toch wel wat herrie maakt, maar dan ben je gelijk goed wakker want je moet goed kijken waar je heen moet. Even later zijn we afgeslagen en rijden we een onverharde weg op van een kilometer of 15. We zijn er achter gekomen dat je hier in Finland drie verschillende soorten wegen hebt. De eerste is de snelweg/drukke weg die een langzaam omhoog gaat en langzaam naar beneden en mooi geasfalteerd is. De tweede is de iets minder drukke weg/provinciale weg, deze heeft al geen wegmarkering en is net breed genoeg voor twee auto's ook begint het wegdek al wat scheuren en gaten te vertonen, er zijn al wat steiler beklimmingen en ook wat snellere afdalingen. Als derde is daar de lokale weg/onverharde weg deze weg is dwars door alles heen gemaakt, er zitten heel veel kuilen in de weg en wasborden (kleine kuiltjes achter elkaar) de hellingen zijn hier heel steil dat je vaak naar een van je lichtste versnellingen moet terugschakelen om uberhaupt boven te komen. En nu reden we dus op een onverharde weg, type 3 om het maar voor het gemak te noemen, en was het flink klussen geblazen. Je komt boven, je kan drie keer uithijgen en dan is het al weer je volle vaart naar benenden en daarbi jde kuilen ontwijken. Maar even later is de volgende helling al weer. Het is nog vroeg en de benen zijn nog goed dus we komen wel lekker vooruit.

In het eerste grote plaatsje houden een koffiepauze voor de deur van de supermarkt zodat we gelijk de nodige boodschappen kunnen doen voor vandaag. Als we even later in de schaduw zitten uit te rusten zegt een man in een auto dat er even verderop een zwemplaatsje is. Dit hadden we ook al gezien op de kaart maar we kunnen niet bij ieder zwemplaatsje stoppen want we moeten toch ook wel fietsen. Even later stoppen we even en heeft Brian het zo warm dat hij maar met kleren en al in het water springt, lekker die verkoeling. Toen we bij een zwemplekje aankwamen waar we ook gelijk wilden lunchen bleek dat dit in plaats van zwemplaatsje een visplaatsje was geworden dus besloten alleen maar even wat te eten.

Na de middag is het toch wel het warmst van de dag en heeft vooral Brian het heel erg warm. Hélène is daarentegen volledig in haar sas met deze tropische tempraturen en rijdt daarom veel op kop om Brian een beetje op sleeptouw te nemen. Het tweede onverharde stuk van de dag komt in zicht, en in het routeboekje stond al de het een winderige en zanderige weg is en dit merken we. De wind is continue aanwezig en we happen zand als een auto ons passeert. Nadat we ook deze weg weer overwonnen hebben komen we een zwemplekje tegen (eigenlijk zwemschool, volgens het bord) en nemen we een lekker verkoelende duik met daarna heerlijke druiven. We hadden bedacht dat we met dit lekker weer vandaag wel konden gaan wildkamperen bij zo'n zwemplekje omdat de enige camping in de omgeving 8kilometer van de route af was, het enige probleem was dat we nog wel een supermarkt moesten zoeken om water in te slaan. Maar deze vinden we iets later ook en kopen 5 liter wat gelijk in onze flesjes en bidons verdwijnt. Ook halen we een lekker ijsje.

Op het zwemplekje aangekomen blijkt dit een zwemparadijs te zijn want er is zelfs een duikplank geplaatst waar je zo in het meer kon springen. Dus het was er ontzettend druk en we hadden weinig zin om te wachten tot de meeste van deze mensen weg zijn, want het is toch een beetje raar om je tent te midden van alle handdoeken op te zetten. We besluiten om toch maar naar de camping te gaan. Wel kunnen we weer even genieten van de Finnen. Het maakt niet uit waar we komen maar we worden aangegaapd, en niet even nee ze kunnen gewoon soms een minuut naar ons blijven kijken. Wij proberen meestal gewoon hey of hoi te zeggen maar ze zeggen dan ook niks terug. De meeste gapen je aan en als ze daarmee klaar zijn kijken ze nors weg. We missen wel een beetje de Zweedse gastvrijheid waar wij iedereen groette en waar iedereen ons vriendelijk terug groeten en er altijd wel iemand iedere dag een praatje met ons maken. Maar we zijn hier nu 3 dagen en op het interview van gisteren na heeft niemand nog met ons gepraat. Misschien stinken wel te erg naar zweet, wie weet.

Op de camping aangekomen blijkt de campingbaas geen Engels te spreken, dus roept hij maar even zijn zoon (?) erbij die het maar moet regelen. Zenuwachtig checkt hij ons in, maar weet niet te zeggen waar de tent area is dus rijdt de campingbaas wel even mee op zijn fietsen. De camping bestaat eigenlijk alleen maar uit caravans die er het hele jaar staan, de meeste hebben een tuintje of een houten vlonder. Dus als er anders gasten komen is het wel heel interresant en worden vanuit alle raampjes aangekeken. Als even later een nieuw stel met een caravan komt is het helemaal feest want er lopen een stuk of 5 oude mannetjes uit die allemaal wel het beste weten hoe je de caravan kan neerzetten. De gast die er zenuwachtig van wordt geeft uiteindelijk maar zijn stuur en een van de oude mannetjes en die zal wel even de caravan voor hem neerzetten, en dat lukte hem ook aardig. Als wij om 6uur aan het eten zijn is het voor de camping sauna tijd dus zien we overal vandaan mensen aan komen lopen of fietsen met een handdoek om. Hun kijken naar ons, dus wij kijken lekker terug en we hebben zat of over te praten/roddelen tijdens het eten.

Nu nog even een douche en we zijn weer helemaal schoon om lekker naar bed te gaan, morgen zijn we in Helsinki en hebben we zelfs 3! rustdagen, met de ouders van Brian.

Tot morgen...