Sangaste - Smiltene 99km

Heey allemaal,

na een heerlijke maaltijd met zwaar bestek vonden wij beiden. We zijn namelijk gewend om met een kleine lichtgewicht vork of lepel te eten en dan is het best gek om met een grote mes en vork te eten. Daarna lekker naar de hotelkamer en daar een beetje gehangen op bed, want dat bed was zo heerlijk zacht!

Vanochtend een lekker ontbijtje in hetzelfde restaurant. En Brian ontdekte dat hij roggebrood best wel lekker vind! Verder hadden we een gebakke eitje, witte boterhammetjes, koffie (voor brian) en een lekker bakje yoghurt met carnflakes. En ondanks de regen (het had ook al heel de nacht geregend) hadden we er weer zin in. Meestal houden we na ongeveer 20-25km een kleine pauze maar we konden geen overdekt plekje vinden dus fietste we dapper verder in de regen. Waarna we een onverhard stuk opreden het was nu even droog toch had de regen het zand lekker sponzig gemaakt die nacht en halverwege begon het toch weer te regenen. Waardoor het voelde alsof je niet harder vooruit kwam dan een slak. Uiteindelijk dan toch weer asfalt en kwamen we al vrij snel een mooi bushokje tegen waar zelfs de fietsen even droog konden staan (toch wel fijn voor ze;)). Heerlijk om zo even op te warmen aan een kopje thee en even dat natte regenpak uit. Daarna was het nog af en toe een beetje regenen maar al snel werd het droog, alhoewel de wind nog aardig bleef waaien (tegenwind) kwam het zonnetje toch af en toe te voorschijn.

En tegen de middag kwamen we aan in het stadje Valga/Valka. Dit is het grensstadje tussen Esland en Letland en hier zouden we dus ook de grens over gaan. Maar eerst nog even boodschappen gehaald met de laatste Estste-kronen. Wat inhield dat Hélène de boodschappen uitkoos en Brian meeliep als rekenmachine (zou toch lullig zijn als je net niet genoeg hebt).

Vandaag zijn we voor het eerst aangesproken door een Estste man die zowaar engels kon. En graag wilde weten wat we kwamen en gingen doen, hij wist ons ook te vertellen dat Estland een heel leuk land is. En dat zijn wij beiden met hem eens, in het begin vonden we het toch best een beetje spannen om hier naar toe te komen. Maar het viel reuzen mee en er was ook zeker heel veel natuur en rust in Estland te vinden. Zeker een aanrader mocht je ooit is wat anders willen zien.

Toen we de grens overwaren nog even langs de toeristeninformatie voor een campinggids en daarna was het de route weer even opzoeken. Na die gevonden te hebben en Valka uitgereden te hebben, bleek het een lange weg te zijn naar het volgende plaatsje waar we vlakbij zouden kamperen. De weg maakte gelukkig wel wat kronkels zodat we af en toe de wind in de rug hadden. Maar op het einde waren we allebei erg moe en kon de camping niet vroeg genoeg komen. Brian deelde nog even mee dat we nu net geen 100km hadden wat toch wel een beetje jammer is. Maar Hélène kon daar totaal niet mee zitten en was vooral heel blij dat ze op de camping was (Brian heeft overigens ook geen extra rondjes meer gefietst tot de 100).

Toen we op de camping aankwamen was het even zoeken naar de receptie, maar die bleek er niet te zijn. Na een zoektocht vonden we wel een telefoonnummer dus hebben we daar maar naar gebeld. Degene die opnam kon niet zo goed engels maar wist ons wel te vertellen dat het een camping was en dat we 10min moesten wachten. Nou wij besloten maar vast de tent op te zetten. Toen we hier mee bezig waren kwam er een oude man naar ons toelopen (deze hadden wij eerder ook al gezien maar had toen geen zin om aandacht aan ons te geven, dus wij namen aan dat hij niet bij de camping hoorden). Met een boekje waar de prijzen in stonden wist hij ons te vertellen hoe duur het was en hij liet wel even zien waar de WC+docuhe was. En als het ging regenen mochten we wel daar binnen zitten. Uiteindelijk was alles wel duidelijk en toen we wilde betalen was dit opeens niet meer nodig. Ook niet na aandringen dus hebben we hem maar vriendelijk bedankt. Hij wilde nog wel dat we opschreven uit welk land we kwamen. Later kwamen er nog een paar meiden langs die wel engels konden maar wij wisten al waar de WC was, dus toen gingen ze weer weg. Nu zitten we hier lekker binnen in een soort huiskamertje het zonnetje schijnt nog steeds regelmatig maar als die achter de wolken is, is het best fris.

Over 2dagen komen we in Riga aan waar we een rustdag hebben en we ook Ruta weer ontmoeten (hoe, wat en waar is nog onduidelijk) wel gaan we zondagavond naar een Lets theater die Ruta voor ons uitgezocht heeft.

Toedeloe