Tartu - Sangaste 83km

Gisterenavond hadden we tot half 10 nog lekker buiten in de appelgaard (daar stond onze tent) gezeten. De weersvoorspellingen die we gezien hadden waren voor de komende dagen eigenlijk alleen maar regen maar zoals zo vaak met voorspelling kloppen ze (gelukkig) niet. Want toen we de volgende ochtend wakker werden scheen de zon alweer. Het gras was nog wel nat van de dauw zodat we wel half in en half buiten de tent ontbeten hebben. Iets over 9en zaten we dan weer op de fiets voor de volgende etappe.

De eerste 28km waren over de snelweg en zelfs een stuk over de rondweg van Tartu, dus het was druk, heel druk. Gelukkig was er vaak wel net een klein stukje asfalt over naast de rijbanen waar wij dan opfietsten. De wind stond ook nog eens tegen dus de kilometers kropen voorbij. Na 18km was Brian de snelweg zo zat dat hij maar zelf een fietsroute maakte en we gingen een dorpje in. Zowat het halve dorp stond te wachten op de bus naar Tartu wat wij wel een grappig gezicht vonden. De supermarkt was helaas gesloten vanwege verbouwingen zodat er geen lekkere koffiekoeken kwamen maar weer de normale koekjes. Nadat we even gestopt waren hadden we allebei wel zin in een muziekje op de fiets. Dus wij het kleine boxje op de iPod aangesloten, op de fiets gemonteerd en op het hoogste volume gezet en al zingend reden we verder, op de 'discofiets'. De eigen gemaakte fietsroute van Brian bleek toch niet zo'n groot succes want even later kwamen we op onverharde wegen en moesten we 5kilometer omrijden om weer op de normale route te komen.

De regen viel vandaag precies op tijd, want dat was toen we net wilden gaan eten en een overdekt bushokje zagen. Even weer de muziek en Hélène ging helemaal uit der dak op Mambo nr. 5 met der boterham in de hand. Toen we weer verder gingen was het droog. We reden nu richting het hoogste plaatsje van Estland, Otepaa, op een hoogte van 154meter. Hier worden in de winter veel wintersportenwedstrijden gehouden, zoals de Tartu Marathon. We weten het, de naam klopt niet en het zegt ons ook niks. Maar dat betekende dus dat het klimmen geblazen was, nou niet echt heel steil maar we gingen toch wel na een lang tijd weer eens omhoog. Dit leverde daarom ook uitzichten op wat heel mooi was. Hélène was helemaal in der sas want ze zei: 'ik ben gewoon een bergfietser, ik gewoon uitzichten nodig'.

Bij de toeristeninformatie in Otepaa gingen we nog maar even voor de zekerheid vragen of wel in het kasteel konden slapen. Maar de mevrouw wist ons te vertellen dat dat helaas alleen voor grote groepen was, nadat wij zelf ook nog even op internet hadden gekeken of dit echt waar was, bleek dit inderdaad zo te zijn. Dusja wat nu, en waar gaan we nu slapen? Om dit te overleggen waren we maar in een overdekt bushokje gaan zitten waar het lekker warm was, de regen kwam buiten met bakken uit de hemel. Maar goed, waar gaan we slapen? We hadden al de Estse Kronen gepint, omdat we ervan uitgingen dat we daar gingen slapen. En daarbij morgen zouden we waarschijnlijk in Letland zijn dus dan zouden we niks meer aan het geld hebben. Dus het geld moest op, was er nog iets anders waar we konden gaan slapen dan. Ja er waren twee campings maar dat kost niet zoveel geld. Er was ook nog wel een Guesthouse op de route met Restaurant, dit kwam goed uit want we wilden ook uit eten vanavond, want hier hadden we nog een tegoedbon van uit de schatkist. Dus de keuze was gemaakt we gingen naar het Guesthouse, een echt bed met echte handdoeken!

De regen was gestopt maar het was wel gelijk wat kouder geworden, dus voor de warmte hadden we maar onze regenjassen aangedaan. We reden langs skihellingen en een schansspringbaan en ook nog het biathlonstadion, wat Brian vooral heel leuk vond om te zien. Daarna ging de weg meer naar beneden dan boven, want ja je was al in het hoogste plaatsje geweest. We hadden helaas wel een afslag gemist, waardoor we op de grote weg verder reden, maar druk was het er niet. Brian was vandaag waarschijnlijk niet zo goed in vorm met navigeren.

Na 83km kwamen aan bij het Guesthouse en na het inchecken en onze fietsen in de schuur te hebben gezet gingen we naar de kamer. En dat is een hele mooie ruime kamer (voor onze begrippen), met handdoeken, TV, eigen douche en eigen toilet. Dus nu gaan we even lekker douchen en dan lekker uit eten, in het restaurant. Het regent buiten ondertussen ook heel hard dus maar goed dat we lekker binnen zitten.

Tot morgen!!!

p.s. Estisch is inderdaad een taal..