Salo- Tammisaari 88km

Heey allemaal,

goh wat is het weer een heerlijke dag geweest vandaag! Ondanks de toch pittige Finse heuveltjes (we hebben vandaag 1047hoogtemeters gehad en het hoogste punt was slechts 73meter boven zeeniveau) was het fietsen erg leuk en afwisselend. En vanochtend toen we wakker werden scheen de zon alweer/nog steeds en dan is het altijd fijn om op de staan. Na een lekker ontbijtje en de spullen opgeruimd te hebben zaten we om 09.05uur op de fiets. Nou denk je misschien: "wat boeit mij dat nou dat jullie om 09.05 op de fiets zaten. Maar voor ons blijft het toch elke dag weer iets om in de gaten te houden. Alhoewel we beiden geen idee hebben hoe het komt dat we (bijvoorbeeld) gisteren een half uur later op de fiets zaten, we doen elke ochtend precies hetzelfde!

Al gelijk voelde we dat het meer heuvelachtig was dan de dag daarvoor en na de eerste heuveltjes voelde we de kuiten al weer aardig zitten. Maar je raakt aan alles gewend (of de heuveltjes zijn even iets minder stijl) en het was mooi weer met een lekker windje deze keer niet in de rug maar dat vonden we niet erg. Na 25km fietsen en al aardig in de bossen gezocht te hebben naar elanden, want die schijnen hier weer te zitten. Vonden we het tijd voor een kleine 'koffiepauze' met stroopwafels, erg lekker! We zagen een bankje en een supermarkt dus Hélène ging even naar binnen voor een brood. Hélène was nog niet binnen of Brian werd haast aangevallen door vier mensen die een auto uit kwamen springen. Met de vraag: "can I ask you some questions?" Waarop Brian antwoorden: "ik spreek alleen met mijn advocaat erbij" (Nee dat was een grapje) En natuurlijk mochten ze wat vragen, ze kwamen met de 'standaard vragen' als: waar kom je vandaan, waar ga je naartoe en waarom eigenlijk op de fiets. En nee, we komen niet uit Frankrijk maar uit NEDERLAND!;) Toen Hélène weer terugwas waren ze nog druk bezig met ondervragen en hoeveel kilometer we dan wel niet gefietst hadden, zo 3600km heb je dan geen zere billen? Nee, dat valt wel mee. En waarom fietsen jullie in deze omgeving? Nou omdat de route zo gaat, was ons antwoord. Alles werd ondertussen opgeschreven en er moest ook nog een foto van ons gemaakt worden. Wat zeg ik een foto, misschien wel twintig en allemaal dezelfde. Zodat ze waarschijnlijk de meest faboulos foto kon publiceren. Want ja, je zal het niet geloven maar we komen in de regionale krant van Salo! Het plaatsje waar we zijn ondervraagd schijnt het mooiste stadje van Finland te zijn en daarom moest er een krantenbericht over geschreven worden. Wij vonden het stadje waar we dus doorheen zijn gereden niet zo bijzonder maar wel erg leuk dat we (waarschijnlijk) in de krant komen. Ze vroeg naar een adres en ze zou de krant opsturen, we zijn erg benieuwd.

Daarna gingen we weer lekker op de fiets, we fietsten vandaag weer door korenvelden waar we konden genieten van een mini-concert van de sprinkhanen en krekels. Ook fietsten we door bossen langs meren en kleine dorpjes. Het is echt een heel leuk stukje Finland hier en daarbij schijnt de zon heel de dag wat alles nog leuker maakt. We hadden dan ook al op de kaart gezien dat we langs een zwemplekje kwamen dus we vonden het een goed idee om daar in de middag een duik te nemen om even lekker af te koelen. Na deze duik heeft Hélène nog even liggen zonnen en Brian zitten lezen want die kan niet stoppen met lezen uit het nieuwe boek dat we in Stockholm hebben gekocht. Toen we daar dus even lekker zitten en lagen kwamn er andere fietsvakantiegangers aan. Maar die vonden we een beetje stom want ze zeiden niet eens gedag.

Ook zouden we vandaag langs een kerkje komen en hier wilde we vandaag wel even gaan kijken (vertaling: dat wilde Hélène wel). Brian ziet er toch niet zoveel aan dus die is buiten blijven staan. En Brian heeft het wel op de foto kunnen zien;) maar Hélène vond het wel een beetje vreemd om alleen naar binnen te gaan dus de volgende keer gaan we weer samen.

Na dit kleine bezoekje aan de kerk sloegen we al snel weer een onverharde weg op van 7km lang. Maar hier werd Brian toch wel even een beetje moe, want ja. Onverhard betekent op-af-op-af en ook nog eens heel stijl. Best pittig dus! Maar de omgeving was (vond Hélène) zeker de moeite waard. Brian zag hier niet zoveel van omdat hij het al druk genoeg had met zichzelf vooruit slepen. Daarna draaiden we een asfalt weg op en ging het al snel weer beter met Brian.

Omdat we er allebei achter zijn gekomen dat Hélène niet zo heel goed kan kaart lezen (Hélène wist dit al langer maar vond het wel makkelijk dat Brian de kaart leest). En aangezien Hélène in Uppsala de kaart nog op zijn kop had gehouden (dan kan je het toch beter zien!) moest hier toch maar is verandering in komen, dus heeft Hélène nu ook delen van de dag de kaart. Meestal in de middag en steeds een beetje langer (rustig opbouwen). Het gaat eigenlijk heel goed, alhoewel Hélène de kaart het liefst soms nog zou willen omdraaien. Moet Brian ook nog wel regelmatig helpen herinneren dat we hier misschien links moeten? Ow ja, zegt Hélène dan: "dat had ik even gemist". Gelukkig heeft Brian een geografisch geheugen en weet dan al eerder waar we naartoe moeten, dus hoeven we niet onnodig verkeerd te rijden. Ook wel een prettig gevoel voor Hélène;).

Rond half5 kwamen we op de camping aan (gevonden door Hélène) na ingechekt te hebben besloten we nog even naar de supermarkt te rijden. Want we hadden wel pannenkoekenmix maar wilde wel spek erbij en ook gelijk weer wat fruit gehaald voor een fruitsalade (banaan, sinasappel en appel). De Spekpannenkoeken waren heerlijk en ook het fruit ging er zo zin. Nu zitten we weer lekker op de camping, het zonnetje is al achter de bomen maar de temperatuur is wel aangenaam.

Over drie dagen zien we Brian zijn ouders die vertrekken morgen van huis, bij deze goede reis en tot Zondag!=)
En morgen is Caroline jarig dus er word een roze ballon aan Hélène haar fiets gehangen.

Tot morgen xx