Ljubljana - Ajdovscina 76km

Heey allemaal,

heel erg bedankt voor alle felicitaties. Dat geeft het toch wel een extra flair!
Nadat we gisteren op de camping waren aangekomen begon het langzaam te druppelen. En rond etenstijd regende het echt hard. Maar wij hadden een afdakje opgezocht met een picknicktafel, waar we heerlijk droog konden zitten en eten konden maken. Daarna kropen we de tent in, wat voor Brian toch wat minder gemakkelijk ging dan normaal. Maar het is hem toch gelukt en hij was blij dat hij lekker lag. helaas heeft Brian wel heel veel uren van de klok voorbij zien komen. Maar toch aardig uitgerust. En helaas was het niet meer echt gestopt met regenen dus moesten we in de regen opbreken. En hebben we de tent samen afgebroken, want Brian kan zijn benen niet zo makkelijk buigen dan normaal. En omdat Brian de tent meestal alleen doet (hij heeft zo zijn eigen maniertjes) moest het nu samen natuurlijk wel op precies op dezelfde manier gebeuren. Dus met instructie werd de tent opgevouwen en in de zak gedaan. Bij Hélène komt nu toch echt de vraag boven: "hoe ga jij vandaag fietsen?" Nee maar dat moet allemaal wel lukken, ik hoef toch niet te bukken zegt Brian dan.

Ook op de fiets komen kost erg veel moeite, Brian kan niet staan op de pedalen (iets wat hij vaak en graag doet) en ook aanzeten na een stoplicht kost erg veel moeite. Dus iets langzamer dan normaal banen we onszelf een weg door de stad heen. En komen we nog op punten waar Brian die dag daarvoor nog heeft gelopen. De regen valt nog mee het is meer een beetje miezer en niet heel erg hinderlijk. Na 20km drinken we een kopje thee in een bushokje en zijn we ook zo goed als de stad uit. Fietsen we door heuvelachtig gebied met mooie herfstkleuren hier hebben we ook de enige foto van vandaag gemaakt.
Nadat Brian met veel moeite weer op de fiets klimt (met hulp van Hélène) kunnen we weer verder. Maar het gaat toch iets harder regenen en omdat we geen fietsroute hebben in Slovenie moeten we even goed bekijken hoe we nu gaan fietsen. Naar Postonja (hier zijn beroemde grotten om te bezoeken) of rechtsstreeks naar Italie. We besluiten voor de tweede keus te gaan en de grotten links te laten liggen. Deze willen we nog wel gaan bekijken maar komt nu dus op de to-do-lijst.
Waarschijnlijk moeten we nog wel flink naar boven dan vandaag, maar uiteindelijk zal het 70km worden. En Brian voelt zich eigenlijk wel goed alleen het op en af stappen is wat lastig zegt hij. En slapen we vanavond binnen want droog zal het niet meer worden en een camping is ook weer ver te zoeken.
We fietsen verder en komen in een plaatsje aan waar we lekker binnen wat gaan eten. We laten het onszelf goed smaken. En nadat we weer aardig zijn opgewarmd kunnen we er weer tegenaan. Het is inmiddels ook steeds maar harder gaan regenen, maar hier hebben we beiden nog niet erg veel moeite mee. Eerst fietsen we nog langs een vrij drukke weg maar als we linksaf slaan komen we op een rustiger weggentje dat is wel lekker. Maar ja, deze weg gaat toch flink omhoog en en als je dan wat hoger komt kom je als het waren middenin de regenwolk terecht. Erg mistig dus en ook hier nog steeds regen. Door de mist kunnen we vrij weinig (eigenlijk niks) van de omgeving zien. En zelf verder dan 100meter konden we ook niet kijken. Brian fietst voorop maar op een gegeven moment kan Hélène zijn achterlicht niet eens meer zien. Wat toch wel rot is, simpel is wel om gewoon de weg te volgen. En onze afspraak is toch ook om dat dus te blijven doen en als anders dan wachten we heus wel. Het is een ontzettend zwaar stuk! Harde regen in een grote mistwolk en alleen maar naar boven. Soms gaat het iets minder stijl naar boven maar het is toch flink trappen. Hoe Brian zo hard kan fietsen in Hélène werkelijk een raadsel.
Uiteindelijk alsof het nooit zo ver zou komen lijken we dan toch aardig boven te zijn en gaan we langzaamaan naar beneden. Maar als je dan naar beneden gaat krijg je het natuurlijk weer wat kouder omdat je overwegend stil zit. Het gaat steeds harder waaien (wel de wind in de rug) maar als we naar beneden fietsen doet de regen zeer in ons gezicht. Eerder stoppen is gewoon niet mogelijk want we zijn niks meer tegengekomen. We fietsen dus maar dapper verder. Dan komt er een stuk afdaling die echt gewoon eng is. We fietsen beiden met de remmen vol ingeknepen en als nog fietsen we 50/55km per uur. Brian geeft later zelfs toe dat hij het ook wel een beetje eng vond, maar dat hij dit maar niet tijdens de afdaling tegen Hélène zei. En we worden kouder en kouder. Alles is nat en met die harde wind is het echt verschrikkelijk koud. Eindelijk komen we in een grote plaats en hier wilde we zowieso een overdekt bedje opzoeken. Veel aanbod is er niet alleen een hotel wat er eigenlijk een beetje te duur uitziet aan de buitenkant, toch maar even vragen hoe duur dan. Het valt mee en aangezien we helemaal kapot zijn besluiten we er maar voor te gaan. Wildkamperen in deze omstandigheden is echt niet te doen. Daarbij is het nog harder gaan waaien en stormt het nu echt hier buiten. Brian heeft zelfs stenen op de dakpannen zien liggen zodat ze niet kunnen wegwaaien.

Brian zijn spieren zijn inmiddels bevroren (zo voelt het) en van zijn fiets komen kost ontzettend veel moeite. Maar als hij er eenmaal af is en Hélène hem met een bezorgd gezicht aankijkt gaat hij toch weer lachen. Niet te geloven vind Hélène. Het was de bedoeling om er een rustig dagje van te maken maar dit is niet gelukt. Hij komt zelfs in de top10 kwa zwaarste dagen we hebben namelijk 1124hoogtemeters gemaakt in 'slechts' 76km en ook nog is bij ontzettend slecht weer.

Maar eind goed, al goed. We zitten nu lekker op de hotelkamer en kunnen slapen in een heerlijk bed (hopen dat Brian nu niet alle uren voorbij ziet komen) en morgen wellicht een iets makkelijker dagje. Wie weet, maar in ieder geval naar Italie!

Toedeloe