Rustdag Tulln (Bezoek Wenen)

Daar zijn we weer!

En zo als met elke rustdag waren we opeens weer om half 7 klaar wakker. Of dat het nu komt omdat we bezoek krijgen vandaag of omdat we niet moeten fietsen, we weten het gewoon niet maar we waren gewoon wakker. Dus maar even naar de WC, een beetje lezen en uitstellen om eruit te gaan, want het was voor het eerst in een paar dagen niet zonnig s’ochtends maar heel mistig. En daarbij was het nog eens koud dus niet echt heel lekker weer om buiten te ontbijten. Dus hebben we maar lekker ontbijt op bed gedaan. Dat gaat dan als volgt, Brian gaat eruit thee zetten en brood snijden en dan komt hij weer lekker de tent in en smeert Hélène lekker de boterhammetjes. Daarna stonden weer de rustdagdingetjes op het programma: wassen voor Hélène en fietsen schoonmaken voor Brian.

Toen dat klaar was, was het nog even wachten op Erwin en Mariska, en aangezien de zon nergens te bekennen was doken we toch maar de tent in om warm te blijven. Om 12uur liepen we alvast naar de receptie want zo ongeveer zouden Erwin en Mariska wel aankomen. Maar ze belde: ‘ja, we hebben een omleiding hier, en we kunnen het niet vinden’. ‘Ja wij weten het zelf ook niet’ was het antwoord van Brian. Dus met een brug als oriëntatiepunt werd even bepaald hoe ver we uit elkaar stonden (een meter of 700), maar daar tussenin stonden nog wel wat obstakels. Na nog twee keer bellen kwam dan eindelijk de rode auto aangereden. En wat is het dan heel leuk om je broer (voor Brian, schoonbroer voor Hélène) en zijn vriendin weer eens te zien na 4 maanden. Even inchecken voor twee dagen, want dan sluit de camping en dan maar snel de tent opzetten want we willen vandaag ook nog eens Wenen zien. Maar dat duurt nog wel even, want allemaal spulletjes van thuis komen weer tevoorschijn: dorp, hagelslag, kaarten, doekjes en washandjes (die we kwijtgeraakt waren) en nieuwe fietsspullen. Ook kunnen we weer eens lekker een eierkoek en een krentenbol eten. En dan met een volle maag de auto in naar Wenen.

In de auto is het best vreemd, want woohhh wat gaat dat snel voor ons. We zijn dan ook binnen een half uur in Wenen, en werd in alle foldertjes afgeraden om met de auto naar Wenen te gaan. Nou het viel best wel mee hor, met de navigatie reden we feilloos naar de parkeergarage, die zelfs nog het dichts bij het centrum bleek. Het enige minpuntje was alleen het tarief. Met een stadsplattegrond en een boekje met bezienswaardigheden in de hand gingen we Wenen in. Eerst maar naar de grootste kerk van Midden-Europa, en daarna verder naar een paar standbeelden, hele grote gebouwen, nog een kerk, een paar mooie tuinen en parken en voor je het weet is het al 5uur en heb je alweer honger. Eerst moest nog wel een souvenirtje gekocht worden want we hebben van iedere land een souvenir dus dat moest ook van Oostenrijk. Het werd uiteindelijk een glazen bolletje met kleine gebouwtjes van Wenen erin en als je dan schudt gaat het sneeuwen, je kent die bollen wel. Het eten moest natuurlijk een weiner schintzel zijn, dus zonder op de kaart te kijken bestelde we vier keer een weiner schintzel. En dat was totaal geen verkeerde keuze want we kreeg een lap vlees zo groot als het bord met wat frietjes erbij. Het toetje was voor Erwin en Mariska chocoladetaart en voor Brian en Hélène de echte Oostenrijkse apfelstruedel, ook lekker.

Daarna wilden we nog wel het Schonnburn Schloss zien wat een eindje uit het centrum ligt. Dus de verkeerschaos van Wenen in. Het duurde wel even voordat we er waren en toen konden we geen parkeerplaats vinden, dus zijstraatje na zijstraatje afgereden om een plaatsje te vinden, maar er stonden zoveel auto’s dat er gewoon geen plaats te vinden was. Maar toen we de hoop al opgegeven hadden en we naar de camping terug wilde rijden zagen we per toeval de parkeerplaats van het Schloss. Dus auto geparkeerd en naar de ingang gelopen, maar deze bleek al gesloten te zijn. Jammer van alle moeite maar we hebben het toch gezien en nog een mooie foto van gemaakt.

Daarna reden we via een toeristische route over hele donkere wegen terug naar de camping. En nu zitten we eigenlijk voor het eerst eens buiten s’avonds en iedereen heeft heel veel kleren aangetrokken en dat is best wel te doen, zek

er met een kop thee naast je, en een biertje van Erwin.

Morgen weten we nog niet echt wat we gaan doen, Wenen, Bratislava of toch Boedapest bezoeken, we zien het wel. Dat lezen jullie morgen.

Groetjes van ons alle vier.