Falun - Avesta 135km

Heey allemaal,
goh ik moet gewoon hard nadenken wat we vanochtend nou eigenlijk gedaan hebben. Ja gefietst natuurlijk maar we moesten serieus allebei nadenken waar we begonnen waren. Dat is vreemd, maar dat komt misschien omdat het een hele bizarre dag was. De planning was namelijk 60km te fietsen. Dat is iets meer geworden.

Goed inmiddels weet ik het weer dus ik zal bij het begin beginnen. Toen we vanochtend wakker werden wilde we gelijk uit bed want de zon scheen! Dat is zo heerlijk wakker worden=)
Dus Brian ging zich wassen en Hélene begon gelijk met opruimen, ze hoefde niet eens meer languit te liggen want ze wilde naar de Zon!! Dus natuurlijk werd er ook uitgebreid ingesmeerd, wat Brian toch wel een beetje te lang vond duren. Maar ja, Hélène heeft een lichte huid dus dit moet echt even!;)

We moesten wel even moeite doen om uit de stad Falun te komen, aangezien er een paar bordjes waren weggehaald. Maar dankzij de Gps van Brian hadden we toch vrij snel weer de uitweg gevonden. En alhoewel het best nog op en af ging, ging het fietsen heerlijk. Ook al was dit de 10de dag op rij fietsen (voor ons de eerste keer). Op een gegeven moment kwamen we op een iets kleiner weggentje en kwamen we een hond tegen. Deze hond stond zomaar op die weg, helemaal alleen. En toen wij aan kwamen fietsen wilde die toch wel is even weten wat dit nou allemaal was. Blijkbaar vond hij het wel gezellig want hij bleef maar met ons meerennen. En alhoewel Brian niet gek is op honden (in het begin) vond hij deze toch wel leuk. En werd hij al snel Keessie genoemd;). Maar ja, wij zouden toch al vrij snel bij de snelweg uitkomen en "Keessie" bleef maar meerennen. Dat vonden wij geen goed idee, dus besloten we maar een vervroegde koffiepauze te houden. Maar de hond bleef gewoon bij ons, terwijl wij een spelletje kaarten gingen doen. Op een gegeven moment zeiden wij tegen elkaar: "tja, hoe moet dat nou straks". Maar het probleem werd vanzelf opgelost want er kwam een auto aanrijden, die stopte, deed de acherklep open en Keessie verdween in de kofferbak. Hij ging gezellig mee naar huis, zei de man.

Niet veel later kwamen we bij een rivier uit, wat betekende vrij vlakke weg, het leek wel een beetje op de Moezel. Later gingen we er weer vanaf om later weer terug te komen. We merken echt dat we in de bewoonde wereld komen, want bijna alles is gewoon wel van mensen. Dat was bovenin wel anders. Ze zijn hier ook gek op paarden, dus op het moment hebben we afscheid genomen van de rendieren en kunnen we naar paarden kijken. En hier waren we toch wel een beetje verbaasd over want we hebben varkens gezien! Echt heel veel gewoon, zoveel hebben we er in Nederland nog nooit gezien. Dit waren scharrel-varkens. Dus daar moest wel even een foto van gemaakt worden, want die biggetjes zijn toch wel erg schattig.

En we zijn ook nog langs een mooi kerkje geweest waar we even binnen zijn gaan kijken. Maar we gaan alleen naar binnen als er Oppet (open) staat of de deur staat open, want Brian vind het een beetje gek om aan een dichte deur te gaan trekken. De kerk was ook van binnen, zeker de moeite waard om te bekijken.

Daarna was het nog een stukje langs de "Moezel" (noemen we het maar). Maar even later sloeg de weg linksaf en zouden we een onverhard stukje opgaan. Dit stukje ging al vrij snel heel stijl omhoog, dan weer een stukje naar beneden maar heel stijl weer omhoog. Lekkere kuitebijters dus;). Maar dit was zeker de moeite waard om te fietsen want het was hier lekker rustig en mooi. En we hebben zelfs nog een hertje gezien. Uiteindelijk hebben we er vandaag zelfs 5gezien (dus zijn ze niet meer bijzonder volgens Brian).

Al snel kwamen we bij het plekje waar we wel wilde kamperen. Deze stond wederom aangegeven als zwemplaatjes op de kaart. Maar hier aangekomen bleek deze in het midden van het dorp te zijn. En dat vonden we allebei niet zo handig om daar te gaan staan. Dus wij lekker verder fietsen, op zoek naar een nieuw plekje. Natuurlijk aan het water. Op een gegeven moment (we hadden inmiddels 85km afgelegd) vonden we een aardig plekje. Beetje zanderig, heel veel stenen. Niet echt ideaal, maar goed is toch niet zo erg? Na een klein half daar te hebben gezeten vonden we het toch niet zo leuk. En besloten we verder te gaan naar een ander zwemplekje (niet in een dorpje) dat moet toch lukken? Dus na de fietsen weer uit de zand-grind-stenen-hoop te hebben geklust konden we weer verder fietsen.

Na 9km kwamen we bij het zwemplekje aan, het was een ideaal plekje. Maarrrrr, er stond een bord: " camping forbudjen". Ow shit, dat is balen! Nou dan maar om het water heen fietsen, misschien vinden we daar iets. Maar ja, allemaal bomen en moeras richting het water. Toen we door dat bos fietsten kwamen we nog langs een huis, nummer 10. Hier wilde we heel snel weg, want het was echt een griezelig oud huis. Maar later kwamen we meer huisjes tegen, dus waarschijnlijk viel het mee. Maar beiden hadden we appart van elkaar een vreemd gevoel bij dit huis.

Dan maar naar het volgende zwemplekje. 13km verder, dit werd uiteindelijk 20km. I.v.m. nieuwe wegen die niet op de kaart stonden, wegen die wel op de kaart stonden maar in het echt doodliepen. Maar uiteindelijk kwamen we helemaal harstikke moe aan bij het zwemplekje (115km). En ja hoor, daar stond weer dat stomme bord: "camping forbudjen". Wat nu? Eerst maar even eten, we hadden nog een outdoor adventure maaltijdzak in onze tas zitten dus we aten nasi-sate. Beetje water warmen, roeren even laten staan en je kan eten.

Daarna besloten we om dan toch nog maar 13km verder te fietsen naar de dichtsbijzijnde camping. Deze lag wel van de route, maar we hadden beiden geen puf meer om een ander plekje te zoeken. Die zijn hier toch wat moeilijker te vinden dan bovenin Zweden/Noorwegen.
Het eerste stuk ging ontzettend snel met een tempo van 25km in het uur waren we zo bij de stad aangekomen. Maar ja, dan word het toch ineens lastig om de camping te vinden. Dus na een rondje door de stad, het 2x gevraagd te hebben. Kwamen we uiteindelijk met een omweg om kwart voor negen aan bij de camping.

Eerst wilde ze ons nog gaan vertellen dat deze camping alleen voor caravans was, maar gelukkig deden ze niet heel moeilijk en konden we daar in dat hoekje wel de tent neerzetten.
Nus hebben we allebei gedoucht en gaan we slapen want we zijn bekaf!
(maar ja dat is het avontuur;))

Tot morgen xx