Sopas - Lazdares 86km

Gisterenavond was het al aardig koud geworden en vanochtend gaf de thermometer ook maar 8 graden aan. Dus we hadden lekker onder de dikke slaapzak geslapen. Even een kleine uitleg hierover, wij hebben twee slaapzakken, een dikke en een dunne, die we aan elkaar ritsen. Dus als het warm is doen we de dunne slaapzak boven en als het koud is de dikke, zoals nu. Wat hier nog mee kan is, als Brian het warm heeft krijgt hij de dunne en als Hélène het op hetzelfde moment koud heb kan ze de dikke krijgen, maar dit is nog niet voorgekomen. Toen de rits van de tent openging was de lucht blauw en de zon scheen, zoals hij de rest van de dag zou doen. De dauw van de nacht was helaas onze tent binnengeslopen, dus de hele tent was zowel binnen en buiten nat. Daarna lekker op een veranda van een huisje in de zon gegeten. De dag kon niet mooier beginnen.

Bij de eerste en tevens enige grote plaats van de dag moesten we boodschappen doen. Maar een grote plaats in dit gedeelte in Letland is heel anders als we gewend waren. In het noorden waar we hiervoor fietsen waren de huizen bij vlagen goed onderhouden en werd er veel nieuwbouw gebouwd en was er een supermarkt waar alles te koop was. Maar nu was dat niet, er waren een paar kleine supermarktjes maar daar was lang niet alles te koop en we moesten ons best doen om een maaltijd samen te stellen. De huizen zagen er ook erg slecht en oud uit, en zelfs de mensen zagen er armer uit. Dus maar even de reisgids er op nageslagen en daar werd verteld dat ver uit het armste deel van Letland het zuid-oosten was, en dat was waar wij waren. O ja, de maaltijd die we hadden samengesteld was spaghetti met vissticks, er was gewoon niks anders!

Bij de eerste pauze stonden we op een punt waar we keuzes moesten gaan maken waar we naar toe gingen. Of we gingen meer naar het noorden, waar wat meer grote plaatsen waren en waar zeker weten een camping was, of naar het zuiden waar er wel een camping op de kaart stond maar die hadden we niet op internet kunnen vinden. We besloten naar het zuiden te gaan maar hier konden we ook weer twee kanten op, of veel onverhard en druk of een beetje onverhard en hopelijk minder druk. Nou makkelijke keuze, het tweede. En we reden nog geen twee kilometer op de ingeslagen weg of we waren al heel blij dat we deze keuze gemaakt hadden. Want we konden nu voor het eerst sinds Riga normaal naast elkaar rijden, zonder dat er auto's langs scheurden of aan het toeteren waren dat we aan de kant moesten. Samengevat een hele goed keus, goed wegdek en het zonnetje in het gezicht!

Alhoewel het zonnetje de hele dag scheen was het windje wat er waaide toch wel fris waardoor we wel de hele dag met onze lange mouwen shirts aanreden, behalve als we pauze hadden en lekker in de zon zaten, zoals bijvoorbeeld de lunchpauze. Vlak na de lunchpauze probeerden we nog een supermarkt die er was maar daar was ook geen normaal vlees te krijgen. Kort daarna reden we een onverharde weg op die we twaalf kilometer moesten volgen, maar dit was goed te doen en we vonden de afwisseling ook wel leuk. Langs die weg kwamen we ook een vrouw tegen die met boodschappen aan het sjouwen was, dus wij dachten nou die is zo thuis maar in geen velde of wegen was een huis te bekennen, toch wel heel triest.

Vanochtend hadden we veel in de bossen gereden maar vanmiddag was het vooral in open velden waar veel aan landbouw gedaan werd. Er reden verschillende tractoren die het veld aan ploegen waren. Maar de tractoren zijn niet te vergelijken met die in Nederland, want de meest hier zien bruin van de roest en braken een hele smerige rook uit. Bij een pauze'tje eet Hélène haar sinaasappel op, en die schilt ze met haar mes, en als ze daarmee klaar is zegt ze:'ik leg me mesje even hier neer (op het bankje) dan moeten we hem zo niet vergeten'. En ja hor je raadt het al, we zijn hem vergeten, tot groot verdriet van Hélène.

In een plaatsje staat een groot bord van het gebied en krijgen we de bevestiging dat er een camping is waar wij dachten dat er een was, gelukkig maar. Het is dan nog maar 10kilometer dus we zijn er zo. Op de camping aangekomen, blijkt het niet alleen een camping, maar er is ook een restaurant, hotel, huisjes te huur, vissen en nog veel meer. Maar helaas is alles slecht onderhouden en zijn wij de enige klanten. Toen we binnenreden zat de eigenaar ook een beetje droevig voor een huisje, en ja van de 2 lat (ongeveer € 2,50) die we moesten betalen wordt hij ook niet veel rijker.

Daarna nog even snel de tent opzetten en dan eten. En we zullen jullie zeggen spaghettie met vissticks is best wel lekker. Brian had al voor het eten gedoucht, maar de douche was koud. Later kwam hij er achter dat de boiler niet aanstond dus heeft hij maar even de stekker in het stopcontact gedaan en maar hopen dat Hélène zo wel een lekkere warme douche heeft. Ons plaatsje is trouwens schitterend aan een meer en het is hier ontzettend rustig.

Dus lekker slapen straks!