Grens Noorwegen/Zweden - Jakkvik 79km

Hej hej, (het Noorse hallo)


Eerst even een kleine 'huishoudelijke' mededeling. We merken dat hoe verder we van Noorwegen we verwijderd raken en meer in Zweden komen we minder bereik hebben zowel mobiel als internet. Dus denken we dat we de komende twee weken niet iedere dag een blog kunnen plaatsen omdat we geen bereik hebben. Zou je ons willen bereiken dan is via de mail nog sneller dan via de telefoon, want met de telefoon hebben we zeer zelden bereik de afgelopen paar dagen.


Zo daar zijn we dan weer een dag verder. Vanochtend werden we wakker nadat we werkelijk heerlijk geslapen hadden. We dachten dat we niet zo heel goed zouden slapen omdat we toch zomaar ergens midden in de natuur stonden en dat je op een camping toch iets veiliger staat. Maar daar hebben we helemaal geen last van gehad. De wind die gisterenavond rond windkrach 8 was, was helemaal gaan liggen, en dat betekent dat de muggen weer tevoorschijn kwamen. Dus toch maar lekker in de tent eten, in plaats van elke 5 seconde een mug doodslaan die je wil prikken. Daarna nog even naar het mooiste washok van de vakantie, een smeltwaterbeekje, en dan de spullen op de fiets en gaan maar! Het was bewolkt en een graad of 15, dus dat was goed te doen.


We zaten al op meer dan 600meter en we dachten dat het moeilijk veel hoger kon. Maar dit bleek niet het geval te zijn en de eerste paar kilometer moesten we toch echt weer flink omhoog fietsen. De benen deden bij beide nog flink zeer dus het was al gelijk met de tong op het voorwiel. Ook misschien wel leuk om te vertellen, wij hadden een wildkampeerplekje een eindje van de weg af bij een beekje. Maar de eerste 10kilometer die we vanochtend reden kwamen we al 3 speciaal ingerichte wildkampeerplekjes tegen met pot, overdekking en vuurplaatjes. Tja, zal je altijd zien. Na 9kilometer (omhoog) zagen we weer een volgende top en zou dit nou eindelijk de laatste zijn. Ja hoor, het bleek zo te zijn. We kwamen boven op een nieuw record 740meter boven zeeniveau. En als beloning stond er een boord dat dit de hoogste weg in heel Zweden was. Dus we konden nooit hoger met de fiest komen in Zweden dan dit. En het leuke is dat we 4 jaar geleden de hoogste weg in Noorwegen gereden hebben, deze was wel net iets hoger (rond de 1500meter). Dus de komende maand zal er niet meer in blog gesproken worden over een nieuw hoogterecord.


Daarna konden we dus eindelijk naar beneden, maar dat was koud! Ijskoud! Al na een paar kilometer hadden we het zo koud dat we maar heel snel iets warms gingen aantrekken. Een paar kilometer later hadden we het nog steeds koud dus nog meer aan. En toen kwamen zelfs weer de handschoenen en muts tevoorschijn die we een paar dagen geleden heel diep weg hadden gestopt in de veronderstelling dat we die voorlopig niet meer nodig zouden hebben. Dus daar reden we dan met ongeveer 5 graden naar beneden, tussen de bergen waar nog veel sneeuw op te zien was. Aangezien we al heel veel rustplaatjes langs de weg hadden gezien waren we nu niet van plan om in de berm pauze te houden. Maar je zal altijd zien, als je dan een plaatsje nodig hebt komt er geen een. Uiteindelijk wel, maar dat was 10 kilometer later.


Na een korte stop ging de muts weer op en de handschoenen aan en reden we verder. Het landschap was toch wel erg anders dan in Noorwegen. De hoge steile bergen tot 2000meter hadden plaatsgemaakt voor glooiende heuvels tot 800meter. De omgeving was niet alleen maar rots met mos en struiken maar bestond nu uit gras en bomen. En het laatste verschil was toch wel de wegen anders waren. In Noorwegen was het vaak heel steil omhoog en weer naar beneden maar hier is het heel langzaam een stuk omhoog en dan weer langzaam naar beneden. Dus ons kleinste voorblad hebben we vandaag amper gebruikt. Bij een van de vele meren houden we pauze om te eten, we hebben dan helaas al een paar keer het regenpak aan en uit gehad, maar om te eten is het gelukkig droog. Onze lunch bestaat eigenlijk altijd maar uit een soort vleeswaren of kaas omdat we niet meer kunnen meenemen qua bederving. Vandaag hadden we lekker salami op brood en dan ging er goed in.


Als we weer op de fiets willen stappen begint het toch wel een beetje te druppelen. Nou dan toch maar weer die regenpakken aan. Over de 30 kilometers die nu komen valt eigenlijk heel weinig te vertellen. We hadden nog maar net de regenpakken aan en het begon te goed door te regenen. En het vervelende was ook dat je nergens anders iets zag dan donkere lucht. Dus wat doe je dan, je zet je capuchon op en gaat trappen. En dat blijf je doen, je rijdt allebei een beetje in je eigen wereld achter elkaar en dat gaat zo anderhalf uur door. Hélène zei over het weer: 'als dit nog zo een maand duurt vlieg ik met me fiets (wat ze nooit meer zo doen, na het kwijtraken ervan), naar een warm oord en ga daar fietsen'Er was nergens ook maar iets te bekennen waar we even konden schuilen of pauze konden houden. En als klap op de vuurpijl hadden ze ook nog eens de weg open gegooit voor de 6 kilometer. Maar daarna vonden we gelukkig een schuilplekje en konden we even op adem komen. En als je daar dan weer zo staat, weer even in het rond kijkt is het toch allemaal wel weer heel mooi, ook als het regent. Het was nog 2 kilometer naar het plaatsje waar een camping zou zijn, dus daar racete we dan ook naartoe.


Aangekomen bij het plaatsje stonden we bij een informatiebord te kijken. Maar nergens op de plattegrond stond een camping aangegeven, wel een paar waar we al voorbij gereden waren en een paar vanaf de route. Dus wij dachten: 'nee niet weer hé!'. Maar toen we 100meter verder reden zagen we gelukkig een bord met een tentje erop. Aangekomen bij dat gebouw ging Hélène naar binnen maar de mensen die binnen waren wisten helemaal niks van een camping. Dit was een soort schooltje. Ondertussen stond Brian buiten met een de campingeigenaar te praten, die was aankomen rijden omdat hij ons al zag rond kijken op het bord naar een camping. Voor maar 7 euro mochten we onze tent neerzetten waar we wilden. En er was een keukentje en een huiskamer waar je we mochten zitten. Dus alles is dan weer helemaal goed. Voldaan doe je het natte regenpak uit, ga je lekker zitten, lees je alle leuke reacties, en ga je lekker Chicken Tonight eten.


We weten nog niet helemaal of we hier morgen een rustdag houden omdat we even nog moeten kijken waar de supermarkten zijn, want die zijn heel dun gezaaid in dit gebied. Maar dat lezen jullie morgen dan wel! (als we internet hebben;))

Groetjes, ons..