Minder mooi kampeerplekje - Beestjeskampeerplekje 93km

Zo daar zijn we weer voor de tweede keer vandaag!

Na een niet zo'n goede nacht, het was erg warm en we waren vaak wakker, scheen de zon vanmorgen en was het al aardig warm. We hadden al afgesproken dat we binnen gingen eten want de insecten waren er vanochtend toch al weer in overvloed. Het zijn ook niet alleen maar muggen die we tegenkomen maar ook kleine vliegjes die heel irritant met z'n honderden om je heen vliegen en dazen, grote steekvliegen. Dus het afbreken van het kamp gaat dan ook tegenwoordig in recordtempo. Het was zelfs zo warm dat Brian in zijn korte broek en T-shirt ging fietsen en Hélène, toch wat meer bang voor de beestjes, in haar T-shirt. Om 9uur reden we dan weg voor een nieuwe dag en waarschijnlijk vanavond weer wildkamperen.

De eerste paar kilometers gingan al gelijk lekker steil bergop met tegenwind. Brian had een beetje een ochtendhuemer, want hij had nog zere benen van gisteren en had het voor het eerst warm, en ja dat is toch wel een beetje wennen. Dus wat doe je dan, dan ga je gewoon even heel hard vooruit fietsen en is het een paar kilometer weer weg. Dus daarna kon de pret beginnen, ten eerste gingen we naar beneden en ten tweede bleef de zon toch lekker schijnen en waren er maar een paar wolkjes aan de lucht. Ja je leest het goed, het is hier warm! Onze koffiepauze duurde niet lang in verband met de insecten maar het was wel bij een hele mooie beek. Het is even wennen dat het zo warm is, bij de pauzes kijken we elkaar nu een beetje vragend aan: 'thee?' en vaak is het antwoord: 'toch maar niet, net iets te warm'. Terwijl het twee weken geleden nog iets was om naar uit te kijken en een beetje op te warmen. Na 10 minuten stil te hebben gezeten is het wel weer genoege en gaan we verder. Een paar kilometer later hebben we weer een tijdje een snelweg, maar dat kon je het haast niet noemen want in dat half uur dat we er hebben opgereden zijn er hooguit 20 auto's langsgekomen. Ook komen we langs een plaatsje waar ze een benzinestation hadden met daarnaast een winkel met levensmiddelen. Maar helaas hadden ze geen vers brood.

Daarna gaan we weer van de grote weg af en heeft de telefoon weer eens bereik dus ontvangen we een smsje van Hélène der ouders in Rusland en sturen zelf gelijk een paar smsjes, om te laten weten dat het goed gaat met ons en naar het neefje van Hélène om hem te feliciteren met zijn verjaardag. Daarna was het omhoog weg uit het dal. Ook werd het niet veel later weer onverhard. Na een steile klim besluiten we daarom om lunchpauze te houden en onze baguettes die we gisteren gekocht hadden, op te eten. Ook de lunch duurde niet erg lang, maar het voordeel hiervan is wel dat je veel fiets. Het is dan nog 20 kilometer naar Dikanas, hier begint voor het eerst deze reis een echte fietsroute. De afgelopen 1800kilometer hebben we zelf uitgetekend op de kaart, maar vanaf Dikanas hoeven we dus eigenlijk alleen nog maar bordjes te volgen. Aangekomen in Dikanas blijkt alles dicht te zijn en het hele plaatsje uitgestorven, dus het lekkere ijsje waar we zo op gehoopt hadden konden we vergeten. Wel zouden we hier even een half uurtje pauze houden om te kijken of we misschien de blog van gisteren konden plaatsen. En ja hoor dat lukte. Ook konden we nog even de laptop opladen aan een paal, die normaal in de winter gebruikt wordt om je auto niet te laten bevriezen.

Na een bak druiven gaan we verder de fietsroute op. Na nog geen 4 kilometer komen we een bord tegen dat er een camping is. Deze stond helaas niet op de kaart aangegeven want anders hadden we er rekening mee kunnen houden. Maar nu vinden we het allebei nog te vroeg om te stoppen (het was 3 uur) en besluiten unaniem verder te rijden, vooral omdat het nog heerlijk weer was en dat zou voorlopig ook nog zo bijven en omdat zodra je gaat zitten je aangevallen wordt door de insecten. Dus verder, en nadat we toch wel weer naar beneden waren gegaan, ging het dus nu weer omhoog. Even keken we elkaar nog aan van: 'pfff, hadden we toch niet beter naar de camping kunnen gaan' maar, nadat we achter ons kijken en een ontzettend mooi uitzicht hebben over de bossen en meren in Zweden, weten we dat we de goede keuze gemaakt hebben. Ook komen we langzaamaan weer dichter in de buurt van Noorwegen en worden dus de heuvels weer bergen en zien we sinds langs tijd weer sneeuw in de verte.

Na 90 kilometer wordt het toch wel tijd om uit te kijken naar een kampeerplekje. Dit is altijd makkelijker gezegd dan gedaan. Er zijn toch bepaalde vereiste hieraan, ten eerste moet er water zijn om te wassen en te drinken, ten tweede moet het een beetje van de weg af zijn voor de herrie en om gewoon uit het zicht te staan, en ten derde moet er toch wel het liefst een tafel zijn en/of vuurplaatsje. Het is dan gewoon goed langs de kant kijken of je iets geschikt ziet en als je water ziet nog iets beter kijken. En het lukt weer om een bijna ideaal kampeerplekje te vinden. Er is stromend water en een bankje. Het enige probleem is toch wel dat het dicht bij een moeras is dus het stikt weer van het ongedierte. Zodra we stil staan is het dus de capuchon op en heel snel de tent opzetten, eten koken en wassen en dan maar de tent weer in. Maar als we dan terug kijken naar de dag kunnen die beestjes niet onze dag verpeste. Want we hebben weer een dag in de zon door een mooi landschap gereden en hebben weer volop genoten van alles.

Nu gaan we lekker een potje kaarten (een echt tentspelletje;) en dan weer lekker slapen. Hopen dat het weer zo blijft!