Kiruna- Abesko 99km

Heey volgers,

Vanacht heerlijk geslapen en vanochtend toen we wakker werden. Koud!!
Er stond een gure wind waardoor zelfs de handschoenen weer uit de tassen kwamen en Brian zelfs zijn muts weer heeft opgezet. Hélène heeft nog helemaal geen muts opgehad, maar Brian draagt graag iets op zijn hoofd. En Brian heeft ook weinig haar, dus dan is het kouder!
Goed na een lekkere stevige boterham met hagelslag waren we er klaar voor. Een lange dag met op de planning 110km.

Toen we op de fiets zaten wisten we helemaal niet wat ons overkwam zo koud was het. Maar wij bikkels trotseren de kou;) En het leek er zelfs op dat heel in de verte blauwe lucht te zien was en blauwe lucht betekent: "Zon".
Bij de koffiepauze kwam het zonnetje al af en toe te voorschijn, maar nog niet genoeg om de handschoenen uit te trekken. Tegen de lunchpauze brak het zonnetje echt goed door en konden de handschoen dus lekker uit en zelfs Brian zijn muts ging af!
Alhoewel we op dezelfde E10 fietste als gisteren, was het een heel stuk rustiger. Wat wij erg fijn vonden want het uitzicht veranderde vandaag weer langzaam in Noorse vergezichten. En dat vinden we toch wel erg mooi! Er kwamen zelfs al plannen om misschien maar niet meer naar Zweden te gaan maar door Noorwegen. (Dit is natuurlijk gekkigheid, en daarbij zijn veranderingen gewoon altijd leuk!)

Na ongeveer 40km stopte we voor een boterham en een waza-cracker, die Brian zonder dat Hélène het echt doorhad heeft ingeslagen. Gevolg: als we boodschappen halen is de opmerking van Brian, "jij moet maar booschappen nemen want mijn tassen zitten vol!" Eerst begreep Hélène al niet waarmee dan allemaal, maar vandaag kwam de aap uit de mouw;)
Toen we weer op de fiets wilde stappen stonden we nog even te kroelen, kusje je weet wel. En Hélène zegt: "doei!" We moesten allebei wel lachen, want de komende 6maanden hoeven we helemaal geen doei te zeggen!

Tot nu toe hadden we nog heerlijk glad asfalt onder onze banden gehad. Vandaag voor het eerst hadden we een onverharde ondergrond i.v.m. wegwerkzaamheden. Zo doen ze dat hier ze gooien de weg voor maar liefst 11km open. En wat ze verder doen is ons nog een raadsel voor on beiden.

In de middag hebben we verder flink doorgefietst, Brian is wel van mening dat het nu het mooier weer word. We toch wat langzamer gaan, omdat we tijdens de stops toch wat langer blijven zitten. Want het zonnetje is zo lekker warm! Maar we vinden het allebei geen probleem om iets later op de camping aan te komen.

Na ongeveer 90km begonnen we de kilometers toch wel weer te voelen. Toen we dus bij een plaatsje eerder een camping tegenkwamen riep Hélène: "hé, zullen we hier anders stoppen!" Nee zei Brian, kunnen beter nog even doorfietsen, hoeven we morgen minder. Daar had Brian wel een punt vond Hélène dus na een korte stop voor een ijsje konden we er weer tegenaan. Nog geen kilometer later kwamen we weer een camping tegen, we keken elkaar aan. Nee, toch maar niet! Maar 200meter later kwamen we een mooie waterval tegen die je beter kon bekijken met een wandeling. Toen zeiden we allebei: "oké, genoeg nu we stoppen hier nu want dit is best wel leuk!" Zo gezegd zo gedaan. Wij naar de receptie en Hélène zoals gewoonlijk weer naar binnen om te betalen voor een plakje. Deze keer begon de jongen gelijk in het zweeds te praten tegen Hélène. Waarop Hélène reageerde: "oké!" Zo van ik begrijp echt niet wat je bedoelt! De jongen verontschuldigde zich gelijk en zei dat ik er zweeds uitzag. Dus nu heeft Brian een zweedse vriendin.

Na de tent opgezet te hebben en vandaag een makkelijke maaltijd: gehaktschotel uit een zakje. Hiervoor hoef je alleen water te koken, even roeren, tien minuten wachten en klaar is je maaltijd. Ideaal!

Daarna maakte we ons klaar voor een kleine wandeling naar de waterval. Toen er een jongen langskwam om een praatje te maken. Deze jongen kwam uit Denemarken en had een half jaar in Stockholm gestudeerd, dit halfjaar was nu bijna voorbij vandaar dat hij nu hier zit om het Zweedse-wild-life te beleven. Hij vond ons goed gemacht met kleding en spullen. Opeens viel het ons op dat we inderdaad erg gemacht waren vandaag. Zowieso hebben we dezelfde fietsen en zelfde soort en kleur fietstassen. Maar vandaag hadden we ook nog hetzelfde shirt aan.

Goed onderweg naar de Waterval wilde Brian natuurlijk niet de gewonen paden nemen, dat was wel een beetje saai! Dus wij klimmend en klauterend haast door de rimboe vond Hélène. Maar we hadden in ieder geval lol.

Nu zitten we voor ons tentje en zoeken over een uurtje weer de veiligheid van de tent op want ja, de muggen zijn toch weer geariveerd. Morgen nog 1dagje fietsen en dan komen we in Narvik aan. Voor ons een beetje startplek voor de Lofoten. Daarbij hebben we een rustdag ingepland in Narvik, waar we na 7dagen achter elkaar fietsen best aan toe zijn.

Liefs Brian & Hélène

(ons kampeerplekje, net wild kamperen zo tussen de bomen;))