Holm-Sundsvall (66km)

Heey,

goh wat slapen we toch heerlijk in ons tentje! Rond 10uur gaan we naar bed en de volgende ochtend als om 7.15 de wekker gaat, moeten we echt nog wakker worden. Hélène was een beetje lui, en lag daarom nog iets langer in de slaapzak. Maar ja, als Brian dan zo druk bezig is. Komt Hélène er toch ook maar uit en het was droog! De zon scheen nog niet maar, we konden gewoon een korte broek aan! Dat is toch best lekker. En ondanks de iets wat langzame opstart van Hélène zaten we toch om 8.55uur op de fiets. We moesten al gelijk flink trappen, want ons kampeerplekje lag iets lager dan de weg. En het ging aardig stijl omhoog over een grindpadje. Toen we boven waren, waren we dus volgens Hélène gelijk lekker warmgedraaid. Maar Brian was het daar niet helemaal mee eens en vond eerder dat hij hele zere benen had.

Maar niet getreurd, de kilometers gingen als broodjes over de toonbank. We gingen eigenlijk een beetje naar beneden, en toen we al 28km hadden gefietst gingen we dan toch maar even stoppen voor een lekker plakje cake en een bekertje sinasappelsap. En natuurlijk werden de kaarten weer tervoorschijn gehaald, helaas voor Brian staat Hélène nu 37-31 voor. Maar gelukkig geeft Brian niet op, en word de competitie dus gewoon vervolgd. Misschien wel tot Malaga. Het word wel steeds moeilijker om de stand te onthouden, dus gaan we nu maar turven;).

Zoals jullie allemaal weten hebben wij sinds kort een Nederlandse vlag op de fiets, eigenlijk is tie iets te groot. Maar we komen uit Nederland en dat mag iedereen weten! Toen we vandaag langs een huis fietsten riepen er een paar kinderen naar Hélène (in het zweeds). Hélène vermoede dat ze vroegen: "waar kom je vandaan?" dus Hélène riep van Holland! Maar dat begrepen ze niet helemaal, want een van de ouders riep: "Bonjour!" Tja wat roep je dan: "Bonjour!" Kan ons het wat schelen;).

En alhowel we nog steeds flink opschoten (kwa kilometers) ging het niet meer zo lekker als de ochtend. Veel flinke 'kuitebijters' (=stijle heuvels) maakte het er niet makkelijker op. Wat wel erg fijn was, was dat het zonnetje flink scheen. Hélène ook blij, want dan konden de benen een beetje bruinen. Op een gegeven moment kwamen we bij een T-splitsing, we zagen niet gelijk het bordje dat aangaf waar we heen moesten dus beiden hoopten naar links. Want dit was een asfalt weg een beetje naar beneden. De rechtse weg, zag er niet zo gezellig uit. Deze ging stijl naar boven over een hobbelig grindpad. Maar ja, natuurlijk hoefden wij niet linksaf maar moesten we rechtsaf. Pff, nou fietsen, fietsen, fietsen en draaien met die trappers, gewoon blijven draaien (zoals Brian altijd zegt). Dus dat doe je dan maar, en dan kome je vanzelf boven! Valt best mee toch, we dachten dat we het moeilijkste hadden gehad maar dit bleek niet zo te zijn. Want toen we naar beneden gingen, bleek deze nog stijler te zijn en hier nog meer hobbels in de weg te zitten. Brian noemde het dan ook de gevaarlijkste weg tot nu toe! Nou dan weet je het wel;).

Onze brood-voorraad was helaas weer op dus eigenlijk wilde we nog voor de lunchpauze brood kopen. Maar na 53km (12.15) waren we nog geen supermarkt tegen gekomen en waren we toch echt wel aan een pauze toe. Dus gelukkig hebben we altijd een voorraad Wasa-crackers in onze tas, dus hebben we ons daar op gestort. En dan kan je er weer tegenaan, 2,5 km later kwamen we dan toch een supermarkt tegen dus besloten we maar weer wat boodschappen te gaan halen. En hebben we lekker yoghurt-drank gekocht. Want de melk durven we niet altijd aan en melkproducten zijn wel heel goed voor de botjes.

In het centrum van Sundsvall aangekomen besloten we om de kerk van Sundsvall te gaan bekijken en daarna naar de toeristeninformatie, om te vragen of er nog campings meer op onze route lagen. Dit bleek helaas niet zo te zijn, wat betekende dat we een aantal kilometers moesten omrijden voor de camping. Maar omdat we beiden behoeften hadden aan een douche (vooral Hélène), hadden we dat er wel voor over.
Ik zal nog even vertellen hoe we geholpen werden bij de toeristeninformatie. Brian vond dat we de meest domme mens ooit hadden getroffen en daar was Hélène het wel mee eens. Toen we vroegen naar de dichtsbijzijnde camping (want we zijn op de fiets), wist ze ons al gelijk te vertellen dat alle campings vol zijn hoor, als je niet heb beboekt! We keken elkaar even aan, nou we hebben maar een klein tentje dus dat zal wel meevallen. Maar ze vond het wel handig voor ons om naar de camping (weet de naam niet meer) te gaan. Ja dat was 6km verder, oké en waar lag die dan. Ze liet het zien op de kaart maar wij konden haast niet geloven dat dat slechts 6km was (maar je blijft natuurlijk beleefd). En is er verder nog iets? Ja die camping was er ook nog wel, ow dat is misschien wel iets dichterbij ja. Ja, daar hadden we misschien wel gelijk in. Nou goed niet veel wijzer geworden, want dat wisten wel zelf ook al. Maar we hadden ook nog campinggas nodig. Wist ze misschien waar we dit konden vinden? Eerst moesten we tot 5x toe campinggas herhalen (blijkbaar is dit iets wat toeristen nooit gebruiken). En toen ging ze iets zoeken op d'r computer. Ja dat was niet dichtbij, kregen we als antwoord. Ow, waar dan? Ja, we moesten het maar proberen ergens waar ze gas produceerde. Ow ja, juist! Inmiddels had Brian het helemaal gehad met deze vrouw, maar we moesten nog even kaarten afrekenen. Dus dit heeft Hélène maar even gedaan en is Brian naar buiten gevlucht om nooit meer terug te gaan;).
Later is Hélène nog wel even teruggegaan, want je kon hier een stempel krijgen voor de Sverigeleden route (die route volgen we nu). En dat vond ze wel een leuk souvenir voor in het fiets-logboekje, gelukkig werd ze geholpen door iemand anders.

Na een lekker ijsje op het plein van Sundsvall was het nog maar een klein stukje fietsen naar de camping. Weer geen gemakkelijke kilometers want zelfs in de steden is het hier niet vlak. Sterker nog, hier zijn de heuvels zo mogelijk nog stijler. Voordeel is wel dat ze een stukje korter zijn=)
En toen waren we zomaar om 15.30 op de camping, dat is wel vroeg voor ons hoor! Wat ga je dan doen? Een beetje lezen, muziekie luisteren, beetje zonnen. Helaas ging de zon vrij snel weg waardoor we besloten om toch maar niet in de Botnische golf te gaan zwemmen, beetje koud! Daarbij was het ook een hele mistige wolk, niet koud maar we konden niet meer tot de overkant kijken (van het water, botnische golf).

Ow ja, ze geven weer is storm op hier, er stond zelfs een weeralarm in de krant! Ach, het is nu droog. We zullen wel zien wat het weer morgen brengt.

Tot morgen xx

Ps. dit waren de enige foto's tot nu toe van vandaag (sorry, niet heel boeiend). De wolk is nu wel weer weg dus we gaan zo nog even naar het strandje en maken we een foto van de overkant;)