Klimpfjall - Gaddede 110km

Na eindelijk weer eens een goede nachtrust, de vorige werden allemaal verstoord door hitte en beestjes, maar nu hadden we als twee roosjes geslapen en hadden moeite om er uit te komen. Toen de tent werd open geritst was het droog maar bewolkt. Snel de spulletjes inpakken want vandaag stond een flinke etappe van boven de 110km op het programma. Bij het inpakken van de tent bleken er nu beestjes te bestaan, dit zijn miniscule vliegjes die overal gaan zitten en gemeen bijten. Dus bijna helemaal panische kwam Brian het servicehuisje (waar je kan zitten, koken, douchen enzo.) binnen gerend, en heeft hij eerst even 5 minuten alle beestjes van hem proberen af te slaan. Aangezien we drie dagen geleden voor het laatst een supermarkt gezien hadden bestond het ontbijt dus uit houdbare Wasa-crackers, wel volkoren natuurlijk want anders vullen ze niet. Dus na 16 crackers voor Brian en 10 voor Hélène konden we op pad.

We kwamen gisteren al langs een informatiebord dat we op het punt stonden een van de hoogste wegen van Zweden op te gaan, en het hoogste punt was 876 meter. Dus wie elke dag volgt denkt: 'he, een paar dagen terug schreven ze dat ze op de hoogste weg van Zweden hadden gereden en dat dat 740 meter hoog was'. Dat klopt inderdaad, en in die veronderstelling waren wij dus ook maar het blijkt niet waar te zijn, dit vooral ter frustatie van Brian. Maar goed we gingen dus lekker op pad en waren er op voorbereid dat we wel flink wat hoogtemeters moesten maken vandaag. De eerste paar kilometers gingen goed, het liep langzaam omhoog en hadden de wind in de rug. Helaas wisten we dat we maar 15kilometer naar het Noorden zouden fietsen en dan naar het Zuiden zouden draaiden dus de rest van de dag hadden we tegenwind. Op een hoogte van 700meter verdwenen de bomen en komen de kenmerken van het landschap van de Noordkaap weer naar boven, rosten met een beetje mos erop en voor de rest een kale vlakte waar de wind vrij spel heeft.

Bij de koffiepauze waait het al bijna windkracht 6 en thee zetten was vrijwel onmogelijk. Ook kwamen er heel snel donkere wolken aan dus voor de zekerheid toch maar de regenpakken aan en voor de kou ook maar een muts op (voor Brian) en de handschoenen maar weer aan. En toen draaide we de hoogvlakte op de wind blies recht in ons gezicht. De weg stijgt daarbij ook nog eens en langzaam kruipen we met een snelheid van nog geen 10km/p/u voort achter elkaar. We hebben weinig tijd om naar het prachtige landschap de kijken want zodra je stopt met trappen wordt je van de weg geblazen, daarom stoppen we vaak om toch even te genieten. De hoge pieken die boven de vlakte uitsteken met nog sneeuw op de flanken van de berg. En daar tussen staan wij klein tussen de bergen. De meeste auto's die voorbij rijden kijken met verbazing naar ons. Zelf zijn we na bijna een uur ploeteren net 10 kilometer verder en hebben het hoogste punt van de dag en van de vakantie bereikt, 876meter boven zeeniveau. Helaas is er geen foto met een van ons en het bord want het waaide ondertussen zo hard dat je de fiets niet kon neerzetten of hij zou omwaaien. Ook was de gevoelstempratuur bijna onder nul door de harde wind!

En na een klim komt altijd een afdaling. Maar deze afdaling was heel anders dan een andere, omdat het zo hard waaide moest we zelfs bijtrappen om naar beneden te komen. Iets wat niet echt heel leuk is aangezien je eerst heel veel omhoog fiets dan verheugt op de afdaling en dan ook nog eens moet trappen. Maar dat was niet zo heel lang, hoe meer we naar beneden gingen hoe minder de wind werd en hoe harder we naar beneden konden. Beneden aangekomen gingen we lunchen, en weet je wat we aten, ja hoor, Wasa-crackers! Gelukkig is na een grote inspanning alles lekker. Dat is wel grappig, want sommige dingen eten we dan voor het eerst op vakantie en dan denken we zo dit is lekker en als we dit dan thuis eten denken we: 'huh, vonden we dit nou echt zo lekker'. Na de lunch was 65 kilometer naar de camping die we in ons hoofd hadden om vandaag op te staan. En aangezien we al 45 kilometer gefietst hadden en we al het gevoel hadden dat we een hele dag gefietst hadden leek dit een hele zwaren opgave. Gelukkig reden we vaak langs wat meertjes en daar is de toch vaak vlakker. Dus de schouders eronder en gaan maar.

De regen en de wind, die we al veel gehad hadden vandaag werd wat minder en na de lunch schoten we lekker op. Soms kwam zelfs het zonnetje door. Op een gegeven moment kwamen we zelfs zomaar een supermarkt tegen. Dit tot grote vreugde van Brian, die een of andere koopdrift had en alles in de kar gooide wat hij zag, z'n beste aankoop vond hij toch wel 3 zakjes Haribo snoepjes voor maar 20 kronen (2euro). Helaas zei Hélène even later dat dit toch niet zo heel goedkoop is. Hélène maakte zich vooral druk over het feit dat we eigenlijk alleen maar snoep en koekjes hadden gekocht. En gelukkig hadden we eindelijk weer eens brood. Daarna was het nog een grote klim die ons scheidde van het ene meer naar het andere meer, waaraan de camping lag (wel was het daarna nog 35kilomter langs het meer). We kwamen op de klim eindelijk weer eens een collega-vakantiefietser tegen die zelfs in korte broek reed! Maar even later zouden wij het begrijpen want na, eindelijk eens een lange afdaling zonder tegenwind, kwamen we bij het andere meer en daar bleek de zon toch even te schijnen en het zomaar 10 graden warmer te zijn. Dus snel de regenpakken uit.

Met nog 20kilometer te gaan kregen we allebei opeens een heel leeg gevoel (het was al 5uur), de befaamde hongerklop, dus aten we heel snel een appel, chocolade, koekjes en snoepjes waarna we wel een heel vol gevoel hadden. Raar he? Daarna waren het laatste loodjes van een zware dag maar na 110km kwamen we om half 7 eindelijk aan op de camping. Het lokale supermarktje was zelfs al dicht, dus jammer genoeg hadden we geen lekker gebakje voor vanavond. We konden onze tent opzetten aan een prachtig meer en aten lekker binnen onze Chicken Tonight. Jammer genoeg is hier bijna nergens kip te krijgen, dus hebben we er Houdbare Ham Tonight van gemaakt. Maar na een lange dag smaakt alles lekker. En de tweede dag op rij een warme douche is toch ook wel een luxe na 3 dagen wildkamperen.

Vandaag hebben we al de hele dag langs de grens van Zweden en Noorwegen gereden en morgenvroeg steken we voor de derde keer die grens over om de laatste 90 Noorse kilometers van onze reis te rijden.

Groetjes van ons..