Gilhov - Ange 94km

Heey allemaal,

vanochtend toen we wakker werden was het nog steeds aan het regenen! Het had dus al sinds gistere middag tot de ochtend non-stop geregend. En we dachten dat het mooi weer werd! Maar goed na een beetje treuzelen toch de tent maar uit. En toen kwamen we ook nog tot de ontdekking dat de kettingen weer een beetje begonnen te roesten door het slechte weer en zandweggetjes. Dus ging Brian de kettingen schoonmaken en heeft Hélène de tent leeggeruimd. Om half10 zaten we dan weer op de fiets, met regenpakken aan natuurlijk.

De eerste kilometers gingen makkelijk maar na 6km draaiden we een overharde weg op en die ging aardig omhoog. En de regen en onverharde weg maakten het ook zeker niet makkelijk. Deze onverharde weg zou 25km zijn, dus dat is best een stukkie. Na 10km gehad te hebben hielden we een korte pauze. Let wel korte, want op het natte gras zitten in de regen is niet zo fijn en we kregen het ook weer koud dus na een paar koekjes hup de fiets weer op. Voordeel was wel dat het daarna langzaam aan een beetje naar beneden ging. Dus dat ging een stuk makkelijker. Na 36km op de teller waren we dan van het onverharde stuk af en was het kwart voor 12. Nog wel een beetje vroeg voor de boterham maar omdat we een overdekte tafel zagen besloten we toch maar lekker te gaan eten.

En wat is het dan heerlijk om weer asfalt te hebben onder je wielen. Dat gaat zoveel makkelijker! Maar de regen die even daarvoor gestopt was werden toch weer grotere druppels. Dus verstand maar weer op nul en fietsen, als het af en toe wat minder regende ging de capuchon even af om toch nog een beetje om ons heen te kunnen kijken. En dat is toch wel de moeite waard. Elke keer als het slecht weer is, zeggen we tegen elkaar: "dit is wel elanden-weer!" Maar helaas deze dag geen elanden gezien.

Rond de 60km kwamen we een bordje tegen met een koffiekopje erop. Wat niet heel ongelegen kwam, want we wilde toch wel even binnen zitten. Vooral Hélène vind dit erg fijn, Brian fietst liever verder tot het droog word. Maar dat zag Hélène nog lang niet gebeuren, dus besloten we daar even te stoppen. Maar ja als er dan zo'n bordje staat moet je nog maar zien hoe ver dat fietsen is. En vooral hoe hard je naar boven gaat. Nou dit ging behoorlijk stijl en ook nog is een weg met behoorlijk wat kuilen, we vonden het dan ook niet erg toen we boven waren. Toen we binnenkwamen werden we gelijk begroet door de gastvrouw. Goh wat een weer hé! Zei ze, toen ze begreep dat we op de fiets waren moesten we maar even bij de openhaard gaan zitten want dat was toch wel even lekker warm. En dat was ook echt heerlijk, ze kwam zelfs nog aan met zelfgebakken koekjes (had haar moeder diezelfde dag nog gemaakt). De Vrouw vond het wel gezellig en we hebben best een tijdje met haar zitten kletsen terwijl genoten van een kopje koffie(-voor Brian) en een kopje thee (-voor Hélène). De vrouw zelf woonden in Uppsala maar kwam in de zomer hiernaartoe om haar moeder te helpen. Ze vertelden ons dat het weer weer beter zou worden en dat dit pas de derde dag was dat het hier regende deze zomer. Nou hoe dat mogelijk is snappen wij ook niet, want wij hebben al heel wat meer dagen in de regen gehad dan slechts drie;). We vroegen haar ook wat nou eigenlijk "Loppis" betekende, want we zien heel regelmatig bordjes langs de weg met Loppis erop. Ze vertelde dat mensen dit gewoon neerzetten als ze van spullen af willen. En soort rommelmarkt in de garage. Ze zei dat dit heel handig was, omdat er regelmatig bruikbare spullen bij zaten. Toen de thee op was (en Brian maar liefst 8koekjes naar binnen had zitten werken, Hélène hield het netjes bij 2) was het tijd om weer verder te gaan. En toen we buiten kwamen was het zelfs droog, en zagen we voor het eerst sinds gistere ochtend weer (een beetje) blauwe lucht.

Dan heb je er gelijk weer helemaal zin in! We merken trouwens wel dat mensen hier best wel een beetje verbaasd kijken als we langskomen met onze volbepakte fietsen. Je ziet ook regelmatig gordijntjes verschuiven omdat ze het toch nog een beetje beter willen bekijken. Meestal gaan we dan zwaaien, wat ze erg leuk vinden en zwaaien vrolijk terug.

Na ongeveer 73km kwamen we langs een camping, maar het was nog maar 3uur en de volgende camping zou ongeveer 23km verder liggen. Tja, wat zullen we doen? We besloten toch maar verder te fietsen want ja wat moet je nou op de camping doen? Zeker als je net 2dagen rust heb gehad en het ook niet meer regende. Daarbij was het ook aardig vlak, dus het ging best lekker.

We zijn al een paar dagen opzoek naar gas, want we hebben nog maar 1tankje om op te koken. Dat gaat wel maar twee is gewoon makkelijker, daarbij hebben ze op de meeste campings een keukentje dus de nood is niet heel hoog. Dus ook vandaag zijn we weer verschillende benzinestations binnen gegaan op zoek naar gas. Dit hebben we vandaag niet gevonden, maar morgen komen we in de stad Ange dus we hopen daar gas te vinden. Wel hebben we weer een lekker ijsje gegeten bij het benzinestation. Hélène wilde deze keer wel de gold hazelnoot magnum proberen (meestal heeft zij de almond smaak). Maar helaas was deze niet zo heel erg lekker, dus toen Hélène op de helft op had heeft ze maar geruild met Brian (die altijd magnum strawberry kiest). Dit ijsje was wel een stuk verder op, maar zo waren we allebei blij;).

Na 93km zagen we dan het bordje camping, nou dat is dan best wel lekker! Bij de camping aangekomen hadden we even het idee dat de camping niet bestond. Maar toen stond er toch een bordje receptie. Dus Hélène naar binnen om te gaan betalen, binnen zat een echtpaar die me vrolijk aankeken. Zo van: "hallo, jij komt zeker voor de camping maar wij kunnen geen engels!" Dus met handen en voeten duidelijk gemaakt dat we een tentje hadden en slechts voor 1nachtje. De man zou wel even laten zien waar de toilet, douche en serviceroom was. En ja de tent mogen we gewoon neerzeten "maakte hij duidelijk door wijds met zijn armen te zwaaien".

Na lekker in het keukentje gegeten te hebben, met als toetje: "geschilde stukjes appel en annanasstukjes". Dit was toch wel een bijzonder lekkere combinatie, meestal nemen we een blikje ananas mee en hebben dat dus als toetje. Maar nu hadden we dus een fruitsalade á la Hélène.

Toen we de keuken uitkwamen stond er een duitse auto voor de receptie, toen de campingbaas ons zag riep hij ons er even bij. Want wij hadden hem heel goed begrepen en wij moesten deze mensen maar even uitleggen waar de toilet, douche en keuken waren en dat ze de tent overal mochten neer zetten. Wij konden er wel lachen, de duitse mensen vonden het maar een beetje gek.

Nou dat was het weer voor vandaag, de lucht trek langzaam schoon. Dat zal wel vast de zon zijn voor morgen!=)

Liefs van ons xx

Ps. wat een leuke reacties weer! En Hélène d'r ouders komen naar Stockholm toe 6augustus, dit vinden we erg leuk want nu kunnen we nog langer kletsen dan 50min;)